για το ποστ Στον Παράδεισο...ένα νησί
από MERIL
Είναι η τρυφερή σου ματιά
ένας Παράδεισος που σε κλείνει
και λες ξανά και ξανά
Όνειρο είναι η ζωή
Σ' όλο το χαμό που χει ξεσπάσει, η άμμος σου μια όαση
meril, August 13, 2008 7:43 PM
από ΣΩΚΡΑΤΗ
Καλησπέρα Νανά!
Στέλλω για σένα και τους φίλους σου (αν δεν το`χετε κιόλας ανακαλύψει) τη διεύθυνση ν` απολαύσετε το "Μονόγραμμα" συνοδεία του adagio
του Θεοδωράκη: εδώ
με αγάπη
Σωκράτης Ξένος August 13, 2008 10:01 PM
από IGNIS
( ......... )
Ελύτης και Μονόγραμμα, Ελύτης κι Ημερολόγιο ενός Αθέατου Απρίλη: ο πιο αγαπημένος Ελύτης για μένα. Που δείχνει τι παλέτα χρωματική νοημάτων-λέξεων-εικόνων, μπορεί να έχει ο Ποιητής που δεν φείδεται συναισθημάτων
Κι αν από μια χαραμάδα τρυπώνει το φως και πλημμυρίζει τα πάντα, ετούτος ο Πανσέληνος από το ανοιχτό παράθυρο μπορεί και κυριεύει και ταξιδεύει... και όλα.
Το φεγγαράκι...χτες που ακόμα απείχε αρκετά από το ολοστρόγγυλο, ήταν πανέμορφο. Σαν πρόσωπο πάλευκο, μελαγχολικό, γερτό, σαν βενετσιάνικη μάσκα.
Τώρα που το βλέπω καθισμένη έξω (κι ακούγοντας τον φλοίσβο) δείχνει πιο χορτάτο...
Πόση ερημιά θα έχει εκεί πάνω...
Πόση αγιάτρευτη ερημιά
ΥΓ. ο Ελύτης αυτή την εποχή για μένα (κι ας είναι αγαπημένος) έχει δυνατό ανταγωνισμό: διαβάζω Βύρωνα Λεοντάρη. Δηλαδή ξαναδιαβάζω...κοντά στα "Μόνον δια της λύπης" ("είμαι εισέτι ποιητής") και "Εν γη αλμυρά", το "Έως".
Ματώνει.
Ignis, August 15, 2008 1:42 AM
από onlysand
MERILou :)
Χαμός ...πάλι και πάλι ...απ’ τον ανίατο άνθρωπο – ως πότε, τρυφερή μου!...
August 16, 2008 12:09 PM
ΣΩΚΡΑΤΗ :)
Όχι, δεν είχαμε ανακαλύψει τη διεύθυνση – πολλές ευχαριστίες! :)
Διότι, έχοντας το δισκάκι, ολιγώρησα να το ‘ανεβάσω’, η αμελής...
Ωστόσο, δέξου και τη δική μου αγάπη
August 16, 2008 12:10 PM
IGNIS :)
Να’ το και το φεγγαράκι – μελαγχολικό αλλά ...πιατέλα σήμερα, ε;! ;)
‘χορτάτη ερημιά’... Άραγε, «έβρεξε ζωή» κάποτε εκεί πάνω;...
Άλλη ομορφιά κι αυτή η ‘βενετσιάνικη μάσκα με υπόκρουση τον φλοίσβο’!!!
Α, ναι: κι ο Βύρων Λεοντάρης = βράχος!
Υ/γ: κι έλεγα ...τι μου έλειψε, τι...;...
- Η ‘φλυαρία’ σου, Χρυσή! :)
onlysand, August 16, 2008 12:13 PM
για το ποστ Σκοπιά ζωή
από ΑΛΕΞ
Μια καλησπέρα & από μένα. Έχει περίπου μια ώρα που επέστρεψα πια σπίτι.
Να στε καλά όλοι. Θα προσπαθήσω να τα λέμε πιο συχνά στο εξής... Τουλάχιστον το θέλω & έμαθα να λέω "θέλω σημαίνει & μπορώ". Είμαι καλά... Εύχομαι όλοι να στε καλά, πολύ καλά.
Σας φιλώ & σας στέλνω την αγάπη μου.
Νανά, τα συγχαρητήρια & για το 3ο σου μπλογκ! Όλο εκπλήξεις είσαι!
Λοιπόν, αν ανοίγετε από 3-4 μπλογκς ο καθένας, άντε να δούμε πώς θα σας προλαβαίνω!
Άρχισα τη γκρίνια, ε! Καλό σημάδι!
Άλεξ, August 17, 2008 5:31 PM
από VOUL-VOUL
Mια καλησπέρα σε όλους τους συνταξιδιώτες, και μια ευχή για όμορφη βδομάδα (λίγο πιο δροσερή, αν είναι δυνατόν...)
Νανά μου, άλλο ένα εξαιρετικό ποίημα, με συναίσθημα και ορμή (οργή, θα έλεγα)
Να καλωσορίσω με χαρά και τον Άλεξ, χαίρομαι που είσαι καλά και προπαντός ότι πάντα προσπαθείς!
VOUL-VOUL, August 17, 2008 7:09 PM
από onlysand ΑΛΕΞάκι!!! :)))
πολύ μεγάλη η χαρά* μου που δεν μας ξεχνάς άμα τη ...αφίξει!
*Μεγαλύτερη όμως, για όσα λες - σε 'ακούω' ήδη πολύ καλύτερα και ζεσταίνεται η ψυχή μου :)
'ΘΕΛΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ'! Το σλόγκαν του μήνα (τουλάχιστον!)
Το γεγονός είναι ότι ο τελευταίος καύσωνας κυριολεκτικά με γονάτισε - με ακινητοποίησε, να πω, είναι πιο σωστό: άδειο μυαλό και πλήρης ανικανότητα για οτιδήποτε εκτός από ...ΘΑΛΑΣΣΑΑΑ!!!
Και πάλι καλωσόρισες, 'γκρινιάρη' μου ;)
ΔΕΝ είναι (3ο!) μπλογκ, πες το, καλύτερα, 'αποθήκη' ;)
August 19, 2008 12:22 PM
VOUL-VOUL :)
Nα, λοιπόν, η 'δροσερή βδομάδα' - η ευχή σου έπιασε! ;)
Πάω εγώ τώρα να ...παλέψω με 7 μπωφόρρρ
Δροσερή, συμφωνώ - γίνεται να παραγγείλεις κάτι χωρίς ...κύμα;!
Πάω να το ...διαπιστώσω!... ;)
onlysand, August 19, 2008 12:24 PM
από MERIL
Τι να πω....
Χειμαρρώδης όπως πάντα (να πνιγότανε οι αίτιοι τι καλά που θα τανε
και να ξυπνούσανε βρεγμένες συνειδήσεις, λέει...)
Το χει ο Αύγουστος (ως φαίνεται) να μας πικραίνει
Να σαι καλά γλυκιά μου
Να στε καλά όλοι
meril, August 19, 2008 3:03 PM
από onlysand
MERILou :)
αισθαντική και ανήσυχη
βρεγμένες σανίδες χρειάζονται οι υπαίτιοι, νομίζω...
Εξάλλου, δεν πιστεύω να τους ...βρίσκεται καμιά συνείδηση...
Κι εσύ να είσαι καλά: πάντα ορθή και ανθισμένη! :)
(Eμένα σήμερα με τσίμπησε τσούχτρα - δεν περίμενα να είναι τόσο οδυνηρό...)
onlysand, August 19, 2008 10:08 PM
για το ποστ Henri Cartier Bresson
από ΑΛΕΞ
Καλημέρα.
Θα μαι σύντομος λόγω τρομερής κούρασης. Θα καταλάβεις γιατί από την απάντησή μου στο σχόλιο σου στο μπλογκ μου.
Καλά κάνω και λέω πω τα ποστς σου είναι για μας πνευματική τροφή. Είναι δια βίου παιδεία. Μαθαίνουμε τόσα πράγματα!
Να σαι καλά, να μας διδάσκεις. Φιλιά. Καλημέρα.
Άλεξ, August 22, 2008 10:55 AM
από RETURN
Νανά μου, (μας) ανοίγεις πολλές "δουλειές" με τις τελευταίες δύο αναρτήσεις σου, ήτοι το ποίημά σου και το κείμενο που αναφέρεται στον Μπρεσσόν.
Είναι "σκοπιά" η ζωή; μα ασφαλώς, και το πέτυχες διάνα.
Το τι φυλάμε, ακόμα δεν το γνωρίζουμε, πιθανολογείται ότι είναι και ο ίδιος μας ο εαυτός στους "ηρωισμούς της αθωότητάς" του.
Επιχειρώντας δε να αναπαράγουμε τους τελευταίους εσαεί, προκύπτει κατά κανόνα η μεγάλη γκροτέσκα Θεία Κωμωδία όχι της Ζωής αλλά της αναμονής αυτής.
Όσον αφορά τον Μπρεσσόν... Η φωτογραφία είναι η μεγάλη μου αδυναμία (καίτοι σπάνια "τραβώ" φωτογραφίες).
Αν δεν ήμουν ποιητής θα ήθελα να ήμουν φωτογράφος. Αγαπώ υπερβολικά αυτή την τέχνη, έχει τη δύναμη να είναι απόλυτα "ωμή" και υπερβατική μαζί με ένα τρόπο στιγμιαίο - μια διαδικασία παιδικής αφής στα ξεροσκότεινα αμπάρια της ανθρωπότητας.
Πρώτες σκέψεις προς το παρόν.
Return, August 22, 2008 12:18 PM
από onlysand
ΑΛΕΞ :)
όπως σου έγραψα και στην "Κίτρινη Πόλη" σου, εύχομαι γρήγορα περαστικά όλες οι 'αναποδιές' που, αργά ή γρήγορα, ξεφυτρώνουν στη ζωή μας.
Αχ, βρε 'αδελφέ' μου... είσαι τόσο γενναιόδωρος, που φέρνεις τον άλλο σε αμηχανία!... Έλα, όμως, που έχω την (επί)γνωση ότι είμαι πολύ κακή 'δασκάλα'...
Αλλά, επειδή ξέρω πως είσαι καλός άνθρωπος, σε ...συγχωρώ ;)
(Και επειδή πάλι πρέπει να φύγω... ;)
August 22, 2008 1:05 PM
My RETURN :)
Τα ‘φυλάμε’, λοιπόν, στο κρυφτό της Θείας Κωμωδίας, εν αναμονή της ζωής...
Πάλι ανοίγεις πόρτες και παράθυρα, κι ανάβεις όλα τα φώτα – έχεις την ευγνωμοσύνη για την τύχη μου να ‘σχολιάζεις’ εδώ στην ‘άμμο’.
Ίσως επειδή αγαπάς και τη φωτογραφία (κι εγώ, πολύ! άλλο ένα απωθημένο για την ‘επόμενη’ ζωή), έχεις το χάρισμα να προβάλλεις τη ‘μεταφορά’ στην υπερβατική οθόνη της ποίησης – σ’ ευχαριστώ!
onlysand, August 22, 2008 1:11 PM
από IGNIS
Μια καλησπέρα, ένα ευχαριστώ για τα όσα μας προσφέρουν Νανά οι αναρτήσεις σου, είτε τα ποιήματα της λεπτότατής σου ευαισθησίας, είτε οι πλούσιες άλλες πληροφορίες σου. Έτσι να σας βρίσκω όλους ολοένα και καλύτερα, μα θέλω και να προσθέσω το εξής: η γραφή του αγαπητού μας Return σε ό,τι σχολιάζει και με ό,τι καταπιάνεται, είναι ασυναγώνιστη. Βάζει τον πήχη τόσο ψηλά, ώστε μόνον να τον θαυμάζουμε μπορούμε για όσα συλλογάται (και να αποστηθίζουμε πολλά από αυτά)
Κρατώ κι εγώ την "αναμονή ζωής". Και αυτήν την τραγικότητα της πράξης αυτής... Μόνη απορία...η θεία Κωμωδία έχει και Inferno και Purgatorio και Paradiso... (πλούσια τα ελέη της) Και καλά, για το Paradiso δεν το πολυβλέπω (όλο πας να το πιάσεις και τσουπ αυτό ξεφεύγει τρέχοντας), αλλά ένα Purgatorio έστω να ανασάνουμε πότε πότε δεν θα έβλαπτε...
(σκοπιά η ζωή;;; καλά, φυλάω τσίλιες. Άμα έρθει, θα σφυρίξω κλέφτικα! Ξέρετε τι, εκείνο το ουράνιο τόξο του τέλους των βασάνων...)
Να μου είστε καλά, Νανά μου κι εσύ και όλοι εδώ οι φίλοι
Καλά, κυρίως εκεί που με τίποτε δεν αναπληρώνεται το χάσιμο της ηρεμίας και της γαλήνης: μέσα μας
Ignis, August 22, 2008 6:38 PM
από onlysand
IGNIS :)
καλή νεράιδα κι εσύ, στις φυλλωσιές της 'άμμου'
και τα χρυσά λογάκια σου, μαργαριτάρια στο λαιμό της
Και συμφωνώ: "Το Ποίημα είναι το δάκρυ του Ποιητή που γεμίζει τον ποταμό της ομορφιάς του κόσμου"
Κι όμως, η πιο σπουδαία δουλειά είναι
«να αναρρώνεις απ’ τις ελπίδες»(!!!)
Όσο για τον ...πήχη τού φίλτατου Return, το έχω λύσει το πρόβλημα: περνάω από κάτω ;)
onlysand, August 23, 2008 1:20 PM
από MERIL
Η τέχνη της φωτογραφίας...
Η τέχνη ν' αποτυπώνεις το φευγαλέο των στιγμών.
Να σταματάς επιλεκτικά και ίσως απρόσμενα τη φθορά και να αφήνεις αιώνιο το σημάδι απ' το πέρασμα των πραγμάτων.
Πολύ πάρα πολύ ζηλεύω όσους ασχολούνται μ' αυτήν.
Και για σένα, Νανά, πολλές θερμές ευχαριστίες
meril, August 23, 2008 9:31 PM
από VOUL-VOUL
Πάνε κι αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες...
Σαν να'ταν χθες οι δικοί μας, ε Νανά;
Η τελετή λήξης πάντως, δεν ήταν το ίδιο εντυπωσιακή με κείνη της έναρξης...
Εξαιρετικός φωτογράφος ο Μπρεσόν!
Έχεις και τις δικές μου ευχαριστίες, Νανά - το λιγότερο που μπορώ να πω...
Και μια ευχή σε όλους τους εκλεκτούς φίλους της "Άμμου" για μια όμορφη βδομάδα από αύριο! Και πάντα ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ :)
VOUL-VOUL, August 24, 2008 7:37 PM
για το ποστ (Περι)στατικό
από MERIL
Τι να πω, ένα χρόνο μετά από τις πυρκαγιές που σταχτώσανε την Ολυμπία, που έδειξαν τη γύμνια μας και την ανικανότητά μας
Καμιά φορά λέω δε μας αξίζει
Αυτό το ωραίο φως ...Αυτά τα μάρμαρα... λάθος μεγάλο που μείνανε κληρονομιά σε μας
Αδύναμοι ισχνοί επίγονοι μόνο την έτοιμη δόξα ροκανίζουμε ανίκανοι και να θρηνήσουμε σωστά μ' έναν υγιή θυμό που θα τους πάρει ως πυρφόρος άνεμος (που πέρυσι κατέκαψε) και θα τους αφανίσει δια παντός.
meril, August 25, 2008 3:58 PM
από ΑΛΕΞ
Δυστυχώς, όλοι γνωρίζουν & γνωρίζουμε την "επόμενη σκηνή". Και μετά τι γίνεται; Μνημόσυνα μόνο, το πολύ.
Δυστυχώς, πολύ ωραία γραμμένο ποίημα που τα λέει όλα & "δυστυχώς" διότι είναι άσχημες οι αιτίες.
Καλημέρα & ας μεσημέριασε πια.
Άλεξ, August 26, 2008 1:08 PM
από VOUL-VOUL
Νανά μου, μακάρι να μην είχες αφορμές να γράφεις τόσο δυνατά, συμβολικά ποιήματα...
Όπως γράφουν η Meril και ο Άλεξ πιο πάνω, "δυστυχώς", ένα χρόνο μετά, δεν μένει παρά η πίκρα και ως συνήθως η διάψευση των προσδοκιών από το ανίκανο κράτος...
Όπως παρατηρώ από τα σχόλια, πάνε μέρες που (μας) λείπεις Νανά ;)
Kαλό βράδυ σε όλους τους φίλους
VOUL-VOUL, August 26, 2008 6:15 PM
από onlysand
ΑΛΕΞάκι :)
πολύ απέχω, δυστυχώς, απ’ το «ν’ αρχίσει να λειτουργεί ο ‘φλοίσβος’, όπως θα ήθελα» ... βρίσκομαι σε μια περίεργη, μεταβατική περίοδο και δεν μπορώ να υποσχεθώ \
Πάντως, τα περισσότερα από Ιούνιο και μετά έχουν ‘ανέβει’ (ως και τα προηγούμενα ‘έπεα’)
Κοίτα, τώρα ...σύμπτωση: «ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι & γω»! ;)))
Και, ναι: «δυστυχώς, γνωρίζουμε την επόμενη σκηνή»...
August 27, 2008 12:54 PM
MERILou :)
μένω κι εγώ πάντα ενεός και χαζεύω τις φωτογραφίες – όπως το λες: οι φευγαλέες στιγμές στην ...αθανασία...
Και τι άλλο, παρά να προσυπογράψω την ‘κατάθεσή’ σου για τις πυρκαγιές και την ‘αδυναμία των επιγόνων’ – ντροπή και οργή!
(Μόλις τώρα είδα τη σχετική σου ανάρτηση – υπόσχομαι επίσκεψη, αισθαντική μου, μην παρεξηγείς την καθυστέρηση...)
August 27, 2008 12:56 PM
VOUL-VOUL :)
ναι, πάνε κι οι Ολυμπιακοί, μας έμειναν (πάλι!) μόνο οι Αγώνες... \
Είναι μια μεγάλη συζήτηση – η ...εξάτμιση του Ολυμπιακού Πνεύματος, η χημεία των επιδόσεων, οι ‘αθάνατοι’ και τα κυκλώματά τους... Αν και θαύμασα την αρμονική πειθαρχία και το εντυπωσιακό ‘πλήθος’ των Κινέζων, και δεν έχασα σχεδόν κανένα αγώνισμα, έχω πια ..ξενερώσει... ;(
(Κι εσύ και όλοι οι φίλοι, συγχωρέστε με που ακόμα 'λείπω'.
Εκτός απ' το αυριανό, έχω 'ανεβάσει' δύο ακόμη ποστ με τον 'αυτόματο' τρόπο - δεν πιστεύω να διαρκέσει πολύ η 'απουσία'...)
onlysand, August 27, 2008 1:00 PM
από ERASER
Κι εσύ, Νανά, και το φεγγάρι στη... χάση του. Κι εγώ που περίμενα να με... υποδεχθείς!... ;)
Αν εσύ περνάς κάτω απ’ τον πήχη του Ριτέρν, τότε εμείς πρέπει να μπούμε ΚΑΤΩ απ’ την... άμμο! (Βλέπεις, είμαι μελετηρό παιδί: διάβασα όλα τα σχόλια των φίλων!)
eraser, August 28, 2008 11:46 AM
έπεα επί άμμου 26/7/08 -2ο
για το ποστ Η αλληλουχία των Τεχνών
από IGNIS
Αχ Νανά μου, έχει ο θεός αξόδευτο γαλάζιο, μα θα το φτάσουμε ποτέ; Πόσες φορές νοιώθω ότι παρόλο το ύψος που προικίστηκα (!) είμαι ένα ασήμαντο μυρμηγκάκι και το γαλανό που ποθώ δεν θα φτάσω...παρ’όλες τις ενδείξεις...
Είναι που έχουμε πιο πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μας παρά από τους άλλους. Τεντωνόμαστε τότε να φτάσουμε το ύψος των περιστάσεων. Κι αυτό που μένει είναι η αδυναμία να φτάσεις εκεί που πάντα κατοικεί το Πολύ. Το Άπειρο των Ονείρων...
(ακόμα κι αυτόν τον Ρουβίκωνα θα περάσουμε –πόσες φορές δεν ξέρω- μια που μάθαμε ακόμα και με τα θηρία των σκέψεών μας να παλεύουμε. Έτσι χωρίς επιστροφή, αμετακίνητα, αμετάκλητα, απαρέγκλιτα, σε αυτό που εστιάζουν η σκέψη κι η καρδιά)
Ήθελα να σας έφερνα link το "Vincent", το τραγουδάκι του Don McLean, ελάχιστη προσφορά μου στα του van Gogh ....πλην εις μάτην, δεν το είχανε, κακοί άνθρωποι... τς τς τς
Εγώ με τον Βαν Γκογκ δεν τα πάω και τόοοοσο καλά, σέβομαι την μεγαλοφυΐα του, (και τώρα που είδα το σχέδιο που έκανε στα 9...την σέβομαι ακόμα πιο πολύ...θεούλη μου, έτσι ζωγραφίζω εγώ τώρα, καλά που τα παράτησα...δεν λέει άλλο, σκέψου 9χρονο!!!!!! Να, αυτά είναι τα ταλέντα, τα κορυφαία ταλέντα, από την αυγή της ζωής τους να κραυγάζει κάθε δείγμα δουλειάς τους την λέξη "προικίστηκα", επιτρέψτε μου όμως να προτιμώ το φως όπως εισέρχεται στην ζωγραφική του Caravaggio κι όχι των ιμπρεσιονιστών. Γούστα είναι αυτά, τα δικά μου είναι πιο... φωτογραφικά, συγχωρήστε με για το θράσος...
(εδώ όταν έρχομαι καθηλώνομαι στο βαλς του Shostakovich από τις μουσικές σου. Ούτε που ξέρω πόσες φορές το άκουσα σήμερα...σαν κύμα είναι λικνιστικό...χμμμ...πρόσφατα διάβασα μια φράση που έλεγε ότι "το κύμα είναι τα δόντια της θάλασσας...")
Και να πω Καλό Μήνα.
Ας μας φέρει ό,τι αξίζουμε.
Και συ, εκλεκτή μας Νανά, εδώ στην όασή σου, έτσι να μας τροφοδοτείς με το φως της απέραντης καλοσύνης σου. Κι ό,τι δίνεις να λαμβάνεις (η ευχή μου σε όσους εκτιμώ)
August 1, 2008 8:41 AM
Mαρκο αγαπητέ,
(απαντώ στο πριν σχόλιο του προηγούμενου 60φυλλου πόστ σχόλιων)
Η εμπιστοσύνη είναι πολύ μεγάλη λέξη. Η μόνη βάση για όλα. Αν την αποκτήσεις, οφείλεις και να της αφεθείς. Να χαλαρώσεις (όχι να εφησυχάσεις εντελώς, αυτό ούτε πρέπει, ούτε γίνεται, μα να χαλαρώσεις...)
Η οποία καλλιεργείται, αν συζητιούνται -κι ομολογούνται ακόμα- τα πάντα χωρίς προσωπίδες εγωισμού και αυτάρεσκης έπαρσης. Αν ο καθένας είναι ενήμερος για όλα τα "θέλω", για όλες τις επιθυμίες, μα και για όσα συμβαίνουν στον άλλον. Έτσι, χωρίς φόβο. Είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα ο φόβος του αύριο, οι άντρες δεν τον έχετε, μα στις γυναίκες είναι ισχυρός. Για να αφήσει μια γυναίκα τον εαυτό της ελεύθερο και χαλαρό, χρειάζεται εχέγγυα. Όχι δεσμεύσεις και λοιπές αηδίες και φούμαρα, μα εχέγγυα αγάπης. Η αγάπη πρέπει να αποδεικνύει τον εαυτό της σε πράξεις (ισχυρές πράξεις που μπορείς ακόμα και να υπερβείς τον εαυτό σου) για να φορέσει επιτέλους τα άνετα υποδήματα της εμπιστοσύνης και να περπατήσει στο μέλλον
Να περπατήσει χωρίς να (ξε)πέφτει...
Ignis, August 1, 2008 8:45 AM
από Markos A
Nανά
η "Αλληλουχία των Τεχνών" συνδυάζει την οξύνοια με την ευαισθησία σου.
Είναι μια έξοχη παραβολή για τα αφανή που διατρέχουν τη ζωή μας και της χαρίζουν "αξόδευτο γαλάζιο"!
Ignis
συμφωνώ απόλυτα: η εμπιστοσύνη είναι η ακριβή προϋπόθεση για ν' αντέχει η κοινή πορεία και στις "ευθείες" αλλά και στις αντιξοότητες
Markos A, August 1, 2008 12:43 PM
από voul-voul
Νανά μου, υπέροχο πανέξυπνο ποίημα!!! Καλά λέει ο Μάρκος: οξύνοια και ευαισθησία! Να είσαι πάντα καλά!
Και οι εκλεκτοί φίλοι; στο ύψος των περιστάσεων – χάρμα όλοι σας!
ανυπομονώ να δω κι αυτά τα θαυμάσια σχόλια στον «Φλοίσβο» ;)
Kαινούργιο φεγγαράκι βλέπω (όχι στον ουρανό ακόμη!), καλό μήνα σε όλους! :)
voul-voul, August 1, 2008 10:01 PM
από onlysand
Ignis :)
ποιος ξέρει; Μπορεί το «Άπειρο των Ονείρων» να βρίσκεται σε διάσταση που είμαστε καταδικασμένοι απλώς να ...υποψιαζόμαστε - αν το καλοσκεφτείς, μπορεί και να ’ναι καλύτερα έτσι ;)
Συμφωνώ ότι είναι πιο ...’φωτογραφικός’ ο Caravaggio – πάντως, κι εγώ τον αγαπώ˙ τρέχω να δω γενέθλια ή Αναχώρησή του! *
Προς το παρόν, ο ...Vincent που θέλεις να μας χαρίσεις :)
... ... ...
* Τον είχα στα υπόψη τον ...ρέμπελο (με την καλή έννοια!) – μου λέει, λοιπόν, πως θα γεμίσει την ‘πινακοθήκη’ μας τον Σεπτέμβρη (μήνα της γέννησής του)
August 2, 2008 1:52 PM
ΜΑRKO :)
Σ’ ευχαριστώ πολύ, αλλά – ...
Καλύτερα να πω: είσαι υπέρ το δέον γενναιόδωρος
Όμορφα να περνάς :)
August 2, 2008 1:55 PM
VOUL-VOUL :)
Κι εγώ; τι νομίζεις, καλό κορίτσι; δεν θέλω να δω όλ’ αυτά τα θαυμαστά στον ‘φλοίσβο’;... Το ζητούμενο είναι πότε. Και μου βάζεις ...τύψεις!... (Μη θορυβηθείς: αστειεύομαι! ;)
Θ' ακολουθήσει 'ειδοποιητήριο' - όποτε...
γιατί, βλέπεις, είναι και ...ξεμυαλιστικό το καλοκαίρι!!! ;)
Καλό μήνα σε σένα και σε όλους τους συνταξιδιώτες :)
onlysand, August 2, 2008 1:59 PM
από RETURN
Ένα εξαιρετικό ποίημα Νανά μου, που καταδεικνύει με παιδική ανεμελιά και σοφή μηχανορραφία, την αλληλουχία των τεχνών,που είναι σε τελική ανάλυση η αλληλουχία των όντων, το "μεγάλο δίχτυ".
Το αξόδευτο γαλάζιο του ουρανού έχει και αυτή την ικανότητα ακόμη: δίδεται εφάπαξ και εν ταυτώ χρόνω με δόσεις!
Είναι δηλαδή ένα γαλάζιο που δεν "αδειάζει" ποτέ, μόνο τα μάτια των ανθρώπων αδειάζουν.
Έχω να πω επίσης ότι πέρα από το εξαίρετο σύνολο του ποιήματος, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η λεκτική-εννοιολογική μείξη εδώ:
"Ψάχνω ζευγάρια των μηνών
Ιούλιου και Αυγούστου
Καίσαρ και Strindberg
αψιμαχούν σε σκοτεινά μεγέθη
αχός Ρουβίκων μαίνεται"
Απόλαυση ,πραγματικά!
Return, August 2, 2008 6:56 PM
από onlysand
My RETURN :)
με εντυπωσιάζει πάντα η πρωτότυπα 'λοξή' (με την καλή έννοια!) οπτική σου. Την συναντώ τόσο στα αριστουργηματικά ποιήματά σου, όσο και στα σχόλιά σου, όπου ...σηκώνεις την κουρτίνα και αποκαλύπτεις το 'παρασκήνιο' της γραφής - με τρόπο που πάντα ενεργεί καταλυτικά ως το "μεγάλο δίχτυ" που μας στήνει η οξύτατη παρατηρητικότητά σου.
μου άρεσε πολύ η "ανεμελιά" και η ..."μηχανορραφία" που ανακάλυψες ;)
να είσαι καλά - ιδιαίτερα σ' ευχαριστώ!
onlysand, August 3, 2008 2:41 PM
και για το ποστ Οι κήποι του Πεκίνου
από IGNIS
Λες για αυτό το αριστούργημα:
"Μας οφείλει μια φορά η Ιστορία να μας
Κινήσει από μόνη της, μας το οφείλει,
και νωχελικά
νωχελικότατα
ίσα που πατούσε το γκάζι"
το εύρημα...
(στενοχωριέμαι όταν τεμαχίζω ποιήματα, αλλά ετούτο εδώ με εντυπωσίασε όταν το διάβασα... αυτή η κατακλείδα των τελευταίων στίχων)
Τώρα εμένα γιατί αυτοί οι κήποι μου φαίνονται καρακίτς; (ιδίως ο πρώτος, μόνον τα δελφινάκια κάτι λίγο καλά, αλλά η όλη υπόθεση...)
Πόσο μου αρέσει όταν αφήνουμε την Φύση (την κάθε φύση) χωρίς πολλές επεμβάσεις και τεμαχισμούς-ευνουχισμούς να κάνει την δουλειά της, διότι σοφή είναι έτσι κι αλλιώς και σοφά πάντα αναπτύσσεται κι απλώνεται, αλλά όταν ο άνθρωπος κάνει επεμβάσεις άκριτα...
Για σκεφτείτε πόσα βασταράκια αποκεφαλίζονται με το που γέννιουνται για να αποκτήσει το φυτό μια φόρμα που ουδέποτε θα την έπαιρνε...
(πού πας και τα βρίσκεις όλα, και τελικά...ναι, δήγματα!! αλλά δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάζομαι, εδώ βρήκες τον ...Vincent του Don McLean...)
Καλό ξημέρωμα, φιλτάτη Οικοδέσποινα και λοιποί εκλεκτοί φίλοι
(τέτοια άγρια ώρα που έκανα επίσκεψη εδώ, τι άλλο να πω; )
Και ο Αύγουστος προχωρά γοργά με ένα φεγγάρι μόνο...
(τώρα είναι τσόφλι, στις 16 πιατέλα)
(πάει ..το απομυθοποίησα εντελώς, να δω τι άλλο θα το πώ...)
August 6, 2008 1:57 AM
Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά
(εν προκειμένω πάλι η νύχτα)
βλασταράκια
βλασταράκια
Πάω για ύπνο και καλά θα κάνω...κουρκούτιασε...
καλλληνύχχχτεςςςςς
Ignis, August 6, 2008 2:29 AM
από MERIL
Καλημέρα Νανά
Καλημέρα κορίτσια και αγόρια
Ε, Ολυμπιακοί εν όψει, τι, να μη μας το θυμίσει; (Αχ, εσύ...)
Λοιπόν σε φαντάζομαι οικοδέσποινα άλλων εποχών να διοργανώνεις λαμπρά δείπνα μα πόση επιτυχία θα είχαν (όχι δεν αστειεύομαι καθόλου)... Αέρινη ναι ναι ένας αέρινος σαρκωμένος λόγος...
Καμιά φορά θα θελα να γράψω γι' αυτή σου την ικανότητα... Διαρκώς σε αναζήτηση... Οι καλεσμένοι σου πάντα σε εγρήγορση βέβαιοι για το επερχόμενο...
Πραγματικά είσαι μοναδική
Για τους κήπους του Πεκίνου... καθόλου δε με χαλάνε (θα διαφωνήσω αγαπητότατη ignis κι όχι γιατί είναι ωραία φτιαγμένοι)
Έχουν, φέρουν τη σφραγίδα ενός συγκεκριμένου ιδιαίτερου λαού με φιλοσοφία διαφορετική από τη δική μας και οι κήποι του αυτό καθρεφτίζουν
Αν ταιριάζουν με τη δική μας δεν είναι και το ζητούμενο νομίζω
Το ζητούμενο είναι άλλο
Μακάρι λέω όλη αυτή η φιέστα να ταν γιορτή ουσίας αλλά πού....
meril, August 6, 2008 7:56 AM
από Μarkos A
Ήρθαν οι νεράιδες - κι εγώ τι να προσθέσω, μετά την ρεαλίστρια(;) Ignis και τη λυρική Meril
μα με τη δεύτερη μάλλον θα συμφωνήσω, όχι μόνο για την έξοχη εικόνα της διοργάνωσης "λαμπρών δείπνων" εκ μέρους σου, Νανά
αλλά, σήμερα, στα επίκαιρα της Ολυμπιάδας, με την κατακλείδα της: "Mακάρι...αλλά πού"!...
Καλό μεσημέρι σε όλους!
markos A, August 6, 2008 1:32 PM
από onlysand
IGNIS, MERILou, MARKO :)))
δεν ξέρω... θα πρέπει να είναι πολύ προικισμένες οι νεράιδες που έχεις υπόψη σου, Marko, για να διαθέτουν το εύστροφο και διαυγές – παρά τα ...ξημερώματα – μυαλό, την γενναιόδωρη, ΜΟΝΑΔΙΚΑ* οργιάζουσα φαντασία των ‘δικών’ μας κοριτσιών.
*Εμ;! Να σου πω εγώ, Γλυκυτάτη (μου ’φτιαξες την ...κουτσουρεμένη μέρα μου!:), τι επιτυχία θα είχε το δείπνο, αν δεν ήταν «σε εγρήγορση οι καλεσμένοι» - αυτοί/ΕΣΕΙΣ ‘διοργανώνετε’ και τον ελάχιστο κόκκο της ‘άμμου’, όπως θα έχεις ήδη καταλάβει!...
Για το ...παρασκήνιο της ιστορίας: πρώτα είχα τους κήπους του Πεκίνου˙ δεν καιγόμουνα και τόσο να τους ‘ανεβάσω’. Μετά, διάβασα το ποίημα του Return – στάθηκα κι εγώ σ’ αυτούς ακριβώς τους στίχους: «Μας οφείλει μια φορά η Ιστορία να μας Κινήσει από μόνη της, μας το οφείλει»!!!
ο νους μας, ένα λίθινο εργαλείο / η εξέγερση δεν είναι παρά το πραγματικό Ελιξήριο της αθανασίας / (αλλά και): / μπορεί και να είναι το ελιξήριο κάθε Καταναγκασμού / (οι δύο όψεις... – και, προπαντός): / ΑΡΚΕΤΑ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ /
(κι εμένα δεν μ’ αρέσει να ‘τεμαχίζω ποιήματα’ – παρηγοριέμαι μόνο πως είναι τουλάχιστον προτροπή προς ‘αναζήτηση’!:)
August 6, 2008 2:53 PM
IGNIS, MERILou, MARKO :)))
Καθόλου δεν διαφωνώ για τον ‘μπονζάι’ τρόπο του ανθρώπου, που διεκδικεί τη σοφία της φύσης και βγάζει τέρατα (σε όλους τους τομείς της λεγόμενης προόδου)...
Ωστόσο, μπορώ για λίγο να υποκλιθώ στην επίπονη έως οδυνηρή εργατικότητα αυτού του σοφού λαού, που πέρασε και περνάει τόσες κακουχίες και στερήσεις, κι όμως στέκεται περήφανα όρθιος και στωικά πείσμων, με την σφριγηλή εγκαρτέρηση που τον ξεχωρίζει απ’ τις κατά καιρούς ηγεσίες του... (είναι και δύο δις οι άνθρωποι - respect!... ;)
Είχα δει και μια ταινία προ εβδομάδων και ...(ξανα)φτιάχτηκα... (Όχι στον 'τουριστικό' Σταύρο Θεοδωράκη - στον Κούλογλου)
«Αφείστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν» - αχ, ο οίστρος της εφηβείας, ευεπίφορος στις ‘ανθισμένες’ εξαγγελίες!... χαχα, ήμουνα κάποτε ...μαοϊκή ;)
Καθόλου ‘απομυθοποιητική’ η υπενθύμιση: «Και ο Αύγουστος προχωρά ΓΟΡΓΑ με ένα φεγγάρι μόνο...»
Και πάλι: αχχχ!...
onlysand, August 6, 2008 3:01 PM
από voul-voul
Καλησπέρα Νανά και φίλοι :)
θέλω να μοιραστώ μαζί σας την συγκίνησή μου: όποιος δεν είδε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Πεκίνου, παρακαλώ να μην τη χάσει, επαναλαμβάνεται στις 10 μμ πάλι από τη ΝΕΤ! Αυτός ο λαός είναι αξιοθαύμαστος!
Υπέροχοι και οι κήποι του! ;)
voul-voul, August 8, 2008 7:18 PM
από onlysand
VOUL-VOUL :)
έχεις δίκιο, υπέροχη η Τελετή Έναρξης - ξύπνησε μνήμες ...Αθήνας... - ένα πραγματικά σαγηνευτικό ταξίδι στην πολύχρονη ιστορία τους. Ε, ο μάγος Ζαν Γι Μου έχει το ...κολάι από ιπτάμενους τίγρεις και δράκους ;)
Όσο κι αν διαφέρει η κουλτούρα μας απ' τη δική τους, δεν μπορείς να μη θαυμάσεις την Αρμονία που διατρέχει τη νοοτροπία και τα έργα τους!
αχ, ...ξανάγινα 'κινέζα' (για λίγο...)
Υ/γ.: πάντως, η 'λευκή λιτότητα' της Αθήνας παραμένει ασύγκριτη! :)
onlysand, August 9, 2008 1:59 PM
για το ποστ Ανατολή!...
από IGNIS
Η ζωή είναι ένα όνειρο
Περνά, φεύγει και χάνεται, και μήτε αεράκι μετά, μήτε ίχνος...
("σκιάς όναρ άνθρωπος")
Μα είναι ένα Όνειρο!
Αρκεί να εστιάζουμε στις μικρές χαρές και να μην ζητάμε από τους άλλους τα ακατόρθωτα. Και κυρίως, να είμαστε ευγνώμονες για όλες τις μικρές στιγμές που αφουγκραστήκαμε την ευτυχία μέσα μας.
Πρόσφατα κοίταζα την θάλασσα, καθισμένη στην παραλία και πυρωμένη μετά από δεν ξέρω πόσες ώρες ηλιοθεραπεία. Και σκεφτόμουν όλα τα "θέλω" μου. Σκεφτόμουν όλα όσα πέτυχα ενώ δεν τα περίμενα και τόσο να συμβούν, κι όμως χάρις στην δική μου προσπάθεια μπόρεσαν να γίνουν καλύτερα απ'όσο γύρεψα. Αναλογίστηκα πόσα ήσαν αιωρούμενα καιρό ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα, στο "επιθυμώ" και στο "έχω", και προσγειώθηκαν στην δεύτερη ακτή επιτέλους. Και –η άπληστη εγώ- σκάλωσα στα επόμενα "θέλω" και χάθηκα κάποιο χρόνο εκεί να τα αναλογίζομαι. Κι ήρθε σκιούλα η θλίψη και κάθισε σιμά μου...
Μα λίγο ένας παφλασμός των κυμάτων, λίγο αυτή η υπέροχη θάλασσα που απλωνόταν εμπρός μου, τόσο σμαραγδένια, αδιαφανής και γαλακτερή περίεργα, η έρημη παραλία που άφηνε μόνον το κύμα να ακούγεται απερίσπαστο στα φληναφήματά του με τα βότσαλα, κι η όλη εικόνα των χρωμάτων της θάλασσας που δεν θύμιζαν Ελλάδα μα ατόλη στον Ειρηνικό, τόσο ασυνήθιστες αποχρώσεις είχαν εκείνη την ημέρα...κάτι ένοιωσα πως έγινε έξαφνα, κάτι μαγικό σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και είδα... μπήκα στα κύματα και κολύμπησα κατά τον ορίζοντα σκεπτόμενη ότι ναι, αυτό ήταν η ευτυχία. Αυτό ήταν η απόλυτη ευτυχία. Κάτι που μου γέμιζε τα μάτια κι από κει πλημμύριζε την ψυχή.
Κάτι που τελικά ήταν ήδη μέσα μου, και γύρευε μια αφορμή για να αναδυθεί. Δικό μου, ολόδικό μου, που δεν μπορεί κανείς να μου το κλέψει, κανείς να το επικαρπωθεί, ή να το μαγαρίσει. Χάρισμα που δεν εξαρτώταν από τις συχνά ανερμάτιστες συμπεριφορές των άλλων. Τις πιθανές στο μέλλον αλλαγές των. Και τα κελεύσματά των τα εγωιστικά.
Η ευτυχία είναι πολύ συχνά μια εσωτερική υπόθεση.
August 10, 2008 1:10 PM
Κείμενο σαν αυτό που έφερες Νανά, σπάνια μπορεί να ταιριάσει με φωτογραφίες. Οι λέξεις που οδηγείς εκπληκτικά στα ποιητικά σου κείμενα κι αποσπάσματα, έχουν χρωστήρα, βρίσκουν καμβάδες τις σελίδες και πάνω τους μεγαλουργούν. Διπλά τυχεροί οι θεατές σου, διότι έτυχε να βρεις κι αυτές τις εικόνες να συνοδεύουν τέτοιο κείμενο.
Μόνον ευχαριστώ μπορούμε να λέμε σε έναν τέτοιο χώρο. Μόνον ευχαριστώ μπορούμε να λέμε σε μια τέτοια φιλοξενία. Που μιλάμε και μας αφουγκράζεσαι. Που μιλάμε και μας σκέπτεσαι. Και με κάθε τρόπο μας κάνεις να νοιώθουμε σημαντικοί (πόσοι λίγοι μας κάνουν ανιδιοτελώς -κι έχει σημασία αυτό το ανιδιοτελώς- να αισθανόμαστε σημαντικοί....πόσοι ελάχιστοι ειλικρινείς)
Είναι το βλέμμα σου πάνω στους άλλους βελούδο, γι' αυτό...
Σπανίζει αυτό. Είναι που η ζωή μας πλήττεται από ανθρώπους ύπουλους που έχουν "βλέμματα" ντρίλινα....κι άγρια..ακανθώδη....
Εύχομαι και σε σένα και σε όλους, όπως κοιτάτε, να σας κοιτούν. Και την καρδιά σας να ανταποδίδουν.
ΥΓ. διαφωνώ με το του Ευριπίδη το αρχικό. Αντέχω.
ΥΓ (2)
Μοίρασα το κατεβατό σε δυο μέρη.
Είμαι απελπισία και το ξέρω.
(αλλά δεν κάνω τίποτε γι' αυτό!!!!)
Ignis, August 10, 2008 1:12 PM
από onlysand
IGNIS :)))
Έχουν δίκιο όσοι λένε πως, μερικές φορές, αυτάρκεις, αυτό που μετράει στη ζωή, μπορεί να κλειστεί μέσα σε μια εικόνα.
Αλλά δεν μπορώ παρά να υποκύψω στον πειρασμό, Χρυσή, να υποκλιθώ στον ‘χείμαρρο’ που μας χαρίζει αυτή η ανεξάντλητη ψυχή της ‘φωτιάς’ σου.
Η ανταπόδοση είναι που κάνει το ‘βλέμμα’ σημαντικό.
Για τα Υ/γ: Τώρα, πες πως συζητάμε «απέναντι στα κύματα» κι ανοίγει η ψυχή με φτερά απροσδόκητα δυνατά. Και διαφωνεί με τον Ευρυπίδη. Και αντέχει μια τέτοια ‘απελπισία’ (όπως η δική σου!;) ως απόλαυση!
Γιατί, απλούστατα, για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιζόμαστε διαρκώς˙ πρέπει να έχουμε το θάρρος να είμαστε ευτυχείς.
onlysand, August 10, 2008 2:39 PM
από MERIL
Χμμμ ...πρέπει να χουμε θάρρος να μαστε ευτυχείς...
Σοφώτατον
Γιατί ποτέ δεν το χουμε
Γιατί φοβόμαστε να (παρα)δεχτούμε τη σταγονίτσα ευτυχίας που μας εδόθη και ή την πνίγουμε ή την αφήνουμε να γλιστρίσει ανάμεσα στα δάχτυλα...
Ω, ναι! Το ξέρω έτσι κι αλλιώς δεν κρατά μα αν της αφεθείς σου μένει η γλύκα να μετριάζει την πικράδα που έπεται(ούτως ή αλλέως)
Και τι ωραίο (φυσικά) κείμενο Νανά που με λες υπερβολική
Για σένα τίποτα δεν είναι υπερβολικό
meril, August 10, 2008 3:21 PM
από voul-voul
Κορίτσια προικισμένα, όμορφα που τα λέτε!
Μας δίνει βέβαια πάντα την αφορμή η χαρισματική οικοδέσποινα της "Άμμου", αλλά κι εσείς ανταποκρίνεστε με όλο τον πλούτο και τα χρώματα της ψυχής σας. Σας απολαμβάνω απεριόριστα!
Νανά, με έκανες να πάω να ξεφυλλίσω πάλι το υπέροχο βιβλίο σου!
Όπως, πολύ μου άρεσε που επιτέλους ανεβάζεις και τα ποιητικά βιβλία σου :)
Καλά, για τον τεράστιο κόπο που έχεις κάνει στους "Καταχραστές Θαυμάτων", τι να πω;!
Να είστε όλοι (δηλαδή: ΟΛΕΣ :)
καλά!
voul-voul, August 10, 2008 3:54 PM
από onlysand
MERILou :)
...ή, αλλιώς, θέλω να πω, χρειάζεται να κάνουμε τον 'κόπο'˙ να μην απαξιώνουμε τη στιγμή – είτε από ‘περιφρόνηση’ είτε από δειλία...
Αν δεν ‘πίνουμε’ αυτές τις σταγονίτσες ευτυχίας, μπορεί να είναι αργά όταν αιφνίδια συνειδητοποιήσουμε, πως δεν ζήσαμε ποτέ, κι ίσως αυτό το κρίμα θα μας βαραίνει εσαεί
Και ακόμη σοφότερο: «...η γλύκα να μετριάζει την πικράδα που έπεται...»
Ίσα-ίσα, Αιθέρια γενναιόδωρη, προχθές που ξαναδιάβασα το κείμενο, το βρήκα επιεικώς μετριότατο!
onlysand, August 10, 2008 4:26 PM
από MERIL
Επιεικώς μετριώτατο!
Μα τότε τίποτα δεν μπορεί να είναι καλό (γιατί με στενοχωρείς;)
Α! Και δεν είπα ούτε ένα ευχαριστώ για τα ποιήματά σου
Α Νανά Νανά! Τι θα κάνω με σένα...
meril, August 10, 2008 4:30 PM
από onlysand
VOUL-VOUL :)
Γειά σου κι εσένα, Αισθαντική! Πολύ χαίρομαι που απολαμβάνεις τις νεράιδες :)
Ναι, ο ‘φλοίσβος’ είναι λίγο μπελαλίδικος, αλλά το ‘πρωτοσέλιδο’ είναι η ελάχιστη ανταμοιβή που αισθάνομαι πως οφείλω να αποδώσω στα πολύτιμα σχόλια των φίλων της ‘άμμου’.
Ως τώρα, μόνο τη ‘Μεταποίηση Μετ’Αμφιέσεων’ – άλλη, μετριότατη ‘εμφάνιση’! - σιγά σιγά τα υπόλοιπα. Τουλάχιστον εγώ σας τα ...αναγγέλω – όχι σαν την IGNIS, που ανοίγει το σεντούκι* με τα ‘Αξέχαστα’ και δεν λέει τίποτα...
*Απλώς το υπογραμμίζω, γιατί δεν θέλω να παραπονιέται πάλι ότι την εκθέτω! ;Ρ
Εσείς, κάντε μια βόλτα στο ‘ιστίο’ της!
August 10, 2008 4:34 PM
MERILou !
όταν λέω κάτι 'μετριότατο', είναι διαπίστωση .-
Αλαφροπάτητο σφεντάμι και τρυφερέ Ερωδιέ μου
εγώ τι θα κάνω με σένα!!!
(Αργεί τόσο ο blogger, που μου έχει σπάσει τα νεύρα!!! Μπορεί όμως να φταίει και το (λαπ)τοπάκι μου... \)
onlysand, August 10, 2008 4:47 PM
από IGNIS
Δυστυχώς Νανά μου η ευτυχία προκαλεί. Δεν στην συγχωρούν... Ακόμα κι αυτή η εσωτερική πλήρωση, η ηρεμία...μας θέλουν μίζερους και δύστυχους. Καλύτερο να την κρύβει κανείς -εντάξει, όχι να βυθίζεται στα αχ και ουχ- αλλά να την κρατά για τον εαυτό του. Προς τα έξω ένα ωραίο χαμόγελο, μια καλή διάθεση, ένα ερευνητικό βλέμμα (μην ελλοχεύει καμία λακκούβα ή μπανανόφλουδα) και ένα μικροσκόπιο αν όσα πίσω σου έτσι και μπρος σου.
Αλλά αυτή η ευτυχία των μικρών πραγμάτων είναι για μένα ό,τι η βενζίνη στο βενζινάδικο: ό,τι και να σου συμβαίνει, όσα κυβικά και να είναι το ...κάρο σου, χωρίς αυτό το καύσιμο δεν πάει πάρα πέρα. Φουλάρουμε και πάμε τον μακρύ δρόμο της ζωής με άλλες αντοχές.
Κι αν έχουμε αυτή, κι ειλικρινά αυτή είναι που μας νοιάζει και όχι ο ουρανός με όλα του τα αστέρια, η πικράδα που ακολουθεί ούτως ή αλλέως Μέριλ μου, δεν μας αγγίζει. Ή τουλάχιστον δεν μας αγγίζει σε βάθος. Διότι ξέρουμε ότι όλα όσα δεν εξαρτώνται μόνον από μας, έχουν όρια, έχουν αρχή και τέλος. Και όλα είναι αναμενόμενα κι ανά πάσα στιγμή.
Τα ουσιαστικά να μην χάνουμε, αυτό έχει σημασία. Τα αναπαλλοτρίωτα, τον δικό μας εαυτό δηλαδή.
Αν δεν μάθω να νοιώθω ευτυχισμένη μόνη μου, πάντα θα εξαρτώμαι από τις διαθέσεις των άλλων. Και αυτές δεν είναι ποτέ ακριβώς όπως τις θέλουμε. Δεν συμβαίνουν τέτοια θαύματα απόλυτης επίτευξης των "θέλω" μας.
(πάλι να γυρίσω σε κείνο το υπέροχο ποίημα σου Νανά που είχα την τιμή να μου αφιερώσεις; Και να δώσω την απάντηση, ναι, καλύτερα λίγα. Λίγα και δικά μου. Όχι όνειρα και να πετούν. Όχι άστρα και μακρινά. Καλύτερα λίγα και πραγματικά. Απτά)
August 10, 2008 6:12 PM
ΥΓ(1) επιεικώς μετριότατο;;;
(γκνουπ!)
τς τς τς... τι λέει η συγγραφεύς!!! Καλά, πιάσε άλλη σελίδα. Άντε λοιπόν να το βρεις όλο "επιεικώς μετριότατο" στο τέλος τέλος, και θα σε κυνηγάμε όλοι εδώ μέσα με σύμφωνη γνώμη. Ε μα πιά!!!!!
ΥΓ(2) το σεντούκι είναι αυτά που δεν ήθελα να πετάξω, αλλά ήταν άκαιρα. Μην τολμήσετε και πείτε δηλαδή ότι φόρεσα μαύρες πλερέζες αν τα έβγαζα ένα ένα.
Μην εξομοιώνεις ένα δύστυχο και δύσμοιρο σεντούκι που βρίσκεται ένα βήμα πριν τον κάλαθο απορριμμάτων με πραγματική Ποίηση. Αν ξεθάψω κάτι στο μέλλον και από κατσιασμένο και αποφώλιον τέρας το σουλουπώσω λίγο να πάψει να είναι Κουασιμόδος εντελώς, μπορεί να το τροφοδοτήσω το μπαουλοντίβανο. Προς το παρόν θα μείνει κόκαλο (το μπαουλοντίβανο-Κουασιμόδος)
ΥΓ (3) τώρα θα σκάσω διότι απορώ πώς με ανέχεστε.
Ignis, August 10, 2008 6:15 PM
από onlysand
IGNIS :)
ξέρεις... μόλις παρακολούθησα τον αγώνα ΗΠΑ - ΚΙΝΑ στο μπάσκετ...
αυτή η χειμαρρώδης 'επέλασή' σου είναι όμοια με των Μαύρων όταν είχαν κέφια ;)
ε... να μη σου πω ποιος/ποια μοιάζει με τους κινέζους που έχασαν (όχι τίποτ' άλλο: να μην ξεχνώ και την εκφραστική αναπηρία μου...)
Να 'σαι πάντα καλά, Χρυσή - και κανένα 'εμπόδιο' να μη σε σταματά! :)))
(Πάλι δεν θα είμαι συνεπής στον 'φλοίσβο'... Έχω τουλάχιστον δικαιολογία: είστε καταιγιστικές! ;)
Καλό βραδάκι σε όλους - από αύριο...
Μια όμορφη βδομάδα να μας ξημερώσει :)
onlysand, August 10, 2008 7:15 PM
από IGNIS
Αχ Νανά μου, έχει ο θεός αξόδευτο γαλάζιο, μα θα το φτάσουμε ποτέ; Πόσες φορές νοιώθω ότι παρόλο το ύψος που προικίστηκα (!) είμαι ένα ασήμαντο μυρμηγκάκι και το γαλανό που ποθώ δεν θα φτάσω...παρ’όλες τις ενδείξεις...
Είναι που έχουμε πιο πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μας παρά από τους άλλους. Τεντωνόμαστε τότε να φτάσουμε το ύψος των περιστάσεων. Κι αυτό που μένει είναι η αδυναμία να φτάσεις εκεί που πάντα κατοικεί το Πολύ. Το Άπειρο των Ονείρων...
(ακόμα κι αυτόν τον Ρουβίκωνα θα περάσουμε –πόσες φορές δεν ξέρω- μια που μάθαμε ακόμα και με τα θηρία των σκέψεών μας να παλεύουμε. Έτσι χωρίς επιστροφή, αμετακίνητα, αμετάκλητα, απαρέγκλιτα, σε αυτό που εστιάζουν η σκέψη κι η καρδιά)
Ήθελα να σας έφερνα link το "Vincent", το τραγουδάκι του Don McLean, ελάχιστη προσφορά μου στα του van Gogh ....πλην εις μάτην, δεν το είχανε, κακοί άνθρωποι... τς τς τς
Εγώ με τον Βαν Γκογκ δεν τα πάω και τόοοοσο καλά, σέβομαι την μεγαλοφυΐα του, (και τώρα που είδα το σχέδιο που έκανε στα 9...την σέβομαι ακόμα πιο πολύ...θεούλη μου, έτσι ζωγραφίζω εγώ τώρα, καλά που τα παράτησα...δεν λέει άλλο, σκέψου 9χρονο!!!!!! Να, αυτά είναι τα ταλέντα, τα κορυφαία ταλέντα, από την αυγή της ζωής τους να κραυγάζει κάθε δείγμα δουλειάς τους την λέξη "προικίστηκα", επιτρέψτε μου όμως να προτιμώ το φως όπως εισέρχεται στην ζωγραφική του Caravaggio κι όχι των ιμπρεσιονιστών. Γούστα είναι αυτά, τα δικά μου είναι πιο... φωτογραφικά, συγχωρήστε με για το θράσος...
(εδώ όταν έρχομαι καθηλώνομαι στο βαλς του Shostakovich από τις μουσικές σου. Ούτε που ξέρω πόσες φορές το άκουσα σήμερα...σαν κύμα είναι λικνιστικό...χμμμ...πρόσφατα διάβασα μια φράση που έλεγε ότι "το κύμα είναι τα δόντια της θάλασσας...")
Και να πω Καλό Μήνα.
Ας μας φέρει ό,τι αξίζουμε.
Και συ, εκλεκτή μας Νανά, εδώ στην όασή σου, έτσι να μας τροφοδοτείς με το φως της απέραντης καλοσύνης σου. Κι ό,τι δίνεις να λαμβάνεις (η ευχή μου σε όσους εκτιμώ)
August 1, 2008 8:41 AM
Mαρκο αγαπητέ,
(απαντώ στο πριν σχόλιο του προηγούμενου 60φυλλου πόστ σχόλιων)
Η εμπιστοσύνη είναι πολύ μεγάλη λέξη. Η μόνη βάση για όλα. Αν την αποκτήσεις, οφείλεις και να της αφεθείς. Να χαλαρώσεις (όχι να εφησυχάσεις εντελώς, αυτό ούτε πρέπει, ούτε γίνεται, μα να χαλαρώσεις...)
Η οποία καλλιεργείται, αν συζητιούνται -κι ομολογούνται ακόμα- τα πάντα χωρίς προσωπίδες εγωισμού και αυτάρεσκης έπαρσης. Αν ο καθένας είναι ενήμερος για όλα τα "θέλω", για όλες τις επιθυμίες, μα και για όσα συμβαίνουν στον άλλον. Έτσι, χωρίς φόβο. Είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα ο φόβος του αύριο, οι άντρες δεν τον έχετε, μα στις γυναίκες είναι ισχυρός. Για να αφήσει μια γυναίκα τον εαυτό της ελεύθερο και χαλαρό, χρειάζεται εχέγγυα. Όχι δεσμεύσεις και λοιπές αηδίες και φούμαρα, μα εχέγγυα αγάπης. Η αγάπη πρέπει να αποδεικνύει τον εαυτό της σε πράξεις (ισχυρές πράξεις που μπορείς ακόμα και να υπερβείς τον εαυτό σου) για να φορέσει επιτέλους τα άνετα υποδήματα της εμπιστοσύνης και να περπατήσει στο μέλλον
Να περπατήσει χωρίς να (ξε)πέφτει...
Ignis, August 1, 2008 8:45 AM
από Markos A
Nανά
η "Αλληλουχία των Τεχνών" συνδυάζει την οξύνοια με την ευαισθησία σου.
Είναι μια έξοχη παραβολή για τα αφανή που διατρέχουν τη ζωή μας και της χαρίζουν "αξόδευτο γαλάζιο"!
Ignis
συμφωνώ απόλυτα: η εμπιστοσύνη είναι η ακριβή προϋπόθεση για ν' αντέχει η κοινή πορεία και στις "ευθείες" αλλά και στις αντιξοότητες
Markos A, August 1, 2008 12:43 PM
από voul-voul
Νανά μου, υπέροχο πανέξυπνο ποίημα!!! Καλά λέει ο Μάρκος: οξύνοια και ευαισθησία! Να είσαι πάντα καλά!
Και οι εκλεκτοί φίλοι; στο ύψος των περιστάσεων – χάρμα όλοι σας!
ανυπομονώ να δω κι αυτά τα θαυμάσια σχόλια στον «Φλοίσβο» ;)
Kαινούργιο φεγγαράκι βλέπω (όχι στον ουρανό ακόμη!), καλό μήνα σε όλους! :)
voul-voul, August 1, 2008 10:01 PM
από onlysand
Ignis :)
ποιος ξέρει; Μπορεί το «Άπειρο των Ονείρων» να βρίσκεται σε διάσταση που είμαστε καταδικασμένοι απλώς να ...υποψιαζόμαστε - αν το καλοσκεφτείς, μπορεί και να ’ναι καλύτερα έτσι ;)
Συμφωνώ ότι είναι πιο ...’φωτογραφικός’ ο Caravaggio – πάντως, κι εγώ τον αγαπώ˙ τρέχω να δω γενέθλια ή Αναχώρησή του! *
Προς το παρόν, ο ...Vincent που θέλεις να μας χαρίσεις :)
... ... ...
* Τον είχα στα υπόψη τον ...ρέμπελο (με την καλή έννοια!) – μου λέει, λοιπόν, πως θα γεμίσει την ‘πινακοθήκη’ μας τον Σεπτέμβρη (μήνα της γέννησής του)
August 2, 2008 1:52 PM
ΜΑRKO :)
Σ’ ευχαριστώ πολύ, αλλά – ...
Καλύτερα να πω: είσαι υπέρ το δέον γενναιόδωρος
Όμορφα να περνάς :)
August 2, 2008 1:55 PM
VOUL-VOUL :)
Κι εγώ; τι νομίζεις, καλό κορίτσι; δεν θέλω να δω όλ’ αυτά τα θαυμαστά στον ‘φλοίσβο’;... Το ζητούμενο είναι πότε. Και μου βάζεις ...τύψεις!... (Μη θορυβηθείς: αστειεύομαι! ;)
Θ' ακολουθήσει 'ειδοποιητήριο' - όποτε...
γιατί, βλέπεις, είναι και ...ξεμυαλιστικό το καλοκαίρι!!! ;)
Καλό μήνα σε σένα και σε όλους τους συνταξιδιώτες :)
onlysand, August 2, 2008 1:59 PM
από RETURN
Ένα εξαιρετικό ποίημα Νανά μου, που καταδεικνύει με παιδική ανεμελιά και σοφή μηχανορραφία, την αλληλουχία των τεχνών,που είναι σε τελική ανάλυση η αλληλουχία των όντων, το "μεγάλο δίχτυ".
Το αξόδευτο γαλάζιο του ουρανού έχει και αυτή την ικανότητα ακόμη: δίδεται εφάπαξ και εν ταυτώ χρόνω με δόσεις!
Είναι δηλαδή ένα γαλάζιο που δεν "αδειάζει" ποτέ, μόνο τα μάτια των ανθρώπων αδειάζουν.
Έχω να πω επίσης ότι πέρα από το εξαίρετο σύνολο του ποιήματος, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η λεκτική-εννοιολογική μείξη εδώ:
"Ψάχνω ζευγάρια των μηνών
Ιούλιου και Αυγούστου
Καίσαρ και Strindberg
αψιμαχούν σε σκοτεινά μεγέθη
αχός Ρουβίκων μαίνεται"
Απόλαυση ,πραγματικά!
Return, August 2, 2008 6:56 PM
από onlysand
My RETURN :)
με εντυπωσιάζει πάντα η πρωτότυπα 'λοξή' (με την καλή έννοια!) οπτική σου. Την συναντώ τόσο στα αριστουργηματικά ποιήματά σου, όσο και στα σχόλιά σου, όπου ...σηκώνεις την κουρτίνα και αποκαλύπτεις το 'παρασκήνιο' της γραφής - με τρόπο που πάντα ενεργεί καταλυτικά ως το "μεγάλο δίχτυ" που μας στήνει η οξύτατη παρατηρητικότητά σου.
μου άρεσε πολύ η "ανεμελιά" και η ..."μηχανορραφία" που ανακάλυψες ;)
να είσαι καλά - ιδιαίτερα σ' ευχαριστώ!
onlysand, August 3, 2008 2:41 PM
και για το ποστ Οι κήποι του Πεκίνου
από IGNIS
Λες για αυτό το αριστούργημα:
"Μας οφείλει μια φορά η Ιστορία να μας
Κινήσει από μόνη της, μας το οφείλει,
και νωχελικά
νωχελικότατα
ίσα που πατούσε το γκάζι"
το εύρημα...
(στενοχωριέμαι όταν τεμαχίζω ποιήματα, αλλά ετούτο εδώ με εντυπωσίασε όταν το διάβασα... αυτή η κατακλείδα των τελευταίων στίχων)
Τώρα εμένα γιατί αυτοί οι κήποι μου φαίνονται καρακίτς; (ιδίως ο πρώτος, μόνον τα δελφινάκια κάτι λίγο καλά, αλλά η όλη υπόθεση...)
Πόσο μου αρέσει όταν αφήνουμε την Φύση (την κάθε φύση) χωρίς πολλές επεμβάσεις και τεμαχισμούς-ευνουχισμούς να κάνει την δουλειά της, διότι σοφή είναι έτσι κι αλλιώς και σοφά πάντα αναπτύσσεται κι απλώνεται, αλλά όταν ο άνθρωπος κάνει επεμβάσεις άκριτα...
Για σκεφτείτε πόσα βασταράκια αποκεφαλίζονται με το που γέννιουνται για να αποκτήσει το φυτό μια φόρμα που ουδέποτε θα την έπαιρνε...
(πού πας και τα βρίσκεις όλα, και τελικά...ναι, δήγματα!! αλλά δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάζομαι, εδώ βρήκες τον ...Vincent του Don McLean...)
Καλό ξημέρωμα, φιλτάτη Οικοδέσποινα και λοιποί εκλεκτοί φίλοι
(τέτοια άγρια ώρα που έκανα επίσκεψη εδώ, τι άλλο να πω; )
Και ο Αύγουστος προχωρά γοργά με ένα φεγγάρι μόνο...
(τώρα είναι τσόφλι, στις 16 πιατέλα)
(πάει ..το απομυθοποίησα εντελώς, να δω τι άλλο θα το πώ...)
August 6, 2008 1:57 AM
Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά
(εν προκειμένω πάλι η νύχτα)
βλασταράκια
βλασταράκια
Πάω για ύπνο και καλά θα κάνω...κουρκούτιασε...
καλλληνύχχχτεςςςςς
Ignis, August 6, 2008 2:29 AM
από MERIL
Καλημέρα Νανά
Καλημέρα κορίτσια και αγόρια
Ε, Ολυμπιακοί εν όψει, τι, να μη μας το θυμίσει; (Αχ, εσύ...)
Λοιπόν σε φαντάζομαι οικοδέσποινα άλλων εποχών να διοργανώνεις λαμπρά δείπνα μα πόση επιτυχία θα είχαν (όχι δεν αστειεύομαι καθόλου)... Αέρινη ναι ναι ένας αέρινος σαρκωμένος λόγος...
Καμιά φορά θα θελα να γράψω γι' αυτή σου την ικανότητα... Διαρκώς σε αναζήτηση... Οι καλεσμένοι σου πάντα σε εγρήγορση βέβαιοι για το επερχόμενο...
Πραγματικά είσαι μοναδική
Για τους κήπους του Πεκίνου... καθόλου δε με χαλάνε (θα διαφωνήσω αγαπητότατη ignis κι όχι γιατί είναι ωραία φτιαγμένοι)
Έχουν, φέρουν τη σφραγίδα ενός συγκεκριμένου ιδιαίτερου λαού με φιλοσοφία διαφορετική από τη δική μας και οι κήποι του αυτό καθρεφτίζουν
Αν ταιριάζουν με τη δική μας δεν είναι και το ζητούμενο νομίζω
Το ζητούμενο είναι άλλο
Μακάρι λέω όλη αυτή η φιέστα να ταν γιορτή ουσίας αλλά πού....
meril, August 6, 2008 7:56 AM
από Μarkos A
Ήρθαν οι νεράιδες - κι εγώ τι να προσθέσω, μετά την ρεαλίστρια(;) Ignis και τη λυρική Meril
μα με τη δεύτερη μάλλον θα συμφωνήσω, όχι μόνο για την έξοχη εικόνα της διοργάνωσης "λαμπρών δείπνων" εκ μέρους σου, Νανά
αλλά, σήμερα, στα επίκαιρα της Ολυμπιάδας, με την κατακλείδα της: "Mακάρι...αλλά πού"!...
Καλό μεσημέρι σε όλους!
markos A, August 6, 2008 1:32 PM
από onlysand
IGNIS, MERILou, MARKO :)))
δεν ξέρω... θα πρέπει να είναι πολύ προικισμένες οι νεράιδες που έχεις υπόψη σου, Marko, για να διαθέτουν το εύστροφο και διαυγές – παρά τα ...ξημερώματα – μυαλό, την γενναιόδωρη, ΜΟΝΑΔΙΚΑ* οργιάζουσα φαντασία των ‘δικών’ μας κοριτσιών.
*Εμ;! Να σου πω εγώ, Γλυκυτάτη (μου ’φτιαξες την ...κουτσουρεμένη μέρα μου!:), τι επιτυχία θα είχε το δείπνο, αν δεν ήταν «σε εγρήγορση οι καλεσμένοι» - αυτοί/ΕΣΕΙΣ ‘διοργανώνετε’ και τον ελάχιστο κόκκο της ‘άμμου’, όπως θα έχεις ήδη καταλάβει!...
Για το ...παρασκήνιο της ιστορίας: πρώτα είχα τους κήπους του Πεκίνου˙ δεν καιγόμουνα και τόσο να τους ‘ανεβάσω’. Μετά, διάβασα το ποίημα του Return – στάθηκα κι εγώ σ’ αυτούς ακριβώς τους στίχους: «Μας οφείλει μια φορά η Ιστορία να μας Κινήσει από μόνη της, μας το οφείλει»!!!
ο νους μας, ένα λίθινο εργαλείο / η εξέγερση δεν είναι παρά το πραγματικό Ελιξήριο της αθανασίας / (αλλά και): / μπορεί και να είναι το ελιξήριο κάθε Καταναγκασμού / (οι δύο όψεις... – και, προπαντός): / ΑΡΚΕΤΑ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ /
(κι εμένα δεν μ’ αρέσει να ‘τεμαχίζω ποιήματα’ – παρηγοριέμαι μόνο πως είναι τουλάχιστον προτροπή προς ‘αναζήτηση’!:)
August 6, 2008 2:53 PM
IGNIS, MERILou, MARKO :)))
Καθόλου δεν διαφωνώ για τον ‘μπονζάι’ τρόπο του ανθρώπου, που διεκδικεί τη σοφία της φύσης και βγάζει τέρατα (σε όλους τους τομείς της λεγόμενης προόδου)...
Ωστόσο, μπορώ για λίγο να υποκλιθώ στην επίπονη έως οδυνηρή εργατικότητα αυτού του σοφού λαού, που πέρασε και περνάει τόσες κακουχίες και στερήσεις, κι όμως στέκεται περήφανα όρθιος και στωικά πείσμων, με την σφριγηλή εγκαρτέρηση που τον ξεχωρίζει απ’ τις κατά καιρούς ηγεσίες του... (είναι και δύο δις οι άνθρωποι - respect!... ;)
Είχα δει και μια ταινία προ εβδομάδων και ...(ξανα)φτιάχτηκα... (Όχι στον 'τουριστικό' Σταύρο Θεοδωράκη - στον Κούλογλου)
«Αφείστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν» - αχ, ο οίστρος της εφηβείας, ευεπίφορος στις ‘ανθισμένες’ εξαγγελίες!... χαχα, ήμουνα κάποτε ...μαοϊκή ;)
Καθόλου ‘απομυθοποιητική’ η υπενθύμιση: «Και ο Αύγουστος προχωρά ΓΟΡΓΑ με ένα φεγγάρι μόνο...»
Και πάλι: αχχχ!...
onlysand, August 6, 2008 3:01 PM
από voul-voul
Καλησπέρα Νανά και φίλοι :)
θέλω να μοιραστώ μαζί σας την συγκίνησή μου: όποιος δεν είδε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Πεκίνου, παρακαλώ να μην τη χάσει, επαναλαμβάνεται στις 10 μμ πάλι από τη ΝΕΤ! Αυτός ο λαός είναι αξιοθαύμαστος!
Υπέροχοι και οι κήποι του! ;)
voul-voul, August 8, 2008 7:18 PM
από onlysand
VOUL-VOUL :)
έχεις δίκιο, υπέροχη η Τελετή Έναρξης - ξύπνησε μνήμες ...Αθήνας... - ένα πραγματικά σαγηνευτικό ταξίδι στην πολύχρονη ιστορία τους. Ε, ο μάγος Ζαν Γι Μου έχει το ...κολάι από ιπτάμενους τίγρεις και δράκους ;)
Όσο κι αν διαφέρει η κουλτούρα μας απ' τη δική τους, δεν μπορείς να μη θαυμάσεις την Αρμονία που διατρέχει τη νοοτροπία και τα έργα τους!
αχ, ...ξανάγινα 'κινέζα' (για λίγο...)
Υ/γ.: πάντως, η 'λευκή λιτότητα' της Αθήνας παραμένει ασύγκριτη! :)
onlysand, August 9, 2008 1:59 PM
για το ποστ Ανατολή!...
από IGNIS
Η ζωή είναι ένα όνειρο
Περνά, φεύγει και χάνεται, και μήτε αεράκι μετά, μήτε ίχνος...
("σκιάς όναρ άνθρωπος")
Μα είναι ένα Όνειρο!
Αρκεί να εστιάζουμε στις μικρές χαρές και να μην ζητάμε από τους άλλους τα ακατόρθωτα. Και κυρίως, να είμαστε ευγνώμονες για όλες τις μικρές στιγμές που αφουγκραστήκαμε την ευτυχία μέσα μας.
Πρόσφατα κοίταζα την θάλασσα, καθισμένη στην παραλία και πυρωμένη μετά από δεν ξέρω πόσες ώρες ηλιοθεραπεία. Και σκεφτόμουν όλα τα "θέλω" μου. Σκεφτόμουν όλα όσα πέτυχα ενώ δεν τα περίμενα και τόσο να συμβούν, κι όμως χάρις στην δική μου προσπάθεια μπόρεσαν να γίνουν καλύτερα απ'όσο γύρεψα. Αναλογίστηκα πόσα ήσαν αιωρούμενα καιρό ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα, στο "επιθυμώ" και στο "έχω", και προσγειώθηκαν στην δεύτερη ακτή επιτέλους. Και –η άπληστη εγώ- σκάλωσα στα επόμενα "θέλω" και χάθηκα κάποιο χρόνο εκεί να τα αναλογίζομαι. Κι ήρθε σκιούλα η θλίψη και κάθισε σιμά μου...
Μα λίγο ένας παφλασμός των κυμάτων, λίγο αυτή η υπέροχη θάλασσα που απλωνόταν εμπρός μου, τόσο σμαραγδένια, αδιαφανής και γαλακτερή περίεργα, η έρημη παραλία που άφηνε μόνον το κύμα να ακούγεται απερίσπαστο στα φληναφήματά του με τα βότσαλα, κι η όλη εικόνα των χρωμάτων της θάλασσας που δεν θύμιζαν Ελλάδα μα ατόλη στον Ειρηνικό, τόσο ασυνήθιστες αποχρώσεις είχαν εκείνη την ημέρα...κάτι ένοιωσα πως έγινε έξαφνα, κάτι μαγικό σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και είδα... μπήκα στα κύματα και κολύμπησα κατά τον ορίζοντα σκεπτόμενη ότι ναι, αυτό ήταν η ευτυχία. Αυτό ήταν η απόλυτη ευτυχία. Κάτι που μου γέμιζε τα μάτια κι από κει πλημμύριζε την ψυχή.
Κάτι που τελικά ήταν ήδη μέσα μου, και γύρευε μια αφορμή για να αναδυθεί. Δικό μου, ολόδικό μου, που δεν μπορεί κανείς να μου το κλέψει, κανείς να το επικαρπωθεί, ή να το μαγαρίσει. Χάρισμα που δεν εξαρτώταν από τις συχνά ανερμάτιστες συμπεριφορές των άλλων. Τις πιθανές στο μέλλον αλλαγές των. Και τα κελεύσματά των τα εγωιστικά.
Η ευτυχία είναι πολύ συχνά μια εσωτερική υπόθεση.
August 10, 2008 1:10 PM
Κείμενο σαν αυτό που έφερες Νανά, σπάνια μπορεί να ταιριάσει με φωτογραφίες. Οι λέξεις που οδηγείς εκπληκτικά στα ποιητικά σου κείμενα κι αποσπάσματα, έχουν χρωστήρα, βρίσκουν καμβάδες τις σελίδες και πάνω τους μεγαλουργούν. Διπλά τυχεροί οι θεατές σου, διότι έτυχε να βρεις κι αυτές τις εικόνες να συνοδεύουν τέτοιο κείμενο.
Μόνον ευχαριστώ μπορούμε να λέμε σε έναν τέτοιο χώρο. Μόνον ευχαριστώ μπορούμε να λέμε σε μια τέτοια φιλοξενία. Που μιλάμε και μας αφουγκράζεσαι. Που μιλάμε και μας σκέπτεσαι. Και με κάθε τρόπο μας κάνεις να νοιώθουμε σημαντικοί (πόσοι λίγοι μας κάνουν ανιδιοτελώς -κι έχει σημασία αυτό το ανιδιοτελώς- να αισθανόμαστε σημαντικοί....πόσοι ελάχιστοι ειλικρινείς)
Είναι το βλέμμα σου πάνω στους άλλους βελούδο, γι' αυτό...
Σπανίζει αυτό. Είναι που η ζωή μας πλήττεται από ανθρώπους ύπουλους που έχουν "βλέμματα" ντρίλινα....κι άγρια..ακανθώδη....
Εύχομαι και σε σένα και σε όλους, όπως κοιτάτε, να σας κοιτούν. Και την καρδιά σας να ανταποδίδουν.
ΥΓ. διαφωνώ με το του Ευριπίδη το αρχικό. Αντέχω.
ΥΓ (2)
Μοίρασα το κατεβατό σε δυο μέρη.
Είμαι απελπισία και το ξέρω.
(αλλά δεν κάνω τίποτε γι' αυτό!!!!)
Ignis, August 10, 2008 1:12 PM
από onlysand
IGNIS :)))
Έχουν δίκιο όσοι λένε πως, μερικές φορές, αυτάρκεις, αυτό που μετράει στη ζωή, μπορεί να κλειστεί μέσα σε μια εικόνα.
Αλλά δεν μπορώ παρά να υποκύψω στον πειρασμό, Χρυσή, να υποκλιθώ στον ‘χείμαρρο’ που μας χαρίζει αυτή η ανεξάντλητη ψυχή της ‘φωτιάς’ σου.
Η ανταπόδοση είναι που κάνει το ‘βλέμμα’ σημαντικό.
Για τα Υ/γ: Τώρα, πες πως συζητάμε «απέναντι στα κύματα» κι ανοίγει η ψυχή με φτερά απροσδόκητα δυνατά. Και διαφωνεί με τον Ευρυπίδη. Και αντέχει μια τέτοια ‘απελπισία’ (όπως η δική σου!;) ως απόλαυση!
Γιατί, απλούστατα, για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιζόμαστε διαρκώς˙ πρέπει να έχουμε το θάρρος να είμαστε ευτυχείς.
onlysand, August 10, 2008 2:39 PM
από MERIL
Χμμμ ...πρέπει να χουμε θάρρος να μαστε ευτυχείς...
Σοφώτατον
Γιατί ποτέ δεν το χουμε
Γιατί φοβόμαστε να (παρα)δεχτούμε τη σταγονίτσα ευτυχίας που μας εδόθη και ή την πνίγουμε ή την αφήνουμε να γλιστρίσει ανάμεσα στα δάχτυλα...
Ω, ναι! Το ξέρω έτσι κι αλλιώς δεν κρατά μα αν της αφεθείς σου μένει η γλύκα να μετριάζει την πικράδα που έπεται(ούτως ή αλλέως)
Και τι ωραίο (φυσικά) κείμενο Νανά που με λες υπερβολική
Για σένα τίποτα δεν είναι υπερβολικό
meril, August 10, 2008 3:21 PM
από voul-voul
Κορίτσια προικισμένα, όμορφα που τα λέτε!
Μας δίνει βέβαια πάντα την αφορμή η χαρισματική οικοδέσποινα της "Άμμου", αλλά κι εσείς ανταποκρίνεστε με όλο τον πλούτο και τα χρώματα της ψυχής σας. Σας απολαμβάνω απεριόριστα!
Νανά, με έκανες να πάω να ξεφυλλίσω πάλι το υπέροχο βιβλίο σου!
Όπως, πολύ μου άρεσε που επιτέλους ανεβάζεις και τα ποιητικά βιβλία σου :)
Καλά, για τον τεράστιο κόπο που έχεις κάνει στους "Καταχραστές Θαυμάτων", τι να πω;!
Να είστε όλοι (δηλαδή: ΟΛΕΣ :)
καλά!
voul-voul, August 10, 2008 3:54 PM
από onlysand
MERILou :)
...ή, αλλιώς, θέλω να πω, χρειάζεται να κάνουμε τον 'κόπο'˙ να μην απαξιώνουμε τη στιγμή – είτε από ‘περιφρόνηση’ είτε από δειλία...
Αν δεν ‘πίνουμε’ αυτές τις σταγονίτσες ευτυχίας, μπορεί να είναι αργά όταν αιφνίδια συνειδητοποιήσουμε, πως δεν ζήσαμε ποτέ, κι ίσως αυτό το κρίμα θα μας βαραίνει εσαεί
Και ακόμη σοφότερο: «...η γλύκα να μετριάζει την πικράδα που έπεται...»
Ίσα-ίσα, Αιθέρια γενναιόδωρη, προχθές που ξαναδιάβασα το κείμενο, το βρήκα επιεικώς μετριότατο!
onlysand, August 10, 2008 4:26 PM
από MERIL
Επιεικώς μετριώτατο!
Μα τότε τίποτα δεν μπορεί να είναι καλό (γιατί με στενοχωρείς;)
Α! Και δεν είπα ούτε ένα ευχαριστώ για τα ποιήματά σου
Α Νανά Νανά! Τι θα κάνω με σένα...
meril, August 10, 2008 4:30 PM
από onlysand
VOUL-VOUL :)
Γειά σου κι εσένα, Αισθαντική! Πολύ χαίρομαι που απολαμβάνεις τις νεράιδες :)
Ναι, ο ‘φλοίσβος’ είναι λίγο μπελαλίδικος, αλλά το ‘πρωτοσέλιδο’ είναι η ελάχιστη ανταμοιβή που αισθάνομαι πως οφείλω να αποδώσω στα πολύτιμα σχόλια των φίλων της ‘άμμου’.
Ως τώρα, μόνο τη ‘Μεταποίηση Μετ’Αμφιέσεων’ – άλλη, μετριότατη ‘εμφάνιση’! - σιγά σιγά τα υπόλοιπα. Τουλάχιστον εγώ σας τα ...αναγγέλω – όχι σαν την IGNIS, που ανοίγει το σεντούκι* με τα ‘Αξέχαστα’ και δεν λέει τίποτα...
*Απλώς το υπογραμμίζω, γιατί δεν θέλω να παραπονιέται πάλι ότι την εκθέτω! ;Ρ
Εσείς, κάντε μια βόλτα στο ‘ιστίο’ της!
August 10, 2008 4:34 PM
MERILou !
όταν λέω κάτι 'μετριότατο', είναι διαπίστωση .-
Αλαφροπάτητο σφεντάμι και τρυφερέ Ερωδιέ μου
εγώ τι θα κάνω με σένα!!!
(Αργεί τόσο ο blogger, που μου έχει σπάσει τα νεύρα!!! Μπορεί όμως να φταίει και το (λαπ)τοπάκι μου... \)
onlysand, August 10, 2008 4:47 PM
από IGNIS
Δυστυχώς Νανά μου η ευτυχία προκαλεί. Δεν στην συγχωρούν... Ακόμα κι αυτή η εσωτερική πλήρωση, η ηρεμία...μας θέλουν μίζερους και δύστυχους. Καλύτερο να την κρύβει κανείς -εντάξει, όχι να βυθίζεται στα αχ και ουχ- αλλά να την κρατά για τον εαυτό του. Προς τα έξω ένα ωραίο χαμόγελο, μια καλή διάθεση, ένα ερευνητικό βλέμμα (μην ελλοχεύει καμία λακκούβα ή μπανανόφλουδα) και ένα μικροσκόπιο αν όσα πίσω σου έτσι και μπρος σου.
Αλλά αυτή η ευτυχία των μικρών πραγμάτων είναι για μένα ό,τι η βενζίνη στο βενζινάδικο: ό,τι και να σου συμβαίνει, όσα κυβικά και να είναι το ...κάρο σου, χωρίς αυτό το καύσιμο δεν πάει πάρα πέρα. Φουλάρουμε και πάμε τον μακρύ δρόμο της ζωής με άλλες αντοχές.
Κι αν έχουμε αυτή, κι ειλικρινά αυτή είναι που μας νοιάζει και όχι ο ουρανός με όλα του τα αστέρια, η πικράδα που ακολουθεί ούτως ή αλλέως Μέριλ μου, δεν μας αγγίζει. Ή τουλάχιστον δεν μας αγγίζει σε βάθος. Διότι ξέρουμε ότι όλα όσα δεν εξαρτώνται μόνον από μας, έχουν όρια, έχουν αρχή και τέλος. Και όλα είναι αναμενόμενα κι ανά πάσα στιγμή.
Τα ουσιαστικά να μην χάνουμε, αυτό έχει σημασία. Τα αναπαλλοτρίωτα, τον δικό μας εαυτό δηλαδή.
Αν δεν μάθω να νοιώθω ευτυχισμένη μόνη μου, πάντα θα εξαρτώμαι από τις διαθέσεις των άλλων. Και αυτές δεν είναι ποτέ ακριβώς όπως τις θέλουμε. Δεν συμβαίνουν τέτοια θαύματα απόλυτης επίτευξης των "θέλω" μας.
(πάλι να γυρίσω σε κείνο το υπέροχο ποίημα σου Νανά που είχα την τιμή να μου αφιερώσεις; Και να δώσω την απάντηση, ναι, καλύτερα λίγα. Λίγα και δικά μου. Όχι όνειρα και να πετούν. Όχι άστρα και μακρινά. Καλύτερα λίγα και πραγματικά. Απτά)
August 10, 2008 6:12 PM
ΥΓ(1) επιεικώς μετριότατο;;;
(γκνουπ!)
τς τς τς... τι λέει η συγγραφεύς!!! Καλά, πιάσε άλλη σελίδα. Άντε λοιπόν να το βρεις όλο "επιεικώς μετριότατο" στο τέλος τέλος, και θα σε κυνηγάμε όλοι εδώ μέσα με σύμφωνη γνώμη. Ε μα πιά!!!!!
ΥΓ(2) το σεντούκι είναι αυτά που δεν ήθελα να πετάξω, αλλά ήταν άκαιρα. Μην τολμήσετε και πείτε δηλαδή ότι φόρεσα μαύρες πλερέζες αν τα έβγαζα ένα ένα.
Μην εξομοιώνεις ένα δύστυχο και δύσμοιρο σεντούκι που βρίσκεται ένα βήμα πριν τον κάλαθο απορριμμάτων με πραγματική Ποίηση. Αν ξεθάψω κάτι στο μέλλον και από κατσιασμένο και αποφώλιον τέρας το σουλουπώσω λίγο να πάψει να είναι Κουασιμόδος εντελώς, μπορεί να το τροφοδοτήσω το μπαουλοντίβανο. Προς το παρόν θα μείνει κόκαλο (το μπαουλοντίβανο-Κουασιμόδος)
ΥΓ (3) τώρα θα σκάσω διότι απορώ πώς με ανέχεστε.
Ignis, August 10, 2008 6:15 PM
από onlysand
IGNIS :)
ξέρεις... μόλις παρακολούθησα τον αγώνα ΗΠΑ - ΚΙΝΑ στο μπάσκετ...
αυτή η χειμαρρώδης 'επέλασή' σου είναι όμοια με των Μαύρων όταν είχαν κέφια ;)
ε... να μη σου πω ποιος/ποια μοιάζει με τους κινέζους που έχασαν (όχι τίποτ' άλλο: να μην ξεχνώ και την εκφραστική αναπηρία μου...)
Να 'σαι πάντα καλά, Χρυσή - και κανένα 'εμπόδιο' να μη σε σταματά! :)))
(Πάλι δεν θα είμαι συνεπής στον 'φλοίσβο'... Έχω τουλάχιστον δικαιολογία: είστε καταιγιστικές! ;)
Καλό βραδάκι σε όλους - από αύριο...
Μια όμορφη βδομάδα να μας ξημερώσει :)
onlysand, August 10, 2008 7:15 PM
έπεα επί άμμου 26/7/08
για το ποστ Βίνσεντ βαν Γκογκ
από MERIL
Και τα εγκαινιάζει η αφεντιά μου;
Ευτυχώς που δεν έχεις ανάγκη (από γούρια)...
Ο ζωγράφος λοιπόν ο αγαπημένος έχει σειρά στ' αφιερώματα (στα κεράσματα να πω καλύτερα)...
Δεν ξέρω μα λίγοι είναι οι μεγάλοι της Τέχνης που μπορούν να τιθασεύουν, να κάνουν ζάφτι το χάρισμά τους και να μην οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές...
Γι' αυτό και ένα μεγάλο μέρος της αγάπης μου αφορά τον άνθρωπο...
Μου φαίνεται εξοντωτικό να παλεύεις ό,τι σου χει δοθεί...
Και για να αλαφρύνω το όλον
Δεκαετία του 80 στο Άμστερνταμ τέσσερα ζευγάρια Ελλήνων παίρνουμε δυο ταξί για το Μουσείο του ζωγράφου.
Εγώ στο δεύτερο (σε έξαψη εντελώς) λέω στον ταξιτζή
Follow Sie bitte this taxi!
Συννενόηση όχι αστεία!
meril, July 26, 2008 7:57 PM
από RETURN
Για το Vincent Van Gogh έχω να πω ότι υπήρξε μια τεράστια ιδιοφυία στο έργο της οποίας τρέφω μεγάλο σεβασμό.
Είναι ο άνθρωπος που οδήγησε ίσως τη ζωγραφική σε ένα μεταίχμιο. Ως τότε οι περισσότεροι ζωγράφοι ζωγραφίζαν "ποιητικά", "λογοτεχνικά'. Ο οραματικός ρεαλισμός του Van Gogh φαντάζει με ένα πολύ απροσδόκητο τρόπο σαν να έπεσε απο το πουθενά και από παντού ταυτόχρονα.
Μεταστοιχειώνει πλήρως την πραγματικότητα αλλά πάλι την μεταστοιχειώνει πραγματιστικά με την υπαινικτική ψυχική ένταση ενός "σπειροειδούς" κόσμου που λες και κυμαίνεται ανάμεσα εγρήγορση και ύπνο.
Ο σκοπός του εξπρεσσιονισμού του είναι μάλλον να ιδωθούν τα πράγματα ως πλήρεις αυτόνομες οντότητες, per se, να επιδοθεί ξανά μια απειλητική εδεμική αίγλη σε ένα πολυφθαρμένο σύμπαν.
Πολύ "φρέσκος", πολύ "παιδικός" πολύ "χρωματικός" επίσης, ξαναθέτει μέσα από τη παλλέτα του το ζήτημα της αθωότητας χωρίς όμως να περιμένει καμμιά απάντηση.
Πολύ εγωτικός και αυθύπαρκτος στο τρόπο που ζωγραφίζει, κορυφαία μορφή.
Return, July 26, 2008 9:20 PM
από Markos A
Για το ποίημά σου Νανά, καθώς και για την «τρυφερή συνομιλία» με την Ignis, έγραψα στα προηγούμενα «έπεα»
Καλά, για τον βαν Γκογκ, δε νομίζω ότι είμαι ο πιο αρμόδιος να μιλήσω...
Με ξεπερνάει πολύ το μεγαλείο του!
Αυτό με τους αστρονόμους που αποκαλύπτουν μέρα και ώρα για τον πίνακά του, το βρίσκω φανταστικό! (ίσως, λίγο... αυθαίρετο;...;)
Σφίγγω το χέρι τού Return για τις πολλαπλώς εξαιρετικές «καταθέσεις» του!
Markos A, July 27, 2008 3:33 PM
από voul-voul
Καλησπέρααα!!! :)
Μόλις γύρισα κι εγώ από... διακεκομένες διακοπές, κι έρχομαι ν' ανασάνω τέχνη και ευαισθησία
Νανά μου, όλα υπέροχα! :)
Χαιρετώ και τους λιγοστούς φίλους της "Άμμου" που... επιμένουν ακόμη ;)
Return!
τι υπέροχα που γράφεις! Με πρώτη ευκαιρία θα πάω ν' αγοράσω το βιβλίο σου, να έχω και στο χαρτί τις φανταστικές (και με τις δύο έννοιες) και συναρπαστικές ιστορίες σου :)
voul-voul, July 28, 2008 9:07 PM
από ΕΡΜΙΑ
Κοντά μήνας στο φευγιό και στις επιστροφές, να ξανασυστηθώ :-)
με λένε ερμία και είμαι καλά :-)
Στο όνειρο τού παράλυτου νού μου πως χορεύει, ανασυγκροτούμαι για τέσσερις μέρες και ξαναφεύγω για μικρές αληθινές διακοπές αυτή τη φορά. για να καταφέρω ίσως να ζωγραφίσω πάνω στην άμμο - το σίγουρο πάντως είναι πως θα δω και θα νιώσω και θάλασσα και άμμο...
Διάβασα υπέροχους στίχους, υπέροχες σκέψεις, πανέμορφα συναισθήματα, απο ανθρώπους που πολύ θα ήθελα να μοιραστώ ένα καραφάκι ρακή (μάλλον πολλά) και τις σκέψεις τους-σας.
Με ξεκούρασε και με γέμισε αυτός εδώ ο παράδεισος.
Παίρνω τα φτερά μου και φεύγω, αναζητώντας ξεκούραση. στον καθένα σας ξεχωριστά, ευχές για χρώματα μεσημεριού, σε σένα Νανά μου πολλά φιλιά
(στον Αλεξ μιά ζεστή αγκαλιά, γιατί και οι λέξεις και τα συναισθήματα και οι εικόνες είναι καρφωμένες στο σώμα όταν η σκέψη πονάει)
ΕΡΜΙΑ, July 28, 2008 10:35 PM
από IGNIS
Για το σημερινό σου (βλέπε ποστ "Μετάξι Χρόνος", 29/7/08), Νανά
Και για μένα τόσα ...μα τι αλλάζει αν προστίθενται; Η κυοφορία του θανάτου είναι 9 μήνες, μετά σαν να σε ναρκώνει η ζωή, κι όλοι οι χρόνοι είναι ίδιοι...
Δεν θα σχολιάσω, ματώνει.
Πόσες φορές ήθελα να την συναντήσω, έτσι σαν θύελλα να έρθω πίσω της... να την ακολουθήσω εκεί που είναι, όπου κι αν είναι...
Πόσες φορές την φώναξα, είχα την ανάγκη της και την φώναξα, να είναι εκεί, πάλι, πάλι για μένα...
Έτσι, βλέπεις, ματώνουν οι στίχοι σου...
Ακόμα και μόνον αυτό να κράταγες Νανά μου θα ήταν Ποίημα:
Αργά ή γρήγορα, προσμένοντας φθινόπωρο που όλο μου ξεφεύγει
θ' ανοίξει η μπαλκονόπορτα και θα ξεσπάσω καταιγίδα
να σε φτάσω.
αλλά μια που ξημερώνει, που ξημέρωσε, μια που είμαι από τις 5:30 ξύπνια για να δω το λυκαυγές και να πάω στην θάλασσα με τις πρώτες αχτίδες να δω εκεί τον ήλιο (σας το συνιστώ, το καλύτερο μπάνιο, ήδη άργησα) μια που μια φωνίτσα-φωτίτσα επιμένει να κρατά άσβεστο τον λύχνο της ζωής (το λίκνο της μητρικής αγάπης ίσως;) μια που χτες βράδυ καθώς ερχόμουν κατά δω παραλίγο να τρακάρω, αλλά περίεργα σταμάτησα πριν, 10-12 λεπτά ενώ δεν το είχα κατά νου, και μετά συνέχισα, συμφόρηση, και είδα τον λόγο στα 3 αυτοκίνητα τα πλεγμένα... αν είχα πάει στην ώρα μου...
έτσι έχω να πω σε σένα, στον Αλεξ μας, σε όσους φίλους είχατε την ίδια απώλεια στην ζωή σας, ότι εκείνες είναι εκεί. Και μας φροντίζουν, να είστε σίγουροι. Αυτή η ανιδιοτελέστερη όλων αγάπη, πάντα μεριμνά. Η καρδιά της μητέρας δεν ξεριζώνεται, δεν πεθαίνει με κανένα τρόπο. Είναι η ίδια η Αγάπη που ρυθμίζει το καλό στον κόσμο. Το αντίπαλον δέος για να μην κυριαρχήσει το κακό. Με κάθε τρόπο. Ακόμα και μέσω αυτών των νουθεσιών που μας ενστάλαξαν όταν είμαστε μικροί, η μητρική αγάπη θα μας εμφυσά την ίδια την ζωή στην πιο απόλυτη της δύναμη, την δύναμη της αγάπης
(την Αγάπη με τις θεραπαινίδες της: την φροντίδα, την αφοσίωση, την καλοσύνη).
για τα άλλα, Βαν Γκογκ και λοιπά, θα επανέλθω μόλις τελειώσω με την σημερινή μου ενασχόληση για την σταδιακή μεταμόρφωσή μου σε βέρα νέγρα. :)
Φιλιά και φιλία
Ignis, July 29, 2008 7:44 AM
από onlysand
Κορίτσια Υπέροχα και Αγόρια Αναπεπταμένα, καλημερούδια*, τζιβαέρια μου :)
(ακούστε το: 1 και 14'' διαρκεί - μικρό δωράκι, να μη βαραίνει τα φτεράκια σας :)
*από ένα της μοίρας λοξό μάτιασμα, τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι μόλις ξημερώσει ;)
Σημ.: Χωρίς να λείπω κανονικά (εδώ και πουθενά, ξέρεις...), να (ξανα)πω ότι για ένα μήνα περίπου, τα ποστ (όπως π.χ. το σημερινό) θα ανεβαίνουν αυτόματα˙ να το ξέρετε, όταν βλέπετε να μην απαντώ αμέσως ;)
July 29, 2008 1:31 PM
MERILou :)
μα τα γούρια μου, ΕΣΕΙΣ είστε, δεν το ’χεις καταλάβει;!... μου κάνει εντύπωση... ;)
Όπως λέμε, give mir your Herzensreinheit, κορίτσι φρέσκο :)
Μες στη λαχτάρα και τη φούρια για το άγνωστο Συναρπαστικό - τι ωραία σκηνή!...
Ας βρισκόμουνα πάλι στο Άμστερνταμ, κι ας μην ήξερα γερμανικά...
Καθαρός νους είναι ο άδειος - έτσι δεν λένε;
Δεν μπορούσες να το πεις με μεγαλύτερη τρυφερότητα στη σοφία σου: «εξοντωτικό να παλεύεις ό,τι σου χει δοθεί»...
Κι εγώ! Τον αγαπώ πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως καλλιτέχνη της πυρετικής έντασης που κάνει άνω κάτω την ψυχή
July 29, 2008 1:35 PM
My RETURN* :)
Τώρα, τι να σου πω;... ότι με στέλνεις συνέχεια στις ...εγκυκλοπαίδειες;...
άλλη ιδιοφυής ‘εφεύρεση’ αυτός ο αέρινος ποδηλάτης, ο Λέσσινγκτον!
Όχι, καλύτερα να σου πω, τι εικόνες μού φέρνουν τα σχόλιά σου εδώ: μια ιπτάμενη με αερόστατο εφημερίδα τοίχου κατά μήκος και πλάτος τού σινικού τείχους, τη στιγμή που άνθιζε η Κίνα! Κι εσύ, ως αστρονόμος τού Βερμέερ, ν’ αγκαλιάζεις τη σφαίρα και να βλέπεις πιο μακριά, στα θυελλώδη σύμπαντα - maudit, maudit, ευλογημένοι...
Διαβάσατε τους Τρώες του*, παιδιά;!!!
July 29, 2008 1:43 PM
MARKO & VOUL-VOUL :)
Στις διαδρομές σας μόνο θαύματα, κι ας ανάβει στην ψυχή σας ένα ζωηρό κεράκι
Πολύ σας ευχαριστώ – και, συμφωνώ για τους φίλους, συμφωνώ!
July 29, 2008 1:45 PM
ΕΡΜΙΑ :)
Αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή από συνήθεια... λέω κι εγώ, ποιο είναι αυτό το φρέσκο αεράκι που μπήκε ...ξυπόλητο κι ανάλαφρο;! ;)
(Θυμήθηκα τώρα έναν πίνακα του Μαγκρίτ – άλλη φορά...)
Εσύ, Χρωματιστή μου, όρτσα τα πανιά τώρα για τις αληθινές διακοπές! Όλα τα άχρηστα, φτερά του ανέμου - όχι δικά σου – εσύ, παρέα με τα ιπτάμενα ενθουσιώδη χωρίς τέλος!
Σε περιμένουμε με την άμμο στα πόδια και μια χούφτα θάλασσα :)
Οκ... αύριο, λοιπόν, με το ψαράκι, θα πίνω τη ρακή σου τσουγκρίζοντας με το βάλσαμο-αεράκι
July 29, 2008 1:48 PM
IGNIS :)
Κι εγώ δεν θέλω να σχολιάσω, Χρυσή – αυτή η ‘κατάθεση’ είναι πολύ εσωτερική ανάγκη - αφού, έτσι κι αλλιώς, “η κυοφορία του θανάτου είναι 9 μήνες” κι είμαστε ...ενταγμένοι ;)
Η ΑΓΑΠΗ να φωτίζει για να ’μαστε καλά – μέσα κι έξω...
Μόνο να πω, ‘νεγρούλα’ μου τυχερή, πως παίρνεις στα θαυματουργά χεράκια του νου σου κάτι ταπεινά και χιλιοτριμμένα και τα πλέκεις έναστρες ομορφιές
onlysand, July 29, 2008 1:51 PM
από MERIL
Και τα εγκαινιάζει η αφεντιά μου;
Ευτυχώς που δεν έχεις ανάγκη (από γούρια)...
Ο ζωγράφος λοιπόν ο αγαπημένος έχει σειρά στ' αφιερώματα (στα κεράσματα να πω καλύτερα)...
Δεν ξέρω μα λίγοι είναι οι μεγάλοι της Τέχνης που μπορούν να τιθασεύουν, να κάνουν ζάφτι το χάρισμά τους και να μην οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές...
Γι' αυτό και ένα μεγάλο μέρος της αγάπης μου αφορά τον άνθρωπο...
Μου φαίνεται εξοντωτικό να παλεύεις ό,τι σου χει δοθεί...
Και για να αλαφρύνω το όλον
Δεκαετία του 80 στο Άμστερνταμ τέσσερα ζευγάρια Ελλήνων παίρνουμε δυο ταξί για το Μουσείο του ζωγράφου.
Εγώ στο δεύτερο (σε έξαψη εντελώς) λέω στον ταξιτζή
Follow Sie bitte this taxi!
Συννενόηση όχι αστεία!
meril, July 26, 2008 7:57 PM
από RETURN
Για το Vincent Van Gogh έχω να πω ότι υπήρξε μια τεράστια ιδιοφυία στο έργο της οποίας τρέφω μεγάλο σεβασμό.
Είναι ο άνθρωπος που οδήγησε ίσως τη ζωγραφική σε ένα μεταίχμιο. Ως τότε οι περισσότεροι ζωγράφοι ζωγραφίζαν "ποιητικά", "λογοτεχνικά'. Ο οραματικός ρεαλισμός του Van Gogh φαντάζει με ένα πολύ απροσδόκητο τρόπο σαν να έπεσε απο το πουθενά και από παντού ταυτόχρονα.
Μεταστοιχειώνει πλήρως την πραγματικότητα αλλά πάλι την μεταστοιχειώνει πραγματιστικά με την υπαινικτική ψυχική ένταση ενός "σπειροειδούς" κόσμου που λες και κυμαίνεται ανάμεσα εγρήγορση και ύπνο.
Ο σκοπός του εξπρεσσιονισμού του είναι μάλλον να ιδωθούν τα πράγματα ως πλήρεις αυτόνομες οντότητες, per se, να επιδοθεί ξανά μια απειλητική εδεμική αίγλη σε ένα πολυφθαρμένο σύμπαν.
Πολύ "φρέσκος", πολύ "παιδικός" πολύ "χρωματικός" επίσης, ξαναθέτει μέσα από τη παλλέτα του το ζήτημα της αθωότητας χωρίς όμως να περιμένει καμμιά απάντηση.
Πολύ εγωτικός και αυθύπαρκτος στο τρόπο που ζωγραφίζει, κορυφαία μορφή.
Return, July 26, 2008 9:20 PM
από Markos A
Για το ποίημά σου Νανά, καθώς και για την «τρυφερή συνομιλία» με την Ignis, έγραψα στα προηγούμενα «έπεα»
Καλά, για τον βαν Γκογκ, δε νομίζω ότι είμαι ο πιο αρμόδιος να μιλήσω...
Με ξεπερνάει πολύ το μεγαλείο του!
Αυτό με τους αστρονόμους που αποκαλύπτουν μέρα και ώρα για τον πίνακά του, το βρίσκω φανταστικό! (ίσως, λίγο... αυθαίρετο;...;)
Σφίγγω το χέρι τού Return για τις πολλαπλώς εξαιρετικές «καταθέσεις» του!
Markos A, July 27, 2008 3:33 PM
από voul-voul
Καλησπέρααα!!! :)
Μόλις γύρισα κι εγώ από... διακεκομένες διακοπές, κι έρχομαι ν' ανασάνω τέχνη και ευαισθησία
Νανά μου, όλα υπέροχα! :)
Χαιρετώ και τους λιγοστούς φίλους της "Άμμου" που... επιμένουν ακόμη ;)
Return!
τι υπέροχα που γράφεις! Με πρώτη ευκαιρία θα πάω ν' αγοράσω το βιβλίο σου, να έχω και στο χαρτί τις φανταστικές (και με τις δύο έννοιες) και συναρπαστικές ιστορίες σου :)
voul-voul, July 28, 2008 9:07 PM
από ΕΡΜΙΑ
Κοντά μήνας στο φευγιό και στις επιστροφές, να ξανασυστηθώ :-)
με λένε ερμία και είμαι καλά :-)
Στο όνειρο τού παράλυτου νού μου πως χορεύει, ανασυγκροτούμαι για τέσσερις μέρες και ξαναφεύγω για μικρές αληθινές διακοπές αυτή τη φορά. για να καταφέρω ίσως να ζωγραφίσω πάνω στην άμμο - το σίγουρο πάντως είναι πως θα δω και θα νιώσω και θάλασσα και άμμο...
Διάβασα υπέροχους στίχους, υπέροχες σκέψεις, πανέμορφα συναισθήματα, απο ανθρώπους που πολύ θα ήθελα να μοιραστώ ένα καραφάκι ρακή (μάλλον πολλά) και τις σκέψεις τους-σας.
Με ξεκούρασε και με γέμισε αυτός εδώ ο παράδεισος.
Παίρνω τα φτερά μου και φεύγω, αναζητώντας ξεκούραση. στον καθένα σας ξεχωριστά, ευχές για χρώματα μεσημεριού, σε σένα Νανά μου πολλά φιλιά
(στον Αλεξ μιά ζεστή αγκαλιά, γιατί και οι λέξεις και τα συναισθήματα και οι εικόνες είναι καρφωμένες στο σώμα όταν η σκέψη πονάει)
ΕΡΜΙΑ, July 28, 2008 10:35 PM
από IGNIS
Για το σημερινό σου (βλέπε ποστ "Μετάξι Χρόνος", 29/7/08), Νανά
Και για μένα τόσα ...μα τι αλλάζει αν προστίθενται; Η κυοφορία του θανάτου είναι 9 μήνες, μετά σαν να σε ναρκώνει η ζωή, κι όλοι οι χρόνοι είναι ίδιοι...
Δεν θα σχολιάσω, ματώνει.
Πόσες φορές ήθελα να την συναντήσω, έτσι σαν θύελλα να έρθω πίσω της... να την ακολουθήσω εκεί που είναι, όπου κι αν είναι...
Πόσες φορές την φώναξα, είχα την ανάγκη της και την φώναξα, να είναι εκεί, πάλι, πάλι για μένα...
Έτσι, βλέπεις, ματώνουν οι στίχοι σου...
Ακόμα και μόνον αυτό να κράταγες Νανά μου θα ήταν Ποίημα:
Αργά ή γρήγορα, προσμένοντας φθινόπωρο που όλο μου ξεφεύγει
θ' ανοίξει η μπαλκονόπορτα και θα ξεσπάσω καταιγίδα
να σε φτάσω.
αλλά μια που ξημερώνει, που ξημέρωσε, μια που είμαι από τις 5:30 ξύπνια για να δω το λυκαυγές και να πάω στην θάλασσα με τις πρώτες αχτίδες να δω εκεί τον ήλιο (σας το συνιστώ, το καλύτερο μπάνιο, ήδη άργησα) μια που μια φωνίτσα-φωτίτσα επιμένει να κρατά άσβεστο τον λύχνο της ζωής (το λίκνο της μητρικής αγάπης ίσως;) μια που χτες βράδυ καθώς ερχόμουν κατά δω παραλίγο να τρακάρω, αλλά περίεργα σταμάτησα πριν, 10-12 λεπτά ενώ δεν το είχα κατά νου, και μετά συνέχισα, συμφόρηση, και είδα τον λόγο στα 3 αυτοκίνητα τα πλεγμένα... αν είχα πάει στην ώρα μου...
έτσι έχω να πω σε σένα, στον Αλεξ μας, σε όσους φίλους είχατε την ίδια απώλεια στην ζωή σας, ότι εκείνες είναι εκεί. Και μας φροντίζουν, να είστε σίγουροι. Αυτή η ανιδιοτελέστερη όλων αγάπη, πάντα μεριμνά. Η καρδιά της μητέρας δεν ξεριζώνεται, δεν πεθαίνει με κανένα τρόπο. Είναι η ίδια η Αγάπη που ρυθμίζει το καλό στον κόσμο. Το αντίπαλον δέος για να μην κυριαρχήσει το κακό. Με κάθε τρόπο. Ακόμα και μέσω αυτών των νουθεσιών που μας ενστάλαξαν όταν είμαστε μικροί, η μητρική αγάπη θα μας εμφυσά την ίδια την ζωή στην πιο απόλυτη της δύναμη, την δύναμη της αγάπης
(την Αγάπη με τις θεραπαινίδες της: την φροντίδα, την αφοσίωση, την καλοσύνη).
για τα άλλα, Βαν Γκογκ και λοιπά, θα επανέλθω μόλις τελειώσω με την σημερινή μου ενασχόληση για την σταδιακή μεταμόρφωσή μου σε βέρα νέγρα. :)
Φιλιά και φιλία
Ignis, July 29, 2008 7:44 AM
από onlysand
Κορίτσια Υπέροχα και Αγόρια Αναπεπταμένα, καλημερούδια*, τζιβαέρια μου :)
(ακούστε το: 1 και 14'' διαρκεί - μικρό δωράκι, να μη βαραίνει τα φτεράκια σας :)
*από ένα της μοίρας λοξό μάτιασμα, τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι μόλις ξημερώσει ;)
Σημ.: Χωρίς να λείπω κανονικά (εδώ και πουθενά, ξέρεις...), να (ξανα)πω ότι για ένα μήνα περίπου, τα ποστ (όπως π.χ. το σημερινό) θα ανεβαίνουν αυτόματα˙ να το ξέρετε, όταν βλέπετε να μην απαντώ αμέσως ;)
July 29, 2008 1:31 PM
MERILou :)
μα τα γούρια μου, ΕΣΕΙΣ είστε, δεν το ’χεις καταλάβει;!... μου κάνει εντύπωση... ;)
Όπως λέμε, give mir your Herzensreinheit, κορίτσι φρέσκο :)
Μες στη λαχτάρα και τη φούρια για το άγνωστο Συναρπαστικό - τι ωραία σκηνή!...
Ας βρισκόμουνα πάλι στο Άμστερνταμ, κι ας μην ήξερα γερμανικά...
Καθαρός νους είναι ο άδειος - έτσι δεν λένε;
Δεν μπορούσες να το πεις με μεγαλύτερη τρυφερότητα στη σοφία σου: «εξοντωτικό να παλεύεις ό,τι σου χει δοθεί»...
Κι εγώ! Τον αγαπώ πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως καλλιτέχνη της πυρετικής έντασης που κάνει άνω κάτω την ψυχή
July 29, 2008 1:35 PM
My RETURN* :)
Τώρα, τι να σου πω;... ότι με στέλνεις συνέχεια στις ...εγκυκλοπαίδειες;...
άλλη ιδιοφυής ‘εφεύρεση’ αυτός ο αέρινος ποδηλάτης, ο Λέσσινγκτον!
Όχι, καλύτερα να σου πω, τι εικόνες μού φέρνουν τα σχόλιά σου εδώ: μια ιπτάμενη με αερόστατο εφημερίδα τοίχου κατά μήκος και πλάτος τού σινικού τείχους, τη στιγμή που άνθιζε η Κίνα! Κι εσύ, ως αστρονόμος τού Βερμέερ, ν’ αγκαλιάζεις τη σφαίρα και να βλέπεις πιο μακριά, στα θυελλώδη σύμπαντα - maudit, maudit, ευλογημένοι...
Διαβάσατε τους Τρώες του*, παιδιά;!!!
July 29, 2008 1:43 PM
MARKO & VOUL-VOUL :)
Στις διαδρομές σας μόνο θαύματα, κι ας ανάβει στην ψυχή σας ένα ζωηρό κεράκι
Πολύ σας ευχαριστώ – και, συμφωνώ για τους φίλους, συμφωνώ!
July 29, 2008 1:45 PM
ΕΡΜΙΑ :)
Αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή από συνήθεια... λέω κι εγώ, ποιο είναι αυτό το φρέσκο αεράκι που μπήκε ...ξυπόλητο κι ανάλαφρο;! ;)
(Θυμήθηκα τώρα έναν πίνακα του Μαγκρίτ – άλλη φορά...)
Εσύ, Χρωματιστή μου, όρτσα τα πανιά τώρα για τις αληθινές διακοπές! Όλα τα άχρηστα, φτερά του ανέμου - όχι δικά σου – εσύ, παρέα με τα ιπτάμενα ενθουσιώδη χωρίς τέλος!
Σε περιμένουμε με την άμμο στα πόδια και μια χούφτα θάλασσα :)
Οκ... αύριο, λοιπόν, με το ψαράκι, θα πίνω τη ρακή σου τσουγκρίζοντας με το βάλσαμο-αεράκι
July 29, 2008 1:48 PM
IGNIS :)
Κι εγώ δεν θέλω να σχολιάσω, Χρυσή – αυτή η ‘κατάθεση’ είναι πολύ εσωτερική ανάγκη - αφού, έτσι κι αλλιώς, “η κυοφορία του θανάτου είναι 9 μήνες” κι είμαστε ...ενταγμένοι ;)
Η ΑΓΑΠΗ να φωτίζει για να ’μαστε καλά – μέσα κι έξω...
Μόνο να πω, ‘νεγρούλα’ μου τυχερή, πως παίρνεις στα θαυματουργά χεράκια του νου σου κάτι ταπεινά και χιλιοτριμμένα και τα πλέκεις έναστρες ομορφιές
onlysand, July 29, 2008 1:51 PM
έπεα επί άμμου 17/7/08 -3ο
για το ποστ Καλοκαίρι Πραξιτέλης
από IGNIS
Ο χρόνος θρυμματίζεται, σκορπάει, κόκκοι άμμου από το ανοιχτό χέρι των ημερών μας (δεν είναι δικό μου, Alan Parsons, άκουγε κανείς;;"And the days of my life are but grains of sand/ as they fall from your open hand/ at the call of the wind’s command", έξοχο ποίημα και τραγούδι παλιό) εγώ χάνομαι και βρίσκομαι, σας βρίσκω, ελπίζοντας να χαίρετε άκρας υγείας μέσα έξω, και να χαίρεστε το καλοκαίρι που έφτασε στα μισά του ήδη ("κατάστηθα Ιουλίου" αχ Νανα...), με κάθε τρόπο που σας είναι δυνατός.
Σκέπτομαι...μόνον οι μνήμες θα μείνουν πίσω μας. Όλα τα άλλα, καπνός.
(ας φροντίζουμε τις μνήμες, κι όχι τα άλλα)
Αυτοί οι βόστρυχοι των στίχων του Πραξιτέλη σου Νανά, μου άρεσαν, εκείνο το μάρμαρο που ρουφά σφουγγάρι το φως...μα πιο πολύ το λογοπαίγνιο με τα χείλια...αυτά είναι που τα πληρώνουν (ή και τα εκπληρώνουν;) όλα, σοφή μου εσύ, με αυτών το αποτύπωμα -προσκύνημα ...("σωπαίνω με φιλί τη σκοτεινή πλευρά της"...αν έχει τέτοια δύναμη να σωπαίνει ως και τα τόσο σκοτεινά, καλόδεχτο..)
Άλλη μια τρυφεράδα απέθεσες εδώ (σαν κρίνοι στην άμμο..μα που είχα δει; Μια αμμουδερή παραλία στην Νάξο ήταν...όλο κρίνοι ξεφύτρωναν στην άμμο, και μέσα σπαρμένη η θάλασσα μικρά μικρά κογχυλάκια, τόσο μικρά σαν νυχάκια νεογέννητου...έτσι κι οι στίχοι σου...λεπτόσχημες ομορφιές)
Καλημέρα -Καλησπέρα σε όλους, μα κυρίως στην εκλεκτότερη Οικοδέσποινα της Μπλογκολάνδης (κάπου το είδα αυτό το Μπλογκολάνδη, και μου άρεσε) που έχουμε την τύχη όλοι μας να μας φιλοξενεί εδώ στον χώρο της.
July 24, 2008 12:57 PM
Μάρκο αγαπητέ, είναι σύνθετο το θέμα αυτής της ΣΥΝεννόησης. Δεν είναι πάντα οι ενώπιοι που μπορούν να έχουν καλές διαθέσεις.... Είναι και τα ...παρεισφρέοντα. Άλλοι άνθρωποι, μα κυρίως άλλες σκέψεις. (και είναι γνωστό πόσο οι σκέψεις μπορούν να ταξιδεύσουν το νου και να αλλάζουν την ρότα του)
Η μόνη λύση είναι καθαρή καρδιά, και -εάν ανίχνευσε κανείς καλά και ανεπηρέαστα το έδαφος που θα πατήσει- η γερή και σταθερή βάση της εμπιστοσύνης. Εκεί στηρίζεται όλο το οικοδόμημα. Και μπορεί να πάει ψηλά, πολύ ψηλά. Αν τα θεμέλια αντέχουν να στηρίξουν χρόνο...
Αν είναι ζυγισμένα σωστά τα πράγματα, αν ισορροπούν ως και οι επιθυμίες και των δυο στο ταυτόσημό τους, δίδεις και λαμβάνεις αυτό που έδωσες. Και δεν υπάρχει παράπονο κανένα, από κανέναν.
Ignis, July 24, 2008 12:59 PM
από fyllo
Νανά και φίλοι εκλεκτοί, καλό σας μεσημέρι!
Σήμερα και αύριο, τελευταίες μέρες στη (πολλή!) δουλειά... Θα προλάβω όμως να φωτοτυπήσω όλα τα υπέροχα που έχω χάσει όλο σχεδόν τον Ιούλιο!
Σας χαιρετώ ώσπου να σας «ξαναδώ», να περνάτε όμορφα! :)
July 24, 2008 1:45 PM
από MERIL
Αυτός ο Ερμής...
που μ' έκανε να κλαίω με τις περσινές φωτιές...
Βρε Νανά βελούδινη η κόψη σου μα εισχωρεί όσο δεν πάει άλλο...
ignis
λίγοι στίχοι
(σου ορκίζομαι δεν άκουα Άλαν Πάρσονς)
Δεν το ξέρεις;
Θνητές οι στιγμές….
Εφήμερα
Όμορφες
Και
Φευγαλέα
Αθώες
Άμμος
Μέσα από τα δάχτυλα
Ποιος κόκκος θα σου μείνει…
meril, July 24, 2008 3:59 PM
από voul-voul
Έλειψα κι εγώ λίγες μέρες – διακόπτω και ξαναρχίζω τις διακοπές, που λέει και η Ignis ;)
Όπως πάντα, όταν έρχομαι στην «Άμμο» μας, ξαναβρίσκω τα «κρινάκια» της Νανάς, τόσο τρυφερά και ανθεκτικά με έκπληξη παιδιού...
Και τις εξαίσιες «φωτιστικές» καταθέσεις της Ignis και της Meril!
Να είστε πάντα καλά, κορίτσια-φάροι και θεσπέσιες υπάρξεις! Να ξέρατε μόνο, πόσο αναγκαία ποτίζετε την ξηρασία της εποχής!...
voul-voul, July 24, 2008 5:35 PM
από IGNIS
Για δες κάτι συμπτώσεις...
Αν και αναμενόμενα είναι όλα αυτά, εδώ στην Άμμο όταν κινούμεθα και μια κλεψύδρα πάντα θα υπενθυμίζει τον ρέοντα χρόνο. Τον χρόνο που σκορπά τους κόκκους άμμου της μνήμης.
Κι ύστερα σε μια τέτοια Άμμο, διαβάζοντας τα τόσα ευαίσθητα κρινάκια της Νανάς, δεν μαθαίνουμε έμμεσα ή άμεσα να κινούμαστε στο ύφος των στίχων της, να προσπαθούμε έστω;
Εγώ δεν φτιάχνω ποιήματα όπως τα δικά σου μαγικά χέρια χειρίζονται τις λέξεις Μέριλ μου. Αυτό το ταλέντο σου με τόσες λίγες λέξεις άψογα να ναυπηγείς ικανά κι ισχυρά σκαριά για να χαράσσεις πλόες του νου. Το εξαιρετικό σου ταλέντο.
Θα σας δώσω μόνον την μουσική του (αν και την έχω στο blog μου, όγδοο τραγούδι από το τέλος), και θα κάνω μια ελεύθερη μετάφραση (πολύ πολύ ελεύθερη, σαν τον αετό του!) διότι αυτά τα λόγια με ταξιδεύουν από την εποχή που το πρωτοάκουσα, μικρή κοπέλα. Και μάλλον με χαράζουν.
Τίτλος: The Eagle Will Rise Again
(http://www.imeem.com/people/eztdQs/music/B9EO7QfW/alan_parsons_project_the_eagle_will_rise_again/ με απλό copy paste στην γραμμή διεύθυνσης, δεν μου έβγαινε αλλιώς αν και πολύ προσπάθησα..)
Και θα μπορούσα εύκολα να πέσω από την εύνοια
Τότε ένας άλλος θα έπιανε την θέση μου
για να έχει την ευκαιρία να υπάρχει δίπλα σου
Καθώς οι μέρες της ζωής μου δεν είναι τίποτε άλλο
παρά κόκκοι άμμου
που πέφτουν από το ανοιχτό σου χέρι
στις προσταγές του ανέμου
Πολλές λέξεις λέχθηκαν όταν δεν υπήρχε κάτι να ειπωθεί
κι έπεσαν πάνω σ’ αυτούς που δεν έμαθαν
να διαβάζουν ανάμεσα από τις γραμμές
τις γραμμές που οδηγούν στους δρόμους
που με οδηγούν σε σένα
Το μόνο που σου ζητώ είναι να μου δείξεις
τον τρόπο που θέλεις να σ' ακολουθώ
κι εγώ θα σε υπακούσω
Εσύ να με διδάξεις πώς θα σε φτάνω
μια που δεν μπορώ να βρω τον δικό μου τρόπο
μια που δεν μπορώ να βρω ακόμα την δική μου οδό
Και άσε με να δω το φως
άσε με να γίνω φως
Καθώς ο ήλιος χαράζει την καμπύλη του στον ουρανό
ως την ώρα που οι σκιές της νύχτας μεγαλώνουν
ετούτος ο αετός θα μάθει επιτέλους να πετά
Γνωρίζοντας πως οι μέρες της ζωής του
δεν είναι τίποτε άλλο παρά κόκκοι άμμου
που πέφτουν ανάμεσα απ’τα δάχτυλά σου
σκορπίζουν και χάνονται…
Κι έτσι
χωρίς καμία άλλη ειδοποίηση
χωρίς καν ένα τελευταίο αντίο
την ώρα που ο ήλιος σηκώνεται
στο φως του πρωινού για να ανατείλει
μαζί του ο αετός θα υψωθεί ξανά
ΥΓ. Καλλιεπείς, μελίρρυτες υπάρξεις Fyllo και Voul-Voul, καλά να είστε και καλά να περνάτε. Κανείς δεν είναι πιο πολύ φάρος από τον άλλον. Όλοι μας είμαστε σηματοδότες σε μια γλώσσα ιδιαίτερη, καμωμένη από ευαισθησίες και από όνειρα που αντιστέκονται στην τύρβη της καθημερινότητας.
Ignis, July 25, 2008 10:31 AM
από onlysand
IGNIS :)
Πολλά και πολυποίκιλα «σωτήρια σωσίβια χαμόγελα» μας χαρίζεις απ’ την αστείρευτη πηγή του νου και της φαντασίας σου! Κάθε ‘κατάθεσή’ σου, ψυχή προδίδει ταξιδεύτρα, που γεννά κρινάκια θαυμαστά στο πέρασμά της – κι εμείς οι τυχεροί στη θέα της, απολαμβάνοντας και ακόμη διψώντας, σαν νεογέννητα, ζωή...
Αφήνω ασχολίαστη την ουσιαστικά τρυφερότατη συνομιλία με τον Μάρκο ;)
Να ΕΙΣΑΙ πάντα καλά!
July 25, 2008 12:54 PM
FYLLαράκι :)
Κι αν δεν σε πρόλαβα, να ξέρεις: οι ευχές της ‘άμμου’ σε συνοδεύουν στην πραγματική που θα επισκεφθείς οπωσδήποτε – περιμένουμε νέα απ’ την εκπληκτική καλοκαιρινή περιπέτεια που σίγουρα θα σε υποδεχθεί :)
July 25, 2008 12:57 PM
MERILou :)
σταγονίτσες-διαμαντάκια οι στίχοι σου, Χαμηλόφωνη – και δεν την προλαβαίνω τη χαρά που σ’ έχει ωριμάσει, περίοπτη και περιεκτική με δώρα αφειδώλευτα – κοχυλάκια εύηχα στην ‘άμμο’...
Πολύ σ’ ευχαριστώ!
(Συναισθηματικά υπογραμμίζω την συγκινητική παραπομπή σου στην περσινή τραγωδία - αλλά και φέτος, μήπως δεν ολοκληρώνεται η καταστροφή;...)
July 25, 2008 1:00 PM
VOUL-VOUL
Α, έχεις απόλυτο δίκιο για τα κορίτσια (και τα αγόρια, εντάξει – αλλ’ αυτά ...ξεκλειδώνονται δυσκολότερα!;)
Τόσο, που δεν θέλω να διακόψω αυτή την υπέροχη ‘συναλλαγή’!
Αν είχα εκδοτικό οίκο (ή, λεφτά!;) θα τις δημοσίευα χωρίς να τις ρωτήσω!
Κι εγώ το ίδιο κάνω με τις διακοπές! κι εδώ κι εκεί, και πουθενά... ;)
July 25, 2008 1:02 PM
IGNIS :)
Και σε σένα, πάλι και πάλι, ως φλοίσβος ταπεινός εγώ, για το ανανεωτικό κυματάκι σου, ευγνώμων :)
Και βέβαια the eagle will ALWAYS rise!
Δέξου, παρακαλώ, ένα μελωδικό δωράκι για τον ‘αετό’ σου
– χαρισμένο σε όλους τους φίλους: όνειρα στα φτερά σας
http://youtube.com/watch?v=mbA0RmHD7RY
onlysand, July 25, 2008 1:07 PM
από RETURN (έπεα 26/7/08)
Νανά μου σε βλέπω όπως πάντα σε ποιητικές και κειμενογραφικές φόρμες. Ο "Πραξιτέλης" σου μου άρεσε πολύ γιατί λικνίζει ένα παράξενο, ισότροπο μείγμα αθωότητας και επαγγελίας σε συμπαντική μάλλον πλατφόρμα.
RETURN, July 26, 2008 9:20 PM
από Markos A
Άλλο ένα υπέροχο ποίημα Νανά, ο «Πραξιτέλης»! με τη φωτεινή θέρμη του καλοκαιριού και την υπέροχη «σκοτεινή» υγρασία των αισθημάτων!
Πέρα από τα έξοχα που υπογραμμίζουν με τόσο ποιητικό τρόπο η Ignis και η Meril με τους στίχους της, μένω στον προ-τελευταίο δικό σου:
«Μόνο η σελήνη είναι δικιά μου και μου ΦΤΑΝΕΙΣ»
H παιχνιδιάρα έκπληξη σε όλο της το μεγαλείο και το νόημα!
ΣΥΝεννοούμε το ίδιο, αγαπητή μου Ignis :)
Μόνο που επειδή είναι σπάνια έως απίθανη η περίπτωση να συμπίπτουν ιδανικά οι σκέψεις και οι επιθυμίες των δύο πλευρών ταυτόχρονα, νομίζω πως η βάση – έχεις δίκιο – βρίσκεται στην αμοιβαία ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.
Σ’ ευχαριστώ!
markos A, July 27, 2008 3:28 PM
από IGNIS
Ο χρόνος θρυμματίζεται, σκορπάει, κόκκοι άμμου από το ανοιχτό χέρι των ημερών μας (δεν είναι δικό μου, Alan Parsons, άκουγε κανείς;;"And the days of my life are but grains of sand/ as they fall from your open hand/ at the call of the wind’s command", έξοχο ποίημα και τραγούδι παλιό) εγώ χάνομαι και βρίσκομαι, σας βρίσκω, ελπίζοντας να χαίρετε άκρας υγείας μέσα έξω, και να χαίρεστε το καλοκαίρι που έφτασε στα μισά του ήδη ("κατάστηθα Ιουλίου" αχ Νανα...), με κάθε τρόπο που σας είναι δυνατός.
Σκέπτομαι...μόνον οι μνήμες θα μείνουν πίσω μας. Όλα τα άλλα, καπνός.
(ας φροντίζουμε τις μνήμες, κι όχι τα άλλα)
Αυτοί οι βόστρυχοι των στίχων του Πραξιτέλη σου Νανά, μου άρεσαν, εκείνο το μάρμαρο που ρουφά σφουγγάρι το φως...μα πιο πολύ το λογοπαίγνιο με τα χείλια...αυτά είναι που τα πληρώνουν (ή και τα εκπληρώνουν;) όλα, σοφή μου εσύ, με αυτών το αποτύπωμα -προσκύνημα ...("σωπαίνω με φιλί τη σκοτεινή πλευρά της"...αν έχει τέτοια δύναμη να σωπαίνει ως και τα τόσο σκοτεινά, καλόδεχτο..)
Άλλη μια τρυφεράδα απέθεσες εδώ (σαν κρίνοι στην άμμο..μα που είχα δει; Μια αμμουδερή παραλία στην Νάξο ήταν...όλο κρίνοι ξεφύτρωναν στην άμμο, και μέσα σπαρμένη η θάλασσα μικρά μικρά κογχυλάκια, τόσο μικρά σαν νυχάκια νεογέννητου...έτσι κι οι στίχοι σου...λεπτόσχημες ομορφιές)
Καλημέρα -Καλησπέρα σε όλους, μα κυρίως στην εκλεκτότερη Οικοδέσποινα της Μπλογκολάνδης (κάπου το είδα αυτό το Μπλογκολάνδη, και μου άρεσε) που έχουμε την τύχη όλοι μας να μας φιλοξενεί εδώ στον χώρο της.
July 24, 2008 12:57 PM
Μάρκο αγαπητέ, είναι σύνθετο το θέμα αυτής της ΣΥΝεννόησης. Δεν είναι πάντα οι ενώπιοι που μπορούν να έχουν καλές διαθέσεις.... Είναι και τα ...παρεισφρέοντα. Άλλοι άνθρωποι, μα κυρίως άλλες σκέψεις. (και είναι γνωστό πόσο οι σκέψεις μπορούν να ταξιδεύσουν το νου και να αλλάζουν την ρότα του)
Η μόνη λύση είναι καθαρή καρδιά, και -εάν ανίχνευσε κανείς καλά και ανεπηρέαστα το έδαφος που θα πατήσει- η γερή και σταθερή βάση της εμπιστοσύνης. Εκεί στηρίζεται όλο το οικοδόμημα. Και μπορεί να πάει ψηλά, πολύ ψηλά. Αν τα θεμέλια αντέχουν να στηρίξουν χρόνο...
Αν είναι ζυγισμένα σωστά τα πράγματα, αν ισορροπούν ως και οι επιθυμίες και των δυο στο ταυτόσημό τους, δίδεις και λαμβάνεις αυτό που έδωσες. Και δεν υπάρχει παράπονο κανένα, από κανέναν.
Ignis, July 24, 2008 12:59 PM
από fyllo
Νανά και φίλοι εκλεκτοί, καλό σας μεσημέρι!
Σήμερα και αύριο, τελευταίες μέρες στη (πολλή!) δουλειά... Θα προλάβω όμως να φωτοτυπήσω όλα τα υπέροχα που έχω χάσει όλο σχεδόν τον Ιούλιο!
Σας χαιρετώ ώσπου να σας «ξαναδώ», να περνάτε όμορφα! :)
July 24, 2008 1:45 PM
από MERIL
Αυτός ο Ερμής...
που μ' έκανε να κλαίω με τις περσινές φωτιές...
Βρε Νανά βελούδινη η κόψη σου μα εισχωρεί όσο δεν πάει άλλο...
ignis
λίγοι στίχοι
(σου ορκίζομαι δεν άκουα Άλαν Πάρσονς)
Δεν το ξέρεις;
Θνητές οι στιγμές….
Εφήμερα
Όμορφες
Και
Φευγαλέα
Αθώες
Άμμος
Μέσα από τα δάχτυλα
Ποιος κόκκος θα σου μείνει…
meril, July 24, 2008 3:59 PM
από voul-voul
Έλειψα κι εγώ λίγες μέρες – διακόπτω και ξαναρχίζω τις διακοπές, που λέει και η Ignis ;)
Όπως πάντα, όταν έρχομαι στην «Άμμο» μας, ξαναβρίσκω τα «κρινάκια» της Νανάς, τόσο τρυφερά και ανθεκτικά με έκπληξη παιδιού...
Και τις εξαίσιες «φωτιστικές» καταθέσεις της Ignis και της Meril!
Να είστε πάντα καλά, κορίτσια-φάροι και θεσπέσιες υπάρξεις! Να ξέρατε μόνο, πόσο αναγκαία ποτίζετε την ξηρασία της εποχής!...
voul-voul, July 24, 2008 5:35 PM
από IGNIS
Για δες κάτι συμπτώσεις...
Αν και αναμενόμενα είναι όλα αυτά, εδώ στην Άμμο όταν κινούμεθα και μια κλεψύδρα πάντα θα υπενθυμίζει τον ρέοντα χρόνο. Τον χρόνο που σκορπά τους κόκκους άμμου της μνήμης.
Κι ύστερα σε μια τέτοια Άμμο, διαβάζοντας τα τόσα ευαίσθητα κρινάκια της Νανάς, δεν μαθαίνουμε έμμεσα ή άμεσα να κινούμαστε στο ύφος των στίχων της, να προσπαθούμε έστω;
Εγώ δεν φτιάχνω ποιήματα όπως τα δικά σου μαγικά χέρια χειρίζονται τις λέξεις Μέριλ μου. Αυτό το ταλέντο σου με τόσες λίγες λέξεις άψογα να ναυπηγείς ικανά κι ισχυρά σκαριά για να χαράσσεις πλόες του νου. Το εξαιρετικό σου ταλέντο.
Θα σας δώσω μόνον την μουσική του (αν και την έχω στο blog μου, όγδοο τραγούδι από το τέλος), και θα κάνω μια ελεύθερη μετάφραση (πολύ πολύ ελεύθερη, σαν τον αετό του!) διότι αυτά τα λόγια με ταξιδεύουν από την εποχή που το πρωτοάκουσα, μικρή κοπέλα. Και μάλλον με χαράζουν.
Τίτλος: The Eagle Will Rise Again
(http://www.imeem.com/people/eztdQs/music/B9EO7QfW/alan_parsons_project_the_eagle_will_rise_again/ με απλό copy paste στην γραμμή διεύθυνσης, δεν μου έβγαινε αλλιώς αν και πολύ προσπάθησα..)
Και θα μπορούσα εύκολα να πέσω από την εύνοια
Τότε ένας άλλος θα έπιανε την θέση μου
για να έχει την ευκαιρία να υπάρχει δίπλα σου
Καθώς οι μέρες της ζωής μου δεν είναι τίποτε άλλο
παρά κόκκοι άμμου
που πέφτουν από το ανοιχτό σου χέρι
στις προσταγές του ανέμου
Πολλές λέξεις λέχθηκαν όταν δεν υπήρχε κάτι να ειπωθεί
κι έπεσαν πάνω σ’ αυτούς που δεν έμαθαν
να διαβάζουν ανάμεσα από τις γραμμές
τις γραμμές που οδηγούν στους δρόμους
που με οδηγούν σε σένα
Το μόνο που σου ζητώ είναι να μου δείξεις
τον τρόπο που θέλεις να σ' ακολουθώ
κι εγώ θα σε υπακούσω
Εσύ να με διδάξεις πώς θα σε φτάνω
μια που δεν μπορώ να βρω τον δικό μου τρόπο
μια που δεν μπορώ να βρω ακόμα την δική μου οδό
Και άσε με να δω το φως
άσε με να γίνω φως
Καθώς ο ήλιος χαράζει την καμπύλη του στον ουρανό
ως την ώρα που οι σκιές της νύχτας μεγαλώνουν
ετούτος ο αετός θα μάθει επιτέλους να πετά
Γνωρίζοντας πως οι μέρες της ζωής του
δεν είναι τίποτε άλλο παρά κόκκοι άμμου
που πέφτουν ανάμεσα απ’τα δάχτυλά σου
σκορπίζουν και χάνονται…
Κι έτσι
χωρίς καμία άλλη ειδοποίηση
χωρίς καν ένα τελευταίο αντίο
την ώρα που ο ήλιος σηκώνεται
στο φως του πρωινού για να ανατείλει
μαζί του ο αετός θα υψωθεί ξανά
ΥΓ. Καλλιεπείς, μελίρρυτες υπάρξεις Fyllo και Voul-Voul, καλά να είστε και καλά να περνάτε. Κανείς δεν είναι πιο πολύ φάρος από τον άλλον. Όλοι μας είμαστε σηματοδότες σε μια γλώσσα ιδιαίτερη, καμωμένη από ευαισθησίες και από όνειρα που αντιστέκονται στην τύρβη της καθημερινότητας.
Ignis, July 25, 2008 10:31 AM
από onlysand
IGNIS :)
Πολλά και πολυποίκιλα «σωτήρια σωσίβια χαμόγελα» μας χαρίζεις απ’ την αστείρευτη πηγή του νου και της φαντασίας σου! Κάθε ‘κατάθεσή’ σου, ψυχή προδίδει ταξιδεύτρα, που γεννά κρινάκια θαυμαστά στο πέρασμά της – κι εμείς οι τυχεροί στη θέα της, απολαμβάνοντας και ακόμη διψώντας, σαν νεογέννητα, ζωή...
Αφήνω ασχολίαστη την ουσιαστικά τρυφερότατη συνομιλία με τον Μάρκο ;)
Να ΕΙΣΑΙ πάντα καλά!
July 25, 2008 12:54 PM
FYLLαράκι :)
Κι αν δεν σε πρόλαβα, να ξέρεις: οι ευχές της ‘άμμου’ σε συνοδεύουν στην πραγματική που θα επισκεφθείς οπωσδήποτε – περιμένουμε νέα απ’ την εκπληκτική καλοκαιρινή περιπέτεια που σίγουρα θα σε υποδεχθεί :)
July 25, 2008 12:57 PM
MERILou :)
σταγονίτσες-διαμαντάκια οι στίχοι σου, Χαμηλόφωνη – και δεν την προλαβαίνω τη χαρά που σ’ έχει ωριμάσει, περίοπτη και περιεκτική με δώρα αφειδώλευτα – κοχυλάκια εύηχα στην ‘άμμο’...
Πολύ σ’ ευχαριστώ!
(Συναισθηματικά υπογραμμίζω την συγκινητική παραπομπή σου στην περσινή τραγωδία - αλλά και φέτος, μήπως δεν ολοκληρώνεται η καταστροφή;...)
July 25, 2008 1:00 PM
VOUL-VOUL
Α, έχεις απόλυτο δίκιο για τα κορίτσια (και τα αγόρια, εντάξει – αλλ’ αυτά ...ξεκλειδώνονται δυσκολότερα!;)
Τόσο, που δεν θέλω να διακόψω αυτή την υπέροχη ‘συναλλαγή’!
Αν είχα εκδοτικό οίκο (ή, λεφτά!;) θα τις δημοσίευα χωρίς να τις ρωτήσω!
Κι εγώ το ίδιο κάνω με τις διακοπές! κι εδώ κι εκεί, και πουθενά... ;)
July 25, 2008 1:02 PM
IGNIS :)
Και σε σένα, πάλι και πάλι, ως φλοίσβος ταπεινός εγώ, για το ανανεωτικό κυματάκι σου, ευγνώμων :)
Και βέβαια the eagle will ALWAYS rise!
Δέξου, παρακαλώ, ένα μελωδικό δωράκι για τον ‘αετό’ σου
– χαρισμένο σε όλους τους φίλους: όνειρα στα φτερά σας
http://youtube.com/watch?v=mbA0RmHD7RY
onlysand, July 25, 2008 1:07 PM
από RETURN (έπεα 26/7/08)
Νανά μου σε βλέπω όπως πάντα σε ποιητικές και κειμενογραφικές φόρμες. Ο "Πραξιτέλης" σου μου άρεσε πολύ γιατί λικνίζει ένα παράξενο, ισότροπο μείγμα αθωότητας και επαγγελίας σε συμπαντική μάλλον πλατφόρμα.
RETURN, July 26, 2008 9:20 PM
από Markos A
Άλλο ένα υπέροχο ποίημα Νανά, ο «Πραξιτέλης»! με τη φωτεινή θέρμη του καλοκαιριού και την υπέροχη «σκοτεινή» υγρασία των αισθημάτων!
Πέρα από τα έξοχα που υπογραμμίζουν με τόσο ποιητικό τρόπο η Ignis και η Meril με τους στίχους της, μένω στον προ-τελευταίο δικό σου:
«Μόνο η σελήνη είναι δικιά μου και μου ΦΤΑΝΕΙΣ»
H παιχνιδιάρα έκπληξη σε όλο της το μεγαλείο και το νόημα!
ΣΥΝεννοούμε το ίδιο, αγαπητή μου Ignis :)
Μόνο που επειδή είναι σπάνια έως απίθανη η περίπτωση να συμπίπτουν ιδανικά οι σκέψεις και οι επιθυμίες των δύο πλευρών ταυτόχρονα, νομίζω πως η βάση – έχεις δίκιο – βρίσκεται στην αμοιβαία ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.
Σ’ ευχαριστώ!
markos A, July 27, 2008 3:28 PM
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
