"Το μέλλον είναι ένα μυστήριο θλιμμένο όχι επειδή κοιτάει μπροστά αλλά επειδή μας βλέπει ήδη από κει όπου θα πάμε."...
Να ξερες πόσο όμορφα σταλάζει στα γαλλικά μέσα μου τούτο το ποίημά σου και πόσο άνετα μεταφράζεται...Αλλά αδυνατώ λόγω τρομερής κούρασης που δεν ξέρω πότε θα τελειώσει...
Κατά τα λοιπά προσυπογράφω τα σχόλια που προηγούνται.( Ευχαριστώ για την άδεια που μου έδωσες στα προηγούμενα σχόλια).
να πω ψέματα; ΔΕΝ χαίρομαι που με διαβάζετε;... που ταξιδεύουν τα ταπεινά μου ορνιθοσκαλίσματα με τέτοιο ευαίσθητο 'εισιτήριο', την ψυχή και το νου σας;...
*το 'στόχο' βρίσκω στην καρδιά σου, επειδή αφήνεις 'ανοιχτά'... ;)
σ' ευχαριστώ και μόνο που το σκέφτεσαι στη μελωδική γαλλική 'σου'
Τι άδεια σού έδωσα, βρε ΑΛΕΞ μουουουου!!! ΚΑΙ λογοκριτή ΚΑΙ ...τροχονόμο με βαφτίζεις... Το παίρνω απόφαση λοιπόν, και σταματώ από δω και πέρα να αναφέρομαι στα ανώφελα 'εκτός θέματος'... ;)
Αχ, χουρχουρίζει πάλι το (λαπ)τοπάκι μου, έχει ακροαστικά... Αν 'εξαφανιστώ', σ' αυτό θα οφείλεται: θα πει ότι ...τα τίναξε... \
ναι, ακριβώς, Αισθαντική μου! στον 'πυρήνα' "του έρωτα της ζωής, της πρώτης μας ύπαρξης, αυτού που ονειρευτήκαμε/επιθυμήσαμε" ! ο λόγος που γράφτηκε το 'ποίημα'
δεν φαντάζεσαι τι 'ικανοποίηση' νιώθω για τις 'υπογραμμίσεις' σου! Καθόλου εγωιστική, καταλαβαίνεις...
Είναι σαν να έτρεξε το ποταμάκι απ' την αυλή μου, και το βλέπω να ξαναγυρίζει από σένα: ποτάμι ορμητικό με πλήθος ιστιοφόρα!
Καλή σου μέρα φωτεινή! :)
Υ/γ. Λέω πάντα να γράφω λιγότερα από σένα, κι όλο χάνω το ...στοίχημα
Θέλω να σε πάρω μια μέρα αγκαλιά. Και να'χω χρυσαφί φως στα μάτια. Και να'χω και κισσούς κι αγιόκλημα ν' απλώσω στην ποδιά σου κι έπειτα να σ' ακούω να μου διηγείσαι για έρωτες άλλους, για παρόν και μέλλον, για τη ζωή μας που σπαράζει μες στους Φλεβάρηδες, για τους Ιούληδες που της τάζουν, για την αθανασία που δεν κέρδισε μήτε ο έρωτας θεός...
Eraser συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό σου. Κρίνω και εγώ ότι αυτό είναι μείζον ποίημα, με σπουδαίες στιχικές αναδιπλώσεις και πολυσήμαντη έκταση νοητικών "μαρμαρυγών".
Ο μύθος του Πλούτωνα και της Περσεφόνης ανατεταγμένος και ανασυγκροτημένος σε μια, ας πούμε, πιο "υπαρξιακή" ποιητική εκδοχή του.
Όπου τελικώς ο πόνος για την χαμένη ζωή και την προσδοκία των "ωραίων ημερών" έχει να κάνει πάντα με ένα άλυτο πρόβλημα:
Είναι η ζωή για..."χόρταση" ή τελικά η ΜΙΑ στιγμή (εξεγερσιακής υφής συνήθως, και δεν αναφέρεται με την πολιτική έννοιά του το επίθετο, αλλά με την προσωπική, ιδιωτική) αξίζει και μπορεί να επικυρώσει θριαμβικώς και το υπόλοιπο μέρος αυτής, - τον χρόνο που κυλάει "έτσι";
Εκείνο τον αχανή χρόνο, που ακόμα και ο Προυστ δεν μπόρεσε να τον ξαναμαζέψει, εκεί όπου "αναμένει" κανείς μόνον, όπως ο Beckett τον God(ot), θρέφοντας ασταμάτητα το μπωντλαιρικό και μπεργκμανικό spleen.
Ως τότε η Περσεφόνη-ανθρωπότητα θα φιλονικεί με τον Πλούτωνα που της ρημάζει τους πληθυσμιακούς "αριθμούς". Ίσως όμως όχι ακόμα τη ψυχή της... αυτή κάλλιστα μπορεί να τη ρημάζει μόνη της.
Έξοχο ποίημα Νανά μου, συγχαίρω και αναμένω, όχι τον Godot, αλλά το επόμενό σου ποίημα με εξ ίσου βουλιμική αναγνωστική επιθυμία.
Εκείνο το "Πόλεμος Έρως" που δεν σχολίασα Και θα πάω κατευθείαν στο τέλος του Σε εκείνη την ανάερη εικόνα
χαρίζει όλα τα ρούχα στον αέρα
Πόσο χρώμα, κίνηση, ομορφιά… Σαν πέταλα τα πέπλα των ενδυμάτων ταξιδεύουν στον άνεμο Όπως και ο Έρως αποκαλύπτει την ψυχή. Αν τον ζεις. Αν δεν τον υποδύεσαι. Αν τον αντέχεις. Και διότι ναι, είναι πόλεμος. Με προδιαγεγραμμένο τέλος. Ο ασθενέστερος, ο γνησιότερος, παραδίδεται. Ο ισχυρότερος κυριαρχεί εκ των προτέρων. Αν είναι θέμα τέχνης πολεμικής, στρατηγικής ή όχι ποιος να ξέρει…αυτό ουδόλως απασχολεί αυτόν που αισθάνεται. Χαραγμένος μένει, κείτεται στο πεδίο της συμπλοκής.
Και ετούτο το νεότερο, ο "Πυρηνικός Έρως", τι άλλο παρά εκείνο το μέλλον που μας βλέπει ήδη από κει που θα πάμε Πόσο τραγικό το ήδη διαφαινόμενο αποτέλεσμα εκείνου που στοχεύει στον πυρήνα της ύπαρξής μας…το διαβατήριο για την αθανασία που είναι ο Έρως (εδώ να καταθέσω την άποψή μου για το θέμα, ένα μαθηματικό ανορθόδοξο μα –κατ’εμέ- το ιδανικό γνησιότητος Έρωτος: 1+1 = Ένα. Έτσι. Διότι είναι η μόνη οδός –πιστεύω κι ας είναι ουτοπία τελικά- για την θέωση. Θεάσαι τον άνω θρώσκοντα άνθρωπο εντός σου, την ανέλκυσή σου από το ζωάκι του σαρκίου σου) Πόσο τραγικό όταν το μέλλον γνωρίζει όλα όσα που σαν την στρουθοκάμηλο παραγνωρίζουμε εμείς… Τις λήξεις τις καταλήξεις τις διαψεύσεις, όλα όσα ίστανται τερατώδη στις σκιές των φόβων και σαρκώνονται μια μέρα.. Την μέρα που απομένει μια μέθη μνήμης. Μόνον.
Έξοχα ποιήματα Νανά...έξοχα...
Και σου χρωστώ ένα μεγάλο μεγάλο λουλούδι. Κόκκινο και ακριβό. Σαν την γραφή σου πολύτιμο. Σαν την καρδιά σου.
ΥΓ. με τούτα και με κείνα, την διαλύσατε την Κυριακή μου, χρυσά μου καλόπαιδα! Πάω να πάρω αέρα αλάμπρατσέτα με τις εκκολαπτόμενες φρέζιες του μπαλκονιού για να ανασάνω ελπίδα άνοιξης.
Και ευκαιρία βρίσκω να ευχαριστήσω ολόψυχα από εδώ όσους ακόμα φίλους με ευχήθηκαν στα gift-colours, τον Μάρκο βεβαίως, μα την Αριάδνη του Νυχτερινού, της οποίας το όνομα μου είναι εξαιρετικά προσφιλές, μια και διαδικτυακά το είχα επί 3 χρόνια αγαπώντας τον μύθο που σέρνει πίσω του: την άδολη προσφορά μιας γυναίκας, την παράδοσή της εκεί όπου η καρδιά της σκίρτησε. Αποποιούμενη ως κι αυτό που υπήρξε για χάρη του. (τι έλαβε; Τίποτε. Τι έδωσε; όλον της τον κόσμο. Μα τι σημασία έχει, σε αυτά δεν δίνεις για να λάβεις) Έχασε; Όχι (πόλεμος- έρως είπαμε), εντέλει. Διότι υπάρχει ευσπλαχνία ακόμα και για τους ηττημένους. Κάποτε.
Φλυαρώ, το ξέρω και συγγνώμη. Είμαι λαλίστατη πάντα σε θέματα που με αγγίζουν.
Επανέρχομαι Για να συμφωνήσω με δυο πράγματα Με εκείνο του Return το φοβερό: την ψυχή της την ρημάζει και μόνη της (!!!!!) (παράληψη: και τον ευχαριστώ για τις ευχές)
Και να προσυπογράψω κάθε λέξη της Καπετάνισσας. Και με τα δυο χέρια! Να σφίξω και τα δικά της που σου τα είπε έτσι λεβέντικα αυτά που όλοι αισθανόμαστε για σένα. (αυτό με άγγιξε... πολύ: για τη ζωή μας που σπαράζει μες στους Φλεβάρηδες, για τους Ιούληδες που της τάζουν, για την αθανασία που δεν κέρδισε μήτε ο έρωτας θεός...)
Σας φιλώ. Να ζείτε καλά και να αισθάνεσθε καλύτερα
ΥΓ. και τώρα ολοταχώς για τις φρέζιες, βγήκε και ο ακριβοθώρητος ήλιος και δεν θέλω να τον χάσω.
πώς χαίρομαι για την πολύχρωμη, φρέσκια ματιά σου (ΚΑΙ στο νεότευκτο μπλογκ σου, εννοώ... ;)
τυχερό που ήρθες στην παρέα τέτοιων ανθισμένων 'αστεριών' :)
Έχω μεθύσει εδώ και μέρες από τον Σκαρλάτι που ακούγεται στην 'άμμο' - οφείλω να μαρτυρήσω ότι αυτή η μουσική "πετάει όλα τα ρούχα της ψυχής μου στον αέρα"... συμβαίνει αυτό μόνο, λοιπόν, ή είναι η 'μέθη' αποτέλεσμα της καθημερινής θέασης που μου προσφέρουν τα γραπτά σας, φίλοι και φίλες με την συν-κίνηση (που κινητοποιεί κι εμένα!) στα 'χείλη' της ψυχής;...
που από τ' αστέρια 'κατεβάζεις' λουλούδια και έρωτες κι από τον άνεμο σκέψεις-πουλιά και λόγια-αθανασία
μικρή η δική μου αγκαλιά και σαστισμένη για τα τόσα πολύτιμα...
η ομορφιά σου ανάμεσα "κισσούς κι αγιόκλημα" δεν έχει ανάγκη εμένα - πλέκει από μόνη της παράδεισους πλούσιας Αρμονίας: "για τη ζωή μας που σπαράζει μες στους Φλεβάρηδες, για τους Ιούληδες που της τάζουν" και δεν έρχονται...
Υ/γ. ΕΓΡΑΨΕΣ, Αρχόντισσα - και πολλή ...δουλειά μού βάζεις... ;)
εσύ πια;... βιβλίο ολόκληρο να στήσω πρέπει, Ακριβέ, με τις 'ακτινογραφίες' σου!... γυμνή σού παραδίδω 'έμπνευση' και την 'φορτώνεις' ολόκληρους πλανήτες να ...ρημάξει ;)))
ομολογώ, είσαι ένα περιβόλι βαρύ από ευθύνη για τις λιγνές μου πλάτες - μα δεν αντέχω να το απο-ποιηθώ ελαφρά τη καρδία, τόσο εξαίσιους καλεσμένους που φέρει στα δέντρα-μεγαθήρια και στους πολύτιμους καρπούς ΣΟΥ.
Υ/γ. ΔΕΝ είναι υπόσχεση, αλλά, οκ, δεν ...εγκαταλείπω... ;)
φορές, σκέφτομαι σκέψη ανάλαφρη, πως δεν έχουνε θέση οι λύπες και οι διαψεύσεις στην ψυχή σου - έτσι αμετανόητα που 'πολεμάς' τον Αγνώμονα (άοπλη και υπέρ του, κι ας μην το 'εκμεταλλεύεται' ο αγνοών τον πλούτο σου και το ΕΝΑ της ΓΝΗΣΙΑΣ πρόσθεσης) κι από τις στάχτες, γενναιόδωρα παραδίδεις φρέζιες-ΟΜΟΡΦΙΑ, μάθημα ψυχής, και νου με αίσθημα που ξεχειλίζει ασυγκράτητο
Υ/γ. την "ανάερη εικόνα" της μάνας μου, αποδίδω στον αέρα, τρυφερή μου Αισθαντική, γιατί γυμνός επιστρέφεις μετά την ‘παράκαμψη-ζωή’ στο Αιώνιο Είναι...
Τις φρόντισα τις φρέζιές μου εγώ χτες.. Μα με περίμενε η έκπληξη μιας –η πρώτη της εποχής- μπλε ίριδας με την συντροφιά 2 χρυσαφιών ντάφοντιλς. Τα έκοψα και τα προσφέρω. Χάρισμα στην πιο γενναιόδωρη Κυρία του διαδικτύου. Για τα ποιήματα σου, για αυτό που μας προσφέρεις εδώ.
ΥΓ. κατάλαβα ακριβή καλόγνωμη Νανά τι ήθελες να πεις στο ποίημα σου (και ήταν εμφανές, με την πολύτιμη λέξη Μάνα είχες στέψει τον στίχο) Όμως μου άρεσε η εικόνα. Που πάει πολύ παραπέρα. Μια και η μάνα μας μαθαίνει την Αγάπη. Κι όχι με λόγια, μα παραδειγματικά. Χαρίζει. Όλο χαρίζει. (τον εαυτό της) Έτσι κατανοεί κανείς το γνήσιο και άδολο, διδασκόμενος από εκείνην, την πηγή της αγάπης.. Ναι, ούτε οι σκέψεις καλή μου, ούτε οι διαπιστώσεις. Μια χαρά είμαι. Μην φοβάσαι! Τίποτε δεν γίνεται εκ των υστέρων, όλα προβλέψιμα είναι στους ανθρώπους αν θέλουν να δουν με διαύγεια χωρίς να κλείνουν τα μάτια σε όσα σκιαγραφεί η κάθε τους μέρα. Εκεί είναι όλα, μπροστά μας. Δεν υπάρχει τελικά αγνωμοσύνη σε αυτά, διαφορετικές απόψεις μόνον, διαφορετικοί χαρακτήρες, γι’ αυτό και τα λάθη γίνονται εκατέρωθεν. Κανείς δεν υπερέχει. Κανένας δεν βρήκε την μαγική συνταγή συμπεριφοράς, μόνος σωστός αυτός και λάθος ο άλλος. Άοπλοι κι ανίδεοι είμαστε όλοι. Κι ανύποπτοι πορευόμαστε ως να λήξουμε. Αμετανόητα ευπαθείς. Μα πώς αλλιώς θα είχε αξία η ζωή; Το χρώμα στην ασπρόμαυρη όραση της ζωής είναι το συναίσθημα. Αυτό εμπλουτίζει την μηδαμινότητά μας. Και μας εξυψώνει.
ΥΓ (2) Μόνον εγώ η ανεκδιήγητη μπορώ να κάνω ένα υστερόγραφο μεγαλύτερο από το κυρίως μήνυμα. Βρε σεις, γιατί μου δίνετε θάρρος και μιλάω;; Δεν ξέρετε πόσο το εκμεταλλεύομαι;;; Νανάαα πάρε τα άνθη και φέρε το φίμωτρο. Κι αν ξαναβάλεις τέτοια ποιήματα να με ειδοποιήσεις πρώτα. Για να το φορέσω κατευθείαν μην σας ρημάξω.
μην ξαναπείς, παρακαλώ, πως γράφεις φλυαρίες - είναι σαν να, σαδιστικά, κόβεις την ανάσα, τις ευωδιές που, είμαι σίγουρη, δεν θα 'θελε η γενναιόδωρη ψυχή σου να στερήσει απ' την 'άμμο' μας.
όπως σου γράφω και στον 'κήπο', στα πολύ κοντινά ...προσεχώς σχέδια, είναι η ανάρτηση των σοφών λόγων σου σε θέση περίοπτη - και δεν το λέω για να με αποτρέψεις: μην τολμήσεις . -
Πάω τώρα να στολίσω τον 'κήπο' με τα μοσχομύριστα (χωρίς να το ξέρεις, είναι η φωτογραφία της ψυχής σου)
Τα είπαν οι άλλοι φίλοι τόσο λεπτομερώς, Νανά, δεν έχω να προσθέσω παρά την ευγνωμοσύνη μου με πολλά θαυμαστικά στην Έμπνευσή σου: Πόλεμος Έρως και Πυρηνικός Έρως, ένα εξαιρετικό δίπτυχο, Νανά! Παράδειγμα υψηλής ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ Τένης!
Σφίγγω θερμά το χέρι και στους φίλους που φώτισαν τα Ποιήματά σου με τις οξυδερκέστατες αναλύσεις τους!
Mε πόση μαεστρία ενορχηστρώνεις το μύθο με το σήμερα, και μιλάς κατευθείαν στους τωρινούς έρωτες και στις διαχρονικές ανησυχίες μας... εδώ που τα λέμε, Νανά μου, πότε με το καλό θα δούμε όλ’ αυτά τα καινούργια αριστουργήματα ΤΥΠΩΜΕΝΑ στο ‘ζεστό’ χαρτί; ;)
ένα "φιλί-30φιλί" να στείλω κι εγώ στην Ignis, που με μεγάλη μου χαρά ξαναβλέπω στην "Άμμο" μας! :)
να ευχαριστήσω και τους φίλους συνταξιδιώτες για τα εξαιρετικά διαφωτιστικά τους σχόλια!
Πάω τώρα και στον "Κήπο" να χορτάσω κι άλλες ευωδιές :)
Καλό ξημέρωμα εύχομαι σε όλους σας! (απόψε θα ξενυχτήσω δουλεύοντας διορθώσεις! Ό,τι έπρεπε ήταν το θαυμάσιο διάλειμμα που μου χάρισες Νανά!)
Νανά μου,όχι καθόλου απρόβλεπτη(δεν είμαι)-ξεχασιάρα ναι και ..ελαφρώς σκόρπια. γιατί η φράση που "χρησιμοποίησα" ήταν βαρέως παραφρασμένη τού Αραγκόν :-) και αφορούσε τη ματιά του απέναντι στον έρωτα.απο ποιά πλευρα δηλαδή.τού "αγοριού" και τού "κοριστιού". ας με συγχωρέσει απο εκεί που βρίσκεται..
"δεν θέλω να με θέλει ένας πένητας ζητιάνος μιας επιθανάτιας ελπίδας χωρίς τέλος κι ας μου κοστίσει πιο πολύ η εξόριστη αλήθεια"
δε νομίζω ότι θα ήταν δυνατό να περιγραφεί ακριβέστερα η συνειδητοποίηση του "μάταιου", η αποποίηση-επιτέλους-των προσωπείων που "νανουρίζουν" τη θλίψη μας ενώ κατά βάθος ξ έ ρ ο υ μ ε.
εξόριστη αλήθεια,λοιπόν ,Νανά,πάντα υπάρχει κάτι στα ποιήματά σου, ικανό να διεγείρει την προσωπική μνήμη όλων,αυτή είναι η πρόθεση των στίχων και η επιτυχία τους.
απολαμβάνω την εύστροφη - μεροληπτική, εδώ που τα λέμε - γραφή σου θερμά σ' ευχαριστώ! :)
απάντησα πριν λίγο (ΠΡΩΤΗ δουλειά!;) στα μέιλ σου - συγχώρεσέ με για την καθυστέρηση \
Συγνώμη ζητώ και από τον Σωκράτη και από τους άλλους φίλους που δεν έχουν λάβει ακόμη απάντησή μου - ο χρόνος εναντίον μου, ως συνήθως, αλλά αυτή τη φορά νιώθω να με καταπίνει κιόλας...;(
(μαζί με το (λαπ)τοπάκι, που βαίνει προς τα 'τελευταία' του βγάζοντας έναν περίεργο ήχο-ρόγχο...)
Εν κατακλείδι και προς ...εξιλέωση, 2-3 'λουλουδάκια' (=μουσικές) που 'ανέβασα' μετ' εμποδίων - για όλους σας στον 'κήπο' :)
φοβούμαι πως το (λαπ)τοπάκι μου, εξεμέτρησε τα χρόνια του (τριάμιση!)... το κακό είναι πως η ...αμέλειά μου δεν με άφησε, μέρες τώρα που έβλεπα το 'αναπότρεπτο' να πλησιάζει, να κάνω backup - τώρα επαφίεμαι στην ...ευνοϊκή μεταχείριση της τύχης (μου)
θα εξαφανιστώ επ' ολίγον, όπως καταλαβαίνετε - μην ανησυχήσετε
"μα πριν προλάβω να χαρώ ή να υποψιαστώ εν τέλει συννέφιασε χωρίς συνέπειες μου κρύφτηκε έμεινε το αγγελτήριο αιωρούμενο και έρμαιο απόηχος συνηθείας ο πίνακας που φιλοτέχνησε η σκόνη της χωρίς φως τώρα και στον τοίχο το σκοτάδι."....
"Όμως σε συμπονώ που όλο ξοδεύεσαι με κίνδυνο την πτώχευση των αισθημάτων δεν θέλω να με θέλει ένας πένητας ζητιάνος μιας επιθανάτιας ελπίδας χωρίς τέλος κι ας μου κοστίσει πιο πολύ η εξόριστη αλήθεια είδος χωρίς μεγάλη ζήτηση, εδώ που τα λέμε γι’ αυτό πανάκριβο..."
"Στο ύψος αυτό λοιπόν αν καταφέρω να σκαρφαλώσω και να μη ζαλιστώ εσένα ως άχρωμη ηχώ θα ρίξω στην άβυσσο που καταπίνει παρελθόντα ηλιοτρόπιο θα φυτρώσει και ας μην το δω να φέγγει προς τα κει που θα ξεχάσω".
Στίχοι που "έγραψαν" μέσα μου ιδιαίτερα. Να ναι του χρόνου η σκόνη άραγε;...
Wx wx τα "έφτυσε" το pc??? Ευτυχώς εγώ προμελέτησα και του έκανα ένα Service πριν τα ...φτύσει για τα καλά :))) θα σε περιμένουμε, φιλάκια .. ευκαιρία για περισσότερη ποίηση ξέρεις εσύ :)
voul-voul ! Γεια σου! Χαίρομαι που σε βλέπω. Ολα οκ; Το εύχομαι.
Κοίταξε: Κάθε εμπόδιο σε καλό. Ας ευχηθούμε για τη Νανά μας, τούτο το εμπόδιο να της δώσει την ευκαιρία να ξεκουραστεί και λίγο. Πίστεψέ με είναι μεγάλη κούραση να χεις μπλογκς...& θέλει να δαπανάς πάρα πολύ χρόνο & για ένα απλό ποστ... Εγώ ας πούμε που γράφω απρογραμμάτιστα, αφού κάνω ένα ποστ,μια μέρα μετά πάντα κάνω διορθώσεις,διότι κάτι πάντα σου ξεφεύγει.
Η φίλη μας εδώ όμως το κάθε ποστ το "κεντάει" & όταν το εμφανίσει είναι άψογο καθ` όλα...Άρα κάθε εμπόδιο σε καλό & να της ευχηθούμε καλή ξεκούραση!
Άλεξ, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την τρυφερή σου σκέψη να μας απαλύνεις την ανησυχία :)
Ναι, το ξέρω, πως τα ποστ είναι μια πολύ δύσκολη και χρονοβόρα δουλειά! Και σίγουρα η Νανά, πραγματικά κεντάει, τόσο από περιεχόμενο όσο και από τη μορφή των αναρτήσεών της!
Να της στείλουμε μια ζεστή αγκαλιά και καλή δύναμη, και γρήγορα να ξανάλθει κοντά μας
Λοιπόν παιδιά ,καλησπέρα! Σήμερα είχα τη μοναδική τιμή να γνωρίσω & εξ `ακοής τη Νανάς μας. Μέχρι τώρα όλο SMS ανταλλάσσαμε...
Της τηλεφώνησα. Είναι πολύ καλά. Και χάρηκα πάρα πολύ που την άκουσα αν &την ξύπνησα την καημένη...Το χα ξεχάσει ότι της αρέσει ο πρωινός ύπνος...Μην φανταστείτε ότι πήρα τα χαράματα!
Όχι! ήταν κάπου στις 10.15 το πρωί. Για μένα που ξυπνώ από τις 06.30 ήταν μεσημέρι ήδη ας πούμε & είχα γυρίσει τη μισή Θεσ/νίκη για δουλειές ( καθότι σήμερα έχω μάθημα από τις 11.00 ώς 16.00).
Σόρυ ,Νανά που σε ξύπνησα! Λοιπόν είναι πολύ καλά. Σύντομα θα ναι κοντά μας.
Σας χαιρετώ από τώρα. Καλή Σαρακοστή. Σαββ & Κυρ θα μαι στην Ουρανούπολη, αν από κει το λαπτοπάκι μου πιάνε κλόπυ ασύρματα θα τα ξαναπούμε,αλλιώς Καθ. Δευτέρα θα μαι πίσω.
voul-voul ! Καλή Σαρακοστή & σε σένα & σε όλους επίσης.
΄Οπως είπα η Νανά είναι πάρα πολύ καλά! Την άκουσα & live & ένιωσα πόσο καλά είναι. Έτσι μπορώ & το "βλέπω" & το νιώθω ότι σίγουρα είναι πολ καλά.
Έχει κατά νου να επιστρέψει το γρηγορότερο μόλις προκάνει...Με διαβεβαίωσε γι `αυτό!!!
Πολύ καλή η ιδέα σου voul-voul ! Ας ανταλλάξουμε όλοι ευχές! Το όποιο "κενό" λοιπόν, μέχρι να ρθει, μπορούμε καλοπροαίρετα να το καλύψουμε κάπως έτσι & μεις. Να μιλάμε μεταξύ μας, να ρθουμε πιο κοντά...
eraser! Nα σαι καλά. Πολλές ευχές & από μένα. Σίγουρα δεν αναπληρώνεται το "κενό" ( βάζω εισαγωγικά διότι εγώ την νιώθω εδώ, άρα κενό για μένα δεν υπάρχει).
Και μάλιστα την "βλέπω" να ρχεται πολύ σύντομα & με βήμα ταχύ! Ας μην βιαζόμαστε! Τι είναι ο χρόνος; Απάντηση :"Μία αιωνιότητα και μια μέρα", & τα δύο μαζί σε μια μια ριπή οφθαλμού!
Η Νανά λοιπόν είναι εδώ & έρχεται & σας διαβεβαιώ ( την άκουσα ολοζώντανα!!!) είναι μια χαρά.
Η ζωή μας έτσι πως έγινε-ζούμε στην υπεραλματώδη εποχή της 3ης τεχνολογικής επανάστασης-δεν μας αφήνει να πάρουμε σχεδόν ποτέ μιαν ανάσα...
Εμείς θα είμαστε εδώ, θα αφήσουμε την φίλη μας να πάρει όχι μια ,αλλά δέκα ανάσες(ενδεχομένως & αν το χρειάζεται) & ΑΜΕΣΩΣ θα τη δούμε. Εξάλλου εδώ είναι: ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ με όλο της το ΕΡΓΟ!
Και μόνο να σας εξιστορήσω τι 'πέρασα', θα απαιτούνταν 'σεντόνια' ολόκληρα... Προτιμώ 'περασμένα-ξεχασμένα' ;)
Σας γράφω απ' το καινούργιο λαπτοπάκι - παρθένο είναι ακόμη, τίποτα απ' τα απαραίτητα σύνεργα δεν έχω φορτώσει ακόμη - βλέπω τα 230 γράμματά σας στα μέιλς και ζαλίζομαι...
ΤΩΡΑ είναι που χρειάζομαι την υπομονή σας - απαντήσεις, αναρτήσεις κ.λπ. εν καιρώ...
Καλό βραδάκι και όμορφο, ό,τι πρέπει για τα όνειρα και τις επιθυμίες σας - φιλιά σε όλους τους συνταξιδιώτες!!! :)
Νάτο! Δεν είπα εγώ ότι την βλέπω να ρχεται! Σε μια αιωνιότητα & μια μέρα; Σε μια ριπή οφθαλμού;
Και ήρθε και πολύ πιο γρήγορα,διότι δεν πέρασε 24ωρο καν από τότε που το πα. 5 ώρες και κάτι...
Ούτε καν 1/4 ριπής οφθαλμού...Σαν να ταν ένα άγγιγμα μόνο στον αέρα, σαν εκείνο το άγγιγμα που αναπολεί η Ελένη στη "Σκόνη του Χρόνου "καθώς νιώθει πως με κείνο το άγγιγμα ακουμπά & ταυτόχρονα αποχαιρετά το παιδί της που της το παίρνουν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σιβηρία μέσα σε ένα τρένο που όλο ξεμακραίνει & κείνη νομίζοντας πως θα το χάσει για πάντα "παγώνει" για τον θεατή οπτικά το χέρι της στο άγγιγμα του ανεμίσματος της απώλειας...
Όμως απώλεια δεν υπήρξε, γιατί μέσα σε μια αιωνιότητα & μια μέρα ξαναβρέθηκαν σε άλλο χρόνο και τόπο...( Μην χάσετε την ταινία!!!).
Να λοιπόν ήρθε η Νανά μας μέσα από έναν τέτοιο χρόνο ,ελάχιστο,απλά για μας είχε "παγώσει" το άγγιγμα στο δικό της ανέμισμα & νομίσαμε πως θα ταν πολύ...
Νανά θα χουμε όλη την υπομονή να περιμένουμε! ΜΗΝ αγχωθείς. Με το πάσο σου.Μεγειά το λαπτοπάκι & ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!
Μας αρκεί ο,τι είσαι πολύ καλά. Και το δικό μου μέιλ αφησέ το να το απαντήσεις τελευταίο!
Περνώ ως ...ανέμισμα, λοιπόν... γιατί βρίσκομαι ακόμα ανάμεσα στα 40 κύματα και τους 80 ωκεανούς - αφού δεν έχω εγκαταστήσει ακόμη το όφις (αχ, ο όφις!...;), είμαι επισκέπτρια κι εγώ, καιρός ν' αρχίσω να περιδιαβαίνω στα ιστία σας για αναζωογόνηση :)
"'Όσο απομακρύνεσαι σε πλησιάζω Όπου βρίσκεσαι υπάρχω... Ούτε απόψε πανσέληνος Ένα κομμάτι λείπει... το φιλί σου.'' Ρίτσος
"Πάντα κοιτάζεις πρώτα γύρω σου και μετά εμένα, τι μπορούν να δουν;τι μπορούν να σου πάρουν; Δεν έχουν καν σκιά να δηλώνουν την παρουσία τους. Στην αλήθεια είναι απόντες και στο ψέμα ανιδιοτελείς εθελοντές..." παλιό μου.....
συγχωρέστε μου την καθυστέρηση να σας απαντήσω, αυτό τον καιρό είμαι πελαγωμένη... και, με τα μέιλ έχω μπερδευτεί: βλέπω άλλο αποστολέα, εκεί να σας απαντήσω;
-
* Kάθε νύχτα μεγαλώνωτη σκιά του πόνου και τον ίδιο˙στην αντανάκλαση του
κόσμου κοιμίζω τις μέρες μου-φακίρηδες˙μετά την άσκηση πάνω στα
καρφιάκατηφορίζουν...
63 σχόλια:
"αυτό που φοβόσουν έχει γίνει
πραγματικότητα στη δίνη
της αέναης περιστροφής."
πάντα η Νανά της στόχευσης στο κέντρο..της καρδιάς μας!!
εξαίρετη!
Νανά, αποκαλύπτομαι!
Ένα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ Ποίημα-ΕΠΟΣ!
Δεν έχω άλλο να πω... Πάω να το ξαναδιαβάσω για 10η τουλάχιστον φορά!
ΜΠΡΑΒΟ σου, Ποιήτρια!
Καλημέρα σε όλους τους φίλους
όμορφο και δημιουργικό Σ/Κ :)
"Το μέλλον είναι ένα μυστήριο θλιμμένο
όχι επειδή κοιτάει μπροστά
αλλά επειδή μας βλέπει ήδη
από κει όπου θα πάμε."...
Να ξερες πόσο όμορφα σταλάζει στα γαλλικά μέσα μου τούτο το ποίημά σου και πόσο άνετα μεταφράζεται...Αλλά αδυνατώ λόγω τρομερής κούρασης που δεν ξέρω πότε θα τελειώσει...
Κατά τα λοιπά προσυπογράφω τα σχόλια που προηγούνται.( Ευχαριστώ για την άδεια που μου έδωσες στα προηγούμενα σχόλια).
Καλημέρα & καλό Σ/Κ σε όλους.
Θα ρχομαι συχνά να το διαβάζω το ποίημα σιωπηλά...
πυρηνικός έρως Νανά;
(ακριβώς μετά από το πόλεμος έρως....)
Ο έρως της ζωής; Της θύμησης της πρώτης μας ύπαρξης;ή αυτής που ονειρευτήκαμε που επιθυμήσαμε έστω ....
Ξεγυμνώνεις το σπαθί
και βυθίζεις το ως εκεί
που η γνώση δεν έχει φτάσει
Καλημέρα Νανά
Καλημέρα σ' όλους
ΑΡΙΑΔΝΗ* & ERASER :)
να πω ψέματα; ΔΕΝ χαίρομαι που με διαβάζετε;... που ταξιδεύουν τα ταπεινά μου ορνιθοσκαλίσματα με τέτοιο ευαίσθητο 'εισιτήριο', την ψυχή και το νου σας;...
*το 'στόχο' βρίσκω στην καρδιά σου, επειδή αφήνεις 'ανοιχτά'... ;)
ένα υπέροχο Σ/Κ να έχετε, δροσερά παιδιά :)
ΑΛΕΞ :)
σ' ευχαριστώ και μόνο που το σκέφτεσαι στη μελωδική γαλλική 'σου'
Τι άδεια σού έδωσα, βρε ΑΛΕΞ μουουουου!!!
ΚΑΙ λογοκριτή ΚΑΙ ...τροχονόμο με βαφτίζεις...
Το παίρνω απόφαση λοιπόν, και σταματώ από δω και πέρα να αναφέρομαι στα ανώφελα 'εκτός θέματος'... ;)
Αχ, χουρχουρίζει πάλι το (λαπ)τοπάκι μου, έχει ακροαστικά... Αν 'εξαφανιστώ', σ' αυτό θα οφείλεται: θα πει ότι ...τα τίναξε... \
Καλή ξεκούραση και αρμονικό Σ/Κ :)
MERILou :)
ναι, ακριβώς, Αισθαντική μου!
στον 'πυρήνα' "του έρωτα της ζωής, της πρώτης μας ύπαρξης, αυτού που ονειρευτήκαμε/επιθυμήσαμε" !
ο λόγος που γράφτηκε το 'ποίημα'
δεν φαντάζεσαι τι 'ικανοποίηση' νιώθω για τις 'υπογραμμίσεις' σου!
Καθόλου εγωιστική, καταλαβαίνεις...
Είναι σαν να έτρεξε το ποταμάκι απ' την αυλή μου, και το βλέπω να ξαναγυρίζει από σένα: ποτάμι ορμητικό με πλήθος ιστιοφόρα!
Καλή σου μέρα φωτεινή! :)
Υ/γ. Λέω πάντα να γράφω λιγότερα από σένα, κι όλο χάνω το ...στοίχημα
Θέλω να σε πάρω μια μέρα αγκαλιά.
Και να'χω χρυσαφί φως στα μάτια.
Και να'χω και κισσούς κι αγιόκλημα ν' απλώσω στην ποδιά σου κι έπειτα να σ' ακούω να μου διηγείσαι για έρωτες άλλους, για παρόν και μέλλον, για τη ζωή μας που σπαράζει μες στους Φλεβάρηδες, για τους Ιούληδες που της τάζουν, για την αθανασία που δεν κέρδισε μήτε ο έρωτας θεός...
Δεν έχω άλλο να πω.
Να νιώσω όμως, έχω.
Υπέροχο...
Τόσο απαλά μπερδεμένος ο μύθος, με την αίσθηση και τις εικόνες...
Υπέροχο...
Eraser συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό σου. Κρίνω και εγώ ότι αυτό είναι μείζον ποίημα, με σπουδαίες στιχικές αναδιπλώσεις και πολυσήμαντη έκταση νοητικών "μαρμαρυγών".
Ο μύθος του Πλούτωνα και της Περσεφόνης ανατεταγμένος και ανασυγκροτημένος σε μια, ας πούμε, πιο "υπαρξιακή" ποιητική εκδοχή του.
Όπου τελικώς ο πόνος για την χαμένη ζωή και την προσδοκία των "ωραίων ημερών" έχει να κάνει πάντα με ένα άλυτο πρόβλημα:
Είναι η ζωή για..."χόρταση" ή τελικά η ΜΙΑ στιγμή (εξεγερσιακής υφής συνήθως, και δεν αναφέρεται με την πολιτική έννοιά του το επίθετο, αλλά με την προσωπική, ιδιωτική) αξίζει και μπορεί να επικυρώσει θριαμβικώς και το υπόλοιπο μέρος αυτής, - τον χρόνο που κυλάει "έτσι";
Εκείνο τον αχανή χρόνο, που ακόμα και ο Προυστ δεν μπόρεσε να τον ξαναμαζέψει, εκεί όπου "αναμένει" κανείς μόνον, όπως ο Beckett τον God(ot), θρέφοντας ασταμάτητα το μπωντλαιρικό και μπεργκμανικό spleen.
Ως τότε η Περσεφόνη-ανθρωπότητα θα φιλονικεί με τον Πλούτωνα που της ρημάζει τους πληθυσμιακούς "αριθμούς". Ίσως όμως όχι ακόμα τη ψυχή της... αυτή κάλλιστα μπορεί να τη ρημάζει μόνη της.
Έξοχο ποίημα Νανά μου, συγχαίρω και αναμένω, όχι τον Godot, αλλά το επόμενό σου ποίημα με εξ ίσου βουλιμική αναγνωστική επιθυμία.
Εκείνο το "Πόλεμος Έρως" που δεν σχολίασα
Και θα πάω κατευθείαν στο τέλος του
Σε εκείνη την ανάερη εικόνα
χαρίζει όλα τα ρούχα στον αέρα
Πόσο χρώμα, κίνηση, ομορφιά…
Σαν πέταλα τα πέπλα των ενδυμάτων ταξιδεύουν στον άνεμο
Όπως και ο Έρως αποκαλύπτει την ψυχή. Αν τον ζεις. Αν δεν τον υποδύεσαι. Αν τον αντέχεις.
Και διότι ναι, είναι πόλεμος. Με προδιαγεγραμμένο τέλος. Ο ασθενέστερος, ο γνησιότερος, παραδίδεται. Ο ισχυρότερος κυριαρχεί εκ των προτέρων. Αν είναι θέμα τέχνης πολεμικής, στρατηγικής ή όχι ποιος να ξέρει…αυτό ουδόλως απασχολεί αυτόν που αισθάνεται. Χαραγμένος μένει, κείτεται στο πεδίο της συμπλοκής.
Και ετούτο το νεότερο, ο "Πυρηνικός Έρως", τι άλλο παρά εκείνο το μέλλον που μας βλέπει ήδη από κει που θα πάμε
Πόσο τραγικό το ήδη διαφαινόμενο αποτέλεσμα εκείνου που στοχεύει στον πυρήνα της ύπαρξής μας…το διαβατήριο για την αθανασία που είναι ο Έρως
(εδώ να καταθέσω την άποψή μου για το θέμα, ένα μαθηματικό ανορθόδοξο μα –κατ’εμέ- το ιδανικό γνησιότητος Έρωτος:
1+1 = Ένα.
Έτσι. Διότι είναι η μόνη οδός –πιστεύω κι ας είναι ουτοπία τελικά- για την θέωση. Θεάσαι τον άνω θρώσκοντα άνθρωπο εντός σου, την ανέλκυσή σου από το ζωάκι του σαρκίου σου)
Πόσο τραγικό όταν το μέλλον γνωρίζει όλα όσα που σαν την στρουθοκάμηλο παραγνωρίζουμε εμείς…
Τις λήξεις τις καταλήξεις τις διαψεύσεις, όλα όσα ίστανται τερατώδη στις σκιές των φόβων και σαρκώνονται μια μέρα..
Την μέρα που απομένει μια μέθη μνήμης.
Μόνον.
Έξοχα ποιήματα Νανά...έξοχα...
Και σου χρωστώ ένα μεγάλο μεγάλο λουλούδι. Κόκκινο και ακριβό.
Σαν την γραφή σου πολύτιμο.
Σαν την καρδιά σου.
ΥΓ. με τούτα και με κείνα, την διαλύσατε την Κυριακή μου, χρυσά μου καλόπαιδα! Πάω να πάρω αέρα αλάμπρατσέτα με τις εκκολαπτόμενες φρέζιες του μπαλκονιού για να ανασάνω ελπίδα άνοιξης.
Και ευκαιρία βρίσκω να ευχαριστήσω ολόψυχα από εδώ όσους ακόμα φίλους με ευχήθηκαν στα gift-colours, τον Μάρκο βεβαίως, μα την Αριάδνη του Νυχτερινού, της οποίας το όνομα μου είναι εξαιρετικά προσφιλές, μια και διαδικτυακά το είχα επί 3 χρόνια αγαπώντας τον μύθο που σέρνει πίσω του: την άδολη προσφορά μιας γυναίκας, την παράδοσή της εκεί όπου η καρδιά της σκίρτησε. Αποποιούμενη ως κι αυτό που υπήρξε για χάρη του.
(τι έλαβε; Τίποτε. Τι έδωσε; όλον της τον κόσμο. Μα τι σημασία έχει, σε αυτά δεν δίνεις για να λάβεις)
Έχασε; Όχι (πόλεμος- έρως είπαμε), εντέλει.
Διότι υπάρχει ευσπλαχνία ακόμα και για τους ηττημένους. Κάποτε.
Φλυαρώ, το ξέρω και συγγνώμη.
Είμαι λαλίστατη πάντα σε θέματα που με αγγίζουν.
Επανέρχομαι
Για να συμφωνήσω με δυο πράγματα
Με εκείνο του Return το φοβερό: την ψυχή της την ρημάζει και μόνη της (!!!!!)
(παράληψη: και τον ευχαριστώ για τις ευχές)
Και να προσυπογράψω κάθε λέξη της Καπετάνισσας.
Και με τα δυο χέρια!
Να σφίξω και τα δικά της που σου τα είπε έτσι λεβέντικα αυτά που όλοι αισθανόμαστε για σένα.
(αυτό με άγγιξε... πολύ: για τη ζωή μας που σπαράζει μες στους Φλεβάρηδες, για τους Ιούληδες που της τάζουν, για την αθανασία που δεν κέρδισε μήτε ο έρωτας θεός...)
Σας φιλώ.
Να ζείτε καλά και να αισθάνεσθε καλύτερα
ΥΓ. και τώρα ολοταχώς για τις φρέζιες, βγήκε και ο ακριβοθώρητος ήλιος και δεν θέλω να τον χάσω.
ουκ εά με καθεύδειν ο της Νανάς ίαμβος...
την αγάπη μου
Σωκ
* Bitte mail
ΝΤΙΝΟΥΛΙ :)
πώς χαίρομαι για την πολύχρωμη, φρέσκια ματιά σου (ΚΑΙ στο νεότευκτο μπλογκ σου, εννοώ... ;)
τυχερό που ήρθες στην παρέα τέτοιων ανθισμένων 'αστεριών' :)
Έχω μεθύσει εδώ και μέρες από τον Σκαρλάτι που ακούγεται στην 'άμμο' - οφείλω να μαρτυρήσω ότι αυτή η μουσική "πετάει όλα τα ρούχα της ψυχής μου στον αέρα"...
συμβαίνει αυτό μόνο, λοιπόν, ή είναι η 'μέθη' αποτέλεσμα της καθημερινής θέασης που μου προσφέρουν τα γραπτά σας, φίλοι και φίλες με την συν-κίνηση (που κινητοποιεί κι εμένα!) στα 'χείλη' της ψυχής;...
Γλυκειά μου ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ
που από τ' αστέρια 'κατεβάζεις' λουλούδια και έρωτες
κι από τον άνεμο σκέψεις-πουλιά και λόγια-αθανασία
μικρή η δική μου αγκαλιά και σαστισμένη για τα τόσα πολύτιμα...
η ομορφιά σου ανάμεσα "κισσούς κι αγιόκλημα" δεν έχει ανάγκη εμένα - πλέκει από μόνη της παράδεισους πλούσιας Αρμονίας:
"για τη ζωή μας που σπαράζει μες στους Φλεβάρηδες, για τους Ιούληδες που της τάζουν" και δεν έρχονται...
Υ/γ. ΕΓΡΑΨΕΣ, Αρχόντισσα - και πολλή ...δουλειά μού βάζεις... ;)
My RETURN :)
εσύ πια;... βιβλίο ολόκληρο να στήσω πρέπει, Ακριβέ, με τις 'ακτινογραφίες' σου!...
γυμνή σού παραδίδω 'έμπνευση' και την 'φορτώνεις' ολόκληρους πλανήτες να ...ρημάξει ;)))
ομολογώ, είσαι ένα περιβόλι βαρύ από ευθύνη για τις λιγνές μου πλάτες - μα δεν αντέχω να το απο-ποιηθώ ελαφρά τη καρδία, τόσο εξαίσιους καλεσμένους που φέρει στα δέντρα-μεγαθήρια και στους πολύτιμους καρπούς ΣΟΥ.
Υ/γ. ΔΕΝ είναι υπόσχεση, αλλά, οκ, δεν ...εγκαταλείπω... ;)
IGNIS Χρυσή
φιλί 30φιλί, και 'Φλόγα' της φτωχής αυλής μας
φορές, σκέφτομαι σκέψη ανάλαφρη, πως δεν έχουνε θέση οι λύπες και οι διαψεύσεις στην ψυχή σου - έτσι αμετανόητα που 'πολεμάς' τον Αγνώμονα (άοπλη και υπέρ του, κι ας μην το 'εκμεταλλεύεται' ο αγνοών τον πλούτο σου και το ΕΝΑ της ΓΝΗΣΙΑΣ πρόσθεσης)
κι από τις στάχτες, γενναιόδωρα παραδίδεις φρέζιες-ΟΜΟΡΦΙΑ, μάθημα ψυχής, και νου με αίσθημα που ξεχειλίζει ασυγκράτητο
Υ/γ. την "ανάερη εικόνα" της μάνας μου, αποδίδω στον αέρα, τρυφερή μου Αισθαντική, γιατί γυμνός επιστρέφεις μετά την ‘παράκαμψη-ζωή’ στο Αιώνιο Είναι...
Το σύνθημα της Κυριακής για όλους:
"ολοταχώς στις φρέζιες!"
κι ας συννεφιάσει... Αργότερα! ;)
ΣΩΚΡΑΤΗ μου
παίρνω την αζαλέα παρέα κι έρχομαι στις ΣΗΜΥΔΕΣ να βρω μέιλ ;)
Τις φρόντισα τις φρέζιές μου εγώ χτες..
Μα με περίμενε η έκπληξη μιας –η πρώτη της εποχής- μπλε ίριδας με την συντροφιά 2 χρυσαφιών ντάφοντιλς.
Τα έκοψα και τα προσφέρω.
Χάρισμα στην πιο γενναιόδωρη Κυρία του διαδικτύου.
Για τα ποιήματα σου, για αυτό που μας προσφέρεις εδώ.
ΥΓ. κατάλαβα ακριβή καλόγνωμη Νανά τι ήθελες να πεις στο ποίημα σου (και ήταν εμφανές, με την πολύτιμη λέξη Μάνα είχες στέψει τον στίχο)
Όμως μου άρεσε η εικόνα. Που πάει πολύ παραπέρα. Μια και η μάνα μας μαθαίνει την Αγάπη. Κι όχι με λόγια, μα παραδειγματικά. Χαρίζει. Όλο χαρίζει.
(τον εαυτό της)
Έτσι κατανοεί κανείς το γνήσιο και άδολο, διδασκόμενος από εκείνην, την πηγή της αγάπης..
Ναι, ούτε οι σκέψεις καλή μου, ούτε οι διαπιστώσεις. Μια χαρά είμαι. Μην φοβάσαι! Τίποτε δεν γίνεται εκ των υστέρων, όλα προβλέψιμα είναι στους ανθρώπους αν θέλουν να δουν με διαύγεια χωρίς να κλείνουν τα μάτια σε όσα σκιαγραφεί η κάθε τους μέρα. Εκεί είναι όλα, μπροστά μας. Δεν υπάρχει τελικά αγνωμοσύνη σε αυτά, διαφορετικές απόψεις μόνον, διαφορετικοί χαρακτήρες, γι’ αυτό και τα λάθη γίνονται εκατέρωθεν. Κανείς δεν υπερέχει. Κανένας δεν βρήκε την μαγική συνταγή συμπεριφοράς, μόνος σωστός αυτός και λάθος ο άλλος. Άοπλοι κι ανίδεοι είμαστε όλοι. Κι ανύποπτοι πορευόμαστε ως να λήξουμε. Αμετανόητα ευπαθείς.
Μα πώς αλλιώς θα είχε αξία η ζωή;
Το χρώμα στην ασπρόμαυρη όραση της ζωής είναι το συναίσθημα. Αυτό εμπλουτίζει την μηδαμινότητά μας. Και μας εξυψώνει.
ΥΓ (2)
Μόνον εγώ η ανεκδιήγητη μπορώ να κάνω ένα υστερόγραφο μεγαλύτερο από το κυρίως μήνυμα. Βρε σεις, γιατί μου δίνετε θάρρος και μιλάω;; Δεν ξέρετε πόσο το εκμεταλλεύομαι;;;
Νανάαα πάρε τα άνθη και φέρε το φίμωτρο. Κι αν ξαναβάλεις τέτοια ποιήματα να με ειδοποιήσεις πρώτα. Για να το φορέσω κατευθείαν μην σας ρημάξω.
IGNIS
αγαπημένη - και πάντα ανθισμένη, εύχομαι :)
μην ξαναπείς, παρακαλώ, πως γράφεις φλυαρίες - είναι σαν να, σαδιστικά, κόβεις την ανάσα, τις ευωδιές που, είμαι σίγουρη, δεν θα 'θελε η γενναιόδωρη ψυχή σου να στερήσει απ' την 'άμμο' μας.
όπως σου γράφω και στον 'κήπο', στα πολύ κοντινά ...προσεχώς σχέδια, είναι η ανάρτηση των σοφών λόγων σου σε θέση περίοπτη - και δεν το λέω για να με αποτρέψεις: μην τολμήσεις . -
Πάω τώρα να στολίσω τον 'κήπο' με τα μοσχομύριστα (χωρίς να το ξέρεις, είναι η φωτογραφία της ψυχής σου)
Με 'κόλλησε' η γραφή σου..
"Το μέλλον είναι ένα μυστήριο θλιμμένο
όχι επειδή κοιτάει μπροστά
αλλά επειδή μας βλέπει ήδη
από κει όπου θα πάμε."
Καλή εβδομάδα..
Καλή σου εβδομάδα, Χαμινάκι
που αλωνίζεις τους δρόμους τής Τέχνης - με τις φρέσκες ιδέες σου ν' ανεμίζουν σαν μεταξωτοί έρωτες στον εφήμερο άνεμο
μόνο το ΠΑΡΟΝ να νοιάζεσαι εσύ, και μη μου συννεφιάζεις - το νιώθω, δεν σου 'πάει' ;)
οι λέξεις μπορεί νάναι παλιές αλλά οι φράσεις σου ολοκαίνουργιες - και χωράμε όλοι..
(όσο για το ..ζήτημα τού έρωτα,θεωρώ μέγιστη αδικία που δεν γίνεται μέρα παρά μέρα να είμαι αγόρι ;-) )
(στην Ignis τις πιό χρωματιστές ευχές μου-κίτρινες και μπλε)
Νανά και φίλοι/ες της "Άμμου", καλή σας μέρα!
Τα είπαν οι άλλοι φίλοι τόσο λεπτομερώς, Νανά, δεν έχω να προσθέσω παρά την ευγνωμοσύνη μου με πολλά θαυμαστικά στην Έμπνευσή σου: Πόλεμος Έρως και Πυρηνικός Έρως, ένα εξαιρετικό δίπτυχο, Νανά! Παράδειγμα υψηλής ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ Τένης!
Σφίγγω θερμά το χέρι και στους φίλους που φώτισαν τα Ποιήματά σου με τις οξυδερκέστατες αναλύσεις τους!
@ ΕΡΜΙΑ :)
Χρωματιστή και ...απρόβλεπτη!
δεν το είχα σκεφτεί αυτό! αγόρι/κορίτσι εναλλάξ...! ;)))
@ ΜΑΡΚΟ
θερμές ευχαριστίες κι από δω - σε 'συνάντησα' και στον 'κήπο'...
Mε πόση μαεστρία ενορχηστρώνεις το μύθο με το σήμερα, και μιλάς κατευθείαν στους τωρινούς έρωτες και στις διαχρονικές ανησυχίες μας...
εδώ που τα λέμε, Νανά μου, πότε με το καλό θα δούμε όλ’ αυτά τα καινούργια αριστουργήματα ΤΥΠΩΜΕΝΑ στο ‘ζεστό’ χαρτί; ;)
ένα "φιλί-30φιλί" να στείλω κι εγώ στην Ignis, που με μεγάλη μου χαρά ξαναβλέπω στην "Άμμο" μας! :)
να ευχαριστήσω και τους φίλους συνταξιδιώτες για τα εξαιρετικά διαφωτιστικά τους σχόλια!
Πάω τώρα και στον "Κήπο" να χορτάσω κι άλλες ευωδιές :)
Καλό ξημέρωμα εύχομαι σε όλους σας!
(απόψε θα ξενυχτήσω δουλεύοντας διορθώσεις! Ό,τι έπρεπε ήταν το θαυμάσιο διάλειμμα που μου χάρισες Νανά!)
Νανά μου,όχι καθόλου απρόβλεπτη(δεν είμαι)-ξεχασιάρα ναι και ..ελαφρώς σκόρπια.
γιατί η φράση που "χρησιμοποίησα" ήταν βαρέως παραφρασμένη τού Αραγκόν :-)
και αφορούσε τη ματιά του απέναντι στον έρωτα.απο ποιά πλευρα δηλαδή.τού "αγοριού" και τού "κοριστιού".
ας με συγχωρέσει απο εκεί που βρίσκεται..
(και καλησπερούδια)
"δεν θέλω να με θέλει ένας πένητας
ζητιάνος μιας επιθανάτιας ελπίδας χωρίς τέλος
κι ας μου κοστίσει πιο πολύ η εξόριστη αλήθεια"
δε νομίζω ότι θα ήταν δυνατό να περιγραφεί ακριβέστερα η συνειδητοποίηση του "μάταιου", η αποποίηση-επιτέλους-των προσωπείων που "νανουρίζουν" τη θλίψη μας ενώ κατά βάθος ξ έ ρ ο υ μ ε.
εξόριστη αλήθεια,λοιπόν ,Νανά,πάντα υπάρχει κάτι στα ποιήματά σου, ικανό να διεγείρει την προσωπική μνήμη όλων,αυτή είναι η πρόθεση των στίχων και η επιτυχία τους.
σε καλημερίζω !
(σου έστειλα μέιλ..μια ερώτηση!αν βρεις χρόνο..εκεί μου απαντάς)
να' σαι καλά !
VOUL-VOUL :)
σ' ευχαριστώ, κορίτσι καλοπροαίρετο
που όλο/μόνο ...χάρες βρίσκεις στα ασήμαντά μου* - τι να πω...
ελπίζω να ξέμπλεξες ...ομαλά με τις διορθώσεις!... ;)
*φοβάμαι πως "για να τα δούμε τυπωμένα", θα περάσει αρκετός (για την ακρίβεια, απροσδιόριστος) καιρός - ...ρευστότης γαρ ...μηδενική! ;)
να είσαι καλά!
ΕΡΜΙΑ :)
Χρωματιστή και Εύ-ρυθμη!
σκόρπια εσύ, σκορπιός εγώ - σε καταλαβαίνω!... ;)
Να 'ναι καλά (εκεί που βρίσκεται) ΚΑΙ ο Αραγκόν, που σε 'γνωρίσαμε' :)
Υ/γ. Σε τι χρησιμεύει, άραγε, η ...ευταξία; ;Ρ
πολλά φιλιά με ...καλησπερούδια! :)
ΑΡΙΑΔΝΗ :)
απολαμβάνω την εύστροφη - μεροληπτική, εδώ που τα λέμε - γραφή σου
θερμά σ' ευχαριστώ! :)
απάντησα πριν λίγο (ΠΡΩΤΗ δουλειά!;) στα μέιλ σου - συγχώρεσέ με για την καθυστέρηση \
Συγνώμη ζητώ και από τον Σωκράτη και από τους άλλους φίλους που δεν έχουν λάβει ακόμη απάντησή μου - ο χρόνος εναντίον μου, ως συνήθως, αλλά αυτή τη φορά νιώθω να με καταπίνει κιόλας...;(
(μαζί με το (λαπ)τοπάκι, που βαίνει προς τα 'τελευταία' του βγάζοντας έναν περίεργο ήχο-ρόγχο...)
Εν κατακλείδι και προς ...εξιλέωση, 2-3 'λουλουδάκια' (=μουσικές) που 'ανέβασα' μετ' εμποδίων - για όλους σας στον 'κήπο' :)
Υγεία και Αγάπη, να είστε όλοι καλά!
"μένω ξάγρυπνη στη λεηλασία των άστρων
διάτρητη απ’ τις σφαίρες τους και περιμένω
να με θέλει η σωτηρία σου"
αυτό μου άρεσε πάρα πολύ..
Καλό βράδυ.
Συμφωνώ με την Roadartist, Νανά
κι εμένα, αυτοί οι στίχοι μού "μίλησαν" κατευθείαν στην καρδιά!
Μα γράφεις τόσο υπέροχα, που ό,τι και να διαλέξω, μου ξεφεύγει κάτι οπωσδήποτε καλύτερο...
Πάλι διορθώσεις κι απόψε...
σ' ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνουν οι δημιουργίες σου, Νανά
Ομορφο βράδυ σε όλους εύχομαι!
ROADARTIST & VOUL-VOUL :)
καλημερίζω δροσερά κορίτσια
"διάτρητα απ' τις σφαίρες των άστρων"
σας φιλώ ...ηλιόλουστα :)
Φίλοι & φίλες :)
να μη σας ...τρομάξω.
φοβούμαι πως το (λαπ)τοπάκι μου, εξεμέτρησε τα χρόνια του (τριάμιση!)...
το κακό είναι πως η ...αμέλειά μου δεν με άφησε, μέρες τώρα που έβλεπα το 'αναπότρεπτο' να πλησιάζει, να κάνω backup - τώρα επαφίεμαι στην ...ευνοϊκή μεταχείριση της τύχης (μου)
θα εξαφανιστώ επ' ολίγον, όπως καταλαβαίνετε - μην ανησυχήσετε
φιλιά σε σας και σε όσους αγαπάτε
τα λέμε :)
Καλημέρα
Οφείλω να γράψω και όχι μόνο
να πώ, ότι είσαι μοναδική
Τα θαύματα δεν γίνονται
χίλιες φορές στη Ζωή
Καλό πρωινό
φιλιά θαλασσινά
Καλημέρα σε όλους, καλό Σ/Κ !
Μια και έρχομαι στο κατόπι του, να καλωσορίσω τον Sailor και να προσυπογράψω το σχόλιό του:
Νανά, είσαι μοναδική!
είναι που μένω πάντα "με ανοιχτό το στόμα" διαβάζοντάς σε, κι αυτό ξέρεις δεν... ενθαρρύνει πολύ στη "συγγραφή" αναλυτικού σχολίου ;)
ευχαριστώ και χαιρετίζω - με την ευχή, ο η/υ σου να μη μας στερήσει επί μακρόν την ποιητική παρουσία σου
"μα πριν προλάβω να χαρώ
ή να υποψιαστώ εν τέλει
συννέφιασε
χωρίς συνέπειες μου κρύφτηκε
έμεινε το αγγελτήριο αιωρούμενο
και έρμαιο απόηχος συνηθείας
ο πίνακας που φιλοτέχνησε η σκόνη της
χωρίς φως τώρα και στον τοίχο το σκοτάδι."....
"Όμως σε συμπονώ που όλο ξοδεύεσαι
με κίνδυνο την πτώχευση των αισθημάτων
δεν θέλω να με θέλει ένας πένητας
ζητιάνος μιας επιθανάτιας ελπίδας χωρίς τέλος
κι ας μου κοστίσει πιο πολύ η εξόριστη αλήθεια
είδος χωρίς μεγάλη ζήτηση, εδώ που τα λέμε
γι’ αυτό πανάκριβο..."
"Στο ύψος αυτό λοιπόν αν καταφέρω
να σκαρφαλώσω και να μη ζαλιστώ
εσένα ως άχρωμη ηχώ θα ρίξω
στην άβυσσο που καταπίνει παρελθόντα
ηλιοτρόπιο θα φυτρώσει και ας μην το δω
να φέγγει προς τα κει που θα ξεχάσω".
Στίχοι που "έγραψαν" μέσα μου ιδιαίτερα. Να ναι του χρόνου η σκόνη άραγε;...
Καλό Σ.Κ!
Wx wx τα "έφτυσε" το pc???
Ευτυχώς εγώ προμελέτησα και του έκανα ένα Service πριν τα ...φτύσει για τα καλά :))) θα σε περιμένουμε, φιλάκια .. ευκαιρία για περισσότερη ποίηση ξέρεις εσύ :)
Kαλή εβδομάδα σε όλους τους φίλους της "Άμμου" :) σε περιμένουμε με ανυπομονησία Νανά!
Πόσο λίγες μέρες έχουν περάσει και μου φαίνονται μήνες!!!
είθε γρήγορα να έχουμε... αίσιο τέλος :)
"ηλιοτρόπιο θα φυτρώσει και ας μην το δω
να φέγγει προς τα κει που θα ξεχάσω."
Πώς τα κατάφερες πάλι;
Μένω σε στίχους...
Back up ε; Δεν το προλάβαμε; !@#$%^&*
Νανά μου, ελπίζω να είσαι καλά!
είπαμε, κάνουμε υπομονή, αλλά τώρα αρχίζει να γίνεται ανησυχία...
μπορεί και να μη μας "βλέπεις", να ξέρεις όμως ότι μας λείπεις πολύ!
Καλησπερίζω όλους τους αγαπητούς φίλους της "Άμμου" μας και μακάρι η εβδομάδα που ξεκίνησε να σε φέρει πάλι κοντά μας! :)
voul-voul ! Γεια σου! Χαίρομαι που σε βλέπω. Ολα οκ; Το εύχομαι.
Κοίταξε: Κάθε εμπόδιο σε καλό. Ας ευχηθούμε για τη Νανά μας, τούτο το εμπόδιο να της δώσει την ευκαιρία να ξεκουραστεί και λίγο. Πίστεψέ με είναι μεγάλη κούραση να χεις μπλογκς...& θέλει να δαπανάς πάρα πολύ χρόνο & για ένα απλό ποστ...
Εγώ ας πούμε που γράφω απρογραμμάτιστα, αφού κάνω ένα ποστ,μια μέρα μετά πάντα κάνω διορθώσεις,διότι κάτι πάντα σου ξεφεύγει.
Η φίλη μας εδώ όμως το κάθε ποστ το "κεντάει" & όταν το εμφανίσει είναι άψογο καθ` όλα...Άρα κάθε εμπόδιο σε καλό & να της ευχηθούμε καλή ξεκούραση!
Καλή Σαρακοστή σε όλους.
Άλεξ, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την τρυφερή σου σκέψη να μας απαλύνεις την ανησυχία :)
Ναι, το ξέρω, πως τα ποστ είναι μια πολύ δύσκολη και χρονοβόρα δουλειά! Και σίγουρα η Νανά, πραγματικά κεντάει, τόσο από περιεχόμενο όσο και από τη μορφή των αναρτήσεών της!
Να της στείλουμε μια ζεστή αγκαλιά και καλή δύναμη, και γρήγορα να ξανάλθει κοντά μας
Την καλημέρα μου σε όλους τους φίλους! :)
voul-voul , καλησπέρα,όπως & σε όλη την παρέα!
Θα στείλω 1 SMS στη Νανά μας ή θα της τηλ/σω & αν έχω νέα της θα σας απαντήσω από αύριο.
Καλό βράδυ σε όλους.
Να είσαι καλά, Άλεξ
που μας ενημερώνεις και μας καθησυχάζεις!
Πολύ δεν τράβηξε όμως Νανά η απουσία σου;!
Η "Άμμος" είναι ορφανή χωρίς εσένα
σε περιμένουμε να την αναστήσεις!!!
Καλημέρες σε όλους τους συνταξιδιώτες
Που είσαι βρε? Ακόμη το πισι χαλασμένο? :)
Λοιπόν παιδιά ,καλησπέρα! Σήμερα είχα τη μοναδική τιμή να γνωρίσω & εξ `ακοής τη Νανάς μας. Μέχρι τώρα όλο SMS ανταλλάσσαμε...
Της τηλεφώνησα. Είναι πολύ καλά. Και χάρηκα πάρα πολύ που την άκουσα αν &την ξύπνησα την καημένη...Το χα ξεχάσει ότι της αρέσει ο πρωινός ύπνος...Μην φανταστείτε ότι πήρα τα χαράματα!
Όχι! ήταν κάπου στις 10.15 το πρωί. Για μένα που ξυπνώ από τις 06.30 ήταν μεσημέρι ήδη ας πούμε & είχα γυρίσει τη μισή Θεσ/νίκη για δουλειές ( καθότι σήμερα έχω μάθημα από τις 11.00 ώς 16.00).
Σόρυ ,Νανά που σε ξύπνησα! Λοιπόν είναι πολύ καλά. Σύντομα θα ναι κοντά μας.
Σας χαιρετώ από τώρα. Καλή Σαρακοστή. Σαββ & Κυρ θα μαι στην Ουρανούπολη, αν από κει το λαπτοπάκι μου πιάνε κλόπυ ασύρματα θα τα ξαναπούμε,αλλιώς Καθ. Δευτέρα θα μαι πίσω.
Καλή Σαρακοστή!
Νανά, ελπίζω και εύχομαι να είσαι καλά και να μας διαβάζεις!
Ανυπομονούμε να σε ξαναδούμε!!!
Μας λείπεις πολύ
Καλημέρα, καλό μήνα, καλή Σαρακοστή!
σε όλους τους φίλους συνταξιδιώτες!
voul-voul ! Καλή Σαρακοστή & σε σένα & σε όλους επίσης.
΄Οπως είπα η Νανά είναι πάρα πολύ καλά! Την άκουσα & live & ένιωσα πόσο καλά είναι. Έτσι μπορώ & το "βλέπω" & το νιώθω ότι σίγουρα είναι πολ καλά.
Έχει κατά νου να επιστρέψει το γρηγορότερο μόλις προκάνει...Με διαβεβαίωσε γι `αυτό!!!
Πολύ καλή η ιδέα σου voul-voul ! Ας ανταλλάξουμε όλοι ευχές! Το όποιο "κενό" λοιπόν, μέχρι να ρθει, μπορούμε καλοπροαίρετα να το καλύψουμε κάπως έτσι & μεις. Να μιλάμε μεταξύ μας, να ρθουμε πιο κοντά...
Καλή Σαρακοστή, λοιπόν & να μαστε όλοι καλά!
Καλημέρα πέρα για πέρα!
Νανά, μας λείπεις αφόρητα - το κενό δεν αναπληρώνεται, Άλεξ
Παρόλα αυτά, διαισθάνομαι ότι δεν θα μας αφήσει πολύ να περιμένουμε πια! Ακούς Νανάαα ;;;
Χρόνια πολλά σε όλους, καλές αντοχές! ;)
eraser! Nα σαι καλά. Πολλές ευχές & από μένα. Σίγουρα δεν αναπληρώνεται το "κενό" ( βάζω εισαγωγικά διότι εγώ την νιώθω εδώ, άρα κενό για μένα δεν υπάρχει).
Και μάλιστα την "βλέπω" να ρχεται πολύ σύντομα & με βήμα ταχύ! Ας μην βιαζόμαστε! Τι είναι ο χρόνος; Απάντηση :"Μία αιωνιότητα και μια μέρα", & τα δύο μαζί σε μια μια ριπή οφθαλμού!
Η Νανά λοιπόν είναι εδώ & έρχεται & σας διαβεβαιώ ( την άκουσα ολοζώντανα!!!) είναι μια χαρά.
Η ζωή μας έτσι πως έγινε-ζούμε στην υπεραλματώδη εποχή της 3ης τεχνολογικής επανάστασης-δεν μας αφήνει να πάρουμε σχεδόν ποτέ μιαν ανάσα...
Εμείς θα είμαστε εδώ, θα αφήσουμε την φίλη μας να πάρει όχι μια ,αλλά δέκα ανάσες(ενδεχομένως & αν το χρειάζεται) & ΑΜΕΣΩΣ θα τη δούμε. Εξάλλου εδώ είναι: ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ με όλο της το ΕΡΓΟ!
Καλό μεσημέρι. Φεύγω για σεμινάριο. Κλείνω.
Να μαστε όλοι καλά!
Φίλες και φίλοι φίλτατοι
χαίρομαι πολύ που σας ξαναβλέπωωω!!! :)
Και μόνο να σας εξιστορήσω τι 'πέρασα', θα απαιτούνταν 'σεντόνια' ολόκληρα... Προτιμώ 'περασμένα-ξεχασμένα' ;)
Σας γράφω απ' το καινούργιο λαπτοπάκι - παρθένο είναι ακόμη, τίποτα απ' τα απαραίτητα σύνεργα δεν έχω φορτώσει ακόμη - βλέπω τα 230 γράμματά σας στα μέιλς και ζαλίζομαι...
ΤΩΡΑ είναι που χρειάζομαι την υπομονή σας - απαντήσεις, αναρτήσεις κ.λπ. εν καιρώ...
Καλό βραδάκι και όμορφο, ό,τι πρέπει για τα όνειρα και τις επιθυμίες σας - φιλιά σε όλους τους συνταξιδιώτες!!! :)
Νάτο! Δεν είπα εγώ ότι την βλέπω να ρχεται! Σε μια αιωνιότητα & μια μέρα; Σε μια ριπή οφθαλμού;
Και ήρθε και πολύ πιο γρήγορα,διότι δεν πέρασε 24ωρο καν από τότε που το πα. 5 ώρες και κάτι...
Ούτε καν 1/4 ριπής οφθαλμού...Σαν να ταν ένα άγγιγμα μόνο στον αέρα, σαν εκείνο το άγγιγμα που αναπολεί η Ελένη στη "Σκόνη του Χρόνου "καθώς νιώθει πως με κείνο το άγγιγμα ακουμπά & ταυτόχρονα αποχαιρετά το παιδί της που της το παίρνουν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σιβηρία μέσα σε ένα τρένο που όλο ξεμακραίνει & κείνη νομίζοντας πως θα το χάσει για πάντα "παγώνει" για τον θεατή οπτικά το χέρι της στο άγγιγμα του ανεμίσματος της απώλειας...
Όμως απώλεια δεν υπήρξε, γιατί μέσα σε μια αιωνιότητα & μια μέρα ξαναβρέθηκαν σε άλλο χρόνο και τόπο...( Μην χάσετε την ταινία!!!).
Να λοιπόν ήρθε η Νανά μας μέσα από έναν τέτοιο χρόνο ,ελάχιστο,απλά για μας είχε "παγώσει" το άγγιγμα στο δικό της ανέμισμα & νομίσαμε πως θα ταν πολύ...
Νανά θα χουμε όλη την υπομονή να περιμένουμε! ΜΗΝ αγχωθείς. Με το πάσο σου.Μεγειά το λαπτοπάκι & ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!
Μας αρκεί ο,τι είσαι πολύ καλά. Και το δικό μου μέιλ αφησέ το να το απαντήσεις τελευταίο!
Καλό μας βράδυ.
Περνώ ως ...ανέμισμα, λοιπόν...
γιατί βρίσκομαι ακόμα ανάμεσα στα 40 κύματα και τους 80 ωκεανούς - αφού δεν έχω εγκαταστήσει ακόμη το όφις (αχ, ο όφις!...;), είμαι επισκέπτρια κι εγώ, καιρός ν' αρχίσω να περιδιαβαίνω στα ιστία σας για αναζωογόνηση :)
ΣΤΙΓΜΗ δεν βγήκατε απ' το μυαλό μου
SAILOR, Marko, Voul-Voul, Roadartist, Ντινούλι, Eraser, ΑΛΕΞ !
σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς - πελαγωμένης, μπορεί. αλλά χαμογελαστής! :)))
Εδώ είμαστε και θα είμαστε Νανά...
Το ξέρεις, δεν είναι έτσι;
Γι' αυτό κι εγώ εδώ, MERILou :)
τρυφερέ μου Ερωδιέ
να είμαι μια αποτυχία, τουλάχιστον σε κάτι που αγαπώ - παρά μια επιτυχία στα 'άλλα', που απεχθάνομαι.
Και πάλι σας φιλώ όλους - να ...αναπληρώσω... ;) - με το νοτιά του ταξιδιού και τη νοσταλγία της Άνοιξης :)
"'Όσο απομακρύνεσαι σε πλησιάζω
Όπου βρίσκεσαι υπάρχω...
Ούτε απόψε πανσέληνος
Ένα κομμάτι λείπει...
το φιλί σου.'' Ρίτσος
"Πάντα κοιτάζεις πρώτα γύρω σου και μετά εμένα,
τι μπορούν να δουν;τι μπορούν να σου πάρουν;
Δεν έχουν καν σκιά να δηλώνουν την παρουσία τους.
Στην αλήθεια είναι απόντες και στο ψέμα ανιδιοτελείς εθελοντές..." παλιό μου.....
Καλό βράδι σε όλους,καλή πανσέληνο...
Γιωτούλι
Αχ, βρε Γιωτούλι
νασαι καλά, πόσο με συντροφεύεις!...
Νανά, σε χαιρετώ νοσταλγικά
μας έχεις λέιψει...
περιμένω πάντα με προσμονή αδημονούσα και χαιρετώ όλους τους φίλους συνταξιδιωτες
"Και εγώ ούτε μια ουτοπία
στα κλαρένια χέρια δεν βαστούσα
δώρο να της προσφέρω"
Έχετε μειλ
Καλημέρα σας
Μαρία Ρ.
Γιωτούλι & Voul-voul
όμορφα, ντροπαλά λουλουδιασμένα τα ίχνη σας στην 'άμμο' - πολύ σας ευχαριστώ!
και υπόσχομαι 'ολική επαναφορά' εντός των ημερών ;)
ήτανε χθες πανσέληνος, μα τόσο μακρινή... κρυμμένη μες στα σύννεφα...
"Μια ουτοπία στα κλαριά
στα χέρια το φεγγάρι"
καλωσορίζουμε Μαρία Ρ. στην 'άμμο' :)
συγχωρέστε μου την καθυστέρηση να σας απαντήσω, αυτό τον καιρό είμαι πελαγωμένη...
και, με τα μέιλ έχω μπερδευτεί: βλέπω άλλο αποστολέα, εκεί να σας απαντήσω;
Δημοσίευση σχολίου