Να σου πω Νανά, μαζί με τις μεγάλες μου ευχαριστίες για τη φιλία & την "καθαρή αγάπη" σου (κατά Σ. Ξένον & ΜΟΝΟ!), πως την εικόνα την είχα δει παλιά & ήξερα τότε πως υπήρχαν δελφίνια & μου άρεσε ως οφθαλμαπάτη. Όμως σήμερα έπεσα στην παγίδα της οφθαλμαπάτης λόγω υπερβολικής κούρασης! ( ......... ) Υπάρχει ένας υπέροχος φωτογράφος (μου διαφεύγει το όνομα, μα είναι πασίγνωστος. Όποιος το θυμάται ας το πει!) που φωτογραφίζει γυμνούς ανθρώπους από πολ μακριά, όμως και με πολ. σεβασμό & ολοι μαζί οι γυμνοί σχηματίζουν ένα σχήμα πχ λουλούδι κλπ. ! Καταλάβατε ποιον εννοώ!
Τι θέλει να πει δηλ τούτος ο υπέροχος καλλιτέχνης; Χρησιμοποιεί βολτερική αποστασιοποίηση (τον Βολτέρο τον πάω μόνο σε όσα ήταν σωστός & κατά ένα 80% ήταν σωστός. Τον Ρουσό δεν πάω με τίποτε!) την οποία δανείστηκαν ολοι οι γάλλοι ρεαλιστές (να ο ρομαντισμός τους!) από κει και ύστερα την χρησιμοποίησε πολύ το Νέο Μυθιστόρημα μετουσιώνοντάς την σε κινηματογραφική απεικόνιση (& η Ντυράς έγραψε & πολλά σενάρια) & την χρησιμοποιεί πολύ & ο φωτογράφος που λέω για να πει από μακριά και με σεβασμό στο γυμνό: Είμαστε εντελώς γυμνοί τα πάντα παρακολούθούνται! Τι θα κάνουμε για την "γύμνια" μας που είναι ορατή από παντού; Απλά θέτει το ερώτημα & μας καλεί να λειτουργήσουμε με ΚΡΙΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ για να αγκαλιάσουμε την τέχνη που θα δώσει την ΚΑΘΑΡΣΗ για το ΜΕΤΑ του Νατουραλισμού! Όμως η τέχνη μόνη της ΔΕΝ μπορεί να προχωρήσει...Θέλει & μας. Αν δεν πάμε εκεί, το ΜΕΤΑ δεν θα ρθει. Σε τούτη την Παγκόσμια αρχαιοελλ. Υβρι οι απο Μηχανής θεοί μέσω πάντα της Τέχνης είμαστε ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΟΛΟΙ μαζί από καθε χρώμα & φυλή. ΕΜΕΙΣ Θα δώσουμε την Κάθαρση.Το 1958 με το έργο που ανέφερα, η Ντυράς έθετε πολύ ψύχραιμα τούτο το πρόβλημα! Και ήταν η εποχή του "καναπέ" στη Γαλλία...Στην Ελλάδα, που για μένα δυστυχώς είναι περίπου πάνω κάτω 50 χρόνια πίσω από τον Δυτικό κόσμο, ο "καναπές" ήρθε στη δεκαετία του 90! Και έτσι και μεις πάμε με το "δε βαριέσαι, τι με νοιάζει" δηλ με το αρνητικό (& όχι με το θετικό!!!) moderato cantabile της Ντυράς (μα & που είναι όρος της μουσικής). Αυτά στη Δύση είχαν αρχίσει να ναι έτσι αμέσως μετά το Βιετνάμ...σε μας δυστυχώς έρχονται ΟΛΑ μαζί. ( ......... ) Επειδή έχασα τα "δελφίνια" & επειδή το πε & ο Ρητέρν & το εξήγησε υπέροχα. Άρχισα να σκέφτομαι τι μπορεί να συμβολίζει το δελφίνι. Αφού μπαίνει και βγαίνει χαρωπά στη θάλασσα -σαν τον φοίνικα που αναγεννιέται αέναα- άρα είναι σύμβολο αναγέννησης, άρα για μένα είναι Η ΤΕΧΝΗ η μόνη οδός σωτηρίας του Πλανήτη για το ΜΕΤΑ! Και θα δώσω ένα λινκ τώρα που σε περίληψη στα γαλλ & αμέσως παρακάτω στα αγγλ δίνει συνοπτικά τον συμβολισμό μέσα από το δελφίνι, για να επανορθώσω μιας & δεν το είδα.
Θα κρατήσω & τα 2 αυτά σχόλια μου με κοπυ πειστ για μελλοντικό μου ποστ αφιερωμένο ίσως στη Ντυράς.
Το λινκ : http://www.cairn.info/revue-enfances-et-psy-2007-2-p-35.htm?WhatU=dauphin&Auteur=&doc=&ID_ARTICLE=EP_035_0035
Χαιρετώ όλη τη σύναξή μας.
21 Ιανουάριος 2009 10:31 μμ
από onlysand
ΑΛΕΞ !
μα, και "κινούμενο πτώμα από κούραση", έγραψες, 'αδελφάκι', έγραψες!
respect! :)
και πολλή ξεκούραση (τη χρειάζεσαι!)
21 Ιανουάριος 2009 10:54 μμ
Ξέχασα!
...και μην απολογείσαι συνέχεια!!!
μου σπάει τα νεύρα αυτό!!!
δεν έχεις να επανορθώσεις τίποτα!!!
21 Ιανουάριος 2009 11:00 μμ
για το ποστ "Μουσική δωματίου"
από Eraser
Μουσική δωματίου Νανά;
Μουσική στα κύματα της ψυχής, μια ακτινογραφία σχέσης με πεταλούδες για να κρύβονται τα δάκρυα...
εξαιρετικό! ( ......... )
Καλημέρες ;)
22 Ιανουάριος 2009 12:06 μμ
από Γιωτούλι
"θα σου ανοίξει η απουσία μου την πόρτα."
Τον κρατώ. Σε ευχαριστώ!
Δώσε μας πιο πολλές εικόνες... στο λόγο ...θέλω κι άλλο.
22 Ιανουάριος 2009 2:56 μμ
από onlysand
@ Καλημέρα, ΑΛΕΞ !
ναι, περιμένουμε το 'γαλλικό' ποστ ;)
εύχομαι όλα καλά, φιλιά :)
@ ERASER, σ' ευχαριστώ
και σε σένα ένα ωραίο απόγευμα με ευχάριστες εκπλήξεις και "πεταλούδες-ακτινογραφίες"(!) :)
22 Ιανουάριος 2009 3:53 μμ
ΓΙΩΤΟΥΛΙ :)
ο καθένας κρατάει ό,τι επιθυμεί !
(μεταξύ μας, δεν με ...χαροποιεί και τόσο, πως απ' όλο το 'σκηνικό' πήρες την απουσία και ...έφυγες...;)
φιλί
22 Ιανουάριος 2009 3:54 μμ
από Αριάδνη
δεν είναι το πιο τραγικό ότι ξέρουμε;;;
παρόλ' αυτά...
22 Ιανουάριος 2009 4:29 μμ
από onlysand
ΑΡΙΑΔΝΗ :)
έφευγα και μ' έφερε πίσω η καλησπέρα σου
ναι, είναι τραγικό - αλλά αφού το 'ξέρουμε', δεν πρέπει να το παλέψουμε; ...;)
Υ/γ. και σήμερα ο μπλόγκερ δεν μ' άφησε να μπω στα σχόλια του ανθισμένου κήπου σου... ;(
Διαλέγεις ποίημα-μαχαιριά κάθε φορά... και μουσικές μοναδικές!
Υπέροχα! :)
22 Ιανουάριος 2009 4:41 μμ
από Άλεξ
( ......... ) "αναδύεται χλωμή με την παλάμη
στο στόμα σταματημένη κραυγή"
Σαν στο "Μετέωρο βήμα του Πελαργού" του λατρεμένου μας Αγγελόπουλου νιώθω εδώ...( Περιμένοντας τη "Σκόνη"!) & εδώ :
"η λεπτουργός ιχνογραφία της αφής σου
αφήσου.. αφήσου... αφήσου....
οικόσιτο της ερημιάς το πρώτο πια φιλί σου
νότα διστακτική και σαν να λέει θυμήσου!"... Το ατέλειωτο, το διαρκές μοναστικό δάκρυ!
ΜΕ ΕΣΦΑΞΕΣ πάλι! Γράφε! Γράφε να μαθαίνουμε...
eraser, σε ευχαριστώ. Όχι, στο ποστ θα πω άλλα πράγματα σχετικά μα άλλα. Τούτα ίσως τα χρησιμοποιήσω για άλλο ποστ, για την Ντυράς μάλλον. ( ......... ) Δεν σκάω. Τίποτε δεν πάει χαμένο και ο Μαρσέλ Προυστ έλεγε πως πάντα ανακτάται ο χαμένος χρόνος, άρα πάω θετικά moderato cantabile κατά Ντυράς!
Να μαστε καλά όλοι! ( ......... )
22 Ιανουάριος 2009 9:52 μμ
από Ντινούλι
"ποιος είσαι; και πού ήσουνα πριν απ’ το βράδυ;"Εγώ κρατάω αυτό...
Αυτό που σε μια στιγμή αναρωτιέσαι...μια μόνο στιγμή και αν δεν προλάβεις να το ρωτήσεις, δεν το ρωτάς ποτέ...
Καλύτερα ίσως;
Θα δείξει...κάθε φορά είναι αλλιώς...κάθε φορά σαν πρώτα...κάθε τέλος και αρχή...
22 Ιανουάριος 2009 11:47 μμ
από onlysand
ΑΛΕΞ :)
περιμένοντας τη "Σκόνη του Χρόνου"
(ναι, κι εγώωω!... ;)
εδώ, η καθημερινότητά μας δεν έχει καταφέρει να μας σηκώσει απ' τον καναπέ, θα το κάνει η Ντυράς ...πανελληνίως άγνωστη;... ;(
ο χρόνος - ακόμα κι όταν τον χάνουμε - στην ουσία είναι 'ελεήμων'...
Όμορφο μεσημέρι να έχεις :)
23 Ιανουάριος 2009 1:40 μμ
ΝΤΙΝΟΥΛΙ :)
"καλύτερα ίσως", πουλάκι, γιατί "κάθε τέλος και αρχή"
αστέρια πέφτουν στα μαλλιά
κι η έρημος σφαδάζει...
Σου στέλνω χρώμα για τις πινελιές στη συννεφιά του κόσμου :)
( ......... )
23 Ιανουάριος 2009 1:44 μμ
