Νανά, αδελφούλα! Επείγομαι διότι επίκειται μπουζουκοκατάνυξη απόψε έως πρωίας (δες νέα ανάρτησή μου σε β! μπλογκ μου...).
Λόγω του παραπάνω γεγονότος δεν προφταίνω να δω ακόμη τα ποίηματα. Κοίτα & να πρόφταινα & να μην τα ξερα, αν γκούγκλιαζα εντός εισαγωγικών έναν στίχο τους θα βρισκα αμέσως σε ποιον ανήκουν!
Τι με πέρασες! Εγώ είμαι ανθυποπροχώ! Προχω είναι ο Ρητέρν, Υποπροχώ εσύ & έπομαι εγώ. Τα λέω σωστά;
Στο γιαχού δεν πρόκανα ακόμη να μπω. Είναι τίγκα στο προωθημένο μέιλ το οποίο & αβλεπί θα διαγραφεί, διότι ενώ παρακάλεσα να μη με αγχώνουν με τέτοια κάποιοι συνεχίζουν...
( ......... ) Τεσπα. Όλα αυτά κάποια στιγμή θα ειπωθούν σε ποστ μου με τίτλο "ΦΙΛΙΑ & ΕΥΘΥΝΗ", όπου ντόμπρα & σταράτα & χωρίς να θίγω κανέναν θα πω πέντε πράγματα, γιατί σε μένα συμβαίνει πάντα το "φαίνεσθαι" να συμπίπτει με το "είναι" & όποιος με δει με το παραμορφωτικό γυαλί του Νετ, καλά θα κάνει να πάει σε άλλο κατάστημα. Το δικό μου θα πουλά στο εξής πολύ ακριβά...
Αδελφούλα, μόλις είδα στο προφάιλ σου τους "Συνειρμούς" & έναν εγκιβωτισμό άλλων μπλογκς... Δεν με ειδοποίησες! Και ξέρεις είμαι & γκαβό! Αλλά σε αγαπώ τόσο που δεν θα επιβάλω επιτίμιο!
Να ναι ευλογημένο! ( ......... )
Τι σου είπα εγώ; Δώσε τα ποιήματα στα σχόλια γιατί με τον "Χάρο" δουλειά δεν γίνεται! Άρχισες να μου λες να αποκλείσω αναδυόμενα κλπ. Μετά σου το παν κι άλλοι & τα δωσες.
Τρίτη φορά που με "πονάς" γιατί δεν με ακούς καλά. Την πρώτη κάτι σου πα & με δικαίωσε, όταν άτομο καπηλεύτηκε στίχους σου στο Νέτ. Μετά κάτι σου πα να προσέχεις κλπ & να κρατάς αποστάσεις & προσφάτως για την απεριόριστη καλοσύνη σου ...εισέπραξες ΟΦΙΟΥΧΑ χολή, αντί για "ευχαριστώ"... Να γιατί "πονώ" γιατί είσαι ψυχούλα καλή &άδολη & ξέρω πως θα πονέσεις & πονώ πριν από σένα για σένα, ΟΠΩΣ & ΣΥ για ΜΕΝΑ.
Δεν θέλω να σε αδικήσω όμως, γιατί δυστυχώς & γω έτσι λειτουργώ. Θέλω να δω με τα ίδια μου τα μάτια αν όντως θα σπάσω & γω τα μούτρα μου.
Και σε αυτό το "ζην επικινδύνως", βρε και σε αυτό, ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ!!!
Πώς να μην σε αγαπώ, κατά Χριστόν ΠΑΝΤΑ!!!
Οσο για τα σενάρια μου, θα πρότεινα κάτι άλλο & όσοι πιστοί της Αμμοφλοίσβιας ετούτης Σύναξης προσέλθετε, αφού πρώτα δώσει άδεια η οικοδέσποινα & πει "να ναι ευλογημένο". Οταν το πει θα πάμε εδώ σε συλλογική γραφή ποίησης, γράφοντας ένα ποίημα ποταμό για τον ΜΕΓΑΛΟ μας ΑΔΕΛΦΟ που τόσο μας αγαπά.
Νανά θα τα μπακαπιάσω εγώ -μη σε νοιάζει- & μπακαπιασμένα με απόλυτη χρονολογ. σειρά σου τα δίνω να μπούν στον Φλοίσβο ή σε όποιο μπλογκ σου θέλεις & μετά αν θες θα μπουν & στο δικό μου μπλογκ για να τιμήσουμε με διαμπλγογκική Σύνδεση κοτζάμ Μέγα Αδελφό! ( ......... )
Φιλουθκια!
3 Ιανουάριος 2009 9:10 μμ
από onlysand
AΛΕΞάκι-'αδελφάκι'
μόλις γύρισα, σου έγραψα για την επέτειό σας - πάντα ευτυχισμένοι, σας εύχομαι κι από δω
πόσο θα 'θελα να μπορούσα να γελάσω με τα χαριτωμένα και τα σουρρεαλιστικά σου, αλλά αυτή τη στιγμή - μόλις ανοίξαμε την τηλεόραση - παρακολουθούμε άλλη μία 'προαναγγελθείσα τραγωδία' εν εξελίξει: ισοπέδωση της Γάζας από αέρος ΚΑΙ εδάφους...
Τι να πω; 'αφότου γνώρισα τον άνθρωπο, αγάπησα τα ζώα' ;
Ή, ΝΤΡΟΠΗ στην 'πολιτισμένη' Δύση που παρακολουθεί, αν δεν ενθαρρύνει...
Εκεί εσύ! τα 'χεις βάλει με το zShare σαν να είναι ...χάρος... ;Ρ
Άλλοι 20 όμως, όπως είδα, το κατέβασαν μια χαρά!
"" Εγώ είμαι ανθυποπροχώ! Προχω είναι ο Ρητέρν , Υποπροχώ εσύ & έπομαι εγώ. Τα λέω σωστά; ""
Μόνο σωστά;! ΟΡΘΟσωστα!
Για τα υπόλοιπα, τι να ...ευλογήσω, βρε θεότρελο, εμπνευσμένο παιδί;
και βέβαια συναινώ - η 'άμμος' είναι πάντα ...θερινή (=ανοιχτή!:)
Όποιος θέλει, 'καταθέτει'
συγνώμη για την βαρυθυμία μου
καλό μας βράδυ...
3 Ιανουάριος 2009 10:44 μμ
για το ποστ "Χ-μώνανόψιν"
από Ντινούλι
Καλό το παιχνίδι Νανά, κρίμα που λίγο πιο δίπλα παίζουν με άλλους κανόνες και γενικά κάποιος έχει κάνει μλκα με τους κανόνες νομίζω...
Όταν την έπεσε η Ρωσία στη Γεωργία, αμέσως όλοι εναντιώθηκαν και την ανάγκασαν να ηρεμήσει... τώρα? Θίξαμε τον πρωτότοκο αντί να σφάξουμε το αρνί το σιτευτό?
Μάλλον δε θυμούνται ανθρώπους με νούμερα στα χέρια και αστέρια κίτρινα...να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλον σαν χαρτοπόλεμος... να γίνονται μαξιλάρια και σαπούνια...
Είπαμε τους σημάδεψε, τους καταλάβαμε, κλάψαμε μαζί τους, τους κρύψαμε, τους ταϊσαμε, καταδικάσαμε τον Χίτλερ και τώρα μας κάνουν και αναρωτιόμαστε αν είχε δίκιο...
Και αυτά τα μαθηματικά στο Ισραήλ και στην Αμερική...αμάν πια! Είναι αναλογία το 300 παλαιστίνιοι για 2 ισραηλίτες?
Κλείνω όπως άνοιξες...με λίγο Λειβαδίτη...
"Κι όταν δεν παθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε ήδη νεκροί"
Μακάρι η ποίηση να έκανε κάτι σε πετρωμένες ψυχές...Τουλάχιστον δείτε τι γίνεται έξω από την πόρτα μας, μήπως και η φοβία του να μην πάθει τίποτα και το σπίτι μας καταφέρει και μας ξυπνήσει...
Φιλικά
4 Ιανουάριος 2009 1:04 πμ
από Meril
Καλημέρα μουδιασμένη...
Δεν ξέρω μα κάθε ευφορείας λόγος ηχεί παράταιρος πια...
Πας να γελάσεις
τσαφ! σου ρχονται χαστούκια απανωτά
και μένει η σύσπαση των μυών
μάσκα τραγική
Νανά μου, μακάρι -τι λέω Χριστέ μου...- να επρόκειτο για "τελευταία παράσταση"...
4 Ιανουάριος 2009 9:52 πμ
από Αριάδνη
μπράβο, Μέριλ, για το τελευταίο σχόλιο...ποίημα σκληρής ανατροπής, Νανά μου, το τελευταίο σου και μας αφήνει έντρομους με την προαναφερθείσα μάσκα, μαριονέτες στο θέατρο του παράλογου, 'δεμένους' πισθάγκωνα στους καναπέδες της παραίτησης και του εγωκεντρισμού.
Νανά, και πάλι μπράβο για ό,τι δίνεις.
4 Ιανουάριος 2009 11:29 πμ
από Markos A
Καλή Χρονιά σε όλους τους συνταξιδιώτες!
Μακριά απ' τον φλύαρο κυνισμό των "αμετανόητων" κρατούντων, απ' το "ψύχος" των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας...
Να είσαι πάντα καλά Νανά, που μας ζεσταίνεις τις ψυχές και μας ανοίγεις τους ορίζοντες του νου!
Επίσης: εκπληκτικός, ευρηματικότατος o τίτλος για τους άλλοτε Ιερούς Τόπους... «μη μόναν όψιν»
Ο Πολύτιμος Στίχος που αναφέρει το ntinouli, είναι : «όταν δεν πΕθαίνει ο ένας για τον άλλο...» τυπογραφικό λάθος, υποθέτω.
Οι δε 300 (Παλαιστίνιοι νεκροί) κοντεύουν τους 600 (μόνο το τελευταίο 10ήμερο) – αλλά, ποιος νοιάζεται; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι (= λευκοί και πολιτισμένοι), είναι απλώς Παλαιστίνιοι...
4 Ιανουάριος 2009 11:35 πμ
από Άλεξ
Λόγω υπερβολικής κόπωσης μου, & αφού πρώτα διάβασα πολύ καλά το ποίημά σου Νανά, προσυπογράφω τα σχόλια Αριάδνης & Μάρκου. Τα είπαν όλα. Υποκλίνομαι στα λόγια τους...
Τα χέρια των ισχυρών της γης στάζουν & θα στάζουν δυστυχώς ΑΙΜΑ ΑΘΩΟ! ( ......... )
Θέλω να ανασυγκροτήσω δυνάμεις, να βρω χρόνο μοναξιάς & ποίησης... Να γράψω. ( ......... ) Χρειάζομαι πια σιγή...ο παγκοσμιος πόνος & το παγκόσμιο πένθος το επιβάλλουν... ( ......... )
Σας φιλώ & σιωπώ.
4 Ιανουάριος 2009 1:42 μμ
από onlysand
ΝΤΙΝΟΥΛΙ μου
όμορφο κι ευαίσθητο λουλούδι
τι κόσμο έχεις μπροστά σου, μάτια μου! διόλου δεν σε μακαρίζω \
μα, αν "έκανε κάτι η ποίηση σε πετρωμένες ψυχές", θα είμασταν ήδη ευτυχισμένοι!...
το μόνο ενθαρρυντικό για το μέλλον μας είναι, ότι υπάρχουν παιδιά που σκέφτονται όπως εσύ...
να περνάς να σε 'βλέπουμε' και να σ' ακούμε, να παίρνουμε κουράγιο! :)
4 Ιανουάριος 2009 2:40 μμ
