από voul-voul
«Λεμόνι στη συνείδηση και θυμαράκι μνήμη»: πόσο τρυφερά προσεγγίζεις τη θλίψη που μας κατέχει!...
Πολύ συγκινητικό ποίημα o “Iησούς άφαΤΝος”, εξαίσιο!
Και ένα ακόμη ζωγραφικό αφιέρωμα στον υπέροχο Ματίς (εγώ αυτόν ψήφισα, επειδή τον Μονέ τον «ξέρουμε» καλύτερα!:)
Nανά μου, σ’ ευχαριστώ και για το υπέροχοα λουλούδι που μου χάρισες εδώ στον «Φλοίσβο» – το πορτοκαλί μ’ αρέσει πάρα πολύ! :)
Θα λείψω πάλι Νανά μου, οι ευχές μου σε συνοδεύουν πάντα, να το ξέρεις: όπως έλεγες και στο ραδιόφωνο, "Υγεία να έχετε, Αγάπη να δίνετε" Εσύ το κάνεις κάθε μέρα!
Χρόνια Πολλά κι Ευτυχισμένα σε όλους τους φίλους της "Άμμου" μας, ό,τι επιθυμείτε να το βρείτε τον καινούργιο χρόνο! :)
27 Δεκέμβριος 2008 4:35 μμ
από Roadartist
Η τέχνη "θεραπευτική" πραγματικά..Γεμάτη με 'δώρα' κάθε στιγμή... πόσο με ξεκούρασε αυτή η ανάρτηση σου!! Πόσο πολύ μου αρέσουν αυτά τα αφιερώματα που κάνεις... Να τα συνηθίζεις...;)
Μας κάνουν να βλέπουμε την κάθε στιγμή πολύχρωμη :))
Ο Matisse πολύ αγαπημένος, και ξεχωριστός...
Καλή χρονιά Νανά μου, γεμάτη με υγεία, αγάπη και δημιουργία!!!
27 Δεκέμβριος 2008 7:46 μμ
από Άλεξ
Matisse alors! Pourquoi pas ! Εγώ είχα ψηφίσει Μονέ, πάντως. Αλλά & ο Ματίς, υπέροχος.
Καλησπερούδια στην Φλοισβοαμμουδερή χειμερινή σύναξη αγάπης μας!
Καλησπερούδια, διότι σε λίγο την "κάνω" να χαρώ το χιόνι ξανά!
Νανά, διόρθωσα τα πάντα στα μπλογκς μου. Και τα λίνκς & λάθη που είχαν ξεφύγει, γιατί τελευταία γράφω πολύ γρήγορα, μιας & ως ντιλετάντης κάνω 500 πράγματα μαζί.
Το "κόκκος αφανής της άμμου" είναι δικό μου & το έλεγα πολύ πριν σε γνωρίσω & τώρα που κάπου έγινε γνωστό όλο το όνομά μου σκέφτηκα αν πρέπει να το κοτσάρω & στο μπλογκ... Ε! Ταπεινή άποψη μου είναι πως δεν πρέπει να το κάνω. Ας είμαι αφανής σε ό,τι με αφορά για να ταπεινώνομαι, μιας & με ξέρω καλά! Μην πάρουν & τα μυαλά αέρα! Το "δεν συνθηκολογώ" είναι του Ιονέσκο μόνο. Ψάχνω επίσης να προσθέσω & κείνο που λέει στο τέλος στο "Ρινόκερος" ,το φοβερό: "Θέλω να παραμείνω άνθρωπος"!!! Τρομερό έργο & το χω διδάξει όταν δούλευα στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσ/νίκης... Όλα του τα έργα είναι εξαιρετικά.
( ......... )
Κοίτα, είχα έναν υπέροχο & ακραιφνώς δημοτικιστή φιλόλογο στις 2 τελευτ. τάξεις του Λυκείου. Μου μαθε σωστά ελληνικά (αρχαία & νέα).
Τα ξενικά ονόματα τα απλοποιούμε (συμφωνώ μαζί του). Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει πώς γράφονται σε μια γλώσσα αν δεν την γνωρίζει.
Είμαι λοιπόν υπέρ του "Ρεμπό", "Μποντλέρ", "Ρουσό", "Βολτέρος" κλπ. Αυτούς τους 2 τελευταίους θα τους περιποιηθώ εν καιρώ σε ποστς μου (= τα 2 μεγάλα βδελύγματα του Διαφωτισμού, κατ' εμέ & θα το αποδείξω κιόλας!). Εν καιρώ.
Όσο για το απόσπασμα του ποιήματος που έδωσε ο φίλτατος Ρητέρν... από την πρώτη στιγμή με έβαλε σε μεταφραστικό πειρασμό... Γαλλικά δώστε μου & την ψυχή μου πάρτε!
Να βγει πρώτα ο αδελφός από το Νοσοκομείο (πάει καλύτερα!!!) και μετά βλέπουμε. & ΔΕΝ υποσχέθηκα τίποτε!!!
Όμως μιας & δεν προλαβαίνω να στείλω με μειλ ευχές στον Φίλτατο Ρητέρν, του στέλνω από δω τα "Χρόνια Πολλά" μου & τις καλύτερες ευχές μου για το Νέο Έτος με πολλή αγάπη.
( ......... )
Φιλιά στην Άμμο μας.
27 Δεκέμβριος 2008 9:01 μμ
από Αριάδνη
"Ο Ιμπρεσιονισμός είναι η εφημερίδα της ψυχής."
Αγαπώ τον ψίθυρο και την "έλλειψη"...
Νανά, συγνώμη για τη χρήση του πρώτου προσώπου, δεν το συνηθίζω, έχεις όμως φοβερή ισορροπία στη σελίδα σου, που -αν και τόσο γεμάτη- τα' χει και τα δυο!!!
Τις καλησπέρες μου...
27 Δεκέμβριος 2008 10:46 μμ
από onlysand
@ VOUL-VOUL
σ’ ευχαριστώ, κορίτσι με την όμορφη ψυχή – να είσαι πάντα καλά! κοίτα να περάσεις αξέχαστα, όπου κι αν πας :)
υγεία και αγάπη!
@ ROADARTIST
ναι, γλυκειά μου, σίγουρα είναι ‘θεραπευτική’ η Τέχνη. Γι’ αυτό και μας τραβάει τόσο θαυμαστά απ’ την απελπισία της εποχής. Ο Ματίς είναι ο 12ος της ‘πινακοθήκης’ που εγκαινιάσαμε ακριβώς πριν ένα χρόνο – δεν ξέρω αν θα συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο˙ τα αφιερώματα πάντως δεν θα λείψουν, το θεωρώ υποχρέωσή μου στους ανθρώπους που, αν και απόντες, μας ομορφαίνουν τη ζωή.
27 Δεκέμβριος 2008 11:58 μμ
ΑΛΕΞ
Καλημερούδια, θα σου πω πια - τυχερέ μου ‘αδελφέ’, να χαίρεσαι το χιόνι και ό,τι αγαπάς! Να, για να διαφέρουμε και σε κάτι: εντάξει να το βλέπω ...από μακριά - δεν το αγαπώ τόσο...
Είδα τη βασιλόπιττα της μαμάς, αλλά μπερδεύτηκα λίγο με τις ‘διευθύνσεις’ σου – πού και πώς κ.λπ. Θα επανέλθω αύριο!
(Όπως και σε όλους τους φίλους που δεν πρόλαβα πάλι σήμερα/χθες)
Μεγάλη ‘δουλειά’ η ταπείνωση και δύσκολα γίνεται κτήμα μας χωρίς σκληρή προσπάθεια - έχεις δίκιο...
Στη διάθεσή σου πάντα – και για Ζ-share και ό,τι άλλο θέλεις :)
Πολύ ωραία θα είναι να σε ακούσουμε στα γαλλικά!
Να περνάς όμορφα! :)
28 Δεκέμβριος 2008 12:01 πμ
ΑΡΙΑΔΝΗ
μα, ίσα-ίσα, το πρώτο ενικό είναι ο εαυτός σου, πρόσωπο-σπαθί! Ιδιαίτερα όταν το χρησιμοποιεί κανείς όπως εσύ: με αισθαντικότητα και μετριοφροσύνη.
Μού μίλησε κατευθείαν στην ψυχή: «Αγαπώ τον ψίθυρο και την ‘έλλειψη’» - είναι αυτό που επιδιώκω!
Κατόπιν αυτού, φυσικό ήταν να διαλέξεις και την ανάλογη ρήση τού Ματίς...
Να επανακάμπτεις με πρωτοπρόσωπες ‘καταθέσεις’, σε παρακαλώ πολύ!
Συγχώρεσέ μου την καθυστέρηση στη μετάφραση του Πίντερ – έλειψα αρκετές ώρες απ’ το μεσημέρι – αύριο πάλι! ;)
Καλό ξημέρωμα σε όλους - φίλους και περαστικούς :)
28 Δεκέμβριος 2008 12:04 πμ
