έπεα επί άμμου 4/7/08

για το ποστ Το βουνό
από ΑΛΕΞ
Νανά, καλημέρα.
Μου αρέσει να βλέπω στη γραφή των άλλων τη διαχρονικότητα της πέννας τους. Αυτές οι γραφές αντέχουν στο χρόνο μόνο, μιας & έχουν συνέχεια. Ολοκληρωμένα σαφώς έχω μόνο διαβάσει το βιβλίο σου. Αρχικά λοιπόν υπάρχουν πράγματα που μου το θυμίζουν:

α) "ή σκόρπισαν τα λόγια μας
μαργαριτάρια και τα ψάχνω;"

β) "Μόνο μια αιθρία μικρή
παίρνω μαζί μου – σχεδόν
χωρίς αποσκευές, όπως καταλαβαίνεις."

γ) "για το επόμενο μη-με-λησμόνει ταξιδεύω ινγκόγνιτο"

δ) & όλο τούτο το "ταξίδι" μου θυμίζει τη σκηνή με το λεωφορείο & τις στάσεις που περιγράφεις στο βιβλίο σου.

Τώρα εκείνοι οι στίχοι :

"έχω μεταμφιεστεί σε ό,τι πιο δυνατά ποθεί
μια ευχή που μόλις προβιβάστηκε σε κρίμα"

- γνωρίζοντας την τρομερή σου δεινότητα στη χρήση της γλώσσας, την αγάπη & το πάθος σου για αυτή (εύγλωττα ζωγραφίζονται σε αυτούς τους στίχους όλα αυτά), την ασύλληπτη έφεσή σου σε κάθε είδους λογοπαίγνια & προσωπικές αναμετρήσεις με προκλήσεις των λέξεων - οι στίχοι σου λοιπόν αυτοί με παραπέμπουν στη συλλογή σου "Mεταποίηση μεταμφιέσεων" & με κάνουν & οπιτκά να βλέπω & το εξώφυλλό τους, όπου υπάρχει & οπτικό παιχνίδι με τις λέξεις. Να κρύβεται παντού το παιχνίδι & οι ζαριές της ζωής;;;

To "τρυφερότητα της είλης" με παραπέμπει σε άλλο τίτλο συλλογής σου! Κι ύστερα απ` όλα αυτά, αφού το ξαναδιάβασα το ποίημα, ο τίτλος του μου θύμισε το τραγούδι: "Με το βουνό θαα γίνω φίλος...", για αυτό & εξ` αρχής ο τίτλος μοιάζει "ανεπίδοτος".
Και εκείνη η αναφορά στις εποχές & δη στο φθινόπωρο απίθανες.
Ένα ποίημα πλήρες, γεμάτο από ζωή, από αισθήσεις & συναισθήματα.
( ......... )
ΑΛΕΞ, July 6, 2008 11:24 AM

από onlysand
ΑΛΕΞ :)

Και τώρα στα ...βαθιά: πρώτ’ απ’ όλα, νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη για τις λεπτομερείς αναφορές σου στις ‘αφανείς’ δυνάμεις που (με) ωθούν στο γράψιμο.
Είναι τόσο ‘προκλητική’ η ανάλυσή σου, που με κάνει να ξεστρατίσω απ’ την (σχεδόν) πάγια πεποίθησή μου: πως ό,τι ο ‘προτείνων’ έχει να πει, το λέει με τις λέξεις τού 'πονήματός' του.

Ναι, πως αγαπώ τα ‘λογοπαίγνια’ (όταν εξυπηρετούν μία 'σύλληψη') το έχω παραδεχθεί – έχει αρχίσει, όπως σημειώνεις, από τη συλλογή "Mεταποίηση μεταμφιέσεων", όπου ο τίτλος (και όχι μόνο) παραπέμπει στα νοήματα και τις πιθανότητες που κρύβονται σε κάθε εκφραστική απόπειρα – γιατί όχι και «οι ζαριές της ζωής» (συνήθως ερήμην μας).

Το «ανεπίδοτο» που μου έχεις προσάψει, περιποιεί ιδιαίτερη τιμή στα γραπτά μου – προεκτείνοντάς το, μάλιστα, ‘απαντώ’ και σε όσους (καλοπροαίρετους, οπωσδήποτε) τείνουν να ‘εξηγούν’ το ‘ποίημα’ με βιογραφικές (μου) αντανακλάσεις.
Έχω παρατηρήσει, δε, ότι οσάκις έχω διατυπώσει ‘εν βρασμώ’ (συναισθηματικές κυρίως) εμπειρίες, κατά πολύ υπολείπονται από μια ‘ψύχραιμη’ (χωρίς ‘αιτία’) καταγραφή, που σε απορροφά στο ‘σώμα του ποιήματος’ καθεαυτό και όχι στην προσωπική ‘συμμετοχή’.
Όσο μεγαλώνω, προτιμώ αυτό το τελευταίο ;)
July 6, 2008 3:46 PM

ΑΛΕΞ

(συνεχίζω σε καινούργιο σχόλιο, γιατί ο μπλόγκερ κάνει κάτι κολπάκια...)

Για το παρόν ποστ: ε, ναι, δεν μπορεί να μη σου θυμίζει (εγώ την έχω ξεχάσει) ΚΑΙ τη ‘Χαριστική ΑΝΑβολή’ – ο ίδιος άνθρωπος τα γράφει – όπως έχει ειπωθεί, απ’ την αρχή ως το τέλος γράφουμε για το ίδιο πράγμα με – ει δυνατόν - καινούργια λόγια... ;)

Περήφανη με κάνει η αναγνώρισή σου της αγάπης και του πάθους που έχω για τη γλώσσα – και πάντα έκπληκτη, όταν εκλεκτοί άνθρωποι του νου και της καρδιάς όπως εσύ, μπορούν να το διαγνώσουν (παρά την επίσης γνωστή ‘εκφραστική αναπηρία’ μου).

Και για τον τίτλο: επίτηδες φαίνεται ‘ανεπίδοτος’ – για την ακρίβεια (ενώ πολύ μ’ αρέσει και το τραγούδι που αναφέρεις - με το γνωστό λάθος: «...στο πιο ψηλότερο βουνό»), όταν (και συνήθως δυσκολεύομαι) θέλησα να τιτλοφορήσω αυτό εδώ το 'ενσταντανέ', είχα στο νου ένα άλλο, του Πορτοκάλογλου, μ’ αυτό τον τίτλο˙ αν δεν κάνω λάθος αναφέρεται κι αυτό το τραγούδι στις σχέσεις των ανθρώπων.
Τέλος εξομολόγησης (και φλυαρίας)

Πάω σε λίγο να ανεβάσω (εκτάκτως!) αυτό το διάλογο στο ‘φλοίσβο’ – όχι κολακευμένη, πίστεψέ με: μου δίνει χαρά η διεισδυτική ευρηματικότητα που δίνει αφορμές για ουσιαστικές συζητήσεις και προβληματισμό τού (γενικά) αναγνώστη.
July 6, 2008 3:51 PM

Πήγα να σερβίρω και επέστρεψα - συμπληρωματικό :

Ενώ πράγματι έχω ξεχάσει την 'Χαριστική ΑΝΑβολή' - έχω να πιάσω το βιβλίο από την ημέρα που κυκλοφόρησε - η αλήθεια είναι, Άλεξ, ότι οι 'ήρωές' του συνεχίζουν, φαίνεται, να 'ζουν' και να με απασχολούν (έστω και υποσυνείδητα)

Συγνώμη ζητώ απ' όλους για την κατάχρηση
onlysand, July 6, 2008 4:04 PM

από ΑΛΕΞ
( ......... )
Λοιπόν, η διακειμενικότητα με κυνηγά από τα φοιτητικά μου χρόνια. Τι να κάνω! Η "Χαριστική ΑΝΑβολή" είναι ό,τι πιο όμορφο έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια & θυμάμαι πολλά απ` αυτό το βιβλίο.
Είναι πολύ όμορφο που μένει μέσα σου & χωρίς να το θες. Αυτό δείχνει πως ξέρεις να γράφεις με ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Και είναι δείγμα όλων των μεγάλων ποιητών. Μέσα από το επόμενο έργο τους ανακαλύπτεις πάντα τα προηγούμενά τους & πηγαίνοντας πίσω μπρος στο χρόνο & στα κείμενά τους ανακαλύπτεις τη μαγεία της γραφής & το απόσταγμα του λόγου & της σοφίας τους.
Σε ευχαριστώ για τα καλά & ευγενικά σου λόγια και ότι δέχτηκες με καλοσύνη τη μακροσκελή "προοπτική" που πήγα να δώσω στο ποίημα σου. Ευχαριστώ & για τη μεταγραφή στο ΦΛΟΙΣΒΟ. Θα μπω εκεί στη συνέχεια.
Αν δεν είχα το θάρρος δεν θα το κανα, φυσικά. Κάποτε κάπου βρήκα & τον μπελά μου θέλοντας να δώσω προοπτικές στα γραπτά ατόμου που γράφει εξαιρετικά & από τότε δεν μου ξαναμίλησε... Καθένας βέβαια (έτσι & εγώ εδώ) δίνει μόνο μια, δυο προοπτικές σε ένα κείμενο. Οι πραγματικές προοπτικές κάθε κειμένου είναι άπειρες, όπως σίγουρα συμβαίνει & στο άψογο & εξαιρετικό σου ποίημα.
Προσωπικά με έχει μαγέψει η ομορφιά από το εξώφυλλο της "Μεταποίησης Μεταμφιέσεων". Αυτό έχω δει. Το μέσα δεν το ξέρω. Καί είναι αν δεν απατώμαι η δεύτερη έντυπη ποιητική σου απόπειρα; Καλά λεν λοιπόν (με την έννοια της "συνέχειας" που λέω) πως "τα στερνά τιμούν τα πρώτα"!
Το εξώφυλλο αυτό είναι στο "Πρώτο τετράδιο της Άμμου" & μπορούν να το δουν εκεί όλοι οι φίλοι μας.
( ......... )
ΑΛΕΞ, July 6, 2008 6:39 PM

από onlysand
ΑΛΕΞ :)

σ' ευχαριστώ και πάλι που 'ζωντανεύεις' τα γραπτά μου με την ενδελεχή προσοχή και ανάλυσή σου - ειλικρινά, νιώθω ταπεινή ευγνωμοσύνη για ένα δώρο που ΔΕΝ μου οφειλόταν.
( ......... )
onlysand, July 7, 2008 2:45 PM

για το ποστ Η Λέξη
από ΑΛΕΞ
Νανά, ειναι όλα τέλεια! Ειναι η υπέροχη "θαλασσινή" μουσική, το "θαλασσένιο" ποίημα με την καμπανούλα που όσο το διαβάζεις νιωθεις μιαν αύρα θαλασσινή να σε κυκλώνει & ακους -θαρρείς-έναν φλοίσβο από παντού &αρχίζουν τα όνειρα να ρίχονουν τις σταλαγματιές απ` τη δροσιά τους!
Κατάλαβες πόσο μου άρεσε.
ΑΛΕΞ, July 10, 2008 2:04 PM

από
ERASER
Νανά, δεν βρίσκω κι εγώ τη «Λέξη» να σου γράψω για το φλοίσβο και την αύρα και τη δροσιά που αποπνέουν όλα σου τα ποιήματα
γιατί είσαι πάντα τόσο φειδωλή - ακολουθείς πράγματι «την τακτική των ονείρων» και μας αφήνεις «πεινασμένους» - θέλω κι άλλο!
ERASER, July 10, 2008 2:34 PM

από MERIL
Ομολογώ πως κρυφά σε βλέπω, και μόνο να σωπαίνω επιθυμώ
Τις λέξεις τις έχεις πάρει όλες -μάγισσα εσύ-
τις διαφεντεύεις όπως άλλος δεν δύναται
Κι ακόμα τούτο λέω σου, σε καμαρώνω
MERIL, July 10, 2008 3:47 PM

από
VOUL-VOUL
"το ρολόι του Κόσμου...
στον ουρανό παλίρροια ψυχή..."

κι εκείνη η Λέξη που λείπει

"γυαλί μα που δεν βρίσκει φλέβα"

για να γίνουν ποίημα οι σχέσεις των ανθρώπων...

Νανά μου, τα λες τόσο "ήσυχα" και αυτονόητα, μάγισσα, καλά σε λέει η meril: ξετυλίγεις το θαύμα μπροστά στα μάτια μας, κι εμείς; αν δεν έχουμε απαντήσεις, τουλάχιστον γινόμαστε ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ :)

Να αποχαιρετήσω από τώρα τον Άλεξ, μην τυχόν δεν προλάβω αύριο:

Και πάλι ΌΜΟΡΦΕΣ και ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΣ διακοπές να έχεις, και να γυρίσεις ξανά "καινούργιος" και δημιουργικός!
VOUL-VOUL, July 10, 2008 8:21 PM

από ΑΛΕΞ
voul-voul, σε ευχαριστώ πολύ & εύχομαι & συ να περάσεις πολύ όμορφα. Παρακαλώ δε οι ευχές σου να πιάσουν τόπο & τίποτε τουλάχιστον για ένα μηνα να μη με γυρίσει πίσω. ( ......... )
Να δώσω πρώτα τις ευχές μου στην οικοδέσποινα & σε όλη την ξεχωριστή παρέα της "Άμμου". Καλό καλοκαίρι σε όλους/ες. Να περάσουμε όλοι όμορφα. Καθένας με τον τρόπο του & όπως του αρέσει & μπορεί. Ας αναβαπτιστούμε & ας πάρουμε νέες δυνάμεις που σίγουρα όλοι τις χρειαζόμαστε. Και να συμβεί σε όλους μας αυτό που λέει η ΝΑΝΑ στη "Μεταποίηση μεταμφιέσων" Το αντιγράφω εδώ ως ευχή για όλους μας :

"Να κλείσω τα μάτια
σ’ ένα ύπνο παιδί
και να ξυπνήσω επιτέλους
στην αρχή που μου ανήκει."

Η "έσω & έξω αρμονία" (ΔΙΚΑ ΤΗΣ λόγια πάλι) ας έρθει να μας βρεί όλους.
Καλό μας καλοκαίρι (επιτέλους!!!)
ΑΛΕΞ, July 11, 2008 10:39 AM

από
MARKOS A
Νανά, ένα ακόμη ΠΟΙΗΜΑ, που μας αναπτερώνει απ' την άθλια περιβάλλουσα πραγματικότητα, με όνειρο αλλά και προβληματισμό.
(Με πρόλαβαν και τα είπαν πολύ καλύτερα ο eraser, η meril και η voul-voul και βέβαια ο Άλεξ!)

Κλίμα... διακοπών βλέπω, εγώ θα φύγω την άλλη βδομάδα, αλλά πάντα θα βρίσκομαι σε "σύνδεση" με την "Άμμο".

Άλεξ, την Ουρανούπολη την είδα μόνο... τράνζιτ, πηγαίνοντας στο Άγιον Όρος. Πολύ ωραία φωτο! Γαλήνη και (ανά)παυση από την αγχώδη καθημερινότητα. Να περάσεις αξέχαστα και να φορτώσεις "μπαταρίες"!

Όμορφες διακοπές - όσο ακόμα μπορούμε - σε όλους τους εκλεκτούς φιλους!
MARKOS A, July 11, 2008 11:40 AM

από onlysand
VOUL-VOUL, ERASER, MARKO :)

Έχω ξαναπεί, πως η ‘υποδοχή’ ενός αναγνώσματος έγκειται ΚΑΙ στις ‘κεραίες’ τού αποδέκτη – να είστε καλά! :)

Το μόνο ...κουσούρι που σας βρίσκω: είστε ‘unblogged’ ;Ρ

Καλά που το θυμήθηκα! Αύριο φεύγει ο Άλεξ και εδώ, χιλιόμετρα μακριά – άσχετο! – η ...κοινωφελής ΔΕΗ κόβει το ρεύμα στην περιοχή μας, 12 – 6 μ.μ.!...
July 11, 2008 12:27 PM

MERILou :)

Τι να σου πω, τώρα, Γλυκειά και Ανθεκτική;!
Κι εγώ «να σωπαίνω επιθυμώ», όταν διαβάζω υπερβολές που με κάνουν να κοκκινίζω...

Εσύ, πάλι, συγκινητική μου, που μας έκλεισες πορτοπαράθυρα και νότες ψυχής, ξέρεις ότι μπορείς να ‘ανεβάσεις’ ποστ με μελλοντική ημερομηνία; Να σε ‘βλέπουμε’ κι ας μην είσ’ εδώ – μόνο τα σχόλια μπορείς να κλείσεις...
( ......... )
July 11, 2008 12:28 PM

ΑΛΕΞάκι :)

Να περάσεις τόσο όμορφα τις διακοπές «που σου ανήκουν» (μια και ...ξέθαψες τον πρωτόλειο στίχο μου), που όχι μόνο να τις νοσταλγείς, αλλά και να τις βιώνεις σε κάθε δύσκολη στιγμή τού χειμώνα! :)

Α, πραγματικά είσαι τυχερός, ‘αδελφάκι’, σε τέτοιο ονειρικό τοπίο!
( ......... )
Μάρκο, έχεις δίκιο: γαλήνη, ομορφιά και αρμονία, ηρεμία, ανάταση – αχ!...

Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για τα αφειδώλευτα (και ανεξάντλητα!) γενναιόδωρα σχόλιά σου – καλή ‘αντάμωση’! :)
onlysand, July 11, 2008 12:33 PM

από IGNIS
Αχ αυτά τα γλυκόπικρά σου ποιήματα...το κελαρυστό νεράκι της ανεπαίσθητης μελαγχολίας με τι τρυφεράδα βρέχει τους λογισμούς των αναγνωστών σου...
Να διαλέξω ετούτο εδώ από το πρώτο (Το βουνό):

Ό,τι χάνεται σού ανήκει για πάντα
κι εγώ ακολουθώ την τακτική των ονείρων˙
για να σου λείπω.

(ω θεέ μου, θεέ μου...άραγε ονειρεύονται καθόλου αυτοί που αγαπάμε, ή μόνον εμείς όταν αφηνόμαστε τόσο ευάλωτοι;)

Κι από κείνο το αριστουργηματικό το δεύτερο, τι να πρωτοσυλλέξω; Ποιο πέταλο φράσης του ανθού ποιήματος; Τι να πρωτοθαυμάσω;

Μάζεψα όλα τα ρούχα των εκρήξεων
να μείνουνε γυμνές οι αστραπιαίες
...
Μόνο μια αιθρία μικρή
παίρνω μαζί μου
...
Αφήνω τα παράθυρα ανοιχτά στο κύμα
για το επόμενο μη-με-λησμόνει ταξιδεύω
ινγκόγνιτο έχω μεταμφιεστεί
σε ό,τι πιο δυνατά ποθεί
μια ευχή που μόλις προβιβάστηκε
σε κρίμα.

Εκφραστική αναπηρία;;; Τι λες παιδί μου εσύ; Αναπηρία;;; Με τέτοιες εκφράσεις; Θεά Κάλι και με τα πολλαπλά χέρια σου εγγίζεις την ψυχή μας, από παντού. ΕΞΟΧΟ!
Άλεξ (που "διακοπεύεις" και καλά να περνάς) μιλάς εξ ονόματος όλων μας. Μόνον επειδή εγώ έχω βγάλει την κακή φήμη όταν με τόση ζέση (γκουχ γκουχ... Μέεεεριλ) επαινώ αυτό που μου αρέσει (έτσι παίρνω φωτιά εγώ, με μια παρόρμηση σπινθήρα), δεν μιλάω πλέον (εντάξει, διορθώνω, δεν μιλάω όχι και τόσο πολύ όπως πριν... χι χι χι) και σε ευχαριστώ που τα λες διότι μας εκφράζεις ΟΛΟΥΣ εδώ. Απαρτία. (ορίστε, δώσαμε όλοι στίγμα!)

Από τους τελευταίους έρχομαι, διότι κι εγώ είμαι σε διακοπές με ολίγον προβληματική σύνδεση (πάει μπουσουλώντας) πάω κι έρχομαι (ναι, είμαι μοναδική, η μοναδική που κάνει διακοπές στις διακοπές της, το’χει πετύχει άλλος τέτοιο κατόρθωμα να διακόπτει διακοπές;;;;;) έρχομαι και ξαναφεύγω και η σχέση με το διαδίκτυο αποσπασματική κι αυτή, όποτε είμαι μόνη μου και ήσυχη, την φονεύει η πλανεύτρα θάλασσα, χάνω τις λέξεις μου μέσα στις αποσκευές μου (να είναι με τα καλλυντικά, την μουσική, τα μαντίλια ή τα μαγιώ δεν ξέρω...), τις ξαναβρίσκω με το κύμα, τις φέρνει πίσω ο φλοίσβος του, κι όταν κάνω πως απομακρύνομαι, τις ξαναπαίρνει δικές του.
Αν τυχόν σας τις φέρει κοντά σας, να ξέρετε πως έχουν και την αγάπη μου μαζί.
Σε σένα μάλιστα Νανά, το κύμα μού εξομολογήθηκε ότι σε περιμένει να ζήσεις όλο το καλοκαίρι που σου ανήκει σαν να μην το μίκρυνε κανείς ποτέ. Ατόφιο.
Καλά να είσαι, μέσα έξω και σε διάθεση και δημιουργία ομορφιάς, καλά να είστε όλοι.
July 12, 2008 9:55 PM

(εγώ χωρίς υστερόγραφο;;;; ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!!!!)

Και ναι, είναι ξεχωριστή η φράση –στροφή, που υπενθυμίζει ο Άλεξ:

Να κλείσω τα μάτια
σ’ ένα ύπνο παιδί
και να ξυπνήσω επιτέλους
στην αρχή που μου ανήκει

Τόσο τέλεια, που ματώνει.
Πότε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα είναι δικό μας κάτι... Διότι δεν είναι μόνον οι άλλοι που επιμένουν να το προσεταιρίζονται, να το βάλλουν ή να το υπονομεύουν, μα οι
"γνωστοί άγνωστοι μασκοφόροι μας φόβοι" (δικό μου είναι αυτό!) που μας εμποδίζουν ακόμα και να απολαύσουμε αυτό το συχνά μικρό (την ευτυχία των απλών πραγμάτων) μα τόσο μεγάλα θαυμαστό που μας συμβαίνει κάποιες στιγμές στις ζωές μας. Και μόνον όταν περάσει, τότε ανακαλύπτουμε την αξία του ή ότι ήταν αληθινό. Και δικό μας...
Να έρθει λοιπόν αυτή η ευλογημένη αρχή για να ξετυλίξουμε χρωματιστό κουβάρι το νήμα της για να μας οδηγήσει σε διαδρόμους ευτυχίας. Και να μην χαθούμε πια.

IGNIS,
July 12, 2008 9:58 PM

από onlysand
IGNIS :)

Κι άλλη καλή νεράιδα που μας λείπει!...
Μα δεν πειράζει: σου πάνε οι διακοπές, Χρυσή – συνέχισε! Κι ας σε ...στερούμαστε εμείς εν μέσω διαλειμμάτων... ;)
Καλύτερα, παρά να αναρωτιέμαι αν πλέει η ανοιχτή ψυχή σου σε σμαραγδένιες θάλασσες ή σε αφρισμένους ωκεανούς παλεύει...
Ίσως το κλειδί να βρίσκεται ανάμεσα σ’ αυτές τις λέξεις «(να μην) αφηνόμαστε τόσο ευάλωτοι» - αλλά, κι εγώ, με τι μούτρα να γίνω ‘δάσκαλος που δίδασκε...’ ;)

Πολύ θα το ’θελα κι εσένα να σε πείσω: είμαι κοινωνικά δυσλεξική (=αντικοινωνική με τα όλα μου!), αλήθεια σού λέω και δεν μ’ ευχαριστεί... Είναι που, εδώ, νιώθω ασφαλώς ‘κρυμμένη’ και, ενώ φαίνεται η ψυχή, μιλάει με
άλλα λόγια – επιπλέον, έχω την τύχη να τα εννοούν και να τα ταξιδεύουν οι Εκλεκτοί που με τιμούν με τα ίχνη τους στην ‘άμμο’...

Όπως: δεν ξέρω τι να κάνω με τις εξαίσιες καταθέσεις σας˙ ίσως ήταν λάθος η δημιουργία του μπλογκ ‘καταχραστές ...θαυμάτων’ – δεν εννοούσα να ανεβάζω τα κολακευτικά σχόλια που αφορούν τα σκιαγραφήματά μου. Απ’ την άλλη, χάνονται τα μικρά διαμαντάκια σας, ψυχής πετούμενης και πρόθυμης γενναιοδωρίας κομψοτεχνήματα, μόνο και μόνο επειδή δεν είναι ‘αντικειμενικές’ πληροφορίες (π.χ. για τον Νταλί)...

Πρέπει να κάνω πως είμαι μία ...άλλη - δεν βρίσκω τον τρόπο! ;)
July 13, 2008 2:22 PM

IGNIS (ξέρω πως θα σου κάνει έκπληξη και δεν κρατιέμαι απ' τη χαρά μου ;)

Ένα δωράκι ήθελα να σου χαρίσω – μέσω των «καταχραστών...», αλλά δεν μου κάνει τη χάρη: είναι φλας πλέιερ και δεν αντιγράφεται. Κρίμα, γιατί θα ήταν η πρώτη εξαίρεση (φωτο) στο μπλογκ των σχολίων σας...
Όμως, κι έτσι, κάνε μια βόλτα στη γλαυκή ανάμνηση :)

http://www.francos.gr/gb.html
(αφού μπεις στη σελίδα, κλικ στις photos!:)
onlysand, July 13, 2008 2:25 PM

από IGNIS
Δεν το πιστεύω...είσαι φοβερή!!!!!!!
Σε φιλώ σε φιλώ σε φιλώ (τρεις φορές για να το εμπεδώσεις)
Με γύρισες στα νιάτα μου, στα πολυαγαπημένα κι ανεπίστρεπτα νιάτα...
Με γύρισες στις πιο καλές μου διακοπές, στην πιο τρελή μου χρονιά... Τα είχα τότε βροντήξει από την δουλειά μου μόνο για να μην χάσω το 20μερο ταξίδι στην Σαντορίνη, τέτοια τρέλα... πραγματικά, δούλευα σε έναν αρχιτέκτονα-γραφίστα, και ένα μεσημέρι σκασμένη (δεν πλήρωνε και καλά, τρίχες) με τα "κάνε αυτό και κάνε εκείνο μετά, κι όταν τελειώσεις φρόντισε το άλλο" (γκρρρρρ), και "πήγαινε και τους τσίγκους για την εφημερίδα" (κι έσκαγε ο τζίτζικας) τα παράτησα όλα κι έφυγα. Την άλλη μέρα ταξίδευα, 10 ώρες τότε το ταξίδι, μα χαλάλι...
Πού είναι αυτό το Maria Callas champagne cocktail, γιατί δεν μου το σερβίρανε εμένα τότε...αααααχ...
Εκεί δίπλα στις σκάλες αν θυμάμαι καλά ήταν το "grotto", ένας χώρος σαν μικρό σπήλαιο μέσα στον βράχο, δροσερός, και χώραγε υπερμεγέθη παρέα. Αν πήγαινες πιο αργά και δεν έβρισκες σεζ λόνγκ με θέα στο ηφαίστειο, χωνόσουν εκεί...μα παντού η μουσική σε ακολουθούσε μαγικά, στην σωστή ένταση, στην σωστή ατμόσφαιρα...
Νανά μου, όλες τις μπουκαμβίλιες των διακοπών μου, τους ιβίσκους και ό,τι λαμπερή καλοκαιρινή ανθοφορία έχω τραβήξει φωτογραφία στην ζωή μου, δεν θα με φτάσει για να σου πω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
IGNIS, July 13, 2008 5:26 PM

για το ποστ 14 Ιουλίου 1789...0
από
MARKOS A
Μια εξαίσια αλληγορία της επανάστασης και της φθοράς της, Νανά!

Το αίμα της Ιστορίας από το 1789 ως το... 0 των ημερών μας...
( ......... )
markos A, July 14, 2008 12:12 PM

από onlysand
MARKOS :)

ιδιαιτέρως με εντυπωσιάζει η σημείωσή σου για το 0 (μηδέν) - δεν περίμενα να το 'δει' κανείς!
onlysand, July 14, 2008 2:28 PM

από IGNIS
Είσαι σε οίστρο ή ιδέα μου;
Είσαι είσαι...
Κι αυτό το "να φέξει πρώτο χάδι", πώς τα κλείνεις έτσι Νανά...τι τέλη βάζεις!
(φέγγουν και τα άτιμα τα χάδια ήλιοι, φέγγουν ολοπόρφυρα... πόσο δίκιο έχεις...)
Λοιπόν το ομολογώ, μπορεί να έχω κόλλημα με την λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, είναι πρώτη στις προτιμήσεις μου χρόνια τώρα, αλλά ενώ ήξερα περί Βαλιέχο, δεν είχα διαβάσει. Τον άλλο περουβιανό (όχι ποιητή σαν τον Βαλιέχο) που έχω διαβάσει εξ ολοκλήρου μια και διάβασα οτιδήποτε έχει μεταφραστεί δικό του, και που υπεραγαπώ, είναι τον Μάριο Βάργκας Λιόσα (δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα του, όλα τα λάτρεψα, αλλά ξεχωρίζω το πικρό "Μια ιστορία για τον Μάυτα". Κι αν θέλετε να γελάσετε: "Ο Πανταλέων και οι επισκέπτριες")
Εξ αιτίας σου, θα διορθώσω την παράλειψη με τα Ποιητικά Άπαντα του Βαλιέχο, όπως είδα, εκδόσεις Gutenberg 2001. (είμαι η χαρά του βιβλιοπώλη, τρέμε κύριος σού'ρχομαι, μακραίιιινει ο κατάλογος!), κι ελπίζω η μετάφραση του Καππάτου να προσφέρεται, διότι έχω δει μεταφράσεις Νερούδα που μου ερχόταν να ...άστα...
(Αλίμονο στην ποίηση που όταν μεταφράζεται δεν παραμένει Ποίηση)

Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου στην ταλαντούχα μας Οικοδέσποινα, και σε όλους τους φίλους εδώ, της ακριβής μας Άμμου.

ΥΓ φοβερή φωτογραφία εκείνη με το σπλατς αίμα. Κι ό,τι έφαγα ζουμερά κεράσια.

ΥΓ(2)
Αμ το άλλο;;;
αχ αυτές οι γκιλοτίνες... και τι δεν θα αποκεφαλίσουν...
Όχι, το ορκίζομαι, εγώ δεν σκέφτηκα την 14 Ιουλίου την Βαστίλη και τα λοιπά, απλώς ό,τι καρατομείται... ειλικρινά μου διέφυγε η ημερομηνία!!!!
Κι ήρθε ντααααν η γκιλοτίνα και με απόσωσε!! (δες και θα δεις... )

ΥΓ (3) πάω τώρα κι από τον Φλοίσβο

Το εσαεί τρελλλλαμένο:
Εγώ
IGNIS, July 15, 2008 5:19 PM

από onlysand
IGNIS :)

εγώ σε οίστρο;!... γελάστηκες, γλυκό και τρελαμένο ;)
ό,τι μου χάρισε η Έμπνευση, κείται πίσω μακριά στους δύο προηγούμενους μήνες - τώρα, μυαλό νερουλιασμένο χωρίς νερό. τα γνωστά...

όμως, για τα δικά σου Ακατάλυτα - μιλιά, ε;! (Στα πρόθυρα τού να ...θυμώσω!)
αντ' αυτού, πάω στον 'φλοίσβο' να σου χαρίσω τους "Τέσσερις Ανέμους" τής Σάρα Τήσντεϊλ ;)
αφού για τον αγαπημένο Βαλιέχο εκκρεμεί αφιέρωμα απ' τον Απρίλη...

Εδώ που τα λέμε: τόσο ο Βαλιέχο όσο και η γκιλοτίνα, στη θέση τού λ(άμδα) θα έπρεπε να έχουν γ(άμα) - τα λ είναι διπλά, γιαυτό...
onlysand, July 16, 2008 1:37 PM

από RETURN (έπεα επί άμμου 17/7/08)
( ......... )
Η Γαλλική Επανάσταση είναι μάλλον μια διανοητική "λαιμητόμος" από μόνη της.
Θέλω να πω δηλαδή ότι τα μεν αιτήματά της ήταν δίκαια, αλλά ποτέ άλλοτε δεν είδαμε τόσο ανάγλυφη την αυθαιρεσία μιας νεόκοπης εξουσίας η οποία θέλοντας να ανατρέψει το ancient regime παρολίγον να ...ανατρέψει και κάθε κεφαλή ζώντος ανθρώπου στη Γαλλία.

Σίγουρα, δεν μπορεί κάποιος να "καταδικάσει" τη Γαλλική Επανάσταση γι'αυτό.
Μια επανάσταση είναι πάντα ένα
φυσικό φαινόμενο πρώτα και κύρια.
Όπως ακριβώς δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς για έναν φουσκωμένο χείμαρρο, άλλο τόσο δεν μπορεί κάποιος να κρίνει μια επανάσταση με αυστηρά ηθικά κριτήρια.

Όμως το παρακάναν, είναι αλήθεια.

Τα μέτρα προφύλαξης και αυτοάμυνας μιας επανάστασης ποτέ δεν πρέπει να κατρακυλούν σε εγκληματικές συμπεριφορές.

Ίσως είναι εδώ, η ποιητική αλήθεια (ο Σέζαρ Βαγιέχο) έναντι της ιστορικής αλήθειας της 14ης Ιουλίου, που μπορεί κάπως να βάλει τα πράγματα στη θέση τους από τη σκοπιά του "δέοντος" φυσικά, για τις γενεές που είναι να έλθουν.
RETURN, July 21, 2008 3:18 PM

από onlysand
My RETURN :)

έχεις απόλυτο δίκιο: η γαλλική (όπως και κάθε επανάσταση) διεπόταν από φρικαλεότητες και αδικίες ανά πάσα στιγμή – τι να ...πρωτοδιαλέξεις!... ;)
Λες και «το ancient regime» θέλει τον ...καθρέφτη του για να πεθάνει!
Εντάσσεται, νομίζω, κι αυτή η κορυφαία-όπως-και-να-το-κάνεις ενέργεια του ανθρώπου στο πεπερασμένο της φύσης του. Το οποίο, όπως τόσο καίρια σημειώνεις, μόνο «η ποιητική αλήθεια» μπορεί να υπερκεράσει και να σώσει.
onlysand, July 21, 2008 7:42 PM

10 σχόλια:

akb8862 είπε...

Νανά, χίλια ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ΤΙΜΗ ! είπα πάρα πολλά στην " Άμμο"...Υποκλίνομαι τώρα & σιωπώ.

onlysand είπε...

ΑΛΕΞ :)

είναι τέτοια η γενναιοδωρία σου, που
τα ...σαρώνει όλα!... ;)

Η τιμή είναι δική μου, καλό παιδί :)

Ignis είπε...

Νανά.... αυτό το καλό παιδάκι ο Αλεξ γιατί καλέ σιωπάει, ε;;;;; Λέω να τον βγάλουμε πρόεδρο με συνοπτικές διαδικασίες και να ομιλεί εκ μέρους όλων μας διότι σου τα λέει πολύ καλά και καλά θα κάνεις να τον ακούς. Μετά δια βοής θα ψηφίζουμε επικροτώντας και θα λέμε όοοολοι κι άλλο κι άλλο
Και θα μείνουμε πάντα παιδιά!

(γιατί όχι;;; θέλει κανείς μας να γεράσει;;; α πα πα πα πα, είμαστε μια χαρά στα λογικά μας, ποτέ τέτοιο πράγμα. Να μισούμε τόσο τον εαυτό μας και να θέλουμε να τον στραγγίσουμε, δεν λέει! Εγώ μάλιστα λέω να πλέξω κοτσιδάκια τα μαλλάκια μου και να βάλω και δυο φιόγκους-φιούμπες ρόζ. Τόσο καλά!)

Ανώνυμος είπε...

Καλά είπα να κάνω κι από δω μια βόλτα!... Βλέπω, Νανά, σιγά σιγά "χτίζεται" κι αυτό το στέκι μας ;)

Κατά τ' άλλα, προσυπογράφω όσα καταθέτει η Ignis: ο Άλεξ αρχηγός, κι εσύ Νανά... παυσάτω! ;-Ρ

Αν και, εδώ που τα λέμε, νομίζω είσαστε απ' την ίδια στόφα - δηλ. Ignis, κι ΕΣΥ δεν θέλεις να ακούς τα καλά λόγια! ;)

Και, θυμήθηκα ένα τραγουδάκι...
"...δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλες νεκροθάφτες..."

Με... κοτσιδάκια ή χωρίς, να είστε
πάντα καλά! :)))

Ignis είπε...

Πες τα Voul –Voul πες τα!
(όχι τα καλά λόγια καλέ, εγώ ντρέεεεπομαι κοκκινίζουν και τα μαγουλάκια μου, είμαι συνεσταλμένο εγώ, τι νομίζετε καλέ;)
Πές τα με το τραγουδάκι και τύφλα νάχουν οι νεκροθάφτες (να τους θάψουμε ούλους τους μπαγαπόντηδες )
Να συνεχίσω Βουλ-βουλίτσα μου;
(σ'άρεσε αυτό;)
Στο ίδιο μήκος κύματος φυσικά κι ...ωπα, να καούν τα κάρβουνα!
"Είμαστ' ακόμα ζωντανοίιιιιιιιι
στη σκηνήηηηηηηηη
σα ροκ συγκρότημα
"
(πάει... λάλησα...)
(το ορκίζομαι, δεν τά'χω πιεί, οι καφέδες είναι, είμαι στον 4ο...ολονυκτία θα έχω...)

Πάω τώρα να γράψω ένα πονεμένο ποίημα για να στανιάρω....χο χο χο

onlysand είπε...

IGNIS & VOUL-VOUL :)

Τι κάνετ' εδώ, ρεμπετο-ροκούδες μου; έχετε στήσει γλέντι;!

άντε, να καούν τα χλωρά, να καούν τα ξερά, να καούν τα κάρβουνα, να σκάσουν κι οι ...οχτροί μας χαχαχα

Αφού με καφέδες - εγώ μόνο νερό! - έχουμε τέτοιο κέφι, σκέψου και με κανα σφηνάκι τι θα γινόταν - τι τραβάμε κι εμείς οι συνεσταλμένες (καθόλου αστείο!)

Ignis είπε...

χαχαχαχα... τώρα με τα νέα πρόσθετα της ανάρτησης βγήκε φάτσα φόρα και η περιπέτειά μου για να ξέρουν άπαντες πόσο υπεύθυνο άτομο είμαι όταν δουλεύω και σε μία θρυαλλίδα παρόρμηση την κοπανάω από παντού (η ψυχή φεύγει, το χούι μένει) (και ο Λιούι και ο Ντιούι)
Καλέ σήμερα λέω να πιάσω άλλο τραγούδι εδώ που είμαι (που είσαι Voul-Voul να τραγουδήσουμε μαζί;;), αυτό που έλεγε η Γεωργία Βασιλειάδου:
"να με παίρνανε τα κύματα, οι άνεμοι, τα σύγνεφα....."
Αν κατέβω στην θάλασσα θα με μαστιγώσουν ανελέητα τα κύματα (σκέτος Ειρηνικός είναι, πω πω... κύμα για σέρφερς και θάλασσα θολή, πράσινη και αφρίζουσα λευκή) η αλμύρα, κι ο άνεμος θα με πάρει και θα με σηκώσει. Λύσσσσσιαξε λύσσσιαξε, αναπαμό δεν έχει.
(Mission Impossible μοιάζει να είναι το μπάνιο, εντελώς)
Έτσι κάνω serf στο διαδίκτυο, είναι ασφαλέστερο!

Σπερούδια κι από δώ

ΥΓ. κρατιέμαι, δεύτερος καφές.
Μόνον.
(έχω πυγμή, είμαι σκληρός τύπος εγώ)
(μπουχαχαχα)

Ανώνυμος είπε...

Εδώ είμαι, Ignis μου ;)

ξεθεωμένη απ' τη ζέστη και το... κυκλοφοριακόοο!...
αν δεν περάσω κι απ' την "Άμμο" και τον "Φλοίσβο" της, να πάρω μια ανάσα και τις χαριτωμένες αφηγήσεις σου - πού θα πάω... σερνάμενη;...

τυχερή μου, για να'χεις κύματα, θα φυσάει και τρελά - εδώ, άπνοια και καζάνι σε βρασμό, 40 πυρετό!

Ωραία η Βασιλειάδου, ε;!... χαχαχα

Προτείνω "Απόψε στις ακρογιαλιές"!

Καλησπέρες σε όλους για μια δροσερή νύχτα - βοήθειααα!!! ;)

Ignis είπε...

Φυσάει.... καρεκλάτος! Μόλις έδεσα φιόγκο (όχι τις κοτσίδες!) τις καρέκλες και το τραπεζάκι στο μπαλκόνι, τις πήγαινε και τις έφερνε.
Να είχαμε λέει έναν καιρό ..ατόλλης..να είχε τόση ζέστη για μπάνιο, αλλά όχι να σκας. Να φυσάει λίιιιγο ίσα ίσα να δροσίζεσαι. Να έχει ήλιο αλλά όχι να καίει, να μην είσαι υποχρεωμένος να είσαι συνεχώς με το τιραντάκι.
Να είχαμε μια θάλασσα διάφανο γυαλί. Μια συστάδα φοινικιές να έγερνε νωχελικά πάνω στην άσπρη κρυσταλλική άμμο. Να έριχνε σκιά ως μέσα στα νερά. Που θα ήταν σαν πετράδι αστραφτερά και τυρκουάζ. Να είχαμε μια καλυβούλα εκεί μες στο νερό χωμένη σαν βαρκούλα. Κι αντί να κάνεις ντους όταν ξυπνάς, να βούταγες μες το νερό από την πόρτα σου...
Να είχαμε ένα όνειρο...

onlysand είπε...

IGNIS ;)

τώρα, γιατί μου κόβεις τη φόρα-ευχαρίστηση να ανεβάζω τα 'σπαρταριστά' σου... ;(
(είμαι, ξέρεις, πολύ εύθικτη και υποχωρητική στις παρατηρήσεις των φίλων)

πριν σου χαρίσω το ποίημα, να σας ζητήσω ευγενικά (ΚΑΙ στη VOUL-VOUL!) να σταματήσετε το ...κέντημα εδώ στον 'φλοίσβο', γιατί πώς θ' ανεβάζω 'σχόλια' επί 'σχολίων' που αξίζουν πρωτοσέλιδα (όπως αυτό το άπιαστο ΟΝΕΙΡΟ!)... ;0

"Τέσσερις άνεμοι φυσούν στον ουρανό
«πέστε μου τι πρέπει να κάνω για
να ’ναι ο εραστής μου αληθινός». Είπε ο Νότιος: μη βάζεις φιλιά στο στόμα του˙
κι ο Δυτικός: πλήγωσε την καρδιά μέσα στο στήθος του˙
ο Ανατολικός είπε: διώξ’ τον άδειο απ’ τη γιορτή˙
τέλος, ο Βοριάς: σπρώξ’ τον έξω στη θύελλα
όταν η τέχνη σου γίνει πιο σκληρή απ’ αυτόν,
τότε η Αγάπη θα είναι τρυφερή μαζί σου."
Σάρα Τήσντεϊλ