για το ποστ Η αλληλουχία των Τεχνών
από IGNIS
Αχ Νανά μου, έχει ο θεός αξόδευτο γαλάζιο, μα θα το φτάσουμε ποτέ; Πόσες φορές νοιώθω ότι παρόλο το ύψος που προικίστηκα (!) είμαι ένα ασήμαντο μυρμηγκάκι και το γαλανό που ποθώ δεν θα φτάσω...παρ’όλες τις ενδείξεις...
Είναι που έχουμε πιο πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μας παρά από τους άλλους. Τεντωνόμαστε τότε να φτάσουμε το ύψος των περιστάσεων. Κι αυτό που μένει είναι η αδυναμία να φτάσεις εκεί που πάντα κατοικεί το Πολύ. Το Άπειρο των Ονείρων...
(ακόμα κι αυτόν τον Ρουβίκωνα θα περάσουμε –πόσες φορές δεν ξέρω- μια που μάθαμε ακόμα και με τα θηρία των σκέψεών μας να παλεύουμε. Έτσι χωρίς επιστροφή, αμετακίνητα, αμετάκλητα, απαρέγκλιτα, σε αυτό που εστιάζουν η σκέψη κι η καρδιά)
Ήθελα να σας έφερνα link το "Vincent", το τραγουδάκι του Don McLean, ελάχιστη προσφορά μου στα του van Gogh ....πλην εις μάτην, δεν το είχανε, κακοί άνθρωποι... τς τς τς
Εγώ με τον Βαν Γκογκ δεν τα πάω και τόοοοσο καλά, σέβομαι την μεγαλοφυΐα του, (και τώρα που είδα το σχέδιο που έκανε στα 9...την σέβομαι ακόμα πιο πολύ...θεούλη μου, έτσι ζωγραφίζω εγώ τώρα, καλά που τα παράτησα...δεν λέει άλλο, σκέψου 9χρονο!!!!!! Να, αυτά είναι τα ταλέντα, τα κορυφαία ταλέντα, από την αυγή της ζωής τους να κραυγάζει κάθε δείγμα δουλειάς τους την λέξη "προικίστηκα", επιτρέψτε μου όμως να προτιμώ το φως όπως εισέρχεται στην ζωγραφική του Caravaggio κι όχι των ιμπρεσιονιστών. Γούστα είναι αυτά, τα δικά μου είναι πιο... φωτογραφικά, συγχωρήστε με για το θράσος...
(εδώ όταν έρχομαι καθηλώνομαι στο βαλς του Shostakovich από τις μουσικές σου. Ούτε που ξέρω πόσες φορές το άκουσα σήμερα...σαν κύμα είναι λικνιστικό...χμμμ...πρόσφατα διάβασα μια φράση που έλεγε ότι "το κύμα είναι τα δόντια της θάλασσας...")
Και να πω Καλό Μήνα.
Ας μας φέρει ό,τι αξίζουμε.
Και συ, εκλεκτή μας Νανά, εδώ στην όασή σου, έτσι να μας τροφοδοτείς με το φως της απέραντης καλοσύνης σου. Κι ό,τι δίνεις να λαμβάνεις (η ευχή μου σε όσους εκτιμώ)
August 1, 2008 8:41 AM
Mαρκο αγαπητέ,
(απαντώ στο πριν σχόλιο του προηγούμενου 60φυλλου πόστ σχόλιων)
Η εμπιστοσύνη είναι πολύ μεγάλη λέξη. Η μόνη βάση για όλα. Αν την αποκτήσεις, οφείλεις και να της αφεθείς. Να χαλαρώσεις (όχι να εφησυχάσεις εντελώς, αυτό ούτε πρέπει, ούτε γίνεται, μα να χαλαρώσεις...)
Η οποία καλλιεργείται, αν συζητιούνται -κι ομολογούνται ακόμα- τα πάντα χωρίς προσωπίδες εγωισμού και αυτάρεσκης έπαρσης. Αν ο καθένας είναι ενήμερος για όλα τα "θέλω", για όλες τις επιθυμίες, μα και για όσα συμβαίνουν στον άλλον. Έτσι, χωρίς φόβο. Είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα ο φόβος του αύριο, οι άντρες δεν τον έχετε, μα στις γυναίκες είναι ισχυρός. Για να αφήσει μια γυναίκα τον εαυτό της ελεύθερο και χαλαρό, χρειάζεται εχέγγυα. Όχι δεσμεύσεις και λοιπές αηδίες και φούμαρα, μα εχέγγυα αγάπης. Η αγάπη πρέπει να αποδεικνύει τον εαυτό της σε πράξεις (ισχυρές πράξεις που μπορείς ακόμα και να υπερβείς τον εαυτό σου) για να φορέσει επιτέλους τα άνετα υποδήματα της εμπιστοσύνης και να περπατήσει στο μέλλον
Να περπατήσει χωρίς να (ξε)πέφτει...
Ignis, August 1, 2008 8:45 AM
από Markos A
Nανά
η "Αλληλουχία των Τεχνών" συνδυάζει την οξύνοια με την ευαισθησία σου.
Είναι μια έξοχη παραβολή για τα αφανή που διατρέχουν τη ζωή μας και της χαρίζουν "αξόδευτο γαλάζιο"!
Ignis
συμφωνώ απόλυτα: η εμπιστοσύνη είναι η ακριβή προϋπόθεση για ν' αντέχει η κοινή πορεία και στις "ευθείες" αλλά και στις αντιξοότητες
Markos A, August 1, 2008 12:43 PM
από voul-voul
Νανά μου, υπέροχο πανέξυπνο ποίημα!!! Καλά λέει ο Μάρκος: οξύνοια και ευαισθησία! Να είσαι πάντα καλά!
Και οι εκλεκτοί φίλοι; στο ύψος των περιστάσεων – χάρμα όλοι σας!
ανυπομονώ να δω κι αυτά τα θαυμάσια σχόλια στον «Φλοίσβο» ;)
Kαινούργιο φεγγαράκι βλέπω (όχι στον ουρανό ακόμη!), καλό μήνα σε όλους! :)
voul-voul, August 1, 2008 10:01 PM
από onlysand
Ignis :)
ποιος ξέρει; Μπορεί το «Άπειρο των Ονείρων» να βρίσκεται σε διάσταση που είμαστε καταδικασμένοι απλώς να ...υποψιαζόμαστε - αν το καλοσκεφτείς, μπορεί και να ’ναι καλύτερα έτσι ;)
Συμφωνώ ότι είναι πιο ...’φωτογραφικός’ ο Caravaggio – πάντως, κι εγώ τον αγαπώ˙ τρέχω να δω γενέθλια ή Αναχώρησή του! *
Προς το παρόν, ο ...Vincent που θέλεις να μας χαρίσεις :)
... ... ...
* Τον είχα στα υπόψη τον ...ρέμπελο (με την καλή έννοια!) – μου λέει, λοιπόν, πως θα γεμίσει την ‘πινακοθήκη’ μας τον Σεπτέμβρη (μήνα της γέννησής του)
August 2, 2008 1:52 PM
ΜΑRKO :)
Σ’ ευχαριστώ πολύ, αλλά – ...
Καλύτερα να πω: είσαι υπέρ το δέον γενναιόδωρος
Όμορφα να περνάς :)
August 2, 2008 1:55 PM
VOUL-VOUL :)
Κι εγώ; τι νομίζεις, καλό κορίτσι; δεν θέλω να δω όλ’ αυτά τα θαυμαστά στον ‘φλοίσβο’;... Το ζητούμενο είναι πότε. Και μου βάζεις ...τύψεις!... (Μη θορυβηθείς: αστειεύομαι! ;)
Θ' ακολουθήσει 'ειδοποιητήριο' - όποτε...
γιατί, βλέπεις, είναι και ...ξεμυαλιστικό το καλοκαίρι!!! ;)
Καλό μήνα σε σένα και σε όλους τους συνταξιδιώτες :)
onlysand, August 2, 2008 1:59 PM
από RETURN
Ένα εξαιρετικό ποίημα Νανά μου, που καταδεικνύει με παιδική ανεμελιά και σοφή μηχανορραφία, την αλληλουχία των τεχνών,που είναι σε τελική ανάλυση η αλληλουχία των όντων, το "μεγάλο δίχτυ".
Το αξόδευτο γαλάζιο του ουρανού έχει και αυτή την ικανότητα ακόμη: δίδεται εφάπαξ και εν ταυτώ χρόνω με δόσεις!
Είναι δηλαδή ένα γαλάζιο που δεν "αδειάζει" ποτέ, μόνο τα μάτια των ανθρώπων αδειάζουν.
Έχω να πω επίσης ότι πέρα από το εξαίρετο σύνολο του ποιήματος, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η λεκτική-εννοιολογική μείξη εδώ:
"Ψάχνω ζευγάρια των μηνών
Ιούλιου και Αυγούστου
Καίσαρ και Strindberg
αψιμαχούν σε σκοτεινά μεγέθη
αχός Ρουβίκων μαίνεται"
Απόλαυση ,πραγματικά!
Return, August 2, 2008 6:56 PM
από onlysand
My RETURN :)
με εντυπωσιάζει πάντα η πρωτότυπα 'λοξή' (με την καλή έννοια!) οπτική σου. Την συναντώ τόσο στα αριστουργηματικά ποιήματά σου, όσο και στα σχόλιά σου, όπου ...σηκώνεις την κουρτίνα και αποκαλύπτεις το 'παρασκήνιο' της γραφής - με τρόπο που πάντα ενεργεί καταλυτικά ως το "μεγάλο δίχτυ" που μας στήνει η οξύτατη παρατηρητικότητά σου.
μου άρεσε πολύ η "ανεμελιά" και η ..."μηχανορραφία" που ανακάλυψες ;)
να είσαι καλά - ιδιαίτερα σ' ευχαριστώ!
onlysand, August 3, 2008 2:41 PM
και για το ποστ Οι κήποι του Πεκίνου
από IGNIS
Λες για αυτό το αριστούργημα:
"Μας οφείλει μια φορά η Ιστορία να μας
Κινήσει από μόνη της, μας το οφείλει,
και νωχελικά
νωχελικότατα
ίσα που πατούσε το γκάζι"
το εύρημα...
(στενοχωριέμαι όταν τεμαχίζω ποιήματα, αλλά ετούτο εδώ με εντυπωσίασε όταν το διάβασα... αυτή η κατακλείδα των τελευταίων στίχων)
Τώρα εμένα γιατί αυτοί οι κήποι μου φαίνονται καρακίτς; (ιδίως ο πρώτος, μόνον τα δελφινάκια κάτι λίγο καλά, αλλά η όλη υπόθεση...)
Πόσο μου αρέσει όταν αφήνουμε την Φύση (την κάθε φύση) χωρίς πολλές επεμβάσεις και τεμαχισμούς-ευνουχισμούς να κάνει την δουλειά της, διότι σοφή είναι έτσι κι αλλιώς και σοφά πάντα αναπτύσσεται κι απλώνεται, αλλά όταν ο άνθρωπος κάνει επεμβάσεις άκριτα...
Για σκεφτείτε πόσα βασταράκια αποκεφαλίζονται με το που γέννιουνται για να αποκτήσει το φυτό μια φόρμα που ουδέποτε θα την έπαιρνε...
(πού πας και τα βρίσκεις όλα, και τελικά...ναι, δήγματα!! αλλά δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάζομαι, εδώ βρήκες τον ...Vincent του Don McLean...)
Καλό ξημέρωμα, φιλτάτη Οικοδέσποινα και λοιποί εκλεκτοί φίλοι
(τέτοια άγρια ώρα που έκανα επίσκεψη εδώ, τι άλλο να πω; )
Και ο Αύγουστος προχωρά γοργά με ένα φεγγάρι μόνο...
(τώρα είναι τσόφλι, στις 16 πιατέλα)
(πάει ..το απομυθοποίησα εντελώς, να δω τι άλλο θα το πώ...)
August 6, 2008 1:57 AM
Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά
(εν προκειμένω πάλι η νύχτα)
βλασταράκια
βλασταράκια
Πάω για ύπνο και καλά θα κάνω...κουρκούτιασε...
καλλληνύχχχτεςςςςς
Ignis, August 6, 2008 2:29 AM
από MERIL
Καλημέρα Νανά
Καλημέρα κορίτσια και αγόρια
Ε, Ολυμπιακοί εν όψει, τι, να μη μας το θυμίσει; (Αχ, εσύ...)
Λοιπόν σε φαντάζομαι οικοδέσποινα άλλων εποχών να διοργανώνεις λαμπρά δείπνα μα πόση επιτυχία θα είχαν (όχι δεν αστειεύομαι καθόλου)... Αέρινη ναι ναι ένας αέρινος σαρκωμένος λόγος...
Καμιά φορά θα θελα να γράψω γι' αυτή σου την ικανότητα... Διαρκώς σε αναζήτηση... Οι καλεσμένοι σου πάντα σε εγρήγορση βέβαιοι για το επερχόμενο...
Πραγματικά είσαι μοναδική
Για τους κήπους του Πεκίνου... καθόλου δε με χαλάνε (θα διαφωνήσω αγαπητότατη ignis κι όχι γιατί είναι ωραία φτιαγμένοι)
Έχουν, φέρουν τη σφραγίδα ενός συγκεκριμένου ιδιαίτερου λαού με φιλοσοφία διαφορετική από τη δική μας και οι κήποι του αυτό καθρεφτίζουν
Αν ταιριάζουν με τη δική μας δεν είναι και το ζητούμενο νομίζω
Το ζητούμενο είναι άλλο
Μακάρι λέω όλη αυτή η φιέστα να ταν γιορτή ουσίας αλλά πού....
meril, August 6, 2008 7:56 AM
από Μarkos A
Ήρθαν οι νεράιδες - κι εγώ τι να προσθέσω, μετά την ρεαλίστρια(;) Ignis και τη λυρική Meril
μα με τη δεύτερη μάλλον θα συμφωνήσω, όχι μόνο για την έξοχη εικόνα της διοργάνωσης "λαμπρών δείπνων" εκ μέρους σου, Νανά
αλλά, σήμερα, στα επίκαιρα της Ολυμπιάδας, με την κατακλείδα της: "Mακάρι...αλλά πού"!...
Καλό μεσημέρι σε όλους!
markos A, August 6, 2008 1:32 PM
από onlysand
IGNIS, MERILou, MARKO :)))
δεν ξέρω... θα πρέπει να είναι πολύ προικισμένες οι νεράιδες που έχεις υπόψη σου, Marko, για να διαθέτουν το εύστροφο και διαυγές – παρά τα ...ξημερώματα – μυαλό, την γενναιόδωρη, ΜΟΝΑΔΙΚΑ* οργιάζουσα φαντασία των ‘δικών’ μας κοριτσιών.
*Εμ;! Να σου πω εγώ, Γλυκυτάτη (μου ’φτιαξες την ...κουτσουρεμένη μέρα μου!:), τι επιτυχία θα είχε το δείπνο, αν δεν ήταν «σε εγρήγορση οι καλεσμένοι» - αυτοί/ΕΣΕΙΣ ‘διοργανώνετε’ και τον ελάχιστο κόκκο της ‘άμμου’, όπως θα έχεις ήδη καταλάβει!...
Για το ...παρασκήνιο της ιστορίας: πρώτα είχα τους κήπους του Πεκίνου˙ δεν καιγόμουνα και τόσο να τους ‘ανεβάσω’. Μετά, διάβασα το ποίημα του Return – στάθηκα κι εγώ σ’ αυτούς ακριβώς τους στίχους: «Μας οφείλει μια φορά η Ιστορία να μας Κινήσει από μόνη της, μας το οφείλει»!!!
ο νους μας, ένα λίθινο εργαλείο / η εξέγερση δεν είναι παρά το πραγματικό Ελιξήριο της αθανασίας / (αλλά και): / μπορεί και να είναι το ελιξήριο κάθε Καταναγκασμού / (οι δύο όψεις... – και, προπαντός): / ΑΡΚΕΤΑ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ /
(κι εμένα δεν μ’ αρέσει να ‘τεμαχίζω ποιήματα’ – παρηγοριέμαι μόνο πως είναι τουλάχιστον προτροπή προς ‘αναζήτηση’!:)
August 6, 2008 2:53 PM
IGNIS, MERILou, MARKO :)))
Καθόλου δεν διαφωνώ για τον ‘μπονζάι’ τρόπο του ανθρώπου, που διεκδικεί τη σοφία της φύσης και βγάζει τέρατα (σε όλους τους τομείς της λεγόμενης προόδου)...
Ωστόσο, μπορώ για λίγο να υποκλιθώ στην επίπονη έως οδυνηρή εργατικότητα αυτού του σοφού λαού, που πέρασε και περνάει τόσες κακουχίες και στερήσεις, κι όμως στέκεται περήφανα όρθιος και στωικά πείσμων, με την σφριγηλή εγκαρτέρηση που τον ξεχωρίζει απ’ τις κατά καιρούς ηγεσίες του... (είναι και δύο δις οι άνθρωποι - respect!... ;)
Είχα δει και μια ταινία προ εβδομάδων και ...(ξανα)φτιάχτηκα... (Όχι στον 'τουριστικό' Σταύρο Θεοδωράκη - στον Κούλογλου)
«Αφείστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν» - αχ, ο οίστρος της εφηβείας, ευεπίφορος στις ‘ανθισμένες’ εξαγγελίες!... χαχα, ήμουνα κάποτε ...μαοϊκή ;)
Καθόλου ‘απομυθοποιητική’ η υπενθύμιση: «Και ο Αύγουστος προχωρά ΓΟΡΓΑ με ένα φεγγάρι μόνο...»
Και πάλι: αχχχ!...
onlysand, August 6, 2008 3:01 PM
από voul-voul
Καλησπέρα Νανά και φίλοι :)
θέλω να μοιραστώ μαζί σας την συγκίνησή μου: όποιος δεν είδε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Πεκίνου, παρακαλώ να μην τη χάσει, επαναλαμβάνεται στις 10 μμ πάλι από τη ΝΕΤ! Αυτός ο λαός είναι αξιοθαύμαστος!
Υπέροχοι και οι κήποι του! ;)
voul-voul, August 8, 2008 7:18 PM
από onlysand
VOUL-VOUL :)
έχεις δίκιο, υπέροχη η Τελετή Έναρξης - ξύπνησε μνήμες ...Αθήνας... - ένα πραγματικά σαγηνευτικό ταξίδι στην πολύχρονη ιστορία τους. Ε, ο μάγος Ζαν Γι Μου έχει το ...κολάι από ιπτάμενους τίγρεις και δράκους ;)
Όσο κι αν διαφέρει η κουλτούρα μας απ' τη δική τους, δεν μπορείς να μη θαυμάσεις την Αρμονία που διατρέχει τη νοοτροπία και τα έργα τους!
αχ, ...ξανάγινα 'κινέζα' (για λίγο...)
Υ/γ.: πάντως, η 'λευκή λιτότητα' της Αθήνας παραμένει ασύγκριτη! :)
onlysand, August 9, 2008 1:59 PM
για το ποστ Ανατολή!...
από IGNIS
Η ζωή είναι ένα όνειρο
Περνά, φεύγει και χάνεται, και μήτε αεράκι μετά, μήτε ίχνος...
("σκιάς όναρ άνθρωπος")
Μα είναι ένα Όνειρο!
Αρκεί να εστιάζουμε στις μικρές χαρές και να μην ζητάμε από τους άλλους τα ακατόρθωτα. Και κυρίως, να είμαστε ευγνώμονες για όλες τις μικρές στιγμές που αφουγκραστήκαμε την ευτυχία μέσα μας.
Πρόσφατα κοίταζα την θάλασσα, καθισμένη στην παραλία και πυρωμένη μετά από δεν ξέρω πόσες ώρες ηλιοθεραπεία. Και σκεφτόμουν όλα τα "θέλω" μου. Σκεφτόμουν όλα όσα πέτυχα ενώ δεν τα περίμενα και τόσο να συμβούν, κι όμως χάρις στην δική μου προσπάθεια μπόρεσαν να γίνουν καλύτερα απ'όσο γύρεψα. Αναλογίστηκα πόσα ήσαν αιωρούμενα καιρό ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα, στο "επιθυμώ" και στο "έχω", και προσγειώθηκαν στην δεύτερη ακτή επιτέλους. Και –η άπληστη εγώ- σκάλωσα στα επόμενα "θέλω" και χάθηκα κάποιο χρόνο εκεί να τα αναλογίζομαι. Κι ήρθε σκιούλα η θλίψη και κάθισε σιμά μου...
Μα λίγο ένας παφλασμός των κυμάτων, λίγο αυτή η υπέροχη θάλασσα που απλωνόταν εμπρός μου, τόσο σμαραγδένια, αδιαφανής και γαλακτερή περίεργα, η έρημη παραλία που άφηνε μόνον το κύμα να ακούγεται απερίσπαστο στα φληναφήματά του με τα βότσαλα, κι η όλη εικόνα των χρωμάτων της θάλασσας που δεν θύμιζαν Ελλάδα μα ατόλη στον Ειρηνικό, τόσο ασυνήθιστες αποχρώσεις είχαν εκείνη την ημέρα...κάτι ένοιωσα πως έγινε έξαφνα, κάτι μαγικό σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και είδα... μπήκα στα κύματα και κολύμπησα κατά τον ορίζοντα σκεπτόμενη ότι ναι, αυτό ήταν η ευτυχία. Αυτό ήταν η απόλυτη ευτυχία. Κάτι που μου γέμιζε τα μάτια κι από κει πλημμύριζε την ψυχή.
Κάτι που τελικά ήταν ήδη μέσα μου, και γύρευε μια αφορμή για να αναδυθεί. Δικό μου, ολόδικό μου, που δεν μπορεί κανείς να μου το κλέψει, κανείς να το επικαρπωθεί, ή να το μαγαρίσει. Χάρισμα που δεν εξαρτώταν από τις συχνά ανερμάτιστες συμπεριφορές των άλλων. Τις πιθανές στο μέλλον αλλαγές των. Και τα κελεύσματά των τα εγωιστικά.
Η ευτυχία είναι πολύ συχνά μια εσωτερική υπόθεση.
August 10, 2008 1:10 PM
Κείμενο σαν αυτό που έφερες Νανά, σπάνια μπορεί να ταιριάσει με φωτογραφίες. Οι λέξεις που οδηγείς εκπληκτικά στα ποιητικά σου κείμενα κι αποσπάσματα, έχουν χρωστήρα, βρίσκουν καμβάδες τις σελίδες και πάνω τους μεγαλουργούν. Διπλά τυχεροί οι θεατές σου, διότι έτυχε να βρεις κι αυτές τις εικόνες να συνοδεύουν τέτοιο κείμενο.
Μόνον ευχαριστώ μπορούμε να λέμε σε έναν τέτοιο χώρο. Μόνον ευχαριστώ μπορούμε να λέμε σε μια τέτοια φιλοξενία. Που μιλάμε και μας αφουγκράζεσαι. Που μιλάμε και μας σκέπτεσαι. Και με κάθε τρόπο μας κάνεις να νοιώθουμε σημαντικοί (πόσοι λίγοι μας κάνουν ανιδιοτελώς -κι έχει σημασία αυτό το ανιδιοτελώς- να αισθανόμαστε σημαντικοί....πόσοι ελάχιστοι ειλικρινείς)
Είναι το βλέμμα σου πάνω στους άλλους βελούδο, γι' αυτό...
Σπανίζει αυτό. Είναι που η ζωή μας πλήττεται από ανθρώπους ύπουλους που έχουν "βλέμματα" ντρίλινα....κι άγρια..ακανθώδη....
Εύχομαι και σε σένα και σε όλους, όπως κοιτάτε, να σας κοιτούν. Και την καρδιά σας να ανταποδίδουν.
ΥΓ. διαφωνώ με το του Ευριπίδη το αρχικό. Αντέχω.
ΥΓ (2)
Μοίρασα το κατεβατό σε δυο μέρη.
Είμαι απελπισία και το ξέρω.
(αλλά δεν κάνω τίποτε γι' αυτό!!!!)
Ignis, August 10, 2008 1:12 PM
από onlysand
IGNIS :)))
Έχουν δίκιο όσοι λένε πως, μερικές φορές, αυτάρκεις, αυτό που μετράει στη ζωή, μπορεί να κλειστεί μέσα σε μια εικόνα.
Αλλά δεν μπορώ παρά να υποκύψω στον πειρασμό, Χρυσή, να υποκλιθώ στον ‘χείμαρρο’ που μας χαρίζει αυτή η ανεξάντλητη ψυχή της ‘φωτιάς’ σου.
Η ανταπόδοση είναι που κάνει το ‘βλέμμα’ σημαντικό.
Για τα Υ/γ: Τώρα, πες πως συζητάμε «απέναντι στα κύματα» κι ανοίγει η ψυχή με φτερά απροσδόκητα δυνατά. Και διαφωνεί με τον Ευρυπίδη. Και αντέχει μια τέτοια ‘απελπισία’ (όπως η δική σου!;) ως απόλαυση!
Γιατί, απλούστατα, για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιζόμαστε διαρκώς˙ πρέπει να έχουμε το θάρρος να είμαστε ευτυχείς.
onlysand, August 10, 2008 2:39 PM
από MERIL
Χμμμ ...πρέπει να χουμε θάρρος να μαστε ευτυχείς...
Σοφώτατον
Γιατί ποτέ δεν το χουμε
Γιατί φοβόμαστε να (παρα)δεχτούμε τη σταγονίτσα ευτυχίας που μας εδόθη και ή την πνίγουμε ή την αφήνουμε να γλιστρίσει ανάμεσα στα δάχτυλα...
Ω, ναι! Το ξέρω έτσι κι αλλιώς δεν κρατά μα αν της αφεθείς σου μένει η γλύκα να μετριάζει την πικράδα που έπεται(ούτως ή αλλέως)
Και τι ωραίο (φυσικά) κείμενο Νανά που με λες υπερβολική
Για σένα τίποτα δεν είναι υπερβολικό
meril, August 10, 2008 3:21 PM
από voul-voul
Κορίτσια προικισμένα, όμορφα που τα λέτε!
Μας δίνει βέβαια πάντα την αφορμή η χαρισματική οικοδέσποινα της "Άμμου", αλλά κι εσείς ανταποκρίνεστε με όλο τον πλούτο και τα χρώματα της ψυχής σας. Σας απολαμβάνω απεριόριστα!
Νανά, με έκανες να πάω να ξεφυλλίσω πάλι το υπέροχο βιβλίο σου!
Όπως, πολύ μου άρεσε που επιτέλους ανεβάζεις και τα ποιητικά βιβλία σου :)
Καλά, για τον τεράστιο κόπο που έχεις κάνει στους "Καταχραστές Θαυμάτων", τι να πω;!
Να είστε όλοι (δηλαδή: ΟΛΕΣ :)
καλά!
voul-voul, August 10, 2008 3:54 PM
από onlysand
MERILou :)
...ή, αλλιώς, θέλω να πω, χρειάζεται να κάνουμε τον 'κόπο'˙ να μην απαξιώνουμε τη στιγμή – είτε από ‘περιφρόνηση’ είτε από δειλία...
Αν δεν ‘πίνουμε’ αυτές τις σταγονίτσες ευτυχίας, μπορεί να είναι αργά όταν αιφνίδια συνειδητοποιήσουμε, πως δεν ζήσαμε ποτέ, κι ίσως αυτό το κρίμα θα μας βαραίνει εσαεί
Και ακόμη σοφότερο: «...η γλύκα να μετριάζει την πικράδα που έπεται...»
Ίσα-ίσα, Αιθέρια γενναιόδωρη, προχθές που ξαναδιάβασα το κείμενο, το βρήκα επιεικώς μετριότατο!
onlysand, August 10, 2008 4:26 PM
από MERIL
Επιεικώς μετριώτατο!
Μα τότε τίποτα δεν μπορεί να είναι καλό (γιατί με στενοχωρείς;)
Α! Και δεν είπα ούτε ένα ευχαριστώ για τα ποιήματά σου
Α Νανά Νανά! Τι θα κάνω με σένα...
meril, August 10, 2008 4:30 PM
από onlysand
VOUL-VOUL :)
Γειά σου κι εσένα, Αισθαντική! Πολύ χαίρομαι που απολαμβάνεις τις νεράιδες :)
Ναι, ο ‘φλοίσβος’ είναι λίγο μπελαλίδικος, αλλά το ‘πρωτοσέλιδο’ είναι η ελάχιστη ανταμοιβή που αισθάνομαι πως οφείλω να αποδώσω στα πολύτιμα σχόλια των φίλων της ‘άμμου’.
Ως τώρα, μόνο τη ‘Μεταποίηση Μετ’Αμφιέσεων’ – άλλη, μετριότατη ‘εμφάνιση’! - σιγά σιγά τα υπόλοιπα. Τουλάχιστον εγώ σας τα ...αναγγέλω – όχι σαν την IGNIS, που ανοίγει το σεντούκι* με τα ‘Αξέχαστα’ και δεν λέει τίποτα...
*Απλώς το υπογραμμίζω, γιατί δεν θέλω να παραπονιέται πάλι ότι την εκθέτω! ;Ρ
Εσείς, κάντε μια βόλτα στο ‘ιστίο’ της!
August 10, 2008 4:34 PM
MERILou !
όταν λέω κάτι 'μετριότατο', είναι διαπίστωση .-
Αλαφροπάτητο σφεντάμι και τρυφερέ Ερωδιέ μου
εγώ τι θα κάνω με σένα!!!
(Αργεί τόσο ο blogger, που μου έχει σπάσει τα νεύρα!!! Μπορεί όμως να φταίει και το (λαπ)τοπάκι μου... \)
onlysand, August 10, 2008 4:47 PM
από IGNIS
Δυστυχώς Νανά μου η ευτυχία προκαλεί. Δεν στην συγχωρούν... Ακόμα κι αυτή η εσωτερική πλήρωση, η ηρεμία...μας θέλουν μίζερους και δύστυχους. Καλύτερο να την κρύβει κανείς -εντάξει, όχι να βυθίζεται στα αχ και ουχ- αλλά να την κρατά για τον εαυτό του. Προς τα έξω ένα ωραίο χαμόγελο, μια καλή διάθεση, ένα ερευνητικό βλέμμα (μην ελλοχεύει καμία λακκούβα ή μπανανόφλουδα) και ένα μικροσκόπιο αν όσα πίσω σου έτσι και μπρος σου.
Αλλά αυτή η ευτυχία των μικρών πραγμάτων είναι για μένα ό,τι η βενζίνη στο βενζινάδικο: ό,τι και να σου συμβαίνει, όσα κυβικά και να είναι το ...κάρο σου, χωρίς αυτό το καύσιμο δεν πάει πάρα πέρα. Φουλάρουμε και πάμε τον μακρύ δρόμο της ζωής με άλλες αντοχές.
Κι αν έχουμε αυτή, κι ειλικρινά αυτή είναι που μας νοιάζει και όχι ο ουρανός με όλα του τα αστέρια, η πικράδα που ακολουθεί ούτως ή αλλέως Μέριλ μου, δεν μας αγγίζει. Ή τουλάχιστον δεν μας αγγίζει σε βάθος. Διότι ξέρουμε ότι όλα όσα δεν εξαρτώνται μόνον από μας, έχουν όρια, έχουν αρχή και τέλος. Και όλα είναι αναμενόμενα κι ανά πάσα στιγμή.
Τα ουσιαστικά να μην χάνουμε, αυτό έχει σημασία. Τα αναπαλλοτρίωτα, τον δικό μας εαυτό δηλαδή.
Αν δεν μάθω να νοιώθω ευτυχισμένη μόνη μου, πάντα θα εξαρτώμαι από τις διαθέσεις των άλλων. Και αυτές δεν είναι ποτέ ακριβώς όπως τις θέλουμε. Δεν συμβαίνουν τέτοια θαύματα απόλυτης επίτευξης των "θέλω" μας.
(πάλι να γυρίσω σε κείνο το υπέροχο ποίημα σου Νανά που είχα την τιμή να μου αφιερώσεις; Και να δώσω την απάντηση, ναι, καλύτερα λίγα. Λίγα και δικά μου. Όχι όνειρα και να πετούν. Όχι άστρα και μακρινά. Καλύτερα λίγα και πραγματικά. Απτά)
August 10, 2008 6:12 PM
ΥΓ(1) επιεικώς μετριότατο;;;
(γκνουπ!)
τς τς τς... τι λέει η συγγραφεύς!!! Καλά, πιάσε άλλη σελίδα. Άντε λοιπόν να το βρεις όλο "επιεικώς μετριότατο" στο τέλος τέλος, και θα σε κυνηγάμε όλοι εδώ μέσα με σύμφωνη γνώμη. Ε μα πιά!!!!!
ΥΓ(2) το σεντούκι είναι αυτά που δεν ήθελα να πετάξω, αλλά ήταν άκαιρα. Μην τολμήσετε και πείτε δηλαδή ότι φόρεσα μαύρες πλερέζες αν τα έβγαζα ένα ένα.
Μην εξομοιώνεις ένα δύστυχο και δύσμοιρο σεντούκι που βρίσκεται ένα βήμα πριν τον κάλαθο απορριμμάτων με πραγματική Ποίηση. Αν ξεθάψω κάτι στο μέλλον και από κατσιασμένο και αποφώλιον τέρας το σουλουπώσω λίγο να πάψει να είναι Κουασιμόδος εντελώς, μπορεί να το τροφοδοτήσω το μπαουλοντίβανο. Προς το παρόν θα μείνει κόκαλο (το μπαουλοντίβανο-Κουασιμόδος)
ΥΓ (3) τώρα θα σκάσω διότι απορώ πώς με ανέχεστε.
Ignis, August 10, 2008 6:15 PM
από onlysand
IGNIS :)
ξέρεις... μόλις παρακολούθησα τον αγώνα ΗΠΑ - ΚΙΝΑ στο μπάσκετ...
αυτή η χειμαρρώδης 'επέλασή' σου είναι όμοια με των Μαύρων όταν είχαν κέφια ;)
ε... να μη σου πω ποιος/ποια μοιάζει με τους κινέζους που έχασαν (όχι τίποτ' άλλο: να μην ξεχνώ και την εκφραστική αναπηρία μου...)
Να 'σαι πάντα καλά, Χρυσή - και κανένα 'εμπόδιο' να μη σε σταματά! :)))
(Πάλι δεν θα είμαι συνεπής στον 'φλοίσβο'... Έχω τουλάχιστον δικαιολογία: είστε καταιγιστικές! ;)
Καλό βραδάκι σε όλους - από αύριο...
Μια όμορφη βδομάδα να μας ξημερώσει :)
onlysand, August 10, 2008 7:15 PM
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου