εισαγωγή ~ 3 Ιουνίου 2008

Εδώ, θα αναρτηθούν σιγά σιγά όλα τα αξιόλογα 'σχόλια' των φίλων της "άμμου", από το Δεκέμβριο του 2007, οπότε και 'άνοιξε' το δεύτερο τετράδιο ~ καλωσορίσατε :)

<έπεα επί άμμου 31/3/09>

Αυτά είναι τα τελευταία 'έπεα' της 'άμμου' μας - προς το παρόν! :)
(Θα μείνουν 'ανοιχτά' ως τις 20 του Απρίλη)
Θ' ακολουθήσουν 'εξηγήσεις' σε 15 μέρες περίπου - οι αναρτήσεις θα συνεχιστούν κανονικά (και στον 'κήπο') - ως τότε, όλα καλά!

έπεα επί άμμου 27/1/09

για το ποστ "Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς..."
από
RETURN
Σίγουρα ένας από τους πλέον σημαντικούς ποιητές του 20ού αιώνα μαζί με τους Reiner Maria Rilke, Georg Trakl,(στο μεταίχμιο των δύο αιώνων αυτοί οι δύο), T.S. Eliot, Ezra Pound, Paul Celan, Sylvia Plath κ.ά.

Έχω πολλά χρόνια να τον διαβάσω - τον διάβαζα όταν ήμουν φοιτητής, και θα του ξαναρίξω μια ματιά σε πρώτη ευκαιρία.

Πνεύμα ανήσυχο, αντιφατικό, μυστικοπαθές, και μονίμως σε αναζήτηση που τον έφτασε κάποτε στην τελετουργική μαγεία του Mc Gregor Mathers και του Aleister Crowley (για τον πρώτο έχει γράψει και ένα μάλλον "κωμωδιακό" ποίημα).

Ο δε εθνικισμός του πρέπει να ληφθεί εντός εισαγωγικών ως τέτοιος γιατί η Ιρλανδία υπήρξε-υπάρχει ως καταπιεσμένο έθνος.

Δεν είναι το ίδιο πράγμα ο εθνικισμός ενός καταπιεσμένου έθνους όπως , ας πούμε, του παλαιστινιακού και ο εθνικισμός των...ελληναράδων!

Ακόμα θα πρέπει να λάβουμε υπ'όψη μας πως η πολιτική και η λογοτεχνία δεν βρίσκονται σε μια ευθύγραμμη "μηχανιστική" σχέση. Πρόκειται για σχέση αντιφατική και απρόβλεπτη.

Κοντολογής,ένας ποιητής ή γενικώτερα καλλιτέχνης μπορεί πολλές φορές να έχει "αντιδραστικές" ή "συντηρητικές" πεποιθήσεις, όμως αυτό ποσώς μας νοιάζει όταν αξιολογούμε το έργο του.

Η πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει για να μας κάνει τα χατήρια, αλλά για να μας εκπλήσσει.

Το έργο ενός ποιητή πολλές φορές (όχι πάντα) μπορεί να είναι πολύ πιο μπροστά από αυτόν τον ίδιο και τις ιδέες του, και αυτό έχει σημασία.

Και στο κάτω κάτω, τι να τον κάνει κάποιος έναν καλλιτέχνη με τυπικά "σωστές" πολιτικές απόψεις αλλά μέτριο και αδύναμο;

Από αυτή την άποψη είναι προτιμότερος ένας "αντιδραστικός" αλλά καλός ποιητής παρά ένας ακόμα του σωρού που προσπαθεί με δημαγωγικά τσιτάτα να καλύψει την μετριότητά του.

Την μη ευθύγραμμη σχέση ανάμεσα πολιτική και λογοτεχνική κουλτούρα την είχε αναλύσει θαυμάσια και ο Λέων Τρότσκυ στο μνημειώδες έργο του "Λογοτεχνία και Επανάσταση" όπου και εξηγούσε τον λόγο για τον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει "προλεταριακή κουλτούρα", καθώς και την ανάγκη να αφομοιώσουν οι ρώσοι καλλιτέχνες την λεγομένη "αστική" κουλτούρα, τον θερβάντες, τον Σαίξπηρ, τον Βάγκνερ και να αφήσουν τις παλαβομάρες περί "προλετκούλτ".

Καλημέρα Νανά μου :)
27 Ιανουάριος 2009 3:27 μμ

από onlysand
My RETURN ;)

βιάζομαι να φύγω, αλλά δεν αντέχω στον ...πειρασμό (που είναι πάντα οι 'καταθέσεις' σου! ;)

υποθέτω ότι παίρνεις αφορμή από τη σημείωσή μου, ότι καλύτερα να μην ξέρουμε τι κάνει ο άνθρωπος και να αρκούμαστε στον καλλιτέχνη - θέμα που έχουμε συζητήσει και 'κατ' ιδίαν'. Μα, σαφώς, my Return: η αξία ενός αξιομνημόνευτου έργου δεν αναιρείται από τη 'ζωή' του δημιουργού του. (Για μένα που είμαι υπήκοος της 'συναισθηματικής νοημοσύνης' μπορεί να σκιάζεται λίγο, αλλ' αυτό δεν έχει σημασία.)

όσο για τον Τρότσκι, εκτός από τις αρνητικές όψεις του ;Ρ έχει πει και σοφά πράγματα... Πολύ θα το'θελα, να μπορούσε ο προλετάριος να παράξει κουλτούρα - και μένω εκεί αγκιστρωμένη, γιατί έχω 'φοβηθεί', απ' την άλλη, τον ρατσισμό των 'επαϊόντων' - αλλ' αυτά όλα σηκώνουν μεγάλη συζήτηση...

γνωρίζω την όχι και τόσο μεγάλη εκτίμησή σου στους Έλληνες - βέβαια, καταλαβαίνω ότι τους διαχωρίζεις απ' τους ελληναράδες που αναφέρεις εδώ - κι αυτούς τους τελευταίους, όμως, κάποιες αιτίες τους έκαναν 'έτσι'...

αναμφισβήτητα, άλλο απελευθερωτικός αγώνας και άλλο 'τσαμπουκάς' - αλλιώς, θα θεωρούσαμε (κι εμείς, μαζί με τον μπους, π.χ.) ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ...τρομοκράτες...

όπως πάντα, μια συμπυκνωμένα σφαιρική ανάλυση προσώπων και πραγμάτων - πολύ σ' ευχαριστώ, my Return, για τα ερεθίσματα που με ...ξεκουνάνε απ' την (όχι πάντα θετική) 'σιωπή' μου... ;)

Υ/γ. Λες να ...ξεσκονίσω "Λογοτεχνία και Επανάσταση"; τι μου θυμίζεις...
27 Ιανουάριος 2009 4:21 μμ

από
ΑΡΙΑΔΝΗ
καλησπέρα Νανά!

"να περπατάς προσεχτικά γιατί βαδίζεις πάνω στα όνειρά μου"...

μ' αρέσουν οι στίχοι που ακροβατούν ...γέρνοντας προς το "λυρικό" και που ποτέ δε γίνονται τέτοιοι!

πάντα μοναδικά αφιερώματα χτισμένα σε λόγο ρέοντα και χαμογελαστό!

να' σαι καλά!
27 Ιανουάριος 2009 4:33 μμ

από
RETURN
Νανά μου, κανείς δεν μπορεί να κρίνει την ζωή ενός καλλιτέχνη.
Κάτι τέτοιο θα μας έφερνε στη θέση ενός θεού, θέση για την οποία μπορεί και ...να μην είμαστε έτοιμοι :)

Και στο κάτω κάτω με ποια κριτήρια θα την κρίνουμε; με τα κριτήρια των δικών μας επιλογών; των δικών μας ιδεών; της δικής μας ζωής;

Και ούτε μπορεί η ζωή ενός καλλιτέχνη να ιδωθεί ξέχωρα από την εποχή του. Πολλές φορές υπάρχουν και τα συλλογικά -πέρα από τα ατομικά- κριτήρια μιας εποχής που δεν είναι λιγότερο "απροκατάληπτα" από τα ατομικά.

Εξ άλλου ανθρωπος καλείται το άθροισμα των προσωπικών προκαταλήψεών του, θα έλεγα.

Και αν βρίσκω ένα ενδιαφέρον στην ...πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτό: η πραγματικότητα είναι..."αναρχική" εκ πεποιθήσεως! Είναι εκεί μονίμως για να μας τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια και αυτό αν μη τι άλλο το αξιολογώ ως ένα είδος "σοφής κωμωδίας".

Κατά τα άλλα, εκτιμώ κάθε λαό, κι εγώ άλλωστε ...Έλληνας είμαι, δεν γεννήθηκα σε ...αερόστατο (για να θυμηθώ τον Hitchcock).Είναι άλλο πράγμα η κριτική σε μια χώρα και άλλο η προσωπική απέχθεια.

Παραμένω φυσικά στο επίπεδο της πρώτης και δεν έχω άλλες προτιμήσεις και προκαταλήψεις.

Όσο για τους "ελληναράδες" η μία και μόνη αιτία που τους γέννησε είναι η έπαρση μιας αμάθειας σε συνδυασμό με μια μικροαστική τάξη που εξαθλιώνεται οικονομικά συνεχώς...

Περί..."αρνητικοθετικών" του Τρότσκυ, με βάζεις τώρα σε ...πειρασμό για πολιτική συζήτηση πάνω στα "κρίσιμα" χρόνια της ρωσσικής επανάστασης, την οποία βέβαια δεν θα την επιχειρήσω εδώ αλλά "κατ' ίδίαν".

27 Ιανουάριος 2009 5:00 μμ

από onlysand
My RETURN

επιστρέφω - και τι να δω; ;)

1. λυπάμαι αν σου έχω δώσει την εντύπωση ότι βιάζομαι να γίνω ...θεός(!)...
Ποτέ δεν κριτικάρω* κάποιον για την προσωπική του ζωή. Η ιδεολογία, όμως, ανθρώπων που μας απασχολούν για το σημαντικό έργο τους, μπορεί να μου προκαλεί ερωτήματα και απορίες

*ίσα ίσα, αυτό το ρήμα δεν είναι καθόλου από τα ...αγαπημένα μου

2. πού είδες ότι σου προσάπτω πως 'απεχθάνεσαι' τους Έλληνες;! Δεν τους έχεις και σε μεγάλη εκτίμηση, έγραψα
Ωστόσο, η 'αμάθεια' δεν είναι η αιτία - σαν αποτέλεσμα μού φαίνεται περισσότερο... ;)

3. για τη ρώσικη επανάσταση και τον Τρότσκι, καλά: εν ευθέτω... (Ξέρω ότι θα συμφωνήσουμε πως ...διαφωνούμε:)
27 Ιανουάριος 2009 8:39 μμ

ΑΡΙΑΔΝΗ :)

τι ωραία που το λες: ο 'διστακτικός' λυρισμός που ποτέ δεν γίνεται 'μελό' - ακριβώς αυτό εκτιμώ κι εγώ (εκτός πολλών άλλων, βέβαια) σε ένα ποιητή

κι εσύ να είσαι καλά - σ' ευχαριστώ

Όμορφο βράδυ και σε σένα και σε όλους τους φίλτατους συνταξιδιώτες :)
27 Ιανουάριος 2009 8:42 μμ

από
RETURN
Όχι Νανά μου, δεν είπα ότι εσύ θέλεις να ...κρίνεις την ζωή του Yeats ή οποιουδήποτε άλλου!

Παρεξήγηση! :)

Απλά επέκτεινα την κουβέντα με αφορμή αυτό το θέμα που προέκυψε φυσικά. Δεν σου κατακύρωσα εσένα μια τέτοια διάθεση, ίσα ίσα, ξέρω ότι διακατέχεσαι από την ακριβώς αντίθετη.

Κατά τα άλλα, εκτιμώ τους πάντες ή θα έθετα το θέμα κάπως διαφορετικά:

εκτιμώ οποιονδήποτε άνθρωπο ανεξαρτήτως εθνικότητας που είναι ανοιχτόμυαλος και απροκατάληπτος!

Μου είναι αδιάφορο το δελτίο ταυτότητας ενός ανθρώπου, με ενδιαφέρει μόνο το μυαλό του.

Από κει και πέρα, η Ελλάδα ως χώρα, είναι ...τραγική από πολλές απόψεις, αλλά ακόμα ...επιβιώνουμε εις πείσμα της νεολληνικής "τρέλλας"! :)
27 Ιανουάριος 2009 8:50 μμ

από
ΕΡΜΙΑ
μάλλον η διάθεσή μου είναι ...βέβηλη :-)
δεν μού αρέσει ο Γιέιτς - δεν μπορώ να το κρύψω. προτιμώ τον Ρίλκε αλλά και την Πλαθ (για ...γυναικείους λόγους). τον βρίσκω περισσότερο ρομαντικό παρά ρομαντικό στα όρια τού ρεαλισμού. κάθε φορά πάντως που διαβάζω ποιήματα τέτοιων ποιητών που είναι γνωστοί παγκόσμια, δεν παύω να σκέφτομαι πως μπροστα στα νοήματα, τη μουσικότητα, τις εικόνες, τη χορευτικότητα των στίχων έξοχων δικών μας, δεν μού λένε και πολλά πράγματα ;-)
πριν πω κι άλλα ...εθνικιστικά γελώντας, να συμφωνήσω με όσα για τον εθνικισμό αναφέρει ο Return αλλά να διαφωνήσω οτι ο Γέιτς ήταν εθνικιστής :-))
ίσως πιό καλά να τον πούμε "εθνιστή" σαν πιό "επαναστάτη" παρά απλό πατριδολάτρη στην αναζήτησή του για καθολική συνείδηση.
αν και καθόλου σχετική με τέτοια θέματα, μάλλον την αίσθησή μου εκφράζω...
είμαι σίγουρη όμως για την ευχή μου - καληνύχτα, καλημέρα :-)
27 Ιανουάριος 2009 11:36 μμ

από onlysand
My RETURN

δεν συμφωνώ για την Ελλάδα = χώρα τραγική (εκτός αν παίρνει το επίθετο από τις τραγωδίες που γέννησε)

κράτος τραγικό, ναι. και απεχθέστατο: ο εχθρός του πολίτη...
28 Ιανουάριος 2009 2:07 μμ

ΕΡΜΙΑ :)
άλλη μία επιβεβαίωση ότι η Τέχνη, 'μιλώντας' στον καθένα μας, κατέχει τον μαγικό τρόπο να μπαίνει πίσω απ' το φίλτρο τής ψυχής και του νου μας για να τη βλέπουμε με τα δικά μας μάτια = μοναδικό!

Θα τον έλεγα 'εθνικιστή' (με την καλή έννοια, λαμβανομένης υπόψη και της εποχής του).
Μου φαίνεται πως ο 'εθνιστής' είτε δεν ενδιαφέρεται, είτε έχει λύσει τα προβλήματα της πατρίδας του και πάει ...γι' άλλα

Καθόλου 'βέβηλη'! στην ίδια 'όχθη' με βρίσκεις: σχετικά αδιάφορη προς τον Γέιτς, πιο κοντά στην Πλαθ και τον Ρίλκε

Για τους δικούς μας, α, ναι, ούτε λόγος!... (κι ας μας ...περιλάβει ο Ριτέρν...;)
28 Ιανουάριος 2009 2:14 μμ