έπεα επί άμμου 17/7/08

για το ποστ Ημισφαιρίδια
από fyllo
"Ζάχαρη χύνεται η ζωή
κι άντε να τη μαζέψεις"

τι θαυμάσιο, Νανά!
κι αυτό "γλυκόπικρο", βέβαια...
ίσως όμως έτσι, γίνεται πιο ανάγλυφη η αξία της ΖΩΗΣ!

Σ' ευχαριστώ για όλα

όμορφες μέρες για όλους τους αγαπητούς φίλους! :)
fyllo, July 17, 2008 2:31 PM

από Anonymous
Νανά
εδώ είμαι
και τον καιρό των ταλαιπωριών σιωπώντας εδώ ήμουν
στέλλοντας θετική σκέψη για σένα που ξέρεις και μες στις δυσκολίες να στριφογυρίζεις τον τρυφερόν ποδόγυρο της αζαλέας

Καλό καλοκαίρι

με ποιητική αγάπη

Σωκράτης Ξένος, July 17, 2008 5:46 PM

από IGNIS (συνέχεια από έπεα 4/7/08)
Ηρθε κι η παπαρδέλα (εγώ είμαι αυτή) που τα λέει δέκα δέκα...
εδώ κι εγώ ν’αφήσω χνάρι (με τέτοιο μήκος σχόλιου μάλλον το γέτι των Ιμαλάϊων είμαι) και απαντώ στα πριν σχόλιά σου...
Νανά μας ακριβή, επανέρχεσαι στο μόνιμο ερώτημα μου περί της ορθής προφοράς των ξένων ονομάτων. Και καλά η γκιλοτίνα, ορθά, ορθότατα το επισημαίνεις, διότι ανήκει στον ...εφευρέτη της (και τι εφεύρεση...), και τα γαλλικά είναι σαφώς σαφή εκεί, μα καιρό τώρα θα ήθελα εάν γνώριζα ένα περουβιανό, να τον ρωτούσα πώς στο καλό προφέρεται αυτός (και πρόεδρός τους μια εποχή αν θυμάμαι καλά) ο Μάριο Βάργκας, Λιόσα ή Γιόσα. (η φωτογραφία τον αδικεί, ήταν ωραίος άνδρας, εξ άλλου εκεί είναι και 70 χρονών!!!) Και αυτό διότι άλλοι εκδοτικοί οίκοι τον μεταφράζουν Λιόσα κι άλλοι Γιόσα. Πληροφορήθηκα πως αυτά τα 2 λάμδα στην Αργεντινή τα προφέρουν ως ζ, εκεί θα ήταν Ζόσα. Αλλά είναι περουβιανός, άρα δεν είναι έτσι, (είναι απλώς "ζώσα" γραφή, χι χι χι) και από την άλλη, ίδια να είναι τα δυο ελ αρχικά στην λέξη όπως στον Llosa και ίδια στο μέσον όπως στον Vallejo? Και ως τι τα προφέρουν εκεί, γάμα ή έντονο υγρό λάμδα (λιού);;
(that's the question!)
Βρείτε μου ένα περουβιανό να τον κατσιάσω στις ερωτήσεις!

ΥΓ. είσαι σε οίστρο. Οι δυο μήνες είναι πολύ πολύ πολύ πρόσφατοι. Να ήταν 2 χρόνια να το μετρήσω. Αλλά δυο μήνες δεν είναι τίποτε, απλά αποδεικνύεις τον οίστρο σου!
Είσαι σε οίστρο. Και η ζάχαρη (πού πήγες πάλι και το σκέφτηκες αυτό;;;;) η ζωή να σου χαμογελάει. Καραμέλα να γίνεται γλυκιά στο στόμα, κι όχι σκόρπια στους 5 ανέμους...
July 17, 2008 10:25 PM

Νανά μου, στο άλλο που είπες: δεν αναφέρω τον Μπόρχες, απλά διότι είναι αργεντίνος. Και μια και δεν είναι τόσο βατός όπως ο Λιόσα που προσφέρεται για δυο αναγνώσεις, πρώτα την επιδερμική και μετά την εις βάθος, ο Μπόρχες μπορεί να είναι κατευθείαν δύσκολος. Δεν έχω διαβάσει όλον τον μεταφρασμένο στη χώρα μας Μπόρχες (κι άλλος ένας ωραίος αργεντίνος ο Σάμπατο, δυνατή, κρυπτική πένα...)
Να πω εδώ και ενός άλλου (μεξικανός αυτός αλλά μια και τους πιάσαμε...), του γνωστού Οκτάβιο Παζ (Πας νομίζω το σωστό) το "Η διπλή φλόγα, έρως κι ερωτισμός" ένα εκπληκτικό βιβλίο, δοκίμιο μεν αλλά μια χαρά διαβάζεται και τώρα το καλοκαίρι (δεν καίει!!!)
Μάρκες, Φουέντες, Δίας, Κορτάσαρ, Καρπεντιέρ, Τσαβαρία, Σεπούλβεδα.. ατελείωτος κατάλογος..
Παιδιά, χρόνια έμπαινα σε βιβλιοπωλεία, και ζητούσα βιβλία ως εξής: τι νέο υπάρχει από λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία; (τα άλλα σαν να μην υπήρχαν για μένα!)
Οι λατιναμερικάνοι είναι ταξιδευτές του νου, έξοχοι παραμυθάδες, ιδανικοί για το καλοκαίρι. Είμαι στο Μάτσου Πίτσου και κοιτώ τους κόνδορες να πετάνε, ιδανικοί κορυφών εραστές, είμαι στο Ικίτος και στην Αρεκίπα, είμαι στις πυραμίδες των Μάγιας και των Αζτέκων, είμαι στην Γή του πυρός (εκεί κι αν είμαι!), βλέπω την ανατολή στην Λίμα να φαίνεται στις 10 το πρωί πίσω από τις γιγαντιαίες Ανδεις. Την συνοικία Μιραφλόρες και το Σαν Ισίδρο. Στο Κούσκο και στο Μοντεβιδέο. Είμαι στον Ρίο ντε λα Πλάτα και στον Ορινόκο.
Είμαι στην πολυθρόνα μου κι είμαι παντού.
Είμαι στις στέγες του κόσμου.

Διαβάζω.
July 17, 2008 10:32 PM

Και τώρα που άφησα τις δυο υπερμεγέθεις πατούσες μου στην άμμο, πάω να κάνω νανάκια νωρίς νωρίς και να σκεφτώ εκείνο που έγραψες της Τήσντεϊλ στον Φλοίσβο. Να καταλάβω τι εννοεί, πως θέλει σκληρότητα η υπόθεση για να αποδείξει ό άλλος ότι πράγματι ισχύει; Να τον υπερβούμε σε τυχόν σκληράδα; Να τον ματώσουμε για να δούμε αν είναι κόκκινος;
Και πού είναι τα όρια των πραγμάτων; Διότι πολύ πολύ συχνά, ό,τι κάνεις το λούζεσαι...γυρνά μπούμερανγκ εναντίον σου...
Πάω να σκεφτώ
(μου έβαλες δύσκολααααααα)
Ignis, July 17, 2008 10:39 PM

από MERIL
Σε οίστρο; Η Νανά; Σωπάτε καλέ... Αυτή κι ο οίστρος ...μαλωμένοι ...
Γι' αυτό τα βράδια για χάρη του μένει άυπνη δεν της... στέργει ο ...άθλιος....
Μα πως να συμβεί που έχει μπολιαστεί στο αίμα της, που κυκλοφορεί αθέατα εντός της;
Αχ, Νανά ζαχαρένια...
φέρνεις σε λέξεις θάλασσες
και όποιος τις αντέξει....

Υ.Γ. IGNIS αλίμονό σου αν σταματήσεις το χυμαρρώδες σου...
Προσωπικά δεν θα σου... ξαναμιλήσω...

φιλιά σ' όλους
meril, July 18, 2008 10:24 AM

από eraser
( ......... )
Χάρη στην... επανάκαμψη της Ignis με την "γκιγιοτίνα", θυμήθηκα να υπογραμμίσω (για το προηγούμενο ποίημά σου):
Με τόσο αίμα που χύνεται άδικα στον κόσμο, ευτυχώς κάποιος σκέφτεται επιτέλους πως πρέπει «να φέξει ένα χάδι» για να σωθούμε!

Φεύγω κι εγώ για ένα μήνα να... σωθώ απ’ την ζούγκλα της τσιμεντούπολης... ;)

Ώσπου να σας ξαναβρώ, την αγάπη και τις ευχές μου στην κυνικο-τρυφερή Οικοδέσποινα
της "Άμμου"

καλές διακοπές σε όλους τους φίλτατους συνταξιδιώτες

και ιδιαίτερα στα "χειμαρρώδη" κορίτσια Ignis και Meril! :)
eraser, July 18, 2008 1:04 PM

από onlysand
FYLLαράκι

αισθαντικό, η ζάχαρη που σε τραβάει απ’ την αθωότητα σαν μαγνήτης...
- το περίμενα! ;)

όμορφες μέρες και νύχτες να συναντούν τα ταξίδια σου :)
July 18, 2008 3:18 PM

ΣΩΚΡΑΤΗ :)

ω, τι παρήγορη δροσιά!
«Λιανό κεράκι» ανθεκτικό
την «ώρα της μετάγγισης» σιωπηλό και καίριο
με την ουσία της αγάπης
που «δεν αποταμιεύεται»

φιλιά μού είπε να σου δώσω
η Ποίηση που σε λατρεύει
July 18, 2008 3:21 PM

IGNIS :)

αυτά σου που ζηλεύω τα περίτεχνα – κι εσύ τα λες ...παπαρδέλες... \
ντροπή στον άλλο σου εαυτό που δεν σε βάζει τιμωρία με το ένα πόδι στη γωνία!
Α, μα πια... θύμωσα!

Άλλο (ξε-θυμωμένη): μα τι γοητευτικό, πραγματικά, το ταξίδι της Γλώσσας! Αιώνια αγάπη ανταποδοτική (και πάντα εκεί! ;)
Για πότε μάς κουβάλησες από τις «στέγες του κόσμου» εδώ στην ταπεινή μας ‘άμμο’ αυτή τη μεγάλη παρέα των θαυματοποιών - πραγματεία το αριστοτεχνικό σου κέντημα, ευλογημένο παιδί!

Στην επειγόντως αναζήτηση Περουβιανού, κι εγώ μαζί σου!!!

Ο Μπόρχες όμως; που τον έχεις ‘μακριά’;... (Και ούτε ...Λατίνος;!) Μου είπε πως τον στενοχώρεσες... Άκου δύσκολος! Το πολύ, μια ‘δεύτερη’ ανάγνωση κι αυτός, εντάξει!...

A, ναι, κι εγώ τις έχω τις (ανυπέρβλητες, νομίζω) αντιρρήσεις μου με την Τήσντεϊλ! Μπορεί όμως να την συγχωρέσω, γιατί δεν ξέρω κάτω από ποιες συνθήκες τής βγήκε τόση σκληρότητα στον εξώστη... «Για να δούμε αν είναι κόκκινος;» χαχαχα
July 18, 2008 3:25 PM

IGNIS (συνέχεια!)

Καλά, για τον ‘οίστρο’ δεν ξαναμιλώ, Χρυσή πληθωρική μου, γιατί κάνει τους τέσσερις ανέμους πέντε... ;)

Σιγά, τώρα, μη δεν σε ‘δώσω’ στους ‘καταχραστές...’ μ’ αυτή τη μαγεία απ’ το Μάτσου Πίτσου ως τη ζαχαρένια ακρογιαλιά της όμορφης ψυχής σου! xxx
onlysand, July 18, 2008 3:28 PM

από voul-voul
Γειά σου Νανά μου, με τα απογειωτικά ποιήματα!
Έχεις τον τρόπο, ακόμα και τη «θλίψη» να την τραβάς ως την εξάντλησή της, με αποτέλεσμα βάλσαμο!
Απ’ την ώρα που κοιτώ στα σχόλιά σου, ΠΑΛΙ ‘συνομιλούμε’ live! ;)

Καλές διακοπές στον eraser, φιλιά ατέλειωτα στα εκθαμβωτικά κορίτσια που μας ταξιδεύουν στις ομορφιές της ψυχής και της γραφής!

Αχ, κι αυτή η θεσπέσια μουσική!... Ναι, μπορεί να σε κάνει να κλάψεις!

Ignis μου, πώς να σ’ ευχαριστήσω γι’ αυτό το ταξίδι των ονομάτων! :)

Καλό απομεσήμερο στους περαστικούς φίλους που επιμένουν (βλ. Σωκράτη)
voul-voul, July 18, 2008 3:30 PM

από onlysand
Ουπςςς... καλώσ’ τη! :)

Κι εγώ, πώς να σε ευχαριστήσω, Voul-voulίτσα;...

Ναι, για τη μουσική (αυτή και γενικώς)
Ναι, για τα «εκθαμβωτικά κορίτσια» (όμορφα που τα περιγράφεις με δύο λόγια!)

Ναι, πολύ πολύ σημαντική
η «των ονομάτων επίσκεψις»!
Βουρ κι εσύ στο βιβλιοπωλείο, ε; για Λατίνους εραστές (της γραφής, εννοώ...!...;)
July 18, 2008 3:34 PM

MERILou :)

Ναι, καλή νεράιδα κι εσύ... Καλά το μάντεψες: «δεν στέργει ο άθλιος...» ;)
Κι αν κοιμηθώ πρωί, έρχεται και μου χτυπάει το τζάμι μετανιωμένος για να με αποζημιώσει: βρίσκω το συννεφένιο σου μήνυμα και γίνομαι καινούργια :)

(Και, βέβαια, μην περιμένει και η δική σου γλυκειά Ταπεινοφροσύνη να το ‘θάψω’ στον κήπο μου μόνο δικό μου!...)
July 18, 2008 3:37 PM

ERASER :)

Αξέχαστα όμορφα να περάσεις!

Να μας γυρίσεις ανανεωμένος και ευαίσθητα δυνατός ...πανσέληνος
(όπως σε ‘γνωρίζουμε’! ;)
July 18, 2008 3:39 PM

Και τώρα είμαι σίγουρη, πως θα γίνουμε όλη μια νοερή αγκαλιά για τον αγαπημένο μας ΑΛΕΞ: μια ανυποψίαστη βόλτα πριν λίγο στο ιστίο του, με έφερε αντιμέτωπη με την τρομερή είδηση: έχασε προχθές την πολύτιμη μητέρα του και βουτήχτηκε στον πόνο.

Άφησα για το τέλος το Πικρό; Παρασύρομαι, συγχωρέστε με... Έχει κι άλλες φορές παλέψει η αειθαλής Αγάπη με τον ανελέητο Θάνατο – λένε πως πάντα νικάει Εκείνη...
onlysand, July 18, 2008 3:41 PM

από IGNIS
Σε αυτές τις ώρες δεν λέμε τίποτε, όλα περιττεύουν. Ό,τι και να πεις, ηχεί στα αυτιά αυτού που απομένει χωρίς το πρόσωπο που αγάπησε, κούφιο και εντελώς κενό.
Έχω χάσει και τους δυο γονείς, σε παιδική ηλικία τον πατέρα και πριν κάποια χρόνια την μητέρα. Η μόνη φράση που άκουσα (σε ταινία) και με άγγιξε βαθύτατα, είναι αυτή:
Ευχαριστώ για όσον χρόνο φώτισε την ζωή μου
Έτσι απλά. Για όσα χρόνια ήταν ένα αγαπημένο πρόσωπο ήλιος στην ζωή μας, ένα ευχαριστώ. Που έτσι, έλαμπε στις μέρες μας...

Στον Αλεξ την αγάπη μας (δίκιο έχεις Νανά μου, όλοι έτσι μια νοερή αγκαλιά στην πλούσια και θερμή σου Άμμο για τον Άλεξ αυτές τις ώρες) και μακάρι πάντα να βλέπει μέσα στα μάτια των παιδιών του την συνέχειά της.

ΥΓ.
Νανά...από τις πιο όμορφες φράσεις που έχω αντικρύσει τούτη που έγραψες, φράση κόσμημα...θα την θυμάμαι, η νίκη της αειθαλούς Αγάπης πάνω στον ανελέητο Θάνατο... κι αν τους πάρω τα αρχικά και τα ταξιδέψω, λέω να βγάλω την λέξη ΑΘανασία (πόσα άλφα έχει η λέξη αθανασία...με πόση Αγάπη είναι καμωμένη...λες και την κέντησε σφιχτά σφιχτά για να εκμηδενίσει κάθε πόνο)
Ignis, July 18, 2008 4:48 PM

από voul-voul
Στα τόσα όμορφα και τρυφερά που γράψατε κι οι δυο σας ΝΑΝΑ και IGNIS

να προσθέσω κι εγώ τη θλίψη και τη συμπαράστασή μου στον ΑΛΕΞ για την απώλεια τις φίλτατης (όπως πάντα!) μητέρας του. Κουράγιο να τη θυμάται και να συνεχίσει τη ζωή του, όπως κι εκείνη θα το ήθελε!

Νανά, δεν μπόρεσα να μην αναλογιστώ τη συγκλονιστική περιγραφή στο βιβλίο σου. πήγα πάλι να το ξεφυλλίσω...
voul-voul, July 18, 2008 5:01 PM

από ΑΛΕΞ
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Με αγκαλιάζετε και το νιώθω.

Νανά, από την πρώτη στιγμή της απώλειας και συνεχώς έως τώρα μέσα στο μυαλό μου άνεμος τρελός-θαρρείς-γυρίζει πίσω μπρος συνέχεια τις σελίδες του βιβλίου σου, εκείνες που μιλάς για τον πόνο για τη μανούλα...

Όταν μπορέσω θα ξαναπεράσω. Οι λέξεις δεν βγαίνουν εύκολα. Συμπαθάτε με.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!
Alex, July 19, 2008 8:58 AM

από Markos A
Νανά και φίλοι καλημέρα

ΑΛΕΞ, δέξου σε παρακαλώ κι από μένα
τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη μου
για την απώλεια της μητέρας σου.

Δυστυχώς, αυτή είναι η ζωή (και ο θάνατος). Ο χρόνος να είναι σύμμαχός σου.
Σου εύχομαι καλή δύναμη.
Markos A, July 19, 2008 12:23 PM

από onlysand
Καλή σου μέρα, ΑΛΕΞάκι μου :)

κοίτα τι μού ήρθε στο ηλ. ταχ/μείο χθες, μόλις έμαθα για τη μανούλα σου:

Τα δάκρυα είναι καλοκαιρινή βροχούλα για την ψυχή.
Alfred Austin 1835-1914, άγγλος ποιητής

Η ζωή θα σε τραβήξει μπροστά.
Κι αυτός, είναι κανόνας χωρίς εξαίρεση: ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΈ!

Καλημέρα και σε σένα, MARKO
onlysand, July 19, 2008 12:52 PM