για το ποστ "Τηλεμαχος"
από ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ
Είναι εκπληκτικό.
Τ' αγάπησα με την ανάγνωση την πρώτη.

"Υπήκοος του θέρους" -πως αλλιώς;- άνοιξα τη μπαλκονόπορτα να δω.
Μπα. Ακόμα.

Μέχρι να'ρθουνε γιασμιά να με λιγώσουν θα κοροιδεύω την πραγματικότητα.
Ταϊζεται με όνειρα, ε;
29 Ιανουάριος 2009 1:03 μμ

από onlysand
ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ :)

θα είδες την πεταλούδα σου στον ‘φλοίσβο’, ε; ...αυτή και μου παράγγειλε πως έχεις ήδη την άνοιξη μες στη ματιά και την ψυχή σου – λάθος να ’κανε; δεν το πιστεύωωω!... ;)

"...βροχούλα ήσυχη φλυαρεί πάνω στις τέντες
κρεσέντο εορτάζοντα τα πράσινα
στέλνουνε γέλια ανυπόμονα στον ουρανό..."

(από μελλοντικό 'ποίημα' χαρισμένο σου - τώρα το γράφω, μόλις γύρισα - ετοιμάζω πάλι ...μετακομίσεις...;)
29 Ιανουάριος 2009 3:07 μμ

από ΑΛΕΞ
"Εγώ, υπήκοος του θέρους εσαεί
κι ας με κρεμάσουνε περίγελο
του κόσμου στην αγχόνη
των πρωτοσέλιδων - τυμπανιαίο
έκθεμα στο σαρκοβόρο παζάρι
- τηλε, τηλε!

Για το ξεβόλεμα, να σε παρηγορήσω λίγο:
Ώρες ώρες, ακόμη και η πραγματικότητα
θα 'θελε να είναι γιασεμί."

Απομονώνω τούτο το απόσπασμα αν θες γιατί μιλά πιο πολύ μέσα μου..., γιατί & πάλι πολύ γλυκά με σφάζει! Χαλάλι σου, βρε Νανά!

Γράφεις τα πάντα με λίγα λόγια. Κλείνεις τον κόσμο όλο σε λίγους στίχους (μιλώ για όλο το ποίημα τώρα), την πραγματικότητά μας την παγκοσμιοποιημένη & μέσα από ιστορικές διαθλάσεις & αντανακλάσεις φέρνεις με τον ποιητικό σου λόγο τα πάνω κάτω μέσα μας & καλείς μέσα από τον ποιητικό εγγύ & τηλέ-λόγο σου στο ΜΕΤΑ ! Στο ΜΕΤΑ τον Νατουραλισμό!

Εγώ μόνον έτσι μπορώ να δω τούτο το αραβούργημα γραφής σου. Τώρα πιο λιανά να το εξηγήσω δεν μπορώ. Θα ναι σαν να το δολοφονώ!

Καλό σου Σ/Κ & σε σένα & σε όλους.
30 Ιανουάριος 2009 3:54 μμ

από onlysand
ΑΛΕΞ :)

αγαπητοί φίλοι, σας ευχαριστώ που (με) διαβάζετε - χάνω τα λόγια μου όταν είναι να 'ανταποκριθώ' στα τόσο υπερθετικά σας σχόλια

εκτός απ' το "μετά τον νατουραλισμό"
(δεν ξέρω γιατί πρέπει να κολλάμε σε ετικέτες - μη σου γίνει έμμονη...!...;)
καταπληκτική ανάλυση, 'αδελφάκι' :)
30 Ιανουάριος 2009 4:39 μμ

από ΑΛΕΞ
Κοίταξε τώρα, Νανά...είναι η εμμονή & η αναμονή(;;;) της εποχής. Δεν φταίω εγώ. Δεν θέλω να το αναλύσω ( ......... ) Εγώ έτσι βιώνω την ανάγνωση & απλούστερα είναι αδύνατον να μιλήσω.

Επειδή τώρα το ξαναδιάβασα το ποίημα θα λεγα πως υπάρχει ταυτόχρονα & μια αντανάκλαση-απόρριψη αθέλητη ("απαισιόδοξη;") άρα & Χαριστική ΑΝΑβολή στην όποια πρόσκληση (να μην την ονοματίσω & ακούσω πάλι τα των "εμμονών" & τα ψιλοπάρω...) προβαίνει η ποιητική σου τέχνη εδώ. ( ......... )
Ευχές για καλό Σ/Κ.
30 Ιανουάριος 2009 7:58 μμ

από RETURN
Ωραίο ποίημα Νανά μου, ΚΑΙ (your trademark) αυτό.
Στην "επικράτεια του μαύρου" δυστυχώς, και εκεί ο ποιητής περιφέρεται με ένα φακό ψάχνοντας να βρει τους "οικογενειακούς-οικιακούς" θησαυρούς της ανθρωπότητας, ενώ από κάτω του οι σανίδες του πατώματος "τρίζουν".

Κανείς ωστόσο δεν ξυπνάει.

Η ποίηση όταν αντιπαρατίθεται στον μαζικό ύπνο μπορεί να το κάνει επιτυχώς μονάχα όταν προσπερνάει...

Η τελευταία αριστοκρατική κίνηση του κόσμου είναι ένα ποίημα.
Που θα το πάρει στα χέρια του ο ήδη ξύπνιος.

Ο δε υπνοβάτης θα νομίσει ότι τον καλεί για περαιτέρω ύπνο και δεν θα χάσει ευκαιρία.
30 Ιανουάριος 2009 8:53 μμ

Να επανέλθω λίγο επί του Yeats με ένα τελευταίο σχόλιο.

Πάντως Νανά μου, δεν συμφωνώ επί του Yeats. Πιστεύω ότι είναι μεγάλος ποιητής. Ίσως κάπως άνισος μερικές φορές (αν και η ανισότητά του είναι σαφώς ανωτέρου επιπέδου εκείνης των μετρίων). Έχει κτίσει έναν αυστηρά δικό του "προσωπικό" κόσμο (γνώρισμα των πολύ δυνατών ποιητών αυτό) και σπάνια μετακινείται μακριά από αυτόν.

Και μην μου πεις οτι το "The Second Coming" θα μπορούσε να το γράψει ένας ποιητής που δεν είναι πράγματι μεγάλος...
Και τι ποίημα...Μέσα σε μερικούς στίχους, ανατρέπεται αριστοτεχνικά ο Γολγοθάς όχι ως Γολγοθάς, αλλά ως φετιχοποιημένο σύμβολο, και βλέπει κάτι τρομακτικό να έρχεται στο μέλλον στο όνομα αυτού. Από αυτή την άποψη έχει κάποιες εκλεκτικές συγγένειες με την "Αποκάλυψη" του Ιωάννη που την εμβαπτίζει στο σπενγκλεριανό όραμα των αενάων φθινόντων στην παρακμή κύκλων της ανθρωπότητας ("Turning and turning in the widening gyre the falcon cannot hear the falconer...")
30 Ιανουάριος 2009 9:12 μμ

από onlysand
ΑΛΕΞ :)

στην 'εμμονή' σου μπορείς να εμμένεις όσο θες, αλλά μην τα 'ψιλοπάρεις', σε παρακαλώ...
τα σχόλια των εδώ φίλων είναι υποκειμενικά, με το θάρρος της γνώμης τους και αλογόκριτα.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαφωνεί κυρίως.
το ίδιο ισχύει και για μένα, αν επιτρέπεται... ;)

σ' ευχαριστώ πολύ, πάντως, που απ' τον δυσεύρετο χρόνο σου, βρίσκεις κι άλλον, για ν' ασχοληθείς με την 'άμμο' - τιμή μου!

Καλό σου βράδυ και όμορφο :)
30 Ιανουάριος 2009 10:09 μμ

My RETURN :)

σου είμαι ευγνώμων που έχεις την υπομονή και την έμπνευση να εφευρίσκεις πάντα ένα υπερ-πραγματικό (για να μην πω 'σουρρεαλιστικό' και παρερμηνευθεί) 'σκηνικό' για να εντάξεις τις ασήμαντες σκέψεις μου.

Συνεχίζουμε, λοιπόν, in vain (και in vein) ανάμεσα στα 'χαλασμένα' απ' το μακελειό τής μετριότητας; αφού δεν υπάρχει άλλη προοπτική, παρά "να το πάρει στα χέρια του ο ήδη ξύπνιος"...

Όσο για τον Γέιτς, και βέβαια οφείλεις να υποστηρίζεις ό,τι πιστεύεις - έτσι κι αλλιώς, ο κάθε δημιουργός υποκειμενικά 'μιλάει' στον εκάστοτε 'αποδέκτη'.
30 Ιανουάριος 2009 10:14 μμ

για το ποστ "Πόλεμος Έρως"
από ΝΤΙΝΟΥΛΙ
Θαλερό να είναι τουλάχιστον το σκοτάδι και όχι θολερό...

Αλήθεια τι σημαίνουν τα ρόδια; Κρατάει ο μύθος της Περσεφόνης ακόμα; Ήξερε τότε τι θα πάθαινε; Ήθελε μήπως;
Λες η φυγή της Περσεφόνης να ήταν η πρώτη φυγή κόρης από μάνα?

Πολλές απορίες...

"προτού αλλάξει προσωπείο
και σε δω
πάλι στην πόρτα."

Μένω...
3 Φεβρουάριος 2009 12:35 πμ

από ERASER
( ......... ) "Πόλεμος Έρως" ακατάπαυστα!

σημαία που ανεμίζει ανάμεσα στα αίματα και τα θαύματα το Ποίημά σου!

σ' ευχαριστώ απο καρδιας!

και χαιρετώ τους φίλους συνταξιδιώτες, τους τυχερούς μαζί με μένα, που απολαμβάνουν τα Κοσμήματα της "Άμμου"!

υ/γ. Μόλις είδα και τον "Κήπο" σου - πάω εσπευσμένα στην επόμενη Απόλαυση!
3 Φεβρουάριος 2009 11:45 πμ

από ROADARTIST
"σονάτα τού Σκαρλάτι θάλασσα ως πέρα
κι η μάνα μου ντυμένη Αλεξάνδρεια
χαρίζει όλα τα ρούχα στον αέρα."

...απλά...
...γράφεις υπέροχα!!!
3 Φεβρουάριος 2009 5:56 μμ

από onlysand
ΝΤΙΝΟΥΛΙ ...θαλερό ;)

μήπως η Περσεφόνη ήθελε αυτά που 'έπαθε'; θα μου γράψεις μια ιστορία για την κατάληξή της;

μήπως σπας ρόδι την Πρωτοχρονιά;
- εμείς όχι, γιατί 'βάφει' ;)
είναι όμως πανέμορφο! :)
3 Φεβρουάριος 2009 8:21 μμ

ERASER & ROADARTIST :)

γλυκά παιδιά, αισθαντικά κι ανάλαφρα
(με την καλή έννοια - βλ. Κουντερα: "Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού είναι")

Χαίρομαι να συνταξιδεύω με ευαίσθητους ανθρώπους - σας ευχαριστώ :)
3 Φεβρουάριος 2009 8:23 μμ

από RETURN
Μια πολύ ωραία ποιητική σφήνα στο πάντα επίκαιρο για τους ανθρώπους θέμα του έρωτα.

Πόλεμος - έρως; και πώς αλλιώς...
Παρ'Ομήρω απαντάται η λέξη "οαριστύς" που σημαίνει τόσο τις φιλονικίες των αντιπάλων στρατευμάτων πριν την μάχη όσο δε -καταπληκτικό- και την ερωτική συνομιλία.

Νανά μου, είσαι σε δημιουργική περίοδο, εύχομαι να συνεχιστεί ...επ'αόριστον! :)
4 Φεβρουάριος 2009 2:02 μμ

από onlysand
My RETURN :)

ώστε, παρ' Ομήρω ...οαριστύς !
ΚΑΙ μάχη ΚΑΙ ερωτική συνομιλία !

όπως και η σύνθετη φιλο-νικ(ε)ία

αχ, θησαυροί προαιώνιοι - να είσαι καλά!
4 Φεβρουάριος 2009 8:22 μμ