έπεα επί άμμου 11/5/08

από IGNIS
( ......... )
Και να πω μια μικρούλα δική μου ιστορία, δεν με νοιάζει να την φέρω εδώ στο διαδίκτυο όπου δεκάδες οφθαλμοί όχι απαραίτητα φιλικοί και με ευγενική ψυχή όπως εσείς εδώ οι γράφοντες, καραδοκούν για δικούς τους λόγους, πόθους και δεν ξέρω τι άλλα, ανάρμοστα. Ας είναι. Απαξιώ πλέον να ασχολούμαι με το ποιος ορά και δεν μιλά περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο και μετά λασπολογεί ανώνυμα και παρουσιάζει της ψυχής του τον βόρβορο (έχω δει πολλές παράνοιες καταγραμμένες...)

Στην ηλικία του Χριστού ευρισκόμενη έχασα εκείνη την υπέροχη γυναίκα που με έφερε στον κόσμο. Κλινήρης, εγνώριζε το τέλος της κι εμείς και εκείνη, και μάλιστα πεισματικά το επεδίωξε (ναι, ορίζουμε με την σκέψη μας και μόνον, τον δρόμο προς τα εκεί. Προς την άλλη όχθη. Το λένε αλλιώς "παραίτηση")
Εγώ παρίστανα ότι δεν τρέχει κάτι, μάλιστα την υστάτη της μέρα ήμουν αρκετά στριφνή και αυστηρή μαζί της, μήπως και την κινητοποιούσα λίγο...
Έφυγε μόλις έμεινε μόνη της μέσα στην νύχτα. (αυτό το κάνουν πολλοί αν το προσέξετε, μόλις φύγουν από κοντά τα αγαπημένα πρόσωπα, αφήνουν και την ψυχή τους να φύγει, λες και η ύπαρξή μας τους κρατά δέσμιους με έναν αόρατο ομφάλιο λώρο. Λες κι ακόμα από ένα κρεβάτι αδυναμίας, είναι σε θέση να μας προστατέψουν. Και είναι, διότι πάντα η αγάπη προστατεύει, στέργει, διαφυλάσσει)
Μην μακρηγορώ, και κυρίως μην σας θλίβω ή κουράζω (αν τα κάνω και τα δυο, ντροπή μου!).
Όταν έφυγε από την ζωή μετάνιωσα οικτρά για όλα όσα δεν της είπα. Για το χέρι που δεν της έσφιξα, που δεν της χάιδεψα, για την παγωνιά που την άφησα επειδή είχα το θράσος να βάλω για αγαπημένο πρόσωπο την λογική μου πιο ψηλά από το συναίσθημα.
Για 3 λέξεις που δεν της απηύθυνα, το συγγνώμη, το ευχαριστώ, το σ'αγαπώ.
Και από τότε έχω κάνει έναν όρκο με τον εαυτό μου, ποτέ μα ποτέ να μην αναβάλω αυτές τις 3 λέξεις για κανένα άτομο που συναντώ και τις αξίζει.
Επειδή δεν ξέρω αν και αύριο θα είμαι πάλι εδώ για να του τις πω
Επειδή οι άνθρωποι συχνά χωρίζουν αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς με την τρυφερότητα. Για όλα αυτά, πρέπει να μιλάμε. Και να λέμε πάντα ό,τι καλό κρύβει η καρδιά μας για τον άλλον.
Έτσι και κουραστική μπορώ να γίνω, και πληθωρική κι ό,τι θέλετε!
Κι αν μου καρφωθεί στο μυαλό ότι ένα άτομο υπερέχει, δεν υπάρχει περίπτωση να γλυτώσει από τα κύματα της εκδηλωτικότητας και της παρορμητικότητάς μου. Και κάθε καλή κρίση που έχω στο μυαλό μου θα του την λέω. Και ας με κάνουν χάζι άλλοι και ας σκέφτονται ακόμα κι ότι είμαι υστερόβουλη ή υποκρίτρια, αδιαφορώ!
( ......... )
ΥΓ.
Μια που είναι η μέρα της μητέρας, όσοι τις έχετε, φιλήστε τις..... αύριο! Οι άνθρωποι που αγαπάμε γιορτάζουν 365 μέρες το χρόνο κι όχι όποτε μας το θυμίζουν γιορτές και επέτειοι
IGNIS, May 11, 2008 6:21 PM

από onlysand
IGNIS...

τι δώρο-μαχαιριά μού χάρισες απόψε...

Αυτό το κείμενό σου σαν να το έγραψα εγώ, καλό κορίτσι. Κι από πάνω, με αυξανόμενο λυγμό σφιγμένη ως το λαρύγγι. (Πόσο καιρό έχω να κλάψω διαβάζοντας; δεν θυμάμαι...)

"Αυστηρή και στριφνή" για να τη 'συνεφέρω'. Κι έφυγα. Για να γυρίσω (όπως περιγράφω στη Χαριστική αναΒολή) κι από τότε να σέρνομαι από δω κι από κει και ν' αποκρούω την αγάπη, την τρυφερότητα και το ζεστό χέρι.
Μπορεί και να με συγχωρέσετε, πιστεύω. (Αν και δεν το αξίζω.)
Αλλά και πάλι δεν βρίσκω ησυχία.
Αυτά σας τα λέω για να μη με παρεξηγείτε.

Μπορεί και κάπου να τα λένε, Χρυσή - αφού συναντηθήκαμε κι εμείς;...
Οι δύο "υπέροχες γυναίκες" που χάσαμε.
( ......... )
Όσοι το ξέρετε πως την αξίζετε, έχετε την αγάπη μου... έστω και δακρυσμένη...
onlysand, May 11, 2008 7:56 PM

από VOUL-VOUL
Νανά και Ignis

Κορίτσια με συγκινήσατε πολύ
Να είστε πάντα καλά και να θυμάστε ότι Εκείνες σας βλέπουν και σας αγαπούν ακόμα!
Καλή νύχτα :)
May 11, 2008 10:32 PM

από IGNIS
( ......... )
Θα πω μόνον ότι όλα αυτά συμβαίνουν πάντα στους ανθρώπους που αισθάνονται και δεν προσποιούνται πως αισθάνονται (έχει μεγάλη διαφορά, Νανά μου, και το γνωρίζεις) Που είναι τόσο ευαίσθητοι ώστε ψέγουν πρώτα τον εαυτό τους και σπάνια τους άλλους.
Αν σε λύπησα άθελά μου, έχεις την συγγνώμη μου, την αγκαλιά μου και λίγους ήλιους να φωτίζουν τις μέρες σου.
(η αγάπη όλων μας εδώ δεδομένη)
Voul-Voul καλή και τρυφερότατη, έχω να πω το εξής, ότι την δική μου όποτε την "φώναξα" έκτοτε, υπήρχε. Και υπάρχει. Η άδολη αγάπη, η πηγαία, η κορυφαία, ποτέ δεν χάνεται, υφίσταται. Και βρίσκει τρόπο και μεριμνά.
( ......... )
IGNIS, May 12, 2008 12:43 PM

από onlysand
IGNIS :)

σιγά που με 'λύπησες'!... εσένα περίμενα... χαχαχα

με στενοχωρούν περισσότερο αυτά που λες ότι συμβαίνουν στο νετ - και δεν έχω πάρει χαμπάρι...
Τόσο αφελής είμαι πια, η αδιόρθωτη;! χαχα (πάλι)

Eίσαι ένα διαμαντάκι λαμπερό (μην ανακατεύεσαι με τις 'στάχτες' ;)
Πολλοί, δυστυχώς, δεν ανέχονται την ΚΑΛΟΣΥΝΗ...
onlysand, May 12, 2008 2:28 PM

- για ποστ Καρεδάκι από χαριτωμένο φιλμ νουάρ
από ΕΡΜΙΑ
ένα ζεστό πλατύ χαμόγελο πριν πω οτιδήποτε άλλο...
φυλάω την αφιέρωση στη καρδιά και στο μυαλό μου
Διάβαζα πρόσφατα στον Ρίτσο (πάλι και πάλι) πως η αισθητική (κι αν έχει νόμους, οι νόμοι της) θεμελιώνεται στις καθαρές αναλογίες στο τι, στο πώς, στο γιατί, στον χρόνο και στον χώρο, στις μνήμες, στα φώτα, στα χρώματα, στο όνειρο, στη πραγματικότητα, στην αίσθηση, στη νόηση, στην ενόραση...
Και, όσο κι αν οι αναλογίες είναι αόριστες ή αόρατες, όσο κι αν δεν μπορούμε να τις εντοπίσουμε σε πόντους σε ζυγιάσματα και σε μετρήσεις, όταν τις βλέπεις, μπορείς να τις αναγνωρίσεις, να τις νιώσεις, χωρίς ανάγκη τεκμηρίωσης και δικαιολογητικά...
Αν ήξερα πώς να βάλω bold γράμματα θα τα έβαζα για να μιλήσω "έντονα", πέρα απο όλα αυτά, και για τη διαίσθησή σου και για το πώς ζωγραφίζεις τα συναισθήματα που εισπράττεις απο τον άλλον και τα "βρίσκεις" ανάμεσα στις γραμμές του...
καλο-βράδυ σε σένα και σε όλους που περπατάμε ξυπόλητοι,δηλαδή ελεύθεροι στην αμμο σου :-)
ΕΡΜΙΑ, May 14, 2008 10:17 PM

από IGNIS
Το τέλος του κλιμακωτά οδηγεί σ’αυτό το άφατο που ξεφεύγει από κάθε λέξη και στέκεται εκεί απειλητικό να μην μπορείς να το προσδιορίσεις γιατί άρχισε και πώς..
Αυτή η "μελαγχολία των καιρών", των εαυτών, της ύπαρξης όλης.
Να είναι η πηγή του ετούτο εδώ;

Βραδιάζει και ο έρωτας λοιπόν
με την πιο σίγουρη μέθοδο:
από φιλί σε φιλί

Δεν αποκλείεται.
Έχω λίγες μέρες που αναρωτιέμαι κάτι σχετικό:
Πού πάει η αγάπη όταν πεθαίνει;
Όταν φθίνει τόσο πολύ μέρα την μέρα, όταν την αφήσεις να σβήσει επειδή δεν υπάρχουν άλλα ξύλα για να κάψει η φωτιά της, δεν σε τροφοδοτεί αυτός που πρέπει κι έτσι αναγκαστικά σβήνει, μένει μια χόβολη για λίγο καιρό έτοιμη να αναζωπυρωθεί αν την φροντίσεις, μα αν όχι, γίνεται μια ερημιά που παγώνει.
Αλλά αυτό που ήταν πριν, αυτό που έχει πεθάνει, πού πάει;
(μήπως να γίνεται άγγελος, αύρα, τι;)
Θυμάμαι την ομπρέλα στην Πολιτικη Κουζίνα. Εκείνη την ροδί ομπρέλα που ταξίδευε στο διάστημα.
Και κάπως έτσι φαντάζομαι την αγάπη. Κάτι που στέγασε κάποτε δυο ψυχές μαζί, και τώρα πια πετάει και πετάει και όλο απομακρύνεται σε άλλους κόσμους...

ΥΓ. Ερμία μου για τα γράμματα bold θα περικλείεις την λέξη που θέλεις να τονίσεις με ένα b στην αρχή της και στο τέλος της ένα /b
Αυτά και τα δυο θα τα βάζεις σε tags (νομίζω ότι έτσι είναι η ορολογία html για αυτό) δηλ, το σύμβολο της ανισότητας έτσι ώστε να θυμίζουν ρόμβους ή διαμάντια πλαγιασμένα! (δεν ξέρω πώς αλλιώς να σου το πω, εάν τα γράψω έτσι με τα σύμβολά τους, θα "μεταφράσει" αυτόματα η σελίδα τον κώδικα και δεν θα το δείξει. Αν και δεν τα έχεις ανάγκη τα bold για να τονίσεις τον λόγο σου, βαρύνει έτσι κι αλλιώς.
( ......... )
IGNIS, May 15, 2008 9:32 AM

από onlysand
ΕΡΜΙΑ :)

Πού τη βλέπεις τη γενναιοδωρία, Χρωματιστή~Κυματιστή ;)
Είναι η ευχαρίστηση για τις 'καταθέσεις' σας στην 'άμμο' - συμβαίνει αυτή η ευτυχής συγκυρία που δεν μπορεί να με αφήσει αδιάφορη!
"Εισπράττω συναισθήματα και σας βρίσκω ανάμεσα στις γραμμές" - πολύ σωστά!

Και για τις αναλογίες συμφωνώ απόλυτα (τα λες με τέτοια πληρότητα που με ξεκουράζεις να είσαι καλά και πάντα αλλιώς ανήσυχη :)
onlysand, May 15, 2008 4:26 PM

από onlysand
INGIS :)

Να, άλλο παράδειγμα! (σε συνέχεια απ' αυτά που έλεγα στην ερμία)

Κι εσένα, Χρυσή, σου χρωστάω πολλές ευχαριστίες κι αγκαλιές - είσαι χείμαρρος πολύχρωμος ευώδης!

Πού πας και τα ξετρυπώνεις νοήματα-νήματα που ενώνουν (και χωρίζουν) τεκταινόμενα - καίνε και λυτρώνουν, παρατηρητικό μου...

Έξοχα που θυμήθηκες και την ροδί ομπρέλλα...

Όσα αξίζεις, να 'ρθουν να σε βρούνε! :)
onlysand, May 15, 2008 4:29 PM