από Άλεξ
"Πέτρα, όμως καρδιά" !
Ο κόσμος μας είναι στυγνά ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΟΣ. Όχι ρεαλιστικός. Όσοι έχουν διαβάσει Στ-Ε-νταλ (Παράκληση: όλη η Ελλάδα έχει παραποιήσει τη σωστή προφορά του ονόματος τούτου του συγγραφέα. ΔΕΝ λέγεται Σταντάλ αλλά ΣΤΕΝΤΑΛ): "Le rouge et le noir" & Μπαλζακ επίσης, ξέρουν πως ο ρεαλισμός έχει μέσα του άφθονο ρομαντισμό. Το ρεύμα αυτό λειτούργησε συμπληρωματικά προς τον ρομαντισμό. Δεν τον πολέμησε. ( ......... ) Το διεθνές σφαγείο, από τότε που κατάλαβα τον κόσμο, υπήρχε, υπάρχει & δυστυχώς θα υπάρχει. Εμείς ό,τι και να πούμε μάλλον ανίκανοι είμαστε να αλλάξουμε τούτον τον στυγνό νατουραλισμό...
Γι`αυτό η καρδιά μας ας γίνει πέτρα, να μην πονά τόσο... μα όπως το λέει η Νανά. Να παραμένει & καρδιά όμως... Πόσο δύσκολο είναι.
Ερμία, διάβασα τώρα το υπέροχο σχόλιο σου! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Υποκλίνομαι σε όσα λες. Μάλιστα το κάνω κόπυ-πέιστ για να το ξαναδιαβάσω. Σε ευχαριστώ και πάλι.
Καλημέρα & πολλά φιλιά στην αμμοφλοίσβια σύναξή μας. Νανά, περαστικούλια και πάλι.
11 Ιανουάριος 2009 11:43 πμ
από onlysand
AΡΙΑΔΝΗ* & ERASER
*"αμέριμνοι και εφησυχασμένοι", όπως το λες!
Και, πάντα, "απερισκέπτως ευέλπιδες", όπως μας κληροδότησε ανεξίτηλη 'ταυτότητα' ο Θουκυδίδης...
Ποτέ δεν φτάνει ο στίχος τη 'δύναμη' του σπαταλημένου αίματος - απλώς, στάζουμε πού και πού λίγο 'λεμόνι στη συνείδησή μας' κατά τις επιταγές του Ποιητή...
Με (λιγοστό) χαμόγελο, φιλιά και ευχές
11 Ιανουάριος 2009 2:26 μμ
ΕΡΜΙΑ
χρωματιστή και εύφορη - αντίδοτο ευπρόσδεκτο και απαραίτητο ενάντια στα δηλητήρια των καιρών!
Άλλο ένα 'δοκίμιο' γοητευτικό και διαφωτιστικό, με την έξοχη ικανότητα του ειδήμονος που ξέρει να μεταβιβάζει ανάγλυφα και αποτελεσματικά!
Δεν θέλω να 'φάω' απ' τον πολύτιμο χρόνο σου και να σε βάλω σε κόπο, γι' αυτό δεν υπεισέρχομαι σε 'λεπτομέρειες' που μπορούν να συζητηθούν - ασήμαντες, υποκειμενικές 'ανησυχίες', έτσι κι αλλιώς... ;)
Να είσαι πάντα καλά - και να σε 'βλέπουμε'! :)
11 Ιανουάριος 2009 2:30 μμ
ΑΛΕΞ
ΑΓΑΠΗΤΕ 'αδελφέ' !
μα δεν σου είπε κανείς ότι ΔΕΝ πονάς! Ούτε χρειάζονται εδώ ...διαπιστευτήρια ευαισθησίας για τον καθένα μας !
Διαφωνώ, βέβαια, με την 'ταύτιση' Νατουραλισμού και αήθους εποχής, στην οποία ζούμε.
:) Ευτυχώς, διασώζεται στο σχόλιό σου ο Ρομαντισμός (κίνημα 'παρεξηγημένο' όπως ευκαιριακά έχω ξανα'πεί', είθε ν' αξιωθώ να ασχοληθώ και στην 'άμμο' προσεχώς)
Σου εύχομαι μες απ' την ψυχή μου, όμορφη και αρμονική με τον εσώτερο εαυτό σου πορεία, δύναμη και αισιοδοξία απέναντι σε όλες τις αντιξοότητες - υγεία στο κορμί, γαλήνη στην ψυχή :)
11 Ιανουάριος 2009 2:33 μμ
από Meril
Ο τίτλος σοκαριστικός
κι απ' τα λοιπά τι να σταχυολογήσω...
Μένω στο "δηλητήριο της αθανασίας"
Και πάλι στην "έντρομη" συνειδητοποίηση
"αυτή η ακινησία είναι η χαρά της αιωνιότητας"
Αχ, Νανά, ξημέρωσε νύχτα...
11 Ιανουάριος 2009 2:33 μμ
από onlysand
MERILou
τρυφερά διορατική* κι αγαπημένη :)
Μόλις πήγαινα να φύγω και είδα πως ΜΑΖΙ γράφαμε ;)
*πόσο στην 'ψύχα' ακουμπάς - με ευαισθησία και ακούραστη φροντίδα - παρά την " "έντρομη" συνειδητοποίηση "...
Εντάξει, το παραδέχομαι: ξημέρωσε νύχτα. Όχι όμως ανεπιστρεπτί: μια μέρα, η νύχτα θα γίνει φωτεινή σαν αγκαλιά ζεστά ανιδιοτελής - θέλει πείσμα, όχι ελπίδα ;) ( ......... )
11 Ιανουάριος 2009 2:42 μμ
από Return
Μάλλον δεν είναι αυτή η χαρά της αιωνιότητας, Νανά μου...
Η μακαριότητα της πέτρας (ή ενός βράχου) παραπέμπει περισσότερο σε ένα "χαλαρωτικό" αναγκαίο διάλειμμα από τους απανωτούς σπασμούς του ιστορικού χρόνου, αλλά σίγουρα δεν είναι το αντίθετό του.
Είναι όπως ποθούμε κάποια στιγμή να πέσουμε στο ντιβάνι σε απόλυτη ακινησία, λυσιμέλεια και χαλάρωση μυών και να κοιτούμε το ταβάνι (καλείται αλλιώς και "ταβανοθεραπεία").
Από μια άλλη οπτική γωνία η πέτρα μπορεί να είναι ένα αντικειμενικό σύμβολο του αιωνίου, που όμως, όπως κάθε σύμβολo, δεν ταυτίζεται με το συμβολιζόμενο...
Το ποια είναι η χαρά της αιωνότητας αυτό είναι μάλλον η χαρά του ..."κυνηγού" (εν μυστηρίω).
Μου αρέσουν πολύ τα κείμενα-ερωτήματα επειδή βγάζουν από την παθητικότητα τον αναγνώστη.
Καλημέρα:)
11 Ιανουάριος 2009 2:50 μμ
από onlysand
My RETURN ;)
κι εμένα μ' αρέσει που παίρνεις τα φληναφήματά μου τοις μετρητοίς...
Σαν έκπληκτο παιδί που του χαρίζουνε φτηνό παιχνίδι κι αυτό, το επεξεργάζεται με τη σοβαρότητα επιστήμονα
Γιατί όχι, όμως; Αλλιώς, πώς θα απολαμβάναμε άλλη μία - συμπαντικής ορατότητας - πτήση ...βυθού;!...
Ωστόσο - προσγείωση: μόλις άπλωσα ρούχα (εντός, ναι - και πλησίον καλοριφέρ) και έχω τρελαθεί στο ...φτάρνισμα!
"Ταβανοθεραπεία" - χαχα - αργότερα. Εκεί, θα οραματιστώ και τα όπλα που θα επινοήσει ο Βελλερεφόντης για να ξεκάνει την απαίσια Χίμαιρα και το καταραμένο φίδι - εξΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!
Καλημέρα ΚΑΙ φιλί
11 Ιανουάριος 2009 3:22 μμ
από Ντινούλι
Όμορφο κείμενο...Πέτρα που κυλά δε χορταριάζει...αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που είναι η πέτρα σου...ο τοίχος σου και το σταθερό σου σημείο...
Και άλλες φορές που γίνεσαι εσύ η πέτρα για να υπερασπιστείς τους αγαπημένους σου, τα όνειρά σου και να σπάσεις τους φόβους σου...
Φιλί
11 Ιανουάριος 2009 3:47 μμ
από onlysand
ΝΤΙΝΟΥΛΙ
να ΣΠΑΣΕΙΣ - κάτι μού θυμίζει - να συντρίψεις, να παλέψεις για τα όνειρά σου!
άντε, μικρή, μου ξέθαψες την ...αισιοδοξία, τα κατάφερες! ;)
γι' αυτό κι εγώ δεν αγαπώ, ούτε το φόβο ούτε την ελπίδα - αρχίζω να γίνομαι εμμονοληπτική, γιατρέ μου; - απλώς, σε φωτεινά διαλείμματα, αισιοδοξώ για τη ζωή που εσείς θα κάνετε ν' ανθίσει!
με πείσμα και ΠΙΣΤΗ
ΚΑΙ φιλί ;)
11 Ιανουάριος 2009 4:29 μμ
από Voul-Voul
Με τραυματισμένη καρδιά γι’ αυτά που γίνονται στη γειτονιά μας, σ’ ευχαριστώ για όλα!!! ( ......... )
Καλή εβδομάδα σε όλους τους εκλεκτούς φίλους – και κουράγιο στους μαρτυρικούς αβοήθητους συνανθρώπους...
11 Ιανουάριος 2009 8:16 μμ
από onlysand
VOUL-VOUL
Αχ, κι από μένα, και ματωμένο αχ, ευαίσθητο κορίτσι...
"με τραυματισμένη καρδιά" όπως λες – και ανήμπορα άφωνοι μπροστά σ’ αυτή την πρωτοφανή κτηνωδία...
Στο μεταξύ, βλέπω στις ειδήσεις, ότι όλοι σχεδόν οι λαοί είναι αντίθετοι, μα εντελώς αντίθετοι από τις ηγεσίες τους - χιλιάδες βγαίνουν στους δρόμους
( ......... )
όμορφο βράδυ να έχεις και καλή βδομάδα σε όλους τους φίλους!
11 Ιανουάριος 2009 9:16 μμ
από Markos A
"...ένα θαύμα δεν έχει ανάγκη τη διορατικότητα˙ απλώς υπάρχει."
Έτσι κι εσύ, Νανά, αβίαστα και "υπογείως", μας υποβάλλεις τα υπέροχα νοήματα και αισθήματα της τρυφερής σου οξυδέρκειας: τίποτα δεν αφήνεις να πέσει κάτω – ούτε ένα... πετραδάκι αμελητέο!
Kαλό απόγευμα σε όλους τους φιλους
12 Ιανουάριος 2009 3:33 μμ
από Άλεξ
( ......... ) ...ξέρεις, νιώθω πως σε τούτο το νετ εδώ & 2,5 χρόνια "οξειδώθηκα" πάρα πολύ μέσα στην αθέλητη σίγουρα "νοτιά των ανθρώπων" & για να διαχειριστώ σωστά τούτη την "οξείδωση", προσωρινά χρειάζομαι τη δική μου "μοναξιά πληρότητας" αυτή που μου πε ο Σ. Ξένος πως χαρακτηρίζει τη γραφή μου. ( ......... ) Και θα "λείψω" γιατί θέλω να αναστοχαστώ καλά πάνω απ' όλα για το πώς θα διαχειριστώ στο εξής το "image" μου σε τούτο το μεγάλο παραμορφωτικό γυαλί που λέγεται νετ & που τα 2,5 τούτα χρόνια με πλήγωσε πάρα πολλές φορές & πολύ άσχημα...
Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη & την κατανόησή σας που τις θεωρώ δεδομένες.
Τα λέμε. Δεν θα χαθούμε σίγουρα!
12 Ιανουάριος 2009 8:47 μμ
από onlysand
MARKO
σ' ευχαριστώ πολύ που πάντα διαβάζεις και πίσω απ' τις γραμμές :)
Ως κόκκος άμμου υποκλίνομαι – ούτε καν ...πετραδάκι, δηλ... ;)
( ......... )
Όμορφο να φτιάξετε όλοι το βράδυ, σάς εύχομαι :)
12 Ιανουάριος 2009 9:19 μμ
ΑΛΕΞ
προς Θεού! δεν χρειάζεται να απολογείσαι συνέχεια, που δεν διαβάζεις τα ποστ μου - από κούραση, βιασύνη, αδιαφορία κ.λπ., δεν έχει σημασία, γιατί - ΔΕΝ εισαι υποχρεωμένος!
επειδή είσαι αγνός άνθρωπος και καλός φίλος
προσπαθώ να επικεντρώσω σε ΕΝΑ σημείο - για να προσφέρω ίσως μια ταπεινή βοήθεια - και νομίζω είναι αυτό :
" ...για το πώς θα διαχειριστώ στο εξής το "image" μου σε τούτο το μεγάλο παραμορφωτικό γυαλί που λέγεται νετ & που τα 2,5 τούτα χρόνια με πλήγωσε πάρα πολλές φορές & πολύ άσχημα... "
- Θα μπορούσες να γλυτώσεις τη 'διαχείριση του image σου', όντας απλώς ο εαυτός σου. ΜΑΖΙ ΤΟΥ πρέπει να κουβεντιάσεις και αρμονικά να τα βρείτε.
Τότε, δεν θα είναι και το νετ "παραμορφωτικό γυαλί", και δεν θα σε πληγώνει.
Μακρυά απ' τον πανικό του 'θορύβου',
με αγάπη, σου εύχομαι τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
12 Ιανουάριος 2009 9:27 μμ
από Roadartist
Τι νοήματα είχε αυτό το κείμενο Νανά...Θα σου γράψω τι σκέψεις μού δημιούργησε... ελπίζω να μη γελάσεις!!! ;)
Η ζωή είναι σκληρή... Πάρα πολύ, και για να αντεπεξέλθεις πρέπει θέλοντας ή μη, να γίνει κι η καρδιά σου σκληρή...σαν πέτρα για να αντέχει...
---.........Καλημέρες ένθερμες από τη ζεστή καρδιά μου ;)
13 Ιανουάριος 2009 10:26 πμ
από onlysand
ROADARTIST
γιατί να γελάσω, χαμινάκι;
όσο κι αν έχω μικρές αντιρρησούλες...
για το ότι, δηλ, βλέπεις μόνο τη 'σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού'...
Και όχι γιατί εμμένω στην 'αισιοδοξία', αλλά γιατί τίποτα δεν είναι ΜΟΝΟ μαύρο ή άσπρο ;)
ωστόσο με την κατακλείδα σου, την αναιρείς η ίδια - αυτό είναι παρήγορο, και ανταποδίδω :
θερμές καλημέρες για τη ζεστή καρδιά σου :)
14 Ιανουάριος 2009 11:12 πμ
