έπεα επί άμμου 26/7/08

για το ποστ Βίνσεντ βαν Γκογκ
από MERIL
Και τα εγκαινιάζει η αφεντιά μου;
Ευτυχώς που δεν έχεις ανάγκη (από γούρια)...
Ο ζωγράφος λοιπόν ο αγαπημένος έχει σειρά στ' αφιερώματα (στα κεράσματα να πω καλύτερα)...

Δεν ξέρω μα λίγοι είναι οι μεγάλοι της Τέχνης που μπορούν να τιθασεύουν, να κάνουν ζάφτι το χάρισμά τους και να μην οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές...
Γι' αυτό και ένα μεγάλο μέρος της αγάπης μου αφορά τον άνθρωπο...
Μου φαίνεται εξοντωτικό να παλεύεις ό,τι σου χει δοθεί...

Και για να αλαφρύνω το όλον
Δεκαετία του 80 στο Άμστερνταμ τέσσερα ζευγάρια Ελλήνων παίρνουμε δυο ταξί για το Μουσείο του ζωγράφου.
Εγώ στο δεύτερο (σε έξαψη εντελώς) λέω στον ταξιτζή
Follow Sie bitte this taxi!

Συννενόηση όχι αστεία!
meril, July 26, 2008 7:57 PM

από RETURN
Για το Vincent Van Gogh έχω να πω ότι υπήρξε μια τεράστια ιδιοφυία στο έργο της οποίας τρέφω μεγάλο σεβασμό.

Είναι ο άνθρωπος που οδήγησε ίσως τη ζωγραφική σε ένα μεταίχμιο. Ως τότε οι περισσότεροι ζωγράφοι ζωγραφίζαν "ποιητικά", "λογοτεχνικά'. Ο οραματικός ρεαλισμός του Van Gogh φαντάζει με ένα πολύ απροσδόκητο τρόπο σαν να έπεσε απο το πουθενά και από παντού ταυτόχρονα.
Μεταστοιχειώνει πλήρως την πραγματικότητα αλλά πάλι την μεταστοιχειώνει πραγματιστικά με την υπαινικτική ψυχική ένταση ενός "σπειροειδούς" κόσμου που λες και κυμαίνεται ανάμεσα εγρήγορση και ύπνο.
Ο σκοπός του εξπρεσσιονισμού του είναι μάλλον να ιδωθούν τα πράγματα ως πλήρεις αυτόνομες οντότητες, per se, να επιδοθεί ξανά μια απειλητική εδεμική αίγλη σε ένα πολυφθαρμένο σύμπαν.

Πολύ "φρέσκος", πολύ "παιδικός" πολύ "χρωματικός" επίσης, ξαναθέτει μέσα από τη παλλέτα του το ζήτημα της αθωότητας χωρίς όμως να περιμένει καμμιά απάντηση.
Πολύ εγωτικός και αυθύπαρκτος στο τρόπο που ζωγραφίζει, κορυφαία μορφή.
Return, July 26, 2008 9:20 PM

από Markos A
Για το ποίημά σου Νανά, καθώς και για την «τρυφερή συνομιλία» με την Ignis, έγραψα στα προηγούμενα «έπεα»

Καλά, για τον βαν Γκογκ, δε νομίζω ότι είμαι ο πιο αρμόδιος να μιλήσω...
Με ξεπερνάει πολύ το μεγαλείο του!
Αυτό με τους αστρονόμους που αποκαλύπτουν μέρα και ώρα για τον πίνακά του, το βρίσκω φανταστικό! (ίσως, λίγο... αυθαίρετο;...;)

Σφίγγω το χέρι τού Return για τις πολλαπλώς εξαιρετικές «καταθέσεις» του!
Markos A, July 27, 2008 3:33 PM

από voul-voul
Καλησπέρααα!!! :)

Μόλις γύρισα κι εγώ από... διακεκομένες διακοπές, κι έρχομαι ν' ανασάνω τέχνη και ευαισθησία

Νανά μου, όλα υπέροχα! :)

Χαιρετώ και τους λιγοστούς φίλους της "Άμμου" που... επιμένουν ακόμη ;)

Return!

τι υπέροχα που γράφεις! Με πρώτη ευκαιρία θα πάω ν' αγοράσω το βιβλίο σου, να έχω και στο χαρτί τις φανταστικές (και με τις δύο έννοιες) και συναρπαστικές ιστορίες σου :)
voul-voul, July 28, 2008 9:07 PM

από ΕΡΜΙΑ
Κοντά μήνας στο φευγιό και στις επιστροφές, να ξανασυστηθώ :-)
με λένε ερμία και είμαι καλά :-)
Στο όνειρο τού παράλυτου νού μου πως χορεύει, ανασυγκροτούμαι για τέσσερις μέρες και ξαναφεύγω για μικρές αληθινές διακοπές αυτή τη φορά. για να καταφέρω ίσως να ζωγραφίσω πάνω στην άμμο - το σίγουρο πάντως είναι πως θα δω και θα νιώσω και θάλασσα και άμμο...
Διάβασα υπέροχους στίχους, υπέροχες σκέψεις, πανέμορφα συναισθήματα, απο ανθρώπους που πολύ θα ήθελα να μοιραστώ ένα καραφάκι ρακή (μάλλον πολλά) και τις σκέψεις τους-σας.
Με ξεκούρασε και με γέμισε αυτός εδώ ο παράδεισος.
Παίρνω τα φτερά μου και φεύγω, αναζητώντας ξεκούραση. στον καθένα σας ξεχωριστά, ευχές για χρώματα μεσημεριού, σε σένα Νανά μου πολλά φιλιά

(στον Αλεξ μιά ζεστή αγκαλιά, γιατί και οι λέξεις και τα συναισθήματα και οι εικόνες είναι καρφωμένες στο σώμα όταν η σκέψη πονάει)
ΕΡΜΙΑ, July 28, 2008 10:35 PM

από IGNIS
Για το σημερινό σου (βλέπε ποστ "Μετάξι Χρόνος", 29/7/08), Νανά
Και για μένα τόσα ...μα τι αλλάζει αν προστίθενται; Η κυοφορία του θανάτου είναι 9 μήνες, μετά σαν να σε ναρκώνει η ζωή, κι όλοι οι χρόνοι είναι ίδιοι...
Δεν θα σχολιάσω, ματώνει.
Πόσες φορές ήθελα να την συναντήσω, έτσι σαν θύελλα να έρθω πίσω της... να την ακολουθήσω εκεί που είναι, όπου κι αν είναι...
Πόσες φορές την φώναξα, είχα την ανάγκη της και την φώναξα, να είναι εκεί, πάλι, πάλι για μένα...
Έτσι, βλέπεις, ματώνουν οι στίχοι σου...
Ακόμα και μόνον αυτό να κράταγες Νανά μου θα ήταν Ποίημα:

Αργά ή γρήγορα, προσμένοντας φθινόπωρο που όλο μου ξεφεύγει
θ' ανοίξει η μπαλκονόπορτα και θα ξεσπάσω καταιγίδα
να σε φτάσω.

αλλά μια που ξημερώνει, που ξημέρωσε, μια που είμαι από τις 5:30 ξύπνια για να δω το λυκαυγές και να πάω στην θάλασσα με τις πρώτες αχτίδες να δω εκεί τον ήλιο (σας το συνιστώ, το καλύτερο μπάνιο, ήδη άργησα) μια που μια φωνίτσα-φωτίτσα επιμένει να κρατά άσβεστο τον λύχνο της ζωής (το λίκνο της μητρικής αγάπης ίσως;) μια που χτες βράδυ καθώς ερχόμουν κατά δω παραλίγο να τρακάρω, αλλά περίεργα σταμάτησα πριν, 10-12 λεπτά ενώ δεν το είχα κατά νου, και μετά συνέχισα, συμφόρηση, και είδα τον λόγο στα 3 αυτοκίνητα τα πλεγμένα... αν είχα πάει στην ώρα μου...
έτσι έχω να πω σε σένα, στον Αλεξ μας, σε όσους φίλους είχατε την ίδια απώλεια στην ζωή σας, ότι εκείνες είναι εκεί. Και μας φροντίζουν, να είστε σίγουροι. Αυτή η ανιδιοτελέστερη όλων αγάπη, πάντα μεριμνά. Η καρδιά της μητέρας δεν ξεριζώνεται, δεν πεθαίνει με κανένα τρόπο. Είναι η ίδια η Αγάπη που ρυθμίζει το καλό στον κόσμο. Το αντίπαλον δέος για να μην κυριαρχήσει το κακό. Με κάθε τρόπο. Ακόμα και μέσω αυτών των νουθεσιών που μας ενστάλαξαν όταν είμαστε μικροί, η μητρική αγάπη θα μας εμφυσά την ίδια την ζωή στην πιο απόλυτη της δύναμη, την δύναμη της αγάπης
(την Αγάπη με τις θεραπαινίδες της: την φροντίδα, την αφοσίωση, την καλοσύνη).

για τα άλλα, Βαν Γκογκ και λοιπά, θα επανέλθω μόλις τελειώσω με την σημερινή μου ενασχόληση για την σταδιακή μεταμόρφωσή μου σε βέρα νέγρα. :)

Φιλιά και φιλία
Ignis, July 29, 2008 7:44 AM

από onlysand
Κορίτσια Υπέροχα και Αγόρια Αναπεπταμένα, καλημερούδια*, τζιβαέρια μου :)
(ακούστε το: 1 και 14'' διαρκεί - μικρό δωράκι, να μη βαραίνει τα φτεράκια σας :)

*από ένα της μοίρας λοξό μάτιασμα, τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι μόλις ξημερώσει ;)

Σημ.: Χωρίς να λείπω κανονικά (εδώ και πουθενά, ξέρεις...), να (ξανα)πω ότι για ένα μήνα περίπου, τα ποστ (όπως π.χ. το σημερινό) θα ανεβαίνουν αυτόματα˙ να το ξέρετε, όταν βλέπετε να μην απαντώ αμέσως ;)
July 29, 2008 1:31 PM

MERILou :)

μα τα γούρια μου, ΕΣΕΙΣ είστε, δεν το ’χεις καταλάβει;!... μου κάνει εντύπωση... ;)

Όπως λέμε, give mir your Herzensreinheit, κορίτσι φρέσκο :)
Μες στη λαχτάρα και τη φούρια για το άγνωστο Συναρπαστικό - τι ωραία σκηνή!...
Ας βρισκόμουνα πάλι στο Άμστερνταμ, κι ας μην ήξερα γερμανικά...
Καθαρός νους είναι ο άδειος - έτσι δεν λένε;

Δεν μπορούσες να το πεις με μεγαλύτερη τρυφερότητα στη σοφία σου: «εξοντωτικό να παλεύεις ό,τι σου χει δοθεί»...
Κι εγώ! Τον αγαπώ πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως καλλιτέχνη της πυρετικής έντασης που κάνει άνω κάτω την ψυχή
July 29, 2008 1:35 PM

My RETURN* :)

Τώρα, τι να σου πω;... ότι με στέλνεις συνέχεια στις ...εγκυκλοπαίδειες;...
άλλη ιδιοφυής ‘εφεύρεση’ αυτός ο αέρινος ποδηλάτης, ο Λέσσινγκτον!

Όχι, καλύτερα να σου πω, τι εικόνες μού φέρνουν τα σχόλιά σου εδώ: μια ιπτάμενη με αερόστατο εφημερίδα τοίχου κατά μήκος και πλάτος τού σινικού τείχους, τη στιγμή που άνθιζε η Κίνα! Κι εσύ, ως αστρονόμος τού Βερμέερ, ν’ αγκαλιάζεις τη σφαίρα και να βλέπεις πιο μακριά, στα θυελλώδη σύμπαντα - maudit, maudit, ευλογημένοι...

Διαβάσατε τους Τρώες του*, παιδιά;!!!
July 29, 2008 1:43 PM

MARKO & VOUL-VOUL :)

Στις διαδρομές σας μόνο θαύματα, κι ας ανάβει στην ψυχή σας ένα ζωηρό κεράκι

Πολύ σας ευχαριστώ – και, συμφωνώ για τους φίλους, συμφωνώ!
July 29, 2008 1:45 PM

ΕΡΜΙΑ :)

Αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή από συνήθεια... λέω κι εγώ, ποιο είναι αυτό το φρέσκο αεράκι που μπήκε ...ξυπόλητο κι ανάλαφρο;! ;)
(Θυμήθηκα τώρα έναν πίνακα του Μαγκρίτ – άλλη φορά...)

Εσύ, Χρωματιστή μου, όρτσα τα πανιά τώρα για τις αληθινές διακοπές! Όλα τα άχρηστα, φτερά του ανέμου - όχι δικά σου – εσύ, παρέα με τα ιπτάμενα ενθουσιώδη χωρίς τέλος!
Σε περιμένουμε με την άμμο στα πόδια και μια χούφτα θάλασσα :)

Οκ... αύριο, λοιπόν, με το ψαράκι, θα πίνω τη ρακή σου τσουγκρίζοντας με το βάλσαμο-αεράκι
July 29, 2008 1:48 PM

IGNIS :)

Κι εγώ δεν θέλω να σχολιάσω, Χρυσή – αυτή η ‘κατάθεση’ είναι πολύ εσωτερική ανάγκη - αφού, έτσι κι αλλιώς, “η κυοφορία του θανάτου είναι 9 μήνες” κι είμαστε ...ενταγμένοι ;)
Η ΑΓΑΠΗ να φωτίζει για να ’μαστε καλά – μέσα κι έξω...

Μόνο να πω, ‘νεγρούλα’ μου τυχερή, πως παίρνεις στα θαυματουργά χεράκια του νου σου κάτι ταπεινά και χιλιοτριμμένα και τα πλέκεις έναστρες ομορφιές
onlysand, July 29, 2008 1:51 PM