από Meril
Νανά να θυμάσαι τι είπες "αν έρθεις και μου χτυπήσεις το κουδούνι...."
Κουζουλού κι αγίου μην τάξεις, που λένε στο χωριό μου... (τώρα επειδή για αγία δε με βλέπω, πάρε και κατάλαβε)
Τώρα που κρυολογήθηκες, πώς να σε φροντίσουν οι δικτυακοί φίλοι;
Μα μήτε χαμομήλι τσάι, μια σουπίτσα αδερφέ
Ας είναι, να προσέχεις
Μη γυρνάς στο κρύο μην καταπονείς τον εαυτό σου
Να τρως ελαφριά
Να... (και μη λες μάλιστα μαμά γιατί θα σου θυμώσω....)
Περαστικάαααα
8 Ιανουάριος 2009 4:39 μμ

από Ντινούλι
@ the_return
Γιατί είναι ο "καλυτερότερος" ο Κάλβος?
Φιλική ερώτηση από ενδιαφέρον, μήπως κάτι έχω χάσει από Κάλβο.
Υ.Γ: Να δούμε πόσο μπορεί να ξεχειλώσει το blog σου Νανά...;)
8 Ιανουάριος 2009 5:36 μμ

από Return
@ ntinouli:
Είναι απλό, ntinouli μου, επειδή το είχε στο αίμα του, γι'αυτό.
8 Ιανουάριος 2009 8:04 μμ

από Ντινούλι
Πολύ γλυκειά η απάντησή σου και προς εμένα και προς τον Κάλβο...
Μου φαίνεται λίγο απλός...θέλω πιο βαθιά νοήματα...λίγο να με παιδέψει...να με σταματήσει μια στιγμή, να αισθανθώ τον στίχο...σαν ένα αεράκι που σταματάς να δεις από που σε φυσάει...
Εκτιμώ που τον εκτιμάς και κρατάω άλλους καλύτερους για μένα...:)
8 Ιανουάριος 2009 8:12 μμ

από Return
@ ntinouli:
Τότε δεσμεύομαι να γράψω κάποια στιγμή το "Ες Ανδρέαν Κάλβον" - εκεί πιθανώς να δεις "πλαγίως" τους λόγους για τους οποίους τον θεωρώ τον μέγιστο των Ελλήνων ποιητών.
8 Ιανουάριος 2009 8:25 μμ

από onlysand
MERILou :)
χαχαχαχαχα
μα, υπάρχει πιο ζεστή φροντίδα; σαν να είσαι εδώ, ...'μαμά'!... ;Ρ
τώρα που "κρυολογήθηκα" (μ' αρέσει η 'παθητική φωνή' εδώ!) θα κάνω πάλι μια υπέροχη χορτόσουπα με όλα τα πρασινο-κιτρινο-κόκκινα λαχανικούλια, μετά λιώσιμο με μίξερ χειρός, και τέλος βούτυρο και ροκφόρ
και θα φοράω και πουλοβεράκι, εντάξει!... ;)
αχ... με μισή ψυχή γελάω...
(με την άλλη μισή ...βλέπω ειδήσεις απ' τη Γάζα)
Πού θα φτάσει η κτηνωδία του ανθρώπου
8 Ιανουάριος 2009 8:49 μμ

My RETURN
χαίρομαι
1. που έχουμε να περιμένουμε ΚΑΙ "Ες Ανδρέαν Κάλβον" !
2. για τον 'διάλογο' με το Ντινούλι - να 'υποψιάζονται' τα μικρά!... ;)
3. κι εμένα δεν με ενθουσιάζει για κορυφή στο Πάνθεον... Τον έχω στην καρδιά μου περισσότερο για την υψιπετή ενόραση - "...και τα βουνά σκιώδη..." ΕΚΕΙ να δεις αεράκι που φυσάει, Ντινούλι! - και για την μυστηριώδη, 'ταπεινόφρονα' ζωή του
"...επειδή το είχε στο αίμα του, γι'αυτό" :)
8 Ιανουάριος 2009 8:53 μμ

ΝΤΙΝΟΥΛΙ, τρυφερούλι
'λουλουδένια' εικόνα! : "...σταματάς να δεις από που σε φυσάει..."
Δες και άλλα που σε αφορούν στο άνω σχόλιο (προς Return)
είναι γνωστό: 'ακαδημαϊκά', μπορεί να θεωρείται κάποιος κορυφαίος, αυτό όμως δεν σε εμποδίζει να αγαπάς άλλους που σου 'μιλάνε' ...αλλιώς
υ/γ. μην ανησυχείς, μικρό, δεν ξεχειλώνει το μπλογκ με τόσο τρυφερά χαμηλόφωνες συζητήσεις... ;)
8 Ιανουάριος 2009 8:55 μμ

από Roadartist
Πέρασα για μια ολόψυχη καλημέρα Νανά!!!
Δε με περνάς και στα links καλύτερα ως 'χαμινάκι' όπως με λες και τελικά μου αρέσει??? :)))
9 Ιανουάριος 2009 11:58 πμ

από fyllo
Νανά μου, ολόθερμα ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ να σου ευχηθώ κι εγώ με την καλημέρα μου
Να γίνεις γρήγορα καλά, σε χρειαζόμαστε μέσα σ' αυτό το "ψύχος" που μας περιβάλλει!
Περιμένοντας το επόμενο ποστ σου με μεγάλη ανυπομονησία, ζεστή αγκαλιά κι ένα μπουκέτο χαμογελαστά λουλούδια σου στέλνω :)
9 Ιανουάριος 2009 2:09 μμ

από onlysand
ROADARTIST & FYLLαράκι
Την ώρα που διάβαζα τα μηνύματά σας, άκουγα την Πεϊρού να τραγουδάει: smile when there are clouds in the sky, and tomorrow you will see the sun shine – ταιριαστό, ε;...
σας ευχαριστώ για τις καλημέρες και τις αγκαλιές - τις χρειάζομαι! ;)
9 Ιανουάριος 2009 3:52 μμ

για το ποστ "Και του χρόνου... ;"
από Άλεξ
Επιτέλους ! Θα αφήσω σχόλιο! Να τώρα τα λεγα με μέιλ στον Ρητέρν! Εχει πάνω από 1/2 ώρα που πάω να αφήσω σχόλιο & ο Φλοισβος δεν "ανοίγει"!
( ......... ) Να σου πω περαστικούλια με όλη μου την καρδιά! Και θα γιάνεις. Αλλά όταν η σαρξ ασθενεί, την φροντίζουμε. Δεν την κουράζουμε. Και ύπνος να μη μας πιάνει ξεκουραζόμαστε! Εσύ πουλάκι μου κάπου άφησες ίχνη χθες στο Νετ η ώρα μία το βράδυ... Μου το παν τα άλαλα & τα μπάλαλα! Για ξεκουράσου σε παρακαλώ σωστά γιατί μας λείπεις πολύ!!!
Τώρα πάω στα γρήγορα στο φίλο Ρητέρν
α) Ο Σεζάν και μόνο που έχει ημίγυμνες λουόμενες, εγώ κάτι παθαίνω. Θα με καταλάβεις άμεσα διότι μιλώ σε βαρβάτη αντρική γλώσσα επ` αυτού. Με εννόησες ήδη! Σε κατάλαβα! Πάμε παρακάτω. Ειναι πρόδρομος του κυβισμού και κατ' επέκτασιν του σουρεαλισμού, που εγώ παθαίνω. Αυτό το δέος για τον σουρεαλισμό (Νταλί ειδικά) δεν το ξεπέρασα ποτέ. Εδώ ολόκληρη τέχνη, μοντέρνα & μεταμοντέρνα δεν το ξεπέρασε. Τον θεωρώ αντίστοιχο του Απολινέρ στην ποίηση...που ήταν Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ του σουρεαλισμού. Τώρα τον Σεζάν δες τον έστω με την μεταφορική καθαρά έννοια του Φτωχοπρόδρομου της Νεοελλ. Γραμματείας στη ζωγραφική.
Ξέρω τι γνώσεις έχεις. Είμαι πτωχός το πνεύματι. Πρόσεξε, ογκόλιθε, πώς θα μου απαντήσεις...Μη μου πεις 2 κουβέντες και με στείλεις ...& κάνω κάτι μήνες να πατήσω από δω, γιατί τις γνώσεις σου τις σέβομαι-συμβουλεύομαι.
β) Τωρα για το ποίημα του Ρεμπό ...επειδή τούτη την εποχή τρέχω & δεν φτάνω. Αν ειναι από τις Εκλάμψεις έχω τις μεταφράσεις του Αλ. Ασλάνογλου (ιερό τέρας της μετάφρασης για Ρεμπό) & την ποστάρω όποτε θέλετε, αρκεί, Ρητέρν να ξέρω ποιο ποίημα είναι ακριβώς. Αλλά το κόβω να ναι από "Μεθυσμένο καράβι" ή πέφτω έξω...; Δύσκολο με όσα με δέρνουν να επιχειρήσω κάτι τέτοιο. Θα ταν ιεροσυλία. Θέλει πολύ χρόνο & αναστοχασμό η μετάφραση σε θεία Τέρατα.
Όμως ίσως υπάρχει λύση! Δείτε στο :www.magikokouti.gr Ισως είμαστε τυχεροί & να χει έτοιμη μετάφραση & συνήθως έχει καλές μεταφράσεις. Δεν προλαβαίνω να ψάξω! Αν ναι δώστε την εδώ.
Νανά περαστικούλια. Άκουσα τη θεία συμβουλή σου & τα σενάρια μου μεταφέρθηκαν στο 2ο μπλογκ μου.... Θα χει & συνέχεια το πράγμα...Κρατάτε μόνο τις κοιλίες σας από το γέλιο! ( ......... )
Φιλιά στην αμμοφλοίσβια σύναξή μας!
9 Ιανουάριος 2009 4:56 μμ

από Ντινούλι
@ akb8862
και σε μένα 1/2 ώρα να ανεβάσει...
Μάλλον Νανά τελικά καταφέραμε να ξεχειλώσουμε τον ιστό παρά τα όσα λες...Τον φαντάζομαι σαν ιστό αράχνης...πόσα να αντέξει...
Στη φωτό σου κόλλησα λίγη ώρα...περνάει ο χρόνος ναι...και σιγά σιγά πάλι ξεχνάμε...τι θα γίνει πια με τη μνήμη χρυσόψαρου που έχουμε; Την επιλεκτική μνήμη;
Που μας σώζει καμμιά φορά, αλλά δε σώζει και άλλους μαζί;
Ας μη μας παρασέρνει η μέρα και η "κακή" τηλεόραση, ας σκεφτόμαστε λίγο τους ανθρώπους εκεί...Ποιός ξέρει ίσως να ισχύει αυτό με τη θετική σκέψη, αφού δεν υπάρχει διεθνής κατακραυγή...
Υ.Γ1: Χρήσιμο το Μαγικό κουτί akb8862 ευχαριστώ.
Υ.Γ2: Περαστικά να είναι Νανά μου! Να ντύνεσαι με ζεστές αγκαλιές!
9 Ιανουάριος 2009 5:32 μμ

από Άλεξ
"στην εξορία της τύρβης" & της ύβρης, της ύψιστης δυστυχώς!
Όσες φορές και να υποκλιθώ θα ναι λίγο!
-ntinouli
Να σαι καλά. Άρα τα χω 400! Λοιπόν άκου τι έγινε μόλις καταχώρησα εδώ το προηγ σχόλιο μου...παιδεύτηκα πάνω από 1/2 της ώρας. Καταχωρήθηκε & μου δειξε ότι καταχωρήθηκε σε τούτο το διεθνές πρωτόκολλο που λέγεται αναρτήσεις ΑΤΟΜ...Ποτέ δεν μου συνέβη αυτό ξανά στα 2,5 χρόνια που είμαι στο νετ. Και αμέσως ο Η/Υ έκανε απο "μόνος" του ρημπουτ!!!
Όποιος θέλει με πιστεύει!
Φιλιά σε όλους. Πάω & στα μπλογκς μου να απαντήσω σε σχόλια. Τα λέμε!
9 Ιανουάριος 2009 5:55 μμ

από Return
Άλεξ, εγώ δεν είμαι τεχνοκριτικός αλλά σωστά έτσι είναι, ο Σεζάν είναι ο ενδιάμεσος κρίκος προς την τέχνη του 20ού αιώνα, το καλλιτεχνικό "μεσοδιάστημα" ανάμεσα σε δύο αιώνες. Ο άνθρωπος που ξέφυγε αποφασιστικά από τον ιμπρεσσιονισμό (σε ένα ποσοστό τουλάχιστον) αλλά η εποχή του δεν ήταν ακόμα "έτοιμη" για να τον σπρώξει στις πιο νέες φόρμες που θα δούμε αργότερα.
Αυτά κατά τη γνώμη φυσικά ενός μη έχοντος "αρμοδιότητα" επί των εικαστικών. Ήταν από τη "πάστα" των ανθρώπων εκείνων που πρωτοπορούν και σίγουρα, αν η εποχή του το επέτρεπε, θα είχε προχωρήσει ακόμα πιο πολύ.
Ωστόσο, εμένα μου αρέσει όχι για τις "κατακτήσεις" του αλλά για αυτήν την ίδια την τέχνη του καθ' εαυτή.
Το ποίημα του Rimbaud είναι το "Matin" από τις "Illuminations" (αν δεν κάνω λάθος αυτή τη στιγμή).
Νανά μου, με στοχαστική λύπη ακούγεται το τελευταίο ποίημά σου, και με τρυφερότητα ωστόσο, καθώς απολήγει σε μια πολύ όμορφη κατακλείδα.
Να σημειώσω ακόμα, μιας και μου δόθηκε η ευκαιρία, ότι μια προηγούμενη αναφορά μου σε "επισκοπούντες" δεν χαρακτήριζε έτσι συλλήβδην όλους τους τεχνοκριτικούς της ζωγραφικής και εν γένει των εικαστικών αλλά την "φύρα" αυτών. Στα μπλογκς υπάρχουν άνθρωποι με σπουδαίες γνώσεις επί των εικαστικών και με μεγάλη ικανότητα οξείας ανάλυσης και προσέγγισης όπως π.χ. η Ερμία που σχολιάζει και εδώ.
9 Ιανουάριος 2009 7:04 μμ

από Άλεξ
Για αυτό σε "πάω", ρε Ρητέρν! Κόλλα το! Είσαι τσίφτης. Τα πες τόσο ωραία που θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.
Εδώ τώρα θα συμφωνήσω απολύτως ότι έχουμε ανάγκη από τα φώτα της Ερμίας μας! Σίγουρα μας διαβάζει & θα αποφανθεί & βεβαίως μας διαβάζει η καλλιτέχνιδα του Δρόμου! Αναμένουμε τα φώτα τους!
Λοιπόν Οι "Εκλάμψεις" του Ρεμπό είναι ακριβώς στο πάνω ράφι από τον Η/Υ μου (με τη μετάφραση που είπα). Μπερδεύτηκα λίγο γιατί για "matin" μιλάει & στο "μεθυσμένο καράβι"! Tο πήρα και το ξεφύλλισα ολο. Μόνο το "Πρωινό Μέθης" βλέπω ("Matin d' ivresse"...). Επειδή όμως έβαλες απόσπασμα, πάω στα προηγ. ΕΠΕΑ να το δω & αν όντως είναι το "Matin d'ivresse" & επανέρχομαι! Διότι το "Aube" ("Aυγή") ΔΕΝ είναι! Το ξέρω απ' έξω! ( ......... )
9 Ιανουάριος 2009 8:30 μμ

Αγαπητέ Ρητέρν...Το χα ψυχανεμιστεί πως από "Εκλάμψεις" δεν είναι, αλλά την πάτησα & γω. ούτε από το "Μεθυσμένο καράβι" είναι! Μόλις το γκούκλιασα με εισαγωγικά & είδα πως είναι από το "Une saison en enfer" !
( ......... ) Οι λέξεις που έχει το κείμενο είναι απλούστατες & τώρα στο πόδι μπορώ να το μεταφράσω αλλά ΔΕΝ το αποτολμώ για ένα τέτοιο Ιερό Τέρας. Αν το βρείτε στο Μαγικό Κουτί θα μου λύσετε τα χέρια!
Πάω στα μπλογκια μου! Φιλιά!
9 Ιανουάριος 2009 8:51 μμ

από onlysand
( ......... ) Καλά, κι εμένα, κατά καιρούς, δεν μ' αφήνει να μπω στα σχόλια (π.χ. σ' εσένα, στην Αριάδνη κ.λπ.)
Πιο ανησυχητικό βρίσκω, όλο αυτό το 'επεισόδιο' με ατομ και ρημπούτ - τι είν' αυτά, βρε παιδιά;!...
9 Ιανουάριος 2009 8:59 μμ

ΑΛΕΞ
μερικώς 'τα παίρνω πίσω' - αφού είναι από το "Μια Εποχή στην Κόλαση" - ναι, κι εγώ βρήκα όλο το ποίημα, γι' αυτό ξεχάστηκα με τη σελίδα των σχολίων ανοιχτή και δεν είδα εγκαιρως το δικό σου
μποννουί, λοιπόν, και ό,τι ήθελε προκύψει, περιμένουμε τα φώτα σας !
9 Ιανουάριος 2009 9:08 μμ

@ ΝΤΙΝΟΥΛΙ
αχ, το κακό είναι, λουλουδάκι, ότι διεθνής κατακραυγή υπάρχει (των λαών βέβαια, ποιος τους ακούει ) - σκέψου πόσο βαρήκοα είναι τα παχύδερμα...

@ My RETURN
όπως πάντα τόσο ορθοφρόνως και ταυτοχρόνως αισθηματικώς ομιλείς! (Σεζάν)
Ναι, έχουμε την τύχη να μας φωτίζει η Ερμία με συναρπαστικές και ανάγλυφες ιστορίες περί την Τέχνη - της Ζωγραφικής ιδιαίτερα :)
9 Ιανουάριος 2009 9:10 μμ

από Αριάδνη
"κι ακόμα να ξυπνήσουμε για
να ονειρευτούμε"
Η φωτογραφία της ανάρτησης "μαχαίρι" στη συνείδησή μας που κοιμάται, κατ' ουσίαν αμέριμνη και εφησυχασμένη...
Δυστυχώς, και το χαμόγελο λιγόστεψε.
Δυνατός ο στίχος, Νανά, πόσο ακόμα άραγε...
Καλή μας μέρα.
10 Ιανουάριος 2009 8:08 πμ

από Eraser
Δεκαπέντε μέρες από την έναρξη της πιο πρόσφατης θηριωδίας των ισραηλινών με τις πλάτες, βεβαίως βεβαίως,... Μόλις ακούω για τα τελευταία θύματα : νεκρά και τα 8 μέλη μιας οικογένειας - από 3 ετών, όλοι τρομοκράτες! Το αίμα επί των κεφαλών αυτών, τα όνειρά μας οι εφιάλτες τους! Έχω κουραστεί από την αδιαφορία των απανταχού κυβερνήσεων!
και τα ποιήματα κόντρα στους ανάλγητους καιρούς : ξυπνήστε επιτέλους να ονειρευτούμε !
Νανά, εξαίσιο !
10 Ιανουάριος 2009 1:59 μμ

από Ερμία
καλησπέρα αγαπητά πλάσματα :-)
να παραδεχτώ πως δεν αντέχω να βλέπω τις φωτογραφίες απο τον τόπο που εγκληματούν οι κυβερνώντες στο ισραήλ και όσοι τούς στηρίζουν. κλείνω τα μάτια-δεν τις σηκώνει το μυαλό μου. και κάθε φορά που βλέπω παρόμοιες απο όποιο μέρος τού κόσμου πέφτει θύμα συμφερόντων. δεν αποστρέφω τη σκέψη-με πονούν και με εξεγείρουν.
και το ποίημά σου, Νανά, πιάνει και ταρακουνάει. με κάθε ευκαιρία θαυμάζω τη σκέψη σου και την έκφρασή της!
δεν χρειάζεστε βοήθεια για τον Σεζάν-τέλεια τα κουβεντιάσατε (αλλά χαίρομαι που με σκεφτήκατε :-) )
οι πρόδρομοι-ας πούμε τού Σεζαν-οι ιμπρεσιονιστές, αντιμετώπισαν τον κόσμο υποκειμενικά. σα να λέμε, μέσα απο τις αισθήσεις και μέσω διαφορετικών φωτισμών και οπτικής γωνίας. για παράδειγμα, ο Μονέ είχε φτιάξει καμμιά δεκαπενταριά εκδοχές τού ίδιου τοπίου αλλά με διαφορετικό φωτισμό απο την αρχή τής μέρας μέχρι να χαθεί το φως... ο Σεζάν ήθελε να βγάλει απο το ταμπλό του αυτή τη μεταβλητή επιφάνεια των πραγμάτων και να φτάσει στην αμετάβλητη πραγματικότητα που δεν θα έχει σχέση με τη μεταβλητότητα των αισθήσεων. και δεν υπήρχε κάποιος πριν απ αυτόν να θελήσει να δει τον κόσμο αντικειμενικά (και στην ελληνική τέχνη αλλά και στην αναγέννηση υπήρξαν περίοδοι στην ευρώπη με στόχο να παρασταθεί ο κόσμος όπως ακριβώς ήταν, όμως πάντα μεσολαβούσε η ερμηνευτική επέμβαση. ο κάθε καλλιτέχνης μπορούσε να επικεντρωθεί για παράδειγμα σε ένα αντικείμενο-πρόσωπο, σώμα ή πράγμα - αλλά πάντα εφανιζόταν το πρόβλημα της θέσης του μέσα στον χώρο αλλά και της σταθερότητάς του ανάλογα με τη πηγή τού φωτός) Πριν τον Σεζάν-όπως διάβαζα πρόσφατα σε μιά ανάλυση για το έργο του-όταν κάποιος καλλιτέχνης αντιμετώπιζε τέτοια προβλήματα κατέφευγε σε λειτουργίες ξένες προς την όραση-στη φαντασία του ή στη νόησή του γιά να μπορεί να τοποθετήσει το "αντικείμενό" του στο χώρο με ακρίβεια. Η προοπτική δηλαδή, για να μην είναι δισδιάστατος ο χώρος, δεν φτάνει για να μάς φτιάξει την αίσθηση τής πραγματικότητας... και ενώ δεν ήταν επαναστάτης σαν ιδιοσυγκρασία, ο Σεζάν, η δουλειά του ήταν επαναστατική για την εξέλιξη τής τέχνης. Για να περιγράψει ο ίδιος τη ματιά του, χρησιμοποιούσε δυό λέξεις: "πραγμάτωση" (realisation) και "μετατονισμός (modulation). Πραγματώνω, σημαίνει δίνω ζωή, και μετατονίζω, σημαίνει προσαρμόζω ένα υλικό-το χρώμα-σ' ένα ορισμένο τόνο ή ένταση. πιό απλά, πρώτα επιλέγει το θέμα του-είτε πρόκειται για τοπίο είτε ανθρώπινη φιγούρα-κι ύστερα δίνει ζωή στην οπτική αντίληψη χωρίς να στραφεί πιο πέρα απο την υλική υπόσταση τού θέματός του. οι ιμπρεσιονιστές πριν τον Σεζάν δεν μπορούσαν να "πραγματώσουν" το θέμα τους χωρίς τις προσωπικές "εντυπώσεις" τους, κι ο ίδιος πίστευε πως οι μεγάλοι δάσκαλοι της τέχνης είχαν αφήσει τεράστια σε σημασία έργα, "θυσιάζοντας την πραγματικότητα στην ένταση τής οπτικής εικόνας"... Εκείνος επέμενε πως η ανθρώπινη αντίληψη είναι εκ φύσεως συγκεχυμένη. αν και οι ιμπρεσιονιστές είχαν "καθαρίσει" το χρώμα απαλλάσσοντάς το απο τη "καφέ σάλτσα" (το κιαροσκούρο :-P) o Σεζάν κατέληξε πως για να είναι ένας πίνακας σταθερός-πραγματικός, εξαρτάται απο το πώς οικοδομείται. Κομμάτιασε μια χρωματική ζώνη σε ψηφίδες-"χρωματιστές ξεχωριστές ψηφίδες". Μετά το 1880 όλα τα έργα του έχουν τέτοια μωσαϊκή δομή. ο ίδιος τη μέθοδο την ονομάζει "καλή μέθοδο κατασκευής". δεν υπήρξε ζωγράφος μετέπειτα που να μην επηρεαστεί απο κάποιο στοιχείο τής τέχνης ή τής τεχνικής του. στην περίπτωση τών κυβιστών, η επίδραση που βλέπουν οι μετέπειτα να υπάρχει μάλλον προέρχεται απο την παρεξήγηση κάποιων χαρακτηριστών τών έργων του... πρόθεση τού Σεζάν ήταν να δημιουργήσει τάξη στη τέχνη, βλέπετε. που να αντιστοιχεί στην τάξη τής φύσης, και ανεξάρτητα απο προσωπικά συναισθήματα και βιώματα. Λίγο λίγο, έγινε πεποίθηση οτι η τάξη στην τέχνη που αντιστοιχεί όμως στην τάξη τής φύσης, έχει και ζωή και λογική, αρκεί τα συγκεκρινένα συναισθήματα τού καλλιτέχνη να ξετυλίγονται σε μια εσωτερική αλλά ξεκάθαρη τάξη... κι όσο κι αν μιλάμε για τάξη, αυτή ήταν η αρχή για την απελευθέρωση απο δεσμά τεχνικών και φωτοσκιάσεων που "έδεναν" το μυαλό καλλιτεχνών απ' όλο τον κόσμο... (αν δεν βαριέστε, παρακολουθείστε τις πινελιές του στα έργα του μετα τα 1880) συγχωρείστε μου το μέγεθος τού μηνύματος-ξεχνάω να βάλω τελεία :-)
10 Ιανουάριος 2009 7:14 μμ