έπεα επί άμμου 17/7/08 -3ο

για το ποστ Καλοκαίρι Πραξιτέλης
από IGNIS
Ο χρόνος θρυμματίζεται, σκορπάει, κόκκοι άμμου από το ανοιχτό χέρι των ημερών μας (δεν είναι δικό μου, Alan Parsons, άκουγε κανείς;;"And the days of my life are but grains of sand/ as they fall from your open hand/ at the call of the wind’s command", έξοχο ποίημα και τραγούδι παλιό) εγώ χάνομαι και βρίσκομαι, σας βρίσκω, ελπίζοντας να χαίρετε άκρας υγείας μέσα έξω, και να χαίρεστε το καλοκαίρι που έφτασε στα μισά του ήδη ("κατάστηθα Ιουλίου" αχ Νανα...), με κάθε τρόπο που σας είναι δυνατός.
Σκέπτομαι...μόνον οι μνήμες θα μείνουν πίσω μας. Όλα τα άλλα, καπνός.
(ας φροντίζουμε τις μνήμες, κι όχι τα άλλα)
Αυτοί οι βόστρυχοι των στίχων του Πραξιτέλη σου Νανά, μου άρεσαν, εκείνο το μάρμαρο που ρουφά σφουγγάρι το φως...μα πιο πολύ το λογοπαίγνιο με τα χείλια...αυτά είναι που τα πληρώνουν (ή και τα εκπληρώνουν;) όλα, σοφή μου εσύ, με αυτών το αποτύπωμα -προσκύνημα ...("σωπαίνω με φιλί τη σκοτεινή πλευρά της"...αν έχει τέτοια δύναμη να σωπαίνει ως και τα τόσο σκοτεινά, καλόδεχτο..)
Άλλη μια τρυφεράδα απέθεσες εδώ (σαν κρίνοι στην άμμο..μα που είχα δει; Μια αμμουδερή παραλία στην Νάξο ήταν...όλο κρίνοι ξεφύτρωναν στην άμμο, και μέσα σπαρμένη η θάλασσα μικρά μικρά κογχυλάκια, τόσο μικρά σαν νυχάκια νεογέννητου...έτσι κι οι στίχοι σου...λεπτόσχημες ομορφιές)

Καλημέρα -Καλησπέρα σε όλους, μα κυρίως στην εκλεκτότερη Οικοδέσποινα της Μπλογκολάνδης (κάπου το είδα αυτό το Μπλογκολάνδη, και μου άρεσε) που έχουμε την τύχη όλοι μας να μας φιλοξενεί εδώ στον χώρο της.
July 24, 2008 12:57 PM

Μάρκο αγαπητέ, είναι σύνθετο το θέμα αυτής της ΣΥΝεννόησης. Δεν είναι πάντα οι ενώπιοι που μπορούν να έχουν καλές διαθέσεις.... Είναι και τα ...παρεισφρέοντα. Άλλοι άνθρωποι, μα κυρίως άλλες σκέψεις. (και είναι γνωστό πόσο οι σκέψεις μπορούν να ταξιδεύσουν το νου και να αλλάζουν την ρότα του)
Η μόνη λύση είναι καθαρή καρδιά, και -εάν ανίχνευσε κανείς καλά και ανεπηρέαστα το έδαφος που θα πατήσει- η γερή και σταθερή βάση της εμπιστοσύνης. Εκεί στηρίζεται όλο το οικοδόμημα. Και μπορεί να πάει ψηλά, πολύ ψηλά. Αν τα θεμέλια αντέχουν να στηρίξουν χρόνο...
Αν είναι ζυγισμένα σωστά τα πράγματα, αν ισορροπούν ως και οι επιθυμίες και των δυο στο ταυτόσημό τους, δίδεις και λαμβάνεις αυτό που έδωσες. Και δεν υπάρχει παράπονο κανένα, από κανέναν.
Ignis, July 24, 2008 12:59 PM

από fyllo
Νανά και φίλοι εκλεκτοί, καλό σας μεσημέρι!

Σήμερα και αύριο, τελευταίες μέρες στη (πολλή!) δουλειά... Θα προλάβω όμως να φωτοτυπήσω όλα τα υπέροχα που έχω χάσει όλο σχεδόν τον Ιούλιο!

Σας χαιρετώ ώσπου να σας «ξαναδώ», να περνάτε όμορφα! :)
July 24, 2008 1:45 PM

από MERIL
Αυτός ο Ερμής...
που μ' έκανε να κλαίω με τις περσινές φωτιές...
Βρε Νανά βελούδινη η κόψη σου μα εισχωρεί όσο δεν πάει άλλο...

ignis
λίγοι στίχοι
(σου ορκίζομαι δεν άκουα Άλαν Πάρσονς)

Δεν το ξέρεις;

Θνητές οι στιγμές….

Εφήμερα

Όμορφες

Και

Φευγαλέα

Αθώες

Άμμος

Μέσα από τα δάχτυλα

Ποιος κόκκος θα σου μείνει…
meril, July 24, 2008 3:59 PM

από voul-voul
Έλειψα κι εγώ λίγες μέρες – διακόπτω και ξαναρχίζω τις διακοπές, που λέει και η Ignis ;)
Όπως πάντα, όταν έρχομαι στην «Άμμο» μας, ξαναβρίσκω τα «κρινάκια» της Νανάς, τόσο τρυφερά και ανθεκτικά με έκπληξη παιδιού...
Και τις εξαίσιες «φωτιστικές» καταθέσεις της Ignis και της Meril!

Να είστε πάντα καλά, κορίτσια-φάροι και θεσπέσιες υπάρξεις! Να ξέρατε μόνο, πόσο αναγκαία ποτίζετε την ξηρασία της εποχής!...
voul-voul, July 24, 2008 5:35 PM

από IGNIS
Για δες κάτι συμπτώσεις...
Αν και αναμενόμενα είναι όλα αυτά, εδώ στην Άμμο όταν κινούμεθα και μια κλεψύδρα πάντα θα υπενθυμίζει τον ρέοντα χρόνο. Τον χρόνο που σκορπά τους κόκκους άμμου της μνήμης.
Κι ύστερα σε μια τέτοια Άμμο, διαβάζοντας τα τόσα ευαίσθητα κρινάκια της Νανάς, δεν μαθαίνουμε έμμεσα ή άμεσα να κινούμαστε στο ύφος των στίχων της, να προσπαθούμε έστω;
Εγώ δεν φτιάχνω ποιήματα όπως τα δικά σου μαγικά χέρια χειρίζονται τις λέξεις Μέριλ μου. Αυτό το ταλέντο σου με τόσες λίγες λέξεις άψογα να ναυπηγείς ικανά κι ισχυρά σκαριά για να χαράσσεις πλόες του νου. Το εξαιρετικό σου ταλέντο.
Θα σας δώσω μόνον την μουσική του (αν και την έχω στο blog μου, όγδοο τραγούδι από το τέλος), και θα κάνω μια ελεύθερη μετάφραση (πολύ πολύ ελεύθερη, σαν τον αετό του!) διότι αυτά τα λόγια με ταξιδεύουν από την εποχή που το πρωτοάκουσα, μικρή κοπέλα. Και μάλλον με χαράζουν.
Τίτλος: The Eagle Will Rise Again

(http://www.imeem.com/people/eztdQs/music/B9EO7QfW/alan_parsons_project_the_eagle_will_rise_again/ με απλό copy paste στην γραμμή διεύθυνσης, δεν μου έβγαινε αλλιώς αν και πολύ προσπάθησα..)

Και θα μπορούσα εύκολα να πέσω από την εύνοια
Τότε ένας άλλος θα έπιανε την θέση μου
για να έχει την ευκαιρία να υπάρχει δίπλα σου
Καθώς οι μέρες της ζωής μου δεν είναι τίποτε άλλο
παρά κόκκοι άμμου
που πέφτουν από το ανοιχτό σου χέρι
στις προσταγές του ανέμου

Πολλές λέξεις λέχθηκαν όταν δεν υπήρχε κάτι να ειπωθεί
κι έπεσαν πάνω σ’ αυτούς που δεν έμαθαν
να διαβάζουν ανάμεσα από τις γραμμές
τις γραμμές που οδηγούν στους δρόμους
που με οδηγούν σε σένα
Το μόνο που σου ζητώ είναι να μου δείξεις
τον τρόπο που θέλεις να σ' ακολουθώ
κι εγώ θα σε υπακούσω
Εσύ να με διδάξεις πώς θα σε φτάνω
μια που δεν μπορώ να βρω τον δικό μου τρόπο
μια που δεν μπορώ να βρω ακόμα την δική μου οδό

Και άσε με να δω το φως
άσε με να γίνω φως

Καθώς ο ήλιος χαράζει την καμπύλη του στον ουρανό
ως την ώρα που οι σκιές της νύχτας μεγαλώνουν
ετούτος ο αετός θα μάθει επιτέλους να πετά
Γνωρίζοντας πως οι μέρες της ζωής του
δεν είναι τίποτε άλλο παρά κόκκοι άμμου
που πέφτουν ανάμεσα απ’τα δάχτυλά σου
σκορπίζουν και χάνονται…
Κι έτσι
χωρίς καμία άλλη ειδοποίηση
χωρίς καν ένα τελευταίο αντίο
την ώρα που ο ήλιος σηκώνεται
στο φως του πρωινού για να ανατείλει
μαζί του ο αετός θα υψωθεί ξανά

ΥΓ. Καλλιεπείς, μελίρρυτες υπάρξεις Fyllo και Voul-Voul, καλά να είστε και καλά να περνάτε. Κανείς δεν είναι πιο πολύ φάρος από τον άλλον. Όλοι μας είμαστε σηματοδότες σε μια γλώσσα ιδιαίτερη, καμωμένη από ευαισθησίες και από όνειρα που αντιστέκονται στην τύρβη της καθημερινότητας.
Ignis, July 25, 2008 10:31 AM

από onlysand
IGNIS :)

Πολλά και πολυποίκιλα «σωτήρια σωσίβια χαμόγελα» μας χαρίζεις απ’ την αστείρευτη πηγή του νου και της φαντασίας σου! Κάθε ‘κατάθεσή’ σου, ψυχή προδίδει ταξιδεύτρα, που γεννά κρινάκια θαυμαστά στο πέρασμά της – κι εμείς οι τυχεροί στη θέα της, απολαμβάνοντας και ακόμη διψώντας, σαν νεογέννητα, ζωή...

Αφήνω ασχολίαστη την ουσιαστικά τρυφερότατη συνομιλία με τον Μάρκο ;)

Να ΕΙΣΑΙ πάντα καλά!
July 25, 2008 12:54 PM

FYLLαράκι :)

Κι αν δεν σε πρόλαβα, να ξέρεις: οι ευχές της ‘άμμου’ σε συνοδεύουν στην πραγματική που θα επισκεφθείς οπωσδήποτε – περιμένουμε νέα απ’ την εκπληκτική καλοκαιρινή περιπέτεια που σίγουρα θα σε υποδεχθεί :)
July 25, 2008 12:57 PM

MERILou :)

σταγονίτσες-διαμαντάκια οι στίχοι σου, Χαμηλόφωνη – και δεν την προλαβαίνω τη χαρά που σ’ έχει ωριμάσει, περίοπτη και περιεκτική με δώρα αφειδώλευτα – κοχυλάκια εύηχα στην ‘άμμο’...
Πολύ σ’ ευχαριστώ!

(Συναισθηματικά υπογραμμίζω την συγκινητική παραπομπή σου στην περσινή τραγωδία - αλλά και φέτος, μήπως δεν ολοκληρώνεται η καταστροφή;...)
July 25, 2008 1:00 PM

VOUL-VOUL

Α, έχεις απόλυτο δίκιο για τα κορίτσια (και τα αγόρια, εντάξει – αλλ’ αυτά ...ξεκλειδώνονται δυσκολότερα!;)
Τόσο, που δεν θέλω να διακόψω αυτή την υπέροχη ‘συναλλαγή’!
Αν είχα εκδοτικό οίκο (ή, λεφτά!;) θα τις δημοσίευα χωρίς να τις ρωτήσω!

Κι εγώ το ίδιο κάνω με τις διακοπές! κι εδώ κι εκεί, και πουθενά... ;)
July 25, 2008 1:02 PM

IGNIS :)

Και σε σένα, πάλι και πάλι, ως φλοίσβος ταπεινός εγώ, για το ανανεωτικό κυματάκι σου, ευγνώμων :)

Και βέβαια the eagle will ALWAYS rise!

Δέξου, παρακαλώ, ένα μελωδικό δωράκι για τον ‘αετό’ σου
– χαρισμένο σε όλους τους φίλους: όνειρα στα φτερά σας

http://youtube.com/watch?v=mbA0RmHD7RY
onlysand, July 25, 2008 1:07 PM

από RETURN (έπεα 26/7/08)
Νανά μου σε βλέπω όπως πάντα σε ποιητικές και κειμενογραφικές φόρμες. Ο "Πραξιτέλης" σου μου άρεσε πολύ γιατί λικνίζει ένα παράξενο, ισότροπο μείγμα αθωότητας και επαγγελίας σε συμπαντική μάλλον πλατφόρμα.
RETURN, July 26, 2008 9:20 PM

από Markos A
Άλλο ένα υπέροχο ποίημα Νανά, ο «Πραξιτέλης»! με τη φωτεινή θέρμη του καλοκαιριού και την υπέροχη «σκοτεινή» υγρασία των αισθημάτων!
Πέρα από τα έξοχα που υπογραμμίζουν με τόσο ποιητικό τρόπο η Ignis και η Meril με τους στίχους της, μένω στον προ-τελευταίο δικό σου:
«Μόνο η σελήνη είναι δικιά μου και μου ΦΤΑΝΕΙΣ»
H παιχνιδιάρα έκπληξη σε όλο της το μεγαλείο και το νόημα!

ΣΥΝεννοούμε το ίδιο, αγαπητή μου Ignis :)
Μόνο που επειδή είναι σπάνια έως απίθανη η περίπτωση να συμπίπτουν ιδανικά οι σκέψεις και οι επιθυμίες των δύο πλευρών ταυτόχρονα, νομίζω πως η βάση – έχεις δίκιο – βρίσκεται στην αμοιβαία ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.
Σ’ ευχαριστώ!
markos A, July 27, 2008 3:28 PM