έπεα επί άμμου 1/11/08

55 σχόλια:

akb8862 είπε...

Άλλο ένα αφιέρωμα σου που με συγκινεί αφάνταστα.

Καλά που υπήρξαν και Άνθρωποι που ήξεραν να φέρουν την πορφύρα από τα αίματα της αγάπης & της ανθρωπιάς & διδάσκουν για πάντα & μετά τον θάνατό τους. Καλά που υπήρξαν...να τους διαβάζουμε και να προχωράμε παίρνοντας κουράγιο, γιατί δυστυχώς πια μας έμεινε μόνο η οξείδωση από την νοτιά των ανθρώπων που ποδοπατούν ό,τι αγνό, ό,τι πιο άδολο τούς δίνουμε από τα κομμάτια της ψυχής μας.

Μακάρι να ρθουν κι άλλοι τέτοιοι φωτισμένοι Άνθρωποι στον τόπο μας και στον κόσμο.

Καλημέρα!

Unknown είπε...

Kαλημέρα
Ανάμεσα σε δυο μπλε

Πάνω από όλα, στην κακή μοιρασιά
πάντα ο λαός ζημιώνεται

Πολύ όμορφο το αφιέρωμα στον
άνθρωπο, που πάνω από όλα
πρώτα υπήρξε άνθρωπος
ο ποιητής του ονείρου

καλό πρωινό
καλό μήνα δημιουργικό

Ανώνυμος είπε...

Είτε με τα δικά σου κείμενα/ποιήματα, είτε με το φόρο τιμής που αποτίεις σε Ανθρώπους των Γραμμάτων και της Τέχνης,

Νανά, είσαι ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ!

Σφίγγω θερμά το χέρι στους φίλους συνταξιδιώτες, ΚΑΙ για τα σχόλιά τους στα προηγούμενα "έπεα"

Καλό Σ/Κ σε όλους

onlysand είπε...

ΑΛΕΞ* & ERASER :)

Καλημερίζω και τους δυο σας με πολλές ευχαριστίες για την επίσκεψη και τα δώρα της :)

*Να δεις που έχω την υποψία, ότι η αξιοπρέπεια δεν διδάσκεται, συγκινητικέ μου φίλε

onlysand είπε...

Καλωσορίζω SAILOR - 'συγγενή' ταξιδευτή που αρμενίζεις 'ανάμεσα στα δύο μπλε' - σύντομα θα σε 'επισκεφθώ' (και αναρτήσω λινκ σου :)

ναι, "...ο λαός ζημιώνεται", αλλά μην του δίνουμε πια και τόση 'άφεση' - άλλοι τον έχουν καταντήσει μοιρολατρικά παθητικό...

Δημιουργικό μήνα και σε σένα - ευχαριστώ σε :)

akb8862 είπε...

Ναι & γω αυτό πιστεύω. Δεν διδάσκεται...δυστυχώς.

Ανώνυμος είπε...

Αστέρια κι αστερίες, ομορφιές γένους αρσενικού και θηλυκού !

καλησπερίζω την πολύχρωμη ομήγυρη, που χάρη στη Νανά μας, αναδεικνύεται υπέροχη, αιθέρια και θαλασσένια :)
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τη "σκηνή"...
Σε εξαίσια ταινία φωταγωγημένη με ανιδιοτελή αγάπη μάς "εκθέτει" η γενναιοδωρία σου, θαυμάσια!

λατρεύω τον Ελύτη... αλλά και τι πανέμορφο παιδάκι που υπήρξε!... Η φωτογραφία του, ίδια η ψυχή του!

Για άλλη μια φορά, Νανά σ' ευχαριστώ!

Καλό Σ/Κ σε όλους τους φίλους :)

meril είπε...

Δεν είναι ο αγαπημένος μου ποιητής (ομολογώ με θράσος)
Είμαι περισσότερο του Σεφέρη αν θέλετε
μα αυτό δεν με εμποδίζει να θαυμάζω το μεγάλο τεχνίτη που έντυνε με πορφυρά ενδύματα το ταπεινό και το ελάχιστο

Την καλημέρα μου Νανά σε σένα και σ' όλους τους φίλους

Ανώνυμος είπε...

Το αφιέρωμα είναι εξαιρετικό Νανά!
κι εγώ λατρεύω τον Ελύτη, αλλά κι ο Σεφέρης μ' αρέσει, και πάρα πολλοί άλλοι.
Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στην ποίηση, κάτι που "μιλάει" μέσα μας, μπορεί και να είναι ένας ανώνυμος στίχος χαραγμένος σε πέτρα, π.χ.

Όμορφη Κυριακή σε όλους :)

Ignis είπε...

Προσωπικά, το συνολικό της ΠΟΙΗΣΗΣ του από τις εκδόσεις Ίκαρος το έχω πιο καλά από το των ευαγγελίων (κι ούτε σύγκριση κανονικά δεν κάνω) έτσι με το σκληρό εξώφυλλο και τον κίτρινό του σελιδοδείκτη είναι η Βίβλος της Ποίησης για μένα...

Τρέμω να μιλήσω για την Ποίηση του Ελύτη. Και τούτο διότι όσο πιο πολύ σου αρέσει κάτι (τι λίγο που δείχνει το ρήμα "αρέσει") τόσο πιο φοβάσαι να αγγίσεις και να μιλήσεις... υπερβαίνει τις λέξεις.
Και για ποιον Ελύτη να πώ, τον Πανσέληνο του Μονογράμματος, τον αθέατο -και μυστικό- εκείνου του ημερολόγιου του Απριλίου, τον Ελύτη των λαμπερών στίχων-στοχασμών στο Εκ του Πλησίον, τον τρυφερό τον χρωματιστό των Προσανατολισμών, τον Ελύτη που διαπιστώνει εκείνη τη γεύση τρικυμίας στα χείλη;
Ποια φράση-στίχο-κόσμημα να αιχμαλωτίσω για να υπενθυμίσω;
Ένα απλό ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ
Τούτο μόνον.
Λαμπρός αυτός ο τόπος που το Φως του γεννά τέτοιους Ποιητές.

Κι όσο πιο πολύ διαβάζεις τα έργα των σημαντικών και αξεπέραστων τόσο πιο ασήμαντος αισθάνεσαι. Μα όχι φτωχός, βαθύπλουτος, μιά και μια ζεστασιά λαμβάνει η επιδερμίδα της ψυχής σου από τον Ήλιο της δημιουργίας των.
Τυχεροί να τον διαβάζουμε στην γλώσσα του.
Τυχεροί να μας έχει δοθεί αυτή η γλώσσα, η ελληνική..

Καλησπέρα, καλό μήνα σε όλους
Νανά, η γενναιοδωρία σου και η φροντίδα στα ταπεινά μας σχόλια (είδα τα κατορθώματά σου στον Φλοίσβο) όλο καλπάζει με αμείωτους ρυθμούς.
Αναρωτιέμαι τι άλλο ακόμα θα σκαρφιστείς να κάνεις!
(αλλά και ο Return με Harley τς τς τς...)
Βρε, είσαστε ωραίοι όλοι, τον κάνω πολύ κέφι αυτόν τον τόπο, αλήθεια λέω!!!


ΥΓ.
ο μόνος Ελύτης που δεν μου αρέσει είναι εκείνος στα Ρω του Έρωτα, τα περισσότερα μου φαίνονται εκνευριστικά σαν παιδικά εύπεπτα τραγουδάκια για αναγνωστικά πρώτων τάξεων του δημοτικού.
:(

Ignis είπε...

Για την αξιοπρέπεια που είπατε
Και εγώ συναινώ: δεν διδάσκεται..
Σαν τιάρα, στέμμα στην κεφαλή, υπάρχει κι αστράφτει.
Το μόνο που μπορεί να διδαχθεί είναι το ...φρένο! Στην κατωφέρεια, στην καταρράκωση στην καταβάθμιση, στον ξεπεσμό.

Και διαλέγω Ελύτη (η μέρα δική του άλλωστε)

Φανού πρίγκιπας πριν την ώρα σου
Αλλιώς θα’ ναι αργά ως και για τον διωγμό σου


(μάθημα, ε;;;)

Ανώνυμος είπε...

Μπαίνω για την ευχή της εβδομάδας
- τό'χω τάμα! - να είναι η πιο ηλιόλουστη και χαρούμενη!

καλησπερίζω και την ανθισμένη Ignis
που "...την προδίδουν οι βιολέτες μες στο βλέμμα" (τι όμορφα που μας σκέφτεσαι Νανά!:)

Ένα ήσυχο κι ευτυχισμένο βράδυ σε όλους!

meril είπε...

Προς ignis

Καλέ τι είσαι συ!
Η υπερασπίστρια!
Όχι, όχι δεν σε ειρωνεύομαι...
Σε θαυμάζω μόνο Ό,τι αγαπάς σπαθί μαχαίρι στέκεσαι να το υπερασπίσέις...
Ξέρεις νομίζω
Σου ταιριάζει ο Ελύτης
έτσι που αγαπάς την αλήθεια των γυμνών λέξεων

..................

Ignis είπε...

Ε, τώρα θα μπω στον πειρασμό να απαντήσω στο σαλόνι σου Νανά μου...

@ voul-voul μελίρρυτη, είδες, είδες... περίφροντις η Οικοδέσποινά μας, μα από όλες τις πλευρές φροντίζει να νοιώθουμε ξεχωριστοί, με κάθε τρυφερότητα μεριμνά ποικιλότροπα για μας κι όλο με λόγο ανθηρό μας σκέπει ..μέχρι και....Ελίζαμπεθ Τέιλορ με έκανε, με βιολετιά μάτια!!! (ουάου!)
(όχι καλέ Νανά, αστειεύομαι, την έπιασα την γλυκιά σου παρατήρηση, την ξέρω την βιολέτα στον συμβολισμό της..χρώμα, μελαγχολία, ευαίσθητο άρωμα και λοιπά. Πολύ με στολίζεις, άνθη, μαργαριτάρια...δεν θα αξίζω όλα αυτά, πίστεψέ με..."μικραίνω μεγαλώνοντας", αν αυτό σου λέει κάτι που δεν έχει σχέση με παλιμπαιδισμό, μα στο πώς αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου και τις πράξεις μου. Είμαι λίγη διότι είμαι πολύ. Και αυτό είναι σφάλμα.
Ψιτ, τ’ακούτε όλοι;;; οικονομία μέχρι και στα συναισθήματα πρέπει να κάνουμε, το μέλλον απαιτεί να παραμένουμε όρθιοι και ατσαλάκωτοι )

@ meril μου, πυριφλεγής μέχρις εσχάτων, αυτό θα με φάει. Και αγαπάω την αλήθεια γενικά, οποιαδήποτε κι αν είναι, και θα την κυνηγάω μέχρις τελικής πτώσης (ποιανού τώρα η πτώση, εμένα ή αυτηνής δεν ξέρω, χαχαχα!)
Τον Ελύτη τον ανακάλυψα τόσο αργά που σχεδόν ντράπηκα για τα χρόνια που έχασα. Έτσι τώρα κορωνίδα στέκονται αυτός, ο Λειβαδίτης και ο Λεοντάρης στις προτιμήσεις μου
(Να μην ξεχάσω Καρυωτάκη και Ουράνη από εκείνα τα χρόνια τα παλιά των ομοιοκαταληξιών που δεν αιχμαλώτιζαν την προσοχή τόσο ώστε να ξεφύγει του νοήματος. Δύσκολος άθλος αυτός. Οι σημερινοί ομοιοκατάληκτοι δεν το επιτυγχάνουν)
Και φυσικά η Δημουλά. Η μαγική Δημουλά της απόλυτης Ποίησης.

Τι όμορφη μέρα σήμερα...τι ήλιος ηλιάτορας ...
Φωτολουσμένη να είναι για όλους, μέσα έξω

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σε όλους!

Ignis, είναι χάρισμα νομίζω, να είσαι "πολύ" λέγοντας και πολλά!
πάντα σε απολαμβάνω

διαφωνώ πως ο Ελύτης είναι "των γυμνών λέξεων", ίσα ίσα, πολλοί τον έχουν κατηγορήσει για "στόλισμα" μέχρις εξαντλήσεως...

καλή εβδομάδα, ηλιόλουστη :)

meril είπε...

Ω! Μα δεν είπα πως ο Ελύτης είναι των γυμνών λέξεων
εκείνο που είπα (προς την ignis)είναιπως της ταιριάζει ο Ελύτης έτσι που αγαπά(εκείνη) την αλήθεια των γυμνών λέξεων (που σημαίνει επιθυμεί τα πράγματα με το όνομά τους)
Και μ' αυτό ήθελα να πω πως ο ποιητής δε δίσταζε να πάρει τις γυμνές λέξεις ή μάλλον τα πράγματα τα γυμνά (και τα μικρά και τα ασήμαντα και τα ταπεινά βεβαίως)και να τα χρησιμοποιήσει (άσχετα πως )

Συχωρέστε μου την ανεπάρκεια
Ο Ελύτης είναι μεγάλος δε θα αντειπώ σ' αυτό, απλά στη δική μου την ιδιοσυγκρασία δεν ταιριάζει

Γιαννης Τολιας είπε...

"Κάποτε το παρελθόν μας τρομάζει με την επικαιρότητά του.
Δεν έχει αλλάξει αυτό,αλλά το μυαλό μας."

Οδ.Ελύτης

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σε όλους

Νανά, καταπληκτικό πάλι το ποίημά σου!
Σαν να αναδύονται οι "σκηνές" της παιδικής ψυχής με την εμπειρία του σοφού ενήλικου

Δεν ήταν μομφή σε σένα Meril, η υπογράμμισή μου πως οι λέξεις του Ελύτη δεν είναι "γυμνές".
Εξάλλου, όπως είπαμε, δεν απολογείται κανείς επειδή του "μιλάει" κάποιος ποιητής και όχι ένας άλλος

THE_RETURN είπε...

"πάνω σε φυλλαράκι
που επιμένει πράσινο ως το χιόνι"


Κάπως έτσι είναι και η ποίηση, Νανά μου, για να χρησιμοποιήσω το στίχο σου από αυτό εδώ το έξοχο ποίημά σου.
Επιμένει λοιπόν η ποίηση καταμεσής βαρέως χειμώνος να υπενθυμίζει το αειθαλές των πραγμάτων..."να ανοίγει παράθυρα" "με θέα και προοπτική θάλασσα μόνο".

Η ποίηση δεν είναι ακριβώς αναπαραγωγή της παιδικότητας. Είναι μάλλον η υπενθύμιση της παιδικότητας που επισύρεται με την αναπαραγωγή των πραγμάτων κάθε φορά.

Είναι από αυτή την άποψη το εν δυνάμει κάλλιστο μέλλον μας που κατάφερε να χειραγωγήσει το παρελθόν μας και να το μετατρέψει από αδιέξοδη νοσταλγική ανάμνηση του πλέον-μη-εφικτού (έτσι όπως συνήθως αυτό κυμαίνεται) σε ανάδυση και επίθεση μιας απροσδόκητης αίγλης του χρόνου.

Σε πεδίο ανεπαίσθητης αναμέτρησης εσχάτων δυνάμεων, σε μάχη για την επιβίωση από την ίδια την επιβίωση, σε ένα παιδικό Ιωσαφάτ, ένα Ragnarökkr με όρους στιγμιαίους και καθημερινούς, στο οποίο ο πιο "απροετοίμαστος" για το συρμό της ζωής νικά.

akb8862 είπε...

Ανέτειλε μες την ψυχή ,σαν πως χαράζει η αυγούλα, τούτο το ποίημά σου& μας μηνά πως θα ναι όμορφη η μέρα...

Και να που ρθεν εκείνη η λεξούλα που όλους μάς γέννησεν μια μέρα, δική μας,ολονών μας & ήρθεν έτσι αβίαστα και ξαφνικά, σαν πως περνάει ο θάνατος & τα τσακίζει όλα & γω γκρεμοτσακίστηκα & πλάνταξα στον πόνο...

Δεν έχω άλλα λόγια...Κρατώ τον πόνο.Να ναι δικός μου & να τον κουβανώ μέσα μου μια ζωή,όπως & κείνη μ` έφερνε στον κόσμο,μήνες ,χρόνους & μ` άφηκεν για πάντα την πνοή της & να μην ξέρω πώς να την κρατώ...Τι να την κάνω!

Να στε καλά. Συγνώμη για τον πόνο& για το "ξέσπασμα". Μου βγήκε αυθόρμητα. Δεν θα το σβήσω,ας μείνει. Ας το μοιραστώ μαζί σας,αφού το γραψα για δω...

Ανώνυμος είπε...

Tι να πω τώρα, Νανά...

πάλι μας μάγεψες μ' αυτό τον ήλιο της ψυχής σου που δεν φοβάται τα σύννεφα!

Έπειτα, έρχομαι εδώ στα σχόλια και διαβάζω τόσα υπέροχα και αξιοθαύμαστα!...

Άλεξ, πάρα πολύ με συγκίνησε το ποίημά σου! Και πολύ καλά έκανες που δεν το έσβησες. Όλοι μοιραζόμαστε αργά ή γρήγορα αυτό τον πόνο...

onlysand είπε...

@ Σεφερική μου MERILou* & TINA του Ελύτη
μα έχετε 'δίκιο' και οι δύο! ;)

*μακάρι οι προτιμήσεις μας να ήταν η 'ανεπάρκειά' μας...

@ γειά σου VOUL-VOUL θαλασσινή και FYLLαράκι αισιόδοξο :)

την καλησπέρα μου και στα 4 δροσερά κορίτσια xxx

onlysand είπε...

@ IGNIS χρυσή :)

θαυμάζω την ανεξάντλητη ολόφωτη ευγλωττία σου και μου κόβεται η μιλιά – είσαι όαση, στ’ αλήθεια!
Άκου, «οικονομία στα συναισθήματα»!... Ειδικά εσύ η ‘σπάταλη’;! Θα γελάσω :)
Σε ‘βλέπω’ και ξέρω: δεν μπορείς να μην αφήσεις την καρδιά σου ν’ ανθίσει ένα τεράστιο «ΟΛΑ ΚΑΛΑ» :)

Το ‘μάθημα’ του Ελύτη πρώτη φορά το βλέπω – από ποιο βιβλίο; - θα το βάλω επικεφαλίδα, εκπληκτικό!


@ ΜΟΝΟDY :)

αχ, πώς «αλλάζει το μυαλό μας»!... Όμορφα τα ποιήματα – αλλά εσύ μάς λείπεις...
κι εγώ δεν πάω πίσω όμως: μόλις χθες βράδυ είδα το καινούργιο βιβλίο σου! Το ‘ανεβάζω’ αμέσως στη θέση του – καλοτάξιδο κι ευτυχισμένο (προπαντός σ’ εσένα η ευχή!)

onlysand είπε...

@ Μy RETURN :)

μακάρι να είχαμε την ικανότητα να κάνουμε «αναπαραγωγή της παιδικότητας» κι ας μην ήμασταν ‘ποιητές’... ;)
είθε να ανοίξει τα παράθυρα το «κάλλιστο μέλλον» στην «απροσδόκητη αίγλη» - είδες πώς κεντάς πάλι;...
Ξέρω πως δεν το αξίζω, αλλά σ’ ευχαριστώ για τη χαρά ;)


@ ΑΛΕΞ :)

Ψυχή γενναία κι ευάλωτη, που στέργεις και τον Πόνο – δεν έχω λόγια να σου πω,
μ’ έκανες να δακρύσω και πάλι να υποκλιθώ στη μεγάλη σου καρδιά, εγώ η ελάχιστη.

Έρχομαι τώρα στο «Α, πα πα, πα» σου, που μου χτύπησε το κουδούνι '2 hours ago' και δεν ήμουνα 'σπίτι' - λίγο να ...ξαλεγράρω(;)

(Μ' έπρηξε ο μπλόγκερ: ένα τέταρτο για ν' ανεβάσει το σχόλιο!...)

Όμορφο βραδάκι σε όλους τους συνταξιδιώτες και περαστικούς :)

akb8862 είπε...

Onlysand, fyllo σας ευχαριστώ.
Μου φαίνεται το σχόλιο μου έριξε παγωνιά & ξαφνικά σώπασαν οι φίλοι & μετάνιωσα που δεν έκανα delete.

Είναι η πρώτη φορά που γράφω κάτι απ`ευθείας στον Η/Υ. Πάντα όλα τα περνώ από το χαρτί πρώτα.
Με άγγιξε τόσο πολύ το ποίημά σου,Νανά!
Όταν ακούω ή βλέπω γραμμένη τη λέξη "μητέρα",εδώ & 3,5 μήνες(από τότε που έφυγε η δική μου) παραλύω...
Συγχωρέστε με. Αν κάτι με συγκινήσει τόσο άλλη φορά θα λέω μια "καλημέρα" & θα φεύγω, για να μη επισκιάζω τίποτε. Να για αυτό ποτέ δεν θέλω να σχολιάζω με δικούς μου στίχους ένα άλλο ποίημα. Δεν είχα άδικο.

Να στε όλοι καλά. Καλό βράδυ!

onlysand είπε...

ΑΛΕΞ

Nα είσαι καλά να θυμάσαι πάντα τη μητέρα,
ευαίσθητο παιδί

μόνο μη με στενοχωρείς θεωρώντας την 'άμμο' ξένη...
ή, ανάξια να μοιραστείς μαζί μας την εσώτατη συγκίνησή σου

και πάλι καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Νανά, άλλη μία εξαίσια "πτήση" μας χαρίζεις, κι η "φαντασία μας ξεθαρρεμένη με τα πρώιμα φτεράκια" χάρη σε σένα

στ' αλήθεια, η απόλαυση της ημέρας μου!

Άλεξ, δεν έχεις δίκιο: αφού σε πονά ο χαμός της μητέρας σου, νομίζω η "Άμμος" μας είναι πολύ φιλόξενη να σε υποδέχεται και στις χαρές και στις λύπες. Εξάλλου γιατί να μας στερείς το "άνοιγμα" της ψυχής σου;

Καλό απόγευμα σε όλους τους φίλους συνταξιδιώτες, με την αγάπη μου στην Ignis και την Meril :)

akb8862 είπε...

-Onlysand & voul-voul,

Να στε καλά & ευχαριστώ πολύ,μα πάρα πολύ.

Όχι,Νανά, κάθε άλλο. Έχεις το πιο φιλόξενο μπλογκ. Απλώς δεν θέλω να επισκιάζω την ομορφιά της δικής σου γραφής & επίσης να μη δημιουργώ πόνο με τον δικό μου πόνο.

Όμως με συγκίνησε τόσο η γραφή σου!
Βιάζομαι για να πάω & στο μπλογκ μου να σου απαντήσω& μετά θέλω να φύγω να πάω να δω το "Ανάμεσα στους τοίχους".
Δύσκολη η μέρα μου σήμερα. Σχεδόν μόλις γύρισα & πάλι θα φύγω.

Φιλιά σε όλη την Άμμο!

reginarosasamat είπε...

καλα αυτές οι "μουσικές" που διαλέγεις είναι το κάτι άλλο!

Ignis είπε...

Έλα καλέ Νανά και από βιολετιά (που μου τα έκανες!) θα γίνουν μαύρα..
Μας λείπεις εδώ
Και πάλι αυτό το ποίημα σου, τι τέλος.. πού πας και τα σκέπτεσαι και τα αναδεικνύεις έτσι σε μια κορύφωση και σκέψη... αχ τα άτιμα τα άκαμπτα πώς γίνονται στάχτες (κάτι ξέρω εγώ από στάχτες η ...καμένη, χο χο χο) (ωχ!), τι φέρνει η ζωή τι μεταλλάξεις τι αλλαγές γενικά...
Όλα καλά Νανά μου, όλα καλά. Άσχετα στο πώς το λέω εκεί (υπό τύπον απεξάρτησης σαν την φράση των πρώην χρηστών) , είναι πραγματι όλα καλά. Απλά προσέχουμε για να έχουμε...και άμα νοιώθεις κάτι τόσο δυνατά έτσι εκεί στον δείκτη που τσακίζεται η βελόνα , τότε είσαι και υπερβολικός ακόμα και στους φόβους σου.
Μα όλα καλά (το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς που λένε!!)

Και στον Αλεξ ιδιαίτερα, μια μικρή σύσταση: να αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο, ξαλαφρώνει, πόσοι λίγοι άντρες το κάνετε αυτό προσπαθώντας να είστε μεταλλικοί ..
Επόμενο είναι αυτή η αγάπη, η μελαγχολία, είναι τόσο πρόσφατο (εμένα ακόμα και τώρα μου λείπει, μου λείπουν οι συμβουλές της το πνεύμα της το χιούμορ της)
Και ξέρεις γιατί Αλεξ μου, αυτή είναι η μόνη αγάπη που μας υπερβαίνει, ότι αγαπάμε έναν άνθρωπο τόσο μα τόσο πολύ, και ΞΕΡΟΥΜΕ ότι πάντα θα μας αγαπά περισσότερο απ' όπου και να βρίσκεται
Με ποια σχέση στην ζωή μας μπορούμε να εφησυχάσουμε έτσι;;; Μόνον αυτή η μητρική η άδολη. Για τις άλλες (τις ωραίες , τις υπέροχες δεν λέω...) πάντα θα είμαστε σε αναμμένα κάρβουνα, έτσι πάει, δεν θα γαληνεύουμε ποτέ. (μα κι αυτό έχει το αλάτι του) (λύσσα μόνον να μην γίνεται, χαχαχα)

Η φλύαρη το βουλώνει τώρα πάω να κοιμηθώ (εδώ και 2-3 ώρες πάω να κοιμηθώ μα όλο και κάτι γίνεται)
Σας στέλνω φιλία, φιλιά και αγάπη όση χωρούν τα μικρά μαύρα σημαδάκια στο χαρτί
Όλοι καλά, όλο καλά!
Πάντα και παντού καλά

Ignis είπε...

από το "Εκ του πλησίον" (για το του Ελύτη)

και άλλο ένα που μου άρεσε τώρα που έψαχνα το βρώ

κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι, ευχαριστώ θα σας πει ο θεός

(από το ίδιο)

onlysand είπε...

ΑΛΕΞ :)

ο πόνος που μοιράζεται, γίνεται 'μικρότερος' - η χαρά, το αντίθετο: πολλαπλασιάζεται.
Όλ' αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση της αγνής προαίρεσης για φίλους (έστω και διαδικτυακούς) - ξέρεις...

(Ως το βράδυ, δες μια ανάρτηση εδώ στον 'φλοίσβο' - μου ήρθε η ιδέα διαβάζοντας την Ignis)

Πες μας για το "Ανάμεσα στους τοίχους" - είχα δει τρέιλερ παρακολουθώντας το (υπερτιμημένο) "Ευτυχισμένη & Τυχερή", και μου φάνηκε αρκετά πεποιημένο (= 'δήθεν')

onlysand είπε...

IGNIS :)

εντάξει, ν' αφήσω τα 'βιολετιά' - θα σε λέω ...Otschi Tschornyje! ;)

έχω την αίσθηση ότι οι 'στεγνές' παρεμβολές μου, χαλάνε τις ομορφιές των δικών σας - και ΔΕΝ το γράφω (για πολλοστή φορά!) για να μου πείτε το αντίθετο! - γι' αυτό είπα να περιορίζομαι στα 'ποιήματα'...
(κάθομαι και θαυμάζω, η τεμπέλα...;)

περίμενε κι εσύ ως το βραδάκι

Τρέχω ασυγχώρητη στο 'Εκ του Πλησίον' - μ' ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι... ;)

onlysand είπε...

@ REGINA :)

στη μνήμη της Τσβετάγεβα, που ΔΕΝ είχε 'μαύρα μάτια'...
είδα κι έπαθα ώσπου να μετατρέψω σε mp3 το βινύλιο του μεγάλου Ρεμπρόφ που έφερα απ' τη Μόσχα ;)

ξαναγράψε μου τη διεύθυνσή σου στο μέιλ μου, θέλω να σε ρωτήσω αν έχεις κάτι (για λόγους 'δορυφορικούς', δεν μπορώ να το πω εδώ) - για να ενεργήσω ανάλογα

@ την καλημέρα μου ΚΑΙ στην Voul-voul! :)

Ignis είπε...

Ουάου, εμφανίστηκες και πάψανε να είναι ...ντάρκ.
Μισό λεπτό να βάλω τις μποτίτσες μου για το ...kazantzok (έτσι γράφεται;;; καλέ κυρία κυρία διορθώστε με περικαλώ, την άσχετη..)
(αντεεεεεε πίσω χρόνια που με γύρισες...)
Σε αναμονή λοιπόν αυτών που πάλι θα μας φιλέψεις

Και δωράκι από το ...Ευαγγέλιο
(Εκ του Πλησίον, που πάει να γίνει ό,τι με πλησιάζει πιο πολύ από τον Ελύτη)

«Το νερό της ομοιότητας δεν άλλαξε, ούτε το δέρμα της ηλικίας. Ο Ξενοφών τυγχάνει εξάδελφός μου και η μικρή Ασία ομοεθνής. Κατά τ’ άλλα, πραγματικά τρώω περγαμόντο για να ξημερώσει και γράφω ποιήματα ώστε να ερωτεύομαι σωστά»


(ο τονισμός της τελευταίας πρότασης-στίχου δικός μου, και να, μια σκέψη κάνω το χαμένο τώρα, μήηηηπως πρέπει το χάραμα να αντικαταστήσω τον καφέ με περγαμόντο να φτουρήσει στίχος;;; λέμε τώρα)

φιλιάαααααα

onlysand είπε...

ΑΛΕΞ :)

κουραστική, ίσως, γιατί 'μένει' στην επιφάνεια;... Βέβαια, θα'ταν πολύ δύσκολο να προτείνει λύσεις (και δεν είναι, απόλυτα, η δουλειά μιας ταινίας)
Πάντως, και που αγγίζει ΤΟ θέμα, χρήσιμο είναι - προέρχεται από βιβλίο, αν θυμάμαι καλά;

Η 'εκπαίδευση' είναι τόσο πιο ...σκοτεινό ζήτημα, όσο, με τα χρόνια, ανακαλύπτει κανείς ότι ο θρίαμβος της 'παπαγαλίας' δεν είναι παρά ένα συνειδητό σχέδιο παγκόσμιας αποβλάκωσης.
σε συμπονώ, όπως και όλους τους φιλότιμους εκπαιδευτικούς - σας χρειαζόμαστε!

Ναι, διάβασα για ΤΗΝ συνάντηση της Θεσ/νίκης - απ' αυτήν κι αν περιμένουμε με ανυπομονησία εντυπώσεις!... :)

akb8862 είπε...

"Ομίχλη αξιοθέατη",διότι η διάθλασή της την κάνει τόσο διάφανη & καθάρια στο λόγο γλωσσικά , εξωγλωσσικά & μεταγλωσσικά με κάθε μέσο εκφραστικότητας & επικοινωνιακής δεινότητας.

Νανά, εσύ ζωγραφίζεις εδώ αστερίες διάφανους & ευδιάκριτους συνάμα.

Να σαι καλά & πάντα να γράφεις τόσο όμορφα,τόσο άψογα & τόσο αληθινά & διάφανα.

Ευτυχώς που "το άκαμπτο ξύλο γίνεται & στάχτη". Πάρα πολύ μου άρεσε αυτό.

7 novembre 2008 13:58

onlysand είπε...

IGNIS :)

"και γράφω ποιήματα ώστε να ερωτεύομαι σωστά" (δυνατός - δεν θα σκεφτείς πολύ 'γιατί' - αλτρουισμός που χωράει στις πιο απλές λεξούλες!)
- ανεπιφύλακτα περγαμόντο και γρήγορα!!!

'kazantzok' δεν ξέρω και δεν θέλω να σε γελάσω - χόρευέ το εσύ, κι ας μην γνωρίζουμε την ορθογραφία του ;)

έβγαλα κι εγώ το "Εκ του Πλησίον" απ' τη βιβλιοθήκη τής (3ης; 5ης; δεν θυμάμαι) ανάγνωσης και το μετέφερα στο ...μαξιλάρι :)

Θα μ' αφήσετε να κάνω καμιά 'πεζή' δουλειά σήμερα;!;!;!

akb8862 είπε...

Ναι σε ό,τι αφορά την ταινία είναι απο βιβλίο που έγραψε ο συγκεκριμένος καθηγητής που παίζει & στην ταινία, την οποία & σκηνοθέτησε. Δηλ,στην ταινία δεν παίζουν ηθοποιοί,αλλά ο εκπαιδευτικός & οι μαθητές του οι πραγματικοί!

Ναι & γω περιμένω τη συνάντηση αυτή. Όλα ξεκίνησαν από ένα μέιλ που ανταλλάξαμε εγώ & ο Σωκράτης!
Περιμένω να γνωρίσω από κοντά τον ΠΟΙΗΤΗ!

Κλείνω.Ετοιμάζομαι να πάω στο γιατρό για το λουμπάγκο. Ξέρω από τώρα τι θα πει: ξεκούραση,να προσέχετε...κλπ. Πώς τα βαριέμαι όλα αυτά!

Καλό μεσημέρι σε όλους.

akb8862 είπε...

Ignis,ψυχής βάλσαμο ο λόγος σου...Να σαι πάντα καλά. Σε ευχαριστώ πολύ.

onlysand είπε...

ΑΛΕΞ :)

τι όμορφη 'πτητική' οπτική προσφέρουν τα 'διάφανα', ανιδιοτελή σου λόγια - υπέρτερα οπωσδήποτε τού 'ποιήματος', αλλά - σ' ευχαριστώ από ψυχής!

"ξεκούραση,να προσέχετε...κλπ. Πώς τα βαριέμαι όλα αυτά!"

- είσαι περιβόλι! :)

περαστικούλια! xxx

akb8862 είπε...

Νανά, ευχαριστώ πολύ.

Σήμερα ή αύριο θα κάνω ένα "έκτακτον ποστ" για το λουμπάγκο μου να γελάσουμε & λίγο. Εντάξει "καλά" είμαι. Να σαι καλά.

Ignis ευγενέστατη, συγνώμη που απάντησα πολύ γρήγορα. Το είδα τελευταία στιγμή & έπρεπε να φύγω στο γιατρό. Ακτινογράφησες τα πάντα & με υψηλή ευκρίνεια πάντως.

Σε ευχαριστώ πολύ. Και πάλι συγνώμη. Κλείνω γιατί περιμένω επισκέπτες.

Να στε όλοι καλά.

THE_RETURN είπε...

Ομίχλη αξιοθέατη η ιστορική εμπειρία και το αίνιγμα που ολοένα συσσωρεύει πάνω της; Kατά πάσα πιθανότητα ναι, είναι ίσως η μοναδική περίπτωση που η εντοπιότητα στην ύπαρξη σημαίνει αυτόματα και "τουρισμός" μέσα στην ίδια.

Και οι "μετεωρολογικές" προβλέψεις του μέλλοντος -οι όποιες- είναι μάλλον καταδικασμένες να μην καταλήγουν σε κάποιο "μετεωρολογικό δελτίο", αλλά και αυτές σε μια a posteriori "μετεωρολογική αποδελτίωση"... (και εδώ θα συμπεριληφθούν τόσο η Ναρόντναγια Βόλια, όσο και οι σοσιαλεπαναστάτες-εσέροι, αλλά και οι μενσεβίκοι και οι μπολσεβίκοι).

Και ο ποιητής είναι πιθανώς εκείνος που διαπιστώνει πως η "μουτζουρωμένη υπογραφή" της ιστορίας είναι στην ουσία το ίδιο αρχικό "νεφέλωμα" της δημιουργίας σε μικροκοσμικότερες (καίτοι "κοσμοϊστορικές")αντανακλάσεις μέσα στον ιστορικό χρόνο.

Μοιάζει με σισύφεια κίνηση αλλά δεν είναι: πρόκειται στην ουσία για μια "παραπλάνηση": εάν προχωράει κανείς ευθεία πάνω στη γη, κάποτε θα επιστρέψει στο ίδιο σημείο απ'όπου ξεκίνησε.

Κάπως έτσι είναι και η Ιστορία. Η "ευθεία" της προόδου μαγνητίζει μεν αλλά κανείς δεν βλέπει τον αδηφάγο "κύκλο", πλην των περιπτώσεων που η ποίηση τον παίρνει σοβαρώς χαμπάρι... όταν η ίδια επιζητεί να ψάξει μάλλον την ακινησία του τετραγώνου, την σοφία μέσα στο εν-τέλος-έχειν των πραγμάτων.

Νανά μου, άλλο ένα έξοχο ποίημα, είσαι σε μεγάλες φόρμες (αυτό να διαβαστεί δισήμως).

onlysand είπε...

RETURN :)

Έι, Ποιητή! Ωραία θέα μάς προσφέρεις πάλι - ανάμεσα στα μπαλκόνια με τις ανεμώεσσες και τα αναπεπταμένα πλήθη - αγνάντι στην ευθεία της Ιστορίας

Σε λίγο σάς εκθέτω πρωτοσέλιδο και φεύγω να δω κανα θρίλερ - να ...κατέβω στα μέτρα μου ;)

akb8862 είπε...

Διάβασα τα αναρτηθέντα στον Φλοίσβο.

Να πω πως υποκλίνομαι σε όσα έγραψαν η Ignis & ο φίλτατος Return.

Να σε ευχαριστήσω για άλλη μια φορά σε ό,τι με αφορά.

Είπα να υποκλιθώ και σ` όλη την παρέα...αλλά με το λουμπάγκο που έχω,το αφήνω για άλλη φορά. Πείτε πως το έκανα.

Καλημέρα σε όλους.

Ignis είπε...

έι, Άλεξ, εγώ δεν θέλω υποκλίσεις, εγώ είμαι η απλή, η ναΐφ της γραφής...(ίσως και η ...μπαρόκ των συναισθημάτων, αλλά αυτό το αφήνω διότι πολύ με παιδεύει!!)
Και δεν σας κρύβω ότι όταν ο Return ξεδιπλώνει τους στοχασμούς του εδώ, αισθάνομαι ότι παρακολουθώ μάθημα σε ανώτερη σχολή, ενώ εγώ είμαι ακόμα του ...δημοτικού. Αγωνίζομαι να παρακολουθήσω. Συσχετισμός λοιπόν σχολίων δεν γίνεται σε καμία περίπτωση, απλά νομίζω ότι ο καθένας με τον τρόπο του εδώ, προσπαθεί να δείξει ό,τι καλύτερο μπορεί για να σταθεί στο ύψος της Οικοδέσποινάς μας. Να χαίρεται εκείνη για μας που μας βάζει έτσι στο σπίτι της και μας έχει και μιλάμε. Αυτό είναι όλο. Αυτό που μπορεί ο καθένας μας να κάνει σε αυτήν την κατεύθυνση, αυτό και κάνει. Ανυπόκριτα.
Σε τούτο το τραπέζι που πλουσιοπάροχα με όλα όσα γράφει και προσφέρει στον καθένα από εμάς σαν όμοιο με αυτήν συνδαιτυμόνα, και όχι σαν ταπεινό σπουργίτι να τρώει από τα ψίχουλα της ευνοίας της ό,τι πέσει.
Αυτό είναι η αληθινή φιλοξενία.
Και η μεγαλοσύνη.

Κι εγώ φίλτατέ μου Άλεξ κοιτώ όπως μου συμπεριφέρονται, κι αν βλέπω καθαρό τον άλλον και άδολο μαζί μου, πάντα θα είμαι στο πλευρό του σύμμαχος και συνοδοιπόρος. Με όποιον τρόπο μπορώ. Από ευγνωμοσύνη

ΥΓ. γρήγορη ανάρρωση εύχομαι. Αν και αυτά θέλουν να είσαι οπλισμένος με άπειρη υπομονή.

onlysand είπε...

φέρνω τα λουλούδια σας και βλέπω πάλι τόσα ανυπόκριτα συγκινητικά (σαν να διαβάζω την ψυχή σας), που πάλι νιώθω τυχερή

Σε όλους τους φίλους και περαστικούς: Όμορφο Σ/Κ με όλες τις προσδοκίες στη σφαίρα της πραγματοποίησης :)

onlysand είπε...

ΑΛΕΞ :)

ευγενική καρδιά και τρυφερή ψυχή

είσαι τόσο συγκινητικά αθώος, βρε παιδί μου, που με κατακλύζει πάλι η εκφραστική μου αναπηρία - φταίει που δεν έμαθα ποτέ να κολακεύω, αλλά στις αποκρίσεις μου εδώ, στους συνταξιδιώτες της 'άμμου', διαπιστώνω με κάθε ευκαιρία πως είμαι εικτρά φτωχή...

τι να σου πω... μόνο πως ειλικρινά χαίρομαι που σε 'γνώρισα' - και (σε) καμαρώνω! :)

Διαβάστε, φίλοι και φίλες, την ψυχή τού Άλεξ στο λινκ που μας δίνει

Καλό βράδυ σε όλους σας και όμορφη βδομάδα να μας ξημερώσει (αχ, πρόλαβα μια φορά τη Voul-voul!...;)

akb8862 είπε...

Και χαίρομαι που παραμένει άγνωστη η ακριβής σύνθεση του ρύπου για να μπορείς με τόσα χρώματα να μας ταξιδεύει στα ουράνια μυστικά με λέξεις κι ονειροχρώματα.

Καλησπέρες!

meril είπε...

Ο ρύπος λοιπόν έχει χρώμα κόκκινο....
Αστειεύομαι βέβαια μα σκεφτείτε να το γενικεύσει κανείς ή μάλλον να το προσγειώσει στα καθ' ημάς....
Βλέπω εξοβελισμένο το πορφυρό ένα σύμβολο τόσο αμαρτωλό....

Αχ, συχώρεσέ με Νανά που απ' όλα τα σημαντικά αυτό συγκράτησα...

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά ονειρικό ταξίδι, πολύ γοητευτικό το μυστήριο "εκεί έξω" στο άγνωστο σύμπαν!

Με καθυστέρηση ενός 24ώρου, η ευχή για όμορφη βδομάδα - έλειπα Νανά και με πρόλαβες! :)

Την καλησπέρα μου στους εκλεκτούς συνταξιδιώτες της "Άμμου", να περνάτε πολύ πολύ ωραία!

onlysand είπε...

ΑΛΕΞ, MERILou, Voul-Voul :)

καλημέρα, ονειρικές υπάρξεις!

Ο Κρόνος σάς ευχαριστεί για την επίσκεψη - ήρθατε από τόοοσο μακριά!... ;Ρ
Ναι, καλύτερα που δεν τα ξέρουμε όλα - γιούπιιι!

Αλλά, γιατί το πορφυρό = αμαρτωλό;(!)

akb8862 είπε...

Καλησπέρα, σε όλη την "Άμμο".

Κάποτε είχα πει πως θα επιχειρούσα μια μετάφραση στα γαλλικά ενός ποιήματος της οικοδέσποινάς μας.

Το ποίημα & η μετάφραση είναι στο μπλογκ μου ήδη, στη σημερινή ανάρτηση μου.

Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλο παράπονο εκφράστηκε με την απόλυτη αξιοπρέπεια.
Με συγκινεί πάντα αυτό και το εκτιμώ.
Πραγματικά πολύ ωραίο ποίημα.

onlysand είπε...

MINIMAX :)

μόλις σε 'επισκέφθηκα'

κι εγώ εκτιμώ ιδιαίτερα την 'εμμονή' που διατρέχει τα ποιήματά σου - ραχοκοκκαλιά δυναμικής έκφρασης, μπράβο σου

καλωσόρισες στην 'άμμο' :)