έπεα επί άμμου 27/1/09

για το ποστ "Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς..."
από
RETURN
Σίγουρα ένας από τους πλέον σημαντικούς ποιητές του 20ού αιώνα μαζί με τους Reiner Maria Rilke, Georg Trakl,(στο μεταίχμιο των δύο αιώνων αυτοί οι δύο), T.S. Eliot, Ezra Pound, Paul Celan, Sylvia Plath κ.ά.

Έχω πολλά χρόνια να τον διαβάσω - τον διάβαζα όταν ήμουν φοιτητής, και θα του ξαναρίξω μια ματιά σε πρώτη ευκαιρία.

Πνεύμα ανήσυχο, αντιφατικό, μυστικοπαθές, και μονίμως σε αναζήτηση που τον έφτασε κάποτε στην τελετουργική μαγεία του Mc Gregor Mathers και του Aleister Crowley (για τον πρώτο έχει γράψει και ένα μάλλον "κωμωδιακό" ποίημα).

Ο δε εθνικισμός του πρέπει να ληφθεί εντός εισαγωγικών ως τέτοιος γιατί η Ιρλανδία υπήρξε-υπάρχει ως καταπιεσμένο έθνος.

Δεν είναι το ίδιο πράγμα ο εθνικισμός ενός καταπιεσμένου έθνους όπως , ας πούμε, του παλαιστινιακού και ο εθνικισμός των...ελληναράδων!

Ακόμα θα πρέπει να λάβουμε υπ'όψη μας πως η πολιτική και η λογοτεχνία δεν βρίσκονται σε μια ευθύγραμμη "μηχανιστική" σχέση. Πρόκειται για σχέση αντιφατική και απρόβλεπτη.

Κοντολογής,ένας ποιητής ή γενικώτερα καλλιτέχνης μπορεί πολλές φορές να έχει "αντιδραστικές" ή "συντηρητικές" πεποιθήσεις, όμως αυτό ποσώς μας νοιάζει όταν αξιολογούμε το έργο του.

Η πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει για να μας κάνει τα χατήρια, αλλά για να μας εκπλήσσει.

Το έργο ενός ποιητή πολλές φορές (όχι πάντα) μπορεί να είναι πολύ πιο μπροστά από αυτόν τον ίδιο και τις ιδέες του, και αυτό έχει σημασία.

Και στο κάτω κάτω, τι να τον κάνει κάποιος έναν καλλιτέχνη με τυπικά "σωστές" πολιτικές απόψεις αλλά μέτριο και αδύναμο;

Από αυτή την άποψη είναι προτιμότερος ένας "αντιδραστικός" αλλά καλός ποιητής παρά ένας ακόμα του σωρού που προσπαθεί με δημαγωγικά τσιτάτα να καλύψει την μετριότητά του.

Την μη ευθύγραμμη σχέση ανάμεσα πολιτική και λογοτεχνική κουλτούρα την είχε αναλύσει θαυμάσια και ο Λέων Τρότσκυ στο μνημειώδες έργο του "Λογοτεχνία και Επανάσταση" όπου και εξηγούσε τον λόγο για τον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει "προλεταριακή κουλτούρα", καθώς και την ανάγκη να αφομοιώσουν οι ρώσοι καλλιτέχνες την λεγομένη "αστική" κουλτούρα, τον θερβάντες, τον Σαίξπηρ, τον Βάγκνερ και να αφήσουν τις παλαβομάρες περί "προλετκούλτ".

Καλημέρα Νανά μου :)
27 Ιανουάριος 2009 3:27 μμ

από onlysand
My RETURN ;)

βιάζομαι να φύγω, αλλά δεν αντέχω στον ...πειρασμό (που είναι πάντα οι 'καταθέσεις' σου! ;)

υποθέτω ότι παίρνεις αφορμή από τη σημείωσή μου, ότι καλύτερα να μην ξέρουμε τι κάνει ο άνθρωπος και να αρκούμαστε στον καλλιτέχνη - θέμα που έχουμε συζητήσει και 'κατ' ιδίαν'. Μα, σαφώς, my Return: η αξία ενός αξιομνημόνευτου έργου δεν αναιρείται από τη 'ζωή' του δημιουργού του. (Για μένα που είμαι υπήκοος της 'συναισθηματικής νοημοσύνης' μπορεί να σκιάζεται λίγο, αλλ' αυτό δεν έχει σημασία.)

όσο για τον Τρότσκι, εκτός από τις αρνητικές όψεις του ;Ρ έχει πει και σοφά πράγματα... Πολύ θα το'θελα, να μπορούσε ο προλετάριος να παράξει κουλτούρα - και μένω εκεί αγκιστρωμένη, γιατί έχω 'φοβηθεί', απ' την άλλη, τον ρατσισμό των 'επαϊόντων' - αλλ' αυτά όλα σηκώνουν μεγάλη συζήτηση...

γνωρίζω την όχι και τόσο μεγάλη εκτίμησή σου στους Έλληνες - βέβαια, καταλαβαίνω ότι τους διαχωρίζεις απ' τους ελληναράδες που αναφέρεις εδώ - κι αυτούς τους τελευταίους, όμως, κάποιες αιτίες τους έκαναν 'έτσι'...

αναμφισβήτητα, άλλο απελευθερωτικός αγώνας και άλλο 'τσαμπουκάς' - αλλιώς, θα θεωρούσαμε (κι εμείς, μαζί με τον μπους, π.χ.) ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ...τρομοκράτες...

όπως πάντα, μια συμπυκνωμένα σφαιρική ανάλυση προσώπων και πραγμάτων - πολύ σ' ευχαριστώ, my Return, για τα ερεθίσματα που με ...ξεκουνάνε απ' την (όχι πάντα θετική) 'σιωπή' μου... ;)

Υ/γ. Λες να ...ξεσκονίσω "Λογοτεχνία και Επανάσταση"; τι μου θυμίζεις...
27 Ιανουάριος 2009 4:21 μμ

από
ΑΡΙΑΔΝΗ
καλησπέρα Νανά!

"να περπατάς προσεχτικά γιατί βαδίζεις πάνω στα όνειρά μου"...

μ' αρέσουν οι στίχοι που ακροβατούν ...γέρνοντας προς το "λυρικό" και που ποτέ δε γίνονται τέτοιοι!

πάντα μοναδικά αφιερώματα χτισμένα σε λόγο ρέοντα και χαμογελαστό!

να' σαι καλά!
27 Ιανουάριος 2009 4:33 μμ

από
RETURN
Νανά μου, κανείς δεν μπορεί να κρίνει την ζωή ενός καλλιτέχνη.
Κάτι τέτοιο θα μας έφερνε στη θέση ενός θεού, θέση για την οποία μπορεί και ...να μην είμαστε έτοιμοι :)

Και στο κάτω κάτω με ποια κριτήρια θα την κρίνουμε; με τα κριτήρια των δικών μας επιλογών; των δικών μας ιδεών; της δικής μας ζωής;

Και ούτε μπορεί η ζωή ενός καλλιτέχνη να ιδωθεί ξέχωρα από την εποχή του. Πολλές φορές υπάρχουν και τα συλλογικά -πέρα από τα ατομικά- κριτήρια μιας εποχής που δεν είναι λιγότερο "απροκατάληπτα" από τα ατομικά.

Εξ άλλου ανθρωπος καλείται το άθροισμα των προσωπικών προκαταλήψεών του, θα έλεγα.

Και αν βρίσκω ένα ενδιαφέρον στην ...πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτό: η πραγματικότητα είναι..."αναρχική" εκ πεποιθήσεως! Είναι εκεί μονίμως για να μας τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια και αυτό αν μη τι άλλο το αξιολογώ ως ένα είδος "σοφής κωμωδίας".

Κατά τα άλλα, εκτιμώ κάθε λαό, κι εγώ άλλωστε ...Έλληνας είμαι, δεν γεννήθηκα σε ...αερόστατο (για να θυμηθώ τον Hitchcock).Είναι άλλο πράγμα η κριτική σε μια χώρα και άλλο η προσωπική απέχθεια.

Παραμένω φυσικά στο επίπεδο της πρώτης και δεν έχω άλλες προτιμήσεις και προκαταλήψεις.

Όσο για τους "ελληναράδες" η μία και μόνη αιτία που τους γέννησε είναι η έπαρση μιας αμάθειας σε συνδυασμό με μια μικροαστική τάξη που εξαθλιώνεται οικονομικά συνεχώς...

Περί..."αρνητικοθετικών" του Τρότσκυ, με βάζεις τώρα σε ...πειρασμό για πολιτική συζήτηση πάνω στα "κρίσιμα" χρόνια της ρωσσικής επανάστασης, την οποία βέβαια δεν θα την επιχειρήσω εδώ αλλά "κατ' ίδίαν".

27 Ιανουάριος 2009 5:00 μμ

από onlysand
My RETURN

επιστρέφω - και τι να δω; ;)

1. λυπάμαι αν σου έχω δώσει την εντύπωση ότι βιάζομαι να γίνω ...θεός(!)...
Ποτέ δεν κριτικάρω* κάποιον για την προσωπική του ζωή. Η ιδεολογία, όμως, ανθρώπων που μας απασχολούν για το σημαντικό έργο τους, μπορεί να μου προκαλεί ερωτήματα και απορίες

*ίσα ίσα, αυτό το ρήμα δεν είναι καθόλου από τα ...αγαπημένα μου

2. πού είδες ότι σου προσάπτω πως 'απεχθάνεσαι' τους Έλληνες;! Δεν τους έχεις και σε μεγάλη εκτίμηση, έγραψα
Ωστόσο, η 'αμάθεια' δεν είναι η αιτία - σαν αποτέλεσμα μού φαίνεται περισσότερο... ;)

3. για τη ρώσικη επανάσταση και τον Τρότσκι, καλά: εν ευθέτω... (Ξέρω ότι θα συμφωνήσουμε πως ...διαφωνούμε:)
27 Ιανουάριος 2009 8:39 μμ

ΑΡΙΑΔΝΗ :)

τι ωραία που το λες: ο 'διστακτικός' λυρισμός που ποτέ δεν γίνεται 'μελό' - ακριβώς αυτό εκτιμώ κι εγώ (εκτός πολλών άλλων, βέβαια) σε ένα ποιητή

κι εσύ να είσαι καλά - σ' ευχαριστώ

Όμορφο βράδυ και σε σένα και σε όλους τους φίλτατους συνταξιδιώτες :)
27 Ιανουάριος 2009 8:42 μμ

από
RETURN
Όχι Νανά μου, δεν είπα ότι εσύ θέλεις να ...κρίνεις την ζωή του Yeats ή οποιουδήποτε άλλου!

Παρεξήγηση! :)

Απλά επέκτεινα την κουβέντα με αφορμή αυτό το θέμα που προέκυψε φυσικά. Δεν σου κατακύρωσα εσένα μια τέτοια διάθεση, ίσα ίσα, ξέρω ότι διακατέχεσαι από την ακριβώς αντίθετη.

Κατά τα άλλα, εκτιμώ τους πάντες ή θα έθετα το θέμα κάπως διαφορετικά:

εκτιμώ οποιονδήποτε άνθρωπο ανεξαρτήτως εθνικότητας που είναι ανοιχτόμυαλος και απροκατάληπτος!

Μου είναι αδιάφορο το δελτίο ταυτότητας ενός ανθρώπου, με ενδιαφέρει μόνο το μυαλό του.

Από κει και πέρα, η Ελλάδα ως χώρα, είναι ...τραγική από πολλές απόψεις, αλλά ακόμα ...επιβιώνουμε εις πείσμα της νεολληνικής "τρέλλας"! :)
27 Ιανουάριος 2009 8:50 μμ

από
ΕΡΜΙΑ
μάλλον η διάθεσή μου είναι ...βέβηλη :-)
δεν μού αρέσει ο Γιέιτς - δεν μπορώ να το κρύψω. προτιμώ τον Ρίλκε αλλά και την Πλαθ (για ...γυναικείους λόγους). τον βρίσκω περισσότερο ρομαντικό παρά ρομαντικό στα όρια τού ρεαλισμού. κάθε φορά πάντως που διαβάζω ποιήματα τέτοιων ποιητών που είναι γνωστοί παγκόσμια, δεν παύω να σκέφτομαι πως μπροστα στα νοήματα, τη μουσικότητα, τις εικόνες, τη χορευτικότητα των στίχων έξοχων δικών μας, δεν μού λένε και πολλά πράγματα ;-)
πριν πω κι άλλα ...εθνικιστικά γελώντας, να συμφωνήσω με όσα για τον εθνικισμό αναφέρει ο Return αλλά να διαφωνήσω οτι ο Γέιτς ήταν εθνικιστής :-))
ίσως πιό καλά να τον πούμε "εθνιστή" σαν πιό "επαναστάτη" παρά απλό πατριδολάτρη στην αναζήτησή του για καθολική συνείδηση.
αν και καθόλου σχετική με τέτοια θέματα, μάλλον την αίσθησή μου εκφράζω...
είμαι σίγουρη όμως για την ευχή μου - καληνύχτα, καλημέρα :-)
27 Ιανουάριος 2009 11:36 μμ

από onlysand
My RETURN

δεν συμφωνώ για την Ελλάδα = χώρα τραγική (εκτός αν παίρνει το επίθετο από τις τραγωδίες που γέννησε)

κράτος τραγικό, ναι. και απεχθέστατο: ο εχθρός του πολίτη...
28 Ιανουάριος 2009 2:07 μμ

ΕΡΜΙΑ :)
άλλη μία επιβεβαίωση ότι η Τέχνη, 'μιλώντας' στον καθένα μας, κατέχει τον μαγικό τρόπο να μπαίνει πίσω απ' το φίλτρο τής ψυχής και του νου μας για να τη βλέπουμε με τα δικά μας μάτια = μοναδικό!

Θα τον έλεγα 'εθνικιστή' (με την καλή έννοια, λαμβανομένης υπόψη και της εποχής του).
Μου φαίνεται πως ο 'εθνιστής' είτε δεν ενδιαφέρεται, είτε έχει λύσει τα προβλήματα της πατρίδας του και πάει ...γι' άλλα

Καθόλου 'βέβηλη'! στην ίδια 'όχθη' με βρίσκεις: σχετικά αδιάφορη προς τον Γέιτς, πιο κοντά στην Πλαθ και τον Ρίλκε

Για τους δικούς μας, α, ναι, ούτε λόγος!... (κι ας μας ...περιλάβει ο Ριτέρν...;)
28 Ιανουάριος 2009 2:14 μμ
από RETURN
Νανά μου, τις τραγωδίες (αν εννοείς τις αττικές τραγωδίες) δεν τις γέννησε καμμιά Ελλάδα, αλλά η αρχαία Αθήνα.
Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα, διότι τότε δεν υπήρχε ενιαία συνείδηση μιας σύνολης Ελλάδας.
Και σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να "ακουμπάμε" σε μεγάλα -και πανανθρώπινα στην ουσία- επιτεύγματα που έγιναν πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια (και για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ με αυτό πως έχεις τέτοια πρόθεση, κάθε άλλο φαντάζομαι).
Σημασία έχει ΤΩΡΑ τι κάνουν οι νεοέλληνες...
Από κει και πέρα,
δεν μπορεί να υπάρξει ένα τραγικό κράτος χωρίς και μια τραγική χώρα... δεν είναι δύο "αφαιρέσεις" αυτά σε εργαστηριακό κενό ξέχωρα το ένα από το άλλο.
Ένα τραγικό κράτος δημιουργείται από μια τραγική χώρα, και με τη σειρά του κάνει ακόμα πιο τραγική αυτή τη χώρα...

Θα ήθελα να προσθέσω ακόμα επί του Yeats, το εξής. Θυμάμαι, φοιτητής όταν διάβαζα αυτό το ποίημα, το "The Second Coming" πόση εντύπωση μου είχε κάνει.
Ακόμα και αν είχε γράψει μόνο αυτό το ποίημα ο Yeats θα άξιζε να χαρακτηριστεί "μεγάλος ποιητής":

THE SECOND COMING

Turning and turning in the widening gyre
The falcon cannot hear the falconer;
Things fall apart;
the centre cannot hold;

Mere anarchy is loosed upon the world,
The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
The ceremony of innocence is drowned;
The best lack all conviction, while the worst
Are full of passionate intensity.
Surely some revelation is at hand;
Surely the Second Coming is at hand.
The Second Coming!

Hardly are those words out

When a vast image out of Spiritus Mundi
Troubles my sight: a waste of desert sand;
A shape with lion body and the head of a man,
A gaze blank and pitiless as the sun,
Is moving its slow thighs, while all about it
Wind shadows of the indignant desert birds.
The darkness drops again but now I know
That twenty centuries of stony sleep
Were vexed to nightmare by a rocking cradle,
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
28 Ιανουάριος 2009 2:24 μμ


Υστερόγραφο:
Να ξεκαθαρίσω και κάτι άλλο που τώρα μολις το πρόσεξα.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια τραγική χώρα αυτό δεν σημαίνει πως ...γεννά "τραγικούς" (με την κακή έννοια) ποιητές. Κάθε άλλο, κάθε άλλο...
Αυτό είναι που λένε "ουδέν κακόν, αμιγές καλού".
Μα ίσα-ίσα επειδή αυτή η χώρα είναι το "μαύρο χάλι" γι'αυτό και έχει "γεννήσει" καλή ποίηση...

Να θυμηθώ τον Κάλβο; (που του έχω μια ξεχωριστή αδυναμία). Τον Σολωμό, τον Καβάφη, τον Τάκη Παπατζώνη, τον Καρούζο κ.ά.
Αυτά προς αποκατάσταση της ...έννομης αλήθειας :)
28 Ιανουάριος 2009 3:35 μμ

από onlysand
My RETURN

ίσως θα'πρεπε να ξεκαθαρίσουμε τι εννοεί ο καθένας λέγοντας 'χώρα'.
δηλ, δεν ξέρω πώς να το γράψω για να διαχωρίσω τον υπέροχο αυτό (γεωγραφικά) τόπο, απ' αυτούς που τον έχουν καταντήσει 'έτσι'!
Και, 2ον: μου φέρνει πια ένα είδος ...αναφυλαξίας, ο διεθνισμός τού τύπου "τα αριστουργήματα είναι πανανθρώπινα και το χάλι ελληνικό"...
Χωρίς να είμαι προγονόπληκτη (κάθε άλλο!), μ' αρέσει περισσότερο το "τα του Καίσαρος..." ;)

στην 'έννομη αλήθεια' να μην αναφερθώ - θα μου πεις ότι αστειευόσουν
28 Ιανουάριος 2009 8:46 μμ


από RETURN
Sorry για την κατάχρηση του χώρου Νανά μου, αλλά, πιστεύω ότι κάποιες τέτοιες συζητήσεις έχουν ενδιαφέρουν.

Για την ακρίβεια -και το τόνισα- το χάλι είναι νεοελληνικό.

Και καλά, υπάρχουν κάποιοι -και όντως υπάρχουν- που "κατήντησαν αυτό το χώρο έτσι".
Εμείς πώς το επιτρέψαμε;
Δεν είναι τώρα ούτε χθες, πάει σε βάθος χρόνου αυτή η υπόθεση (και από αυτή την άποψη είναι πράγματι παρήγορο γεγονός η εξέγερση του Δεκέμβρη, - δείχνει ότι δεν χάθηκαν όλα ακόμα...)
Μήπως επειδή την έχουμε αράξει στο ασφαλές ρητό "ο σώζων εαυτόν σωθήτω";
Για τα πανανθρώπινα αριστουργήματα, θα επιμείνω, γιατί η ουσία τους και οι συντεταγμένες τους είναι όντως πανανθρώπινες και όχι "τοπικιστικές".
Δεν έχει κανένα νόημα να περηφανευόμαστε εμείς για τον Αισχύλο (και μάλιστα μετά από τόσα χρόνια!), π.χ., περισσότερο από τον κάτοικο της Ζουαζιλάνδης. Επειδή ακριβώς ο Αισχύλος μιλάει για όλους και για μας και γι'αυτόν, και εν δυνάμει για τον καθένα.
Ούτε έχει νόημα οι Άγγλοι να παινεύονται τοπικιστικά για τον Σαίξπηρ, ή οι Σουηδοί για τον Μπέργκμαν (για να πάω στους πιο σύγχρονους).
Είναι πολίτες χωρίς σύνορα, οικουμενικά πνεύματα.
28 Ιανουάριος 2009 9:14 μμ

από onlysand
My RETURN
συμφωνώ: τέτοιες συζητήσεις έχουν ενδιαφέρον.
(απόδειξη ότι κι εγώ, παρά τον φρικτό κεφαλόπονο που με ταλαιπωρεί, επανέρχομαι, γιατί με κεντρίζει)
Με ποια ΠΑΙΔΕΙΑ* δεν θα επιτρέπαμε να δημιουργηθεί αυτό το χάλι;
*και ποιος μας την στέρησε; (στο σύνολο που είθισται να λέγεται λαός αναφέρομαι)
Δεν έχω καμία αντίρρηση - αντίθετα, πολύ το χαίρομαι σε ανάλογες περιπτώσεις - να υπερηφανεύεται ο κάτοικος της Ζουαζιλάνδης για τον Αισχύλο. Αυτό όμως κάνει τον τελευταίο Ζουαζιλανδό; (λαμβανομένων υπόψη όλων των πολιτισμικών παραμέτρων)
Και δεν ομιλώ φυσικά για "τοπικιστικούς" φανατισμούς τού τύπου Ηράκλειο - Χανιά, π.χ.
Εξαρτάται, βέβαια, ποιος και με τι 'κίνητρα' (κολακεία, ψηφοθηρία κ.λπ.) υπερηφανεύεται για τον Αισχύλο...
28 Ιανουάριος 2009 9:28 μμ

από
RETURN
Για κάποια elementary πράγματα Νανά μου, δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη παιδεία.
Πάνε περισσότερο στο "βασικό ένστικτο" του "ωχαδερφισμού" και του "εγώ θα βάλω το χέρι μου στη φωτιά;".

Εξ άλλου η χαζομάρα και το βόλεμα δεν κάνουν ...διακρίσεις παιδείας.
Τόσο ο -υποτίθεται- "μορφωμένος" όσο και ο λιγότερο μορφωμένος ...συμφωνούν εδώ μια χαρά! και επαναπαύονται.

Κατά τα άλλα, αυτό δεν κάνει τον Αισχύλο Ζουαζιλανδό, όμως δεν τον κάνει και ...νεοέλληνα (όταν οι τελευταίοι προσπαθούν να προσπορίζονται υπεραξία στις πλάτες ενός αττικού τραγωδού που έζησε χιλιάδες πριν).
28 Ιανουάριος 2009 9:39 μμ

από onlysand
Μα, λέγοντας "παιδεία", my RETURN
μόνο τη "μόρφωση" δεν εννοώ !
κι όμως, από τα 'στοιχειώδη' που αναφέρεις αρχίζει ο πολιτισμός
28 Ιανουάριος 2009 9:53 μμ

από
RETURN
Ναι εντάξει, δεν είναι η τυπική μόρφωση, σίγουρα, αλλά μια ευρύτερη "κοινωνική"-συμπεριφορική τέτοια.
Και αυτό πάει ίσως σε βάθος χρόνου...είναι μεγάλη συζήτηση πιστεύω.
Ας μην ξεχνούμε ότι αυτός ο τόπος δεν γνώρισε Αναγέννηση και Διαφωτισμό, και αντ'αυτών μετήλθε έναν τουρκο-ορθόδοξο πολιτισμό...
Ίσως εδώ έπαιξε τεράστιο ρόλο η καταστρεπτική επίδραση της Ορθόδοξης εκκλησίας, σε αυτό το παράξενο αμάλγαμα, το τουρκο-ορθόδοξο.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η ανατολική εκκλησία ήταν πάντα (στην πλειοψηφία της) υπέρ της τουρκικής κατοχής και συνέβαλε μάλιστα τα μέγιστα στην Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.
Από κει και πέρα, μια ανολοκλήρωτη επανάσταση, μια ποδηγεσία και κηδεμονία "απ'έξω" μια ελληνική αστική τάξη της πλάκας που ήταν πάντα βλαχοδημαρχικής-μεταπρατικής υφής κ.λπ. κ.λπ.
Πάει σε πολλά πράγματα αυτή η κουβέντα.
28 Ιανουάριος 2009 10:04 μμ

από onlysand
Και βέβαια πάει σε βάθος χρόνου! απ' την αρχή, την τουρκοκρατία είχα υπόψη μου - εις 'βάρος' της Αναγέννησης κ.λπ.
η 'κατάρα' μας δεν είναι τόσο η "ανολοκλήρωτη επανάσταση" (και για τον περσινό Δεκέμβρη, ανάλογες 'επιφυλάξεις'), όσο αυτή ακριβώς η μεταπρατική νοοτροπία που διέπει - με ελάχιστες εξαιρέσεις - όλους τους κυβερνώντες και δηλητηριάζει αμφίδρομα πολίτες - εξουσία κ.λπ.
όπως λες, πάει σε πολλά αυτή η κουβέντα - κυριολεκτικά, στα ...εκ θεμελίων ! ;)
28 Ιανουάριος 2009 10:14 μμ
για το ποστ "Τηλεμαχος"
από
ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ
Είναι εκπληκτικό.
Τ' αγάπησα με την ανάγνωση την πρώτη.

"Υπήκοος του θέρους" -πως αλλιώς;- άνοιξα τη μπαλκονόπορτα να δω.
Μπα. Ακόμα.

Μέχρι να'ρθουνε γιασμιά να με λιγώσουν θα κοροιδεύω την πραγματικότητα.
Ταϊζεται με όνειρα, ε;
29 Ιανουάριος 2009 1:03 μμ

από onlysand
ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ :)

θα είδες την πεταλούδα σου στον ‘φλοίσβο’, ε; ...αυτή και μου παράγγειλε πως έχεις ήδη την άνοιξη μες στη ματιά και την ψυχή σου – λάθος να ’κανε; δεν το πιστεύωωω!... ;)

"...βροχούλα ήσυχη φλυαρεί πάνω στις τέντες
κρεσέντο εορτάζοντα τα πράσινα
στέλνουνε γέλια ανυπόμονα στον ουρανό..."

(από μελλοντικό 'ποίημα' χαρισμένο σου - τώρα το γράφω, μόλις γύρισα - ετοιμάζω πάλι ...μετακομίσεις...;)
29 Ιανουάριος 2009 3:07 μμ

από
ΑΛΕΞ
"Εγώ, υπήκοος του θέρους εσαεί
κι ας με κρεμάσουνε περίγελο
του κόσμου στην αγχόνη
των πρωτοσέλιδων - τυμπανιαίο
έκθεμα στο σαρκοβόρο παζάρι
- τηλε, τηλε!

Για το ξεβόλεμα, να σε παρηγορήσω λίγο:
Ώρες ώρες, ακόμη και η πραγματικότητα
θα 'θελε να είναι γιασεμί."

Απομονώνω τούτο το απόσπασμα αν θες γιατί μιλά πιο πολύ μέσα μου..., γιατί & πάλι πολύ γλυκά με σφάζει! Χαλάλι σου, βρε Νανά!

Γράφεις τα πάντα με λίγα λόγια. Κλείνεις τον κόσμο όλο σε λίγους στίχους (μιλώ για όλο το ποίημα τώρα), την πραγματικότητά μας την παγκοσμιοποιημένη & μέσα από ιστορικές διαθλάσεις & αντανακλάσεις φέρνεις με τον ποιητικό σου λόγο τα πάνω κάτω μέσα μας & καλείς μέσα από τον ποιητικό εγγύ & τηλέ-λόγο σου στο ΜΕΤΑ ! Στο ΜΕΤΑ τον Νατουραλισμό!

Εγώ μόνον έτσι μπορώ να δω τούτο το αραβούργημα γραφής σου. Τώρα πιο λιανά να το εξηγήσω δεν μπορώ. Θα ναι σαν να το δολοφονώ!

Καλό σου Σ/Κ & σε σένα & σε όλους.
30 Ιανουάριος 2009 3:54 μμ

από onlysand
ΑΛΕΞ :)

αγαπητοί φίλοι, σας ευχαριστώ που (με) διαβάζετε - χάνω τα λόγια μου όταν είναι να 'ανταποκριθώ' στα τόσο υπερθετικά σας σχόλια

εκτός απ' το "μετά τον νατουραλισμό"
(δεν ξέρω γιατί πρέπει να κολλάμε σε ετικέτες - μη σου γίνει έμμονη...!...;)
καταπληκτική ανάλυση, 'αδελφάκι' :)
30 Ιανουάριος 2009 4:39 μμ

από
ΑΛΕΞ
Κοίταξε τώρα, Νανά...είναι η εμμονή & η αναμονή(;;;) της εποχής. Δεν φταίω εγώ. Δεν θέλω να το αναλύσω ( ......... ) Εγώ έτσι βιώνω την ανάγνωση & απλούστερα είναι αδύνατον να μιλήσω.

Επειδή τώρα το ξαναδιάβασα το ποίημα θα λεγα πως υπάρχει ταυτόχρονα & μια αντανάκλαση-απόρριψη αθέλητη ("απαισιόδοξη;") άρα & Χαριστική ΑΝΑβολή στην όποια πρόσκληση (να μην την ονοματίσω & ακούσω πάλι τα των "εμμονών" & τα ψιλοπάρω...) προβαίνει η ποιητική σου τέχνη εδώ. ( ......... )
Ευχές για καλό Σ/Κ.
30 Ιανουάριος 2009 7:58 μμ

από
RETURN
Ωραίο ποίημα Νανά μου, ΚΑΙ (your trademark) αυτό.
Στην "επικράτεια του μαύρου" δυστυχώς, και εκεί ο ποιητής περιφέρεται με ένα φακό ψάχνοντας να βρει τους "οικογενειακούς-οικιακούς" θησαυρούς της ανθρωπότητας, ενώ από κάτω του οι σανίδες του πατώματος "τρίζουν".

Κανείς ωστόσο δεν ξυπνάει.

Η ποίηση όταν αντιπαρατίθεται στον μαζικό ύπνο μπορεί να το κάνει επιτυχώς μονάχα όταν προσπερνάει...

Η τελευταία αριστοκρατική κίνηση του κόσμου είναι ένα ποίημα.
Που θα το πάρει στα χέρια του ο ήδη ξύπνιος.

Ο δε υπνοβάτης θα νομίσει ότι τον καλεί για περαιτέρω ύπνο και δεν θα χάσει ευκαιρία.
30 Ιανουάριος 2009 8:53 μμ

Να επανέλθω λίγο επί του Yeats με ένα τελευταίο σχόλιο.

Πάντως Νανά μου, δεν συμφωνώ επί του Yeats. Πιστεύω ότι είναι μεγάλος ποιητής. Ίσως κάπως άνισος μερικές φορές (αν και η ανισότητά του είναι σαφώς ανωτέρου επιπέδου εκείνης των μετρίων). Έχει κτίσει έναν αυστηρά δικό του "προσωπικό" κόσμο (γνώρισμα των πολύ δυνατών ποιητών αυτό) και σπάνια μετακινείται μακριά από αυτόν.

Και μην μου πεις οτι το "The Second Coming" θα μπορούσε να το γράψει ένας ποιητής που δεν είναι πράγματι μεγάλος...
Και τι ποίημα...Μέσα σε μερικούς στίχους, ανατρέπεται αριστοτεχνικά ο Γολγοθάς όχι ως Γολγοθάς, αλλά ως φετιχοποιημένο σύμβολο, και βλέπει κάτι τρομακτικό να έρχεται στο μέλλον στο όνομα αυτού. Από αυτή την άποψη έχει κάποιες εκλεκτικές συγγένειες με την "Αποκάλυψη" του Ιωάννη που την εμβαπτίζει στο σπενγκλεριανό όραμα των αενάων φθινόντων στην παρακμή κύκλων της ανθρωπότητας ("Turning and turning in the widening gyre the falcon cannot hear the falconer...")
30 Ιανουάριος 2009 9:12 μμ

από onlysand
ΑΛΕΞ :)

στην 'εμμονή' σου μπορείς να εμμένεις όσο θες, αλλά μην τα 'ψιλοπάρεις', σε παρακαλώ...
τα σχόλια των εδώ φίλων είναι υποκειμενικά, με το θάρρος της γνώμης τους και αλογόκριτα.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαφωνεί κυρίως.
το ίδιο ισχύει και για μένα, αν επιτρέπεται... ;)

σ' ευχαριστώ πολύ, πάντως, που απ' τον δυσεύρετο χρόνο σου, βρίσκεις κι άλλον, για ν' ασχοληθείς με την 'άμμο' - τιμή μου!

Καλό σου βράδυ και όμορφο :)
30 Ιανουάριος 2009 10:09 μμ

My RETURN :)

σου είμαι ευγνώμων που έχεις την υπομονή και την έμπνευση να εφευρίσκεις πάντα ένα υπερ-πραγματικό (για να μην πω 'σουρρεαλιστικό' και παρερμηνευθεί) 'σκηνικό' για να εντάξεις τις ασήμαντες σκέψεις μου.

Συνεχίζουμε, λοιπόν, in vain (και in vein) ανάμεσα στα 'χαλασμένα' απ' το μακελειό τής μετριότητας; αφού δεν υπάρχει άλλη προοπτική, παρά "να το πάρει στα χέρια του ο ήδη ξύπνιος"...

Όσο για τον Γέιτς, και βέβαια οφείλεις να υποστηρίζεις ό,τι πιστεύεις - έτσι κι αλλιώς, ο κάθε δημιουργός υποκειμενικά 'μιλάει' στον εκάστοτε 'αποδέκτη'.
30 Ιανουάριος 2009 10:14 μμ

για το ποστ "Πόλεμος Έρως"
από
ΝΤΙΝΟΥΛΙ
Θαλερό να είναι τουλάχιστον το σκοτάδι και όχι θολερό...

Αλήθεια τι σημαίνουν τα ρόδια; Κρατάει ο μύθος της Περσεφόνης ακόμα; Ήξερε τότε τι θα πάθαινε; Ήθελε μήπως;
Λες η φυγή της Περσεφόνης να ήταν η πρώτη φυγή κόρης από μάνα?

Πολλές απορίες...

"προτού αλλάξει προσωπείο
και σε δω
πάλι στην πόρτα."

Μένω...
3 Φεβρουάριος 2009 12:35 πμ

από
ERASER
( ......... ) "Πόλεμος Έρως" ακατάπαυστα!

σημαία που ανεμίζει ανάμεσα στα αίματα και τα θαύματα το Ποίημά σου!

σ' ευχαριστώ απο καρδιας!

και χαιρετώ τους φίλους συνταξιδιώτες, τους τυχερούς μαζί με μένα, που απολαμβάνουν τα Κοσμήματα της "Άμμου"!

υ/γ. Μόλις είδα και τον "Κήπο" σου - πάω εσπευσμένα στην επόμενη Απόλαυση!
3 Φεβρουάριος 2009 11:45 πμ

από
ROADARTIST
"σονάτα τού Σκαρλάτι θάλασσα ως πέρα
κι η μάνα μου ντυμένη Αλεξάνδρεια
χαρίζει όλα τα ρούχα στον αέρα."

...απλά...
...γράφεις υπέροχα!!!
3 Φεβρουάριος 2009 5:56 μμ

από onlysand
ΝΤΙΝΟΥΛΙ ...θαλερό ;)

μήπως η Περσεφόνη ήθελε αυτά που 'έπαθε'; θα μου γράψεις μια ιστορία για την κατάληξή της;

μήπως σπας ρόδι την Πρωτοχρονιά;
- εμείς όχι, γιατί 'βάφει' ;)
είναι όμως πανέμορφο! :)
3 Φεβρουάριος 2009 8:21 μμ

ERASER & ROADARTIST :)

γλυκά παιδιά, αισθαντικά κι ανάλαφρα
(με την καλή έννοια - βλ. Κουντερα: "Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού είναι")

Χαίρομαι να συνταξιδεύω με ευαίσθητους ανθρώπους - σας ευχαριστώ :)
3 Φεβρουάριος 2009 8:23 μμ

από
RETURN
Μια πολύ ωραία ποιητική σφήνα στο πάντα επίκαιρο για τους ανθρώπους θέμα του έρωτα.

Πόλεμος - έρως; και πώς αλλιώς...
Παρ'Ομήρω απαντάται η λέξη "οαριστύς" που σημαίνει τόσο τις φιλονικίες των αντιπάλων στρατευμάτων πριν την μάχη όσο δε -καταπληκτικό- και την ερωτική συνομιλία.

Νανά μου, είσαι σε δημιουργική περίοδο, εύχομαι να συνεχιστεί ...επ'αόριστον! :)
4 Φεβρουάριος 2009 2:02 μμ

από onlysand
My RETURN :)

ώστε, παρ' Ομήρω ...οαριστύς !
ΚΑΙ μάχη ΚΑΙ ερωτική συνομιλία !

όπως και η σύνθετη φιλο-νικ(ε)ία

αχ, θησαυροί προαιώνιοι - να είσαι καλά!
4 Φεβρουάριος 2009 8:22 μμ

έπεα επί άμμου 20/1/09

για το ποστ "Κουίζ: Τι βλέπεις;"
από
Eraser
Να κάνω εγώ την αρχή; ωραία...
Λοιπόν, Νανά, δυστυχώς θα σε... δικαιώσω: το "προφανές" βλέπω κι εγώ, να μην προχωρήσω, ε;...

Όσο για τον Ομπάμα... επειδή όλος ο πλανήτης έχει καει στο χυλό του απερχόμενου, κρατάω κι εγώ μικρό καλάθι...

Καλημέρες φωτεινές σε όλους! :)
20 Ιανουάριος 2009 11:45 πμ

από
Roadartist
Καλημέραααα!!!

Φεύγει ο Μπους σήμερα, ε?? Αν και πριν φύγει έχει καταστρέψει το μισό πλανήτη και τη 'κληρονομιά' του δυστυχώς θα μας την αφήσει ο αχρείος...
Ο Ομπάμα ας μην προδικάζω, αλλά μια από τα ίδια μου φαίνεται... Σίγουρα πιο έξυπνος, αλλά... Οκ θα δούμε!!!

Όσο για το σκίτσο... Βλέπω δύο πράγματα, εξαρτάται πώς θα το δεις.
Αφενός το ερωτευμένο ζευγάρι...,
αφετέρου μερικά πανέμορφα δελφινάκια να κάνουνε βουτίτσες...
Ε??? Κέρδισα τίποτα? ;)
Φιλάκια Νανά!!!
20 Ιανουάριος 2009 11:55 πμ

από
Ερμία
για τα δελφινάκια φταίει η καλλιτέχνιδα τού δρόμου που είναι εντελώς μαρτυριάρα - δεν της ξαναμιλάω :-)))
καλημερούδια!
(όσο για τον Ομπάμα...τα συμφέροντα δεν έχουν ούτε χρώμα ούτε καλές προθέσεις - δυστυχώς...)
20 Ιανουάριος 2009 12:13 μμ

από
Fyllo
Νανά, με τις εκπλήξεις και τις ωραίες εναλλαγές σε ποικιλίες μελαγχολικές αλλά και ηλιόλουστες

τώρα που το μαρτύρησε η Καλλιτέχνιδα, πραγματικά θα με πιστέψεις ότι τα είδα κι εγώ τα δελφινάκια;! :)

Χαιρετώ την όμορφη παρέα της "Άμμου" μας!
20 Ιανουάριος 2009 1:15 μμ

από
Meril
Εννοείται πως μόνο το προφανές είδα (το ζευγάρι)
Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν είμαι για κουίζ μαντέματα και άλλα που υποκρύπτουν, δυστυχώς

Πάντως εμένα μ' άρεσε αυτό που - νόμισα έστω πως - είδα

Κι όσο για τον Ομπάμα...
Αμερικανός πρόεδρος
20 Ιανουάριος 2009 3:36 μμ

από
Voul-Voul
Αχ, Νανά, δύσκολα μάς βάζεις!
Πού τα βλέπετε τα δελφινάκια, παιδιά;!...

όσο για τον Ομπάμα, ναι, έχει δίκιο η Meril:
αμερικανός πρόεδρος, αυτό τα λέει όλα...

Κι αν δεν το έχετε καταλάβει, ήρθε η Αλκυόνη! γι' αυτό έχουμε λιακάδες :)

να είστε όλοι καλά!
20 Ιανουάριος 2009 5:08 μμ

από
Γιωτούλι
όσον αναφορά το κουίζ, βλέπω τη σκιά ενός βάζου με χερούλι μέσα στο υπάρχον μπουκάλι.

μην πούμε για το ζευγάρι που είναι και σε τρυφερή στιγμή...άστο εκεί να απολαμβάνει...
τώρα δεν προτιμώ τίποτα από τα δύο. και τα δύο αναπόφευκτα είναι. μάλλον θα διαλέξω το λάθος και θα το πω όχι μισό αλλά αγαπημένο όπως το τραγούδι της Μελίνας Ασλανίδου, και θα ήθελα να το αφιερώσω σε όλους σας με τις ευχές να βρείτε το λάθος της ζωής σας.

Σας φιλώ όλους, ευχαριστώ για την παρέα και τις εικόνες.
20 Ιανουάριος 2009 5:21 μμ

από
Αριάδνη
Νανά, εγώ σ' αυτά είμαι πολύ κακή!!!

ένα ζευγάρι είδα...σε στιγμιότυπο τρυφερό!!!

έπρεπε να δω κι άλλα, ε;;;

κι αν φεύγει ο Μπους, τι;;;

αλλάζει κάτι;;; γιατί δεν το πιστεύω καθόλου;;;

σε φιλώ, Νανά κι όλη την παρέα!
20 Ιανουάριος 2009 5:36 μμ

από onlysand
@ ERASER :)

αφού κι εσύ το 'προφανές' βλέπεις, δεν μπορούμε να περιμένουμε την επανάσταση (του βλέμματος, τουλάχιστον... ;)

αντίθετα, από

@ FYLLαράκι & VOUL-VOUL* :)

*παρ' όλο που δεν τα 'είδες'
μπορούμε να περιμένουμε μιαν Άνοιξη-Αλκυόνη, τουλάχιστον!

να είστε καλά, πολύ σας ευχαριστώ :)
20 Ιανουάριος 2009 10:06 μμ

ROADARTIST :)

χαχα ορμητικό χαμινάκι, την έκανες τη ...ζημιά, ε;! ;)))
σωστή, όμως, σωστή!
κι εσύ κερδίζεις, αλλά δεν πάω ...ταχυδρομείο (τα γνωστά)
ok, θα δούμε! (μ' άρεσε αυτό!:)

φιλάκια χαρωπά (να σου ταιριάζουν:)
20 Ιανουάριος 2009 10:08 μμ

ΕΡΜΙΑ :)

χαχα! είδες, η ...μαρτυριάρα;! ;)

δεν είναι τυχαίο, Χρωματιστή μου
Το κουίζ λέει πως οι καλλιτεχνικές φύσεις διακρίνουν αμέσως τα δελφίνια ;)
οι υπόλοιποι, μπορεί να είμαστε πιο 'αγνοί' ή πιο 'επίπεδοι' (λέει το κουίζ!)

μεγάλη χαρά η επάνοδός σου! :)
20 Ιανουάριος 2009 10:11 μμ

MERILou & ΑΡΙΑΔΝΗ :)

και επειδή είστε 'κακές' με τα κουίζ, γι' αυτό σας πάω και σας χειροκροτώ για την ειλικρίνεια και τα αισθήματά σας!

φιλιά πολλά (και ανυπομονώ να σας παρουσιάσω κι εσάς 'αλλιώς'! ;)

απόψε όμως πρέπει να φτιάξω τη 'λίστα' που μου εξαφάνισε ο μπλόγκερ - αρκετά πελαγοδρόμησα στον κυβερνο-λαβύρινθο - να δω τι 'τρέχει' και στις σελίδες σας :)
20 Ιανουάριος 2009 10:13 μμ

ΓΙΩΤΟΥΛΙΙΙ !...

από την αναφορά σου στο 'άλλο μισό' κατάλαβα ότι εσύ είσαι ο 'ανώνυμος' - ξέχασες το ονοματάκι σου ;)
με μπέρδεψες όμως: πού αναφέρεται το "δεν προτιμώ τίποτα από τα δύο" και ποιο είναι το τραγούδι της Ασλανίδου που θέλεις να μας χαρίσεις, ευγενικό παιδί;

η ευχή, πάλι, "να βρείτε το λάθος της ζωής σας", πολύ μου άρεσε! Γιατί περιέχει πίστη, πείσμα και ...προοπτική (να το διορθώσουμε ή να το αγαπήσουμε!:)

φιλί
20 Ιανουάριος 2009 10:16 μμ

Όσο για την 'τρομακτική' ομοφωνία περί ...νέου πλανητάρχη, φοβάμαι πως (θα αποδειχθεί να) έχουμε δίκιο και για τον επόμενο...
διάβασα αποσπάσματα από το βιβλίο του, άκουσα και την σημερινή ομιλία του ("θα σας νικήσουμε, θα σας συντρίψουμε"... τα ίδια και τα ίδια: η τροφή τους!) - και ...ανατρίχιασα...

στο μεταξύ :
"Σώσε μας από τους ευατούς μας", φωνάζει μια Ισραηλινή γυναίκα στον Μπάρακ Ομπάμα. Η συγγραφέας είναι μέλος της ισραηλινής μη-κυβερνητικής οργάνωσης "Check Point Watch" που παρακολουθεί τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα σημεία ελέγχου ανάμεσα στο Ισραήλ και τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη.
(από το tvxs)

παρ' όλ' αυτά και ακριβώς εξαιτίας τους, μία ακόμη συναρπαστική βραδιά εύχομαι στην αγαπημένη παρέα της 'άμμου' :)
20 Ιανουάριος 2009 10:18 μμ

από
Return
Τα δελφίνια δεν ήταν δύσκολο να τα ξεχωρίσω αμέσως (σόρρυ για τον κομπασμό) από ένα και μόνο ...αποφασιστικό σημείο:
το οπίσθιο πτερύγιο του ενός δελφίνος κόντευε σχεδόν να παραβιάσει την ...δελφύν (η δελφύς είναι η μήτρα για τους μη γνωρίζοντες, εξ ης και "Δελφοί" και "αδελφοί"-ομομήτριοι δηλαδή με το "α-" εδώ αθροιστικό και όχι στερητικό κ.λπ.)

Όπου οι στενές γλωσσικές επαφές συνάπτονται καταλλήλως με τις ακόμα ...στενότερες επαφές της εικόνας!

Χαιρετώ Νανά μου.

Όσο για τον Obama...ας θυμηθούμε το ...σαξοφωνάκι που έπαιζε ο "προοδευτικός" Clinton λίγο καιρό πριν βομβαρδισθεί η Σερβία...
20 Ιανουάριος 2009 10:37 μμ

από onlysand
My RETURN

αντιχαιρετώ!

πληρέστατη ανάλυση... ;)
και, ευτυχώς, δεν με βρίσκει ...αδιάβαστη (ως προς τους Δελφούς, το κατ' εξαίρεση 'αθροιστικό' άλφα κ.λπ.)

Show & parade συνοδευόμενα από τις κραυγές τού εξάλλως παραληρούντος πλήθους - οι εκφωνητές τού cnn 'θυμήθηκαν' και την ιστορική δολοφονία: σήμερα το 'όχημα' είναι τανκ και ονομάζεται "Τhe Beast"...
η παράσταση-πρόλογος γι' αυτά που 'αφεύκτως' θα ακολουθήσουν...

Τέλος τής μετάδοσης!
Καληνύχτα και καλή μας τύχη... ;(

ορθώς: άμα το'χει ο Κλιντον(οργαν)ισμός σου, τι σου φταίει το γλυκύτατο σαξοφωνάκι... ;)
20 Ιανουάριος 2009 11:15 μμ

από
Άλεξ
( ......... ) Να σου πω λοιπόν τι βλέπω : Ας ευχηθούμε να παν όλα κατ' ευχήν & να ναι με τη θετική σημασία όλα "MODERATO CANTABILE" που είναι και ο τίτλος ενός προφητικού μυθιστορήματος της Marguerite DURAS (1958, έχω σχεδόν διαβάσει όλο το έργο της...) ( ......... ) Ξέρεις βλέπω μεταξύ των γλωσσών τη διαφθορά και των λέξεων! Αν το δω γαλλικά θα πρεπει να πω : ils font l' amour. Έκφραση που έχει εντελώς ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΟ περιεχόμενο & σημαίνει : "αυτοί κάνουν σεξ". Αν κάποιος πει "κάνουν έρωτα" είναι πέρα για πέρα λάθος. Βλέπει την εικόνα μόνο ρεαλιστικά! Οι Γάλλοι (των οποίων μόνο την κουλτούρα & ιστορία πάω & ΟΧΙ τους ΙΔΙΟΥΣ) έφτασαν σε τούτη τη διαστροφή! Με μια λέξη, AMOUR, ταυτίζουν έρωτα και σεξ. Αν θελήσουν να δώσουν έμφαση στον Έρωτα, λένε EROS! όμως το επίθετο που παράγεται από τη λεξη αυτή το: erotique, σημαίνει για τους Γάλλους: "Πορνογραφικός-ή". Το ίδιο και στα αγγλικά απ' ό,τι βλέπω... Αυτό φυσικά αντανακλά για μένα όλη τη διαφθορά και σήψη που κυριαρχεί στον Πλανήτη ολάκερο... Τα πάντα αντανακλώνται στη ΓΛΩΣΣΑ, η οποία πάντα δίνει με μαθηματική ακρίβεια το μέγεθος της σήψης σε κάθε εποχή.
Αν ανατρέξω στα πανανθρώπινα ιδεώδη που ήταν είναι & θα είναι αρχαιοελληνικά, την παραπάνω έκφραση (μέσα από ένα διαπολιτισμικό ταξίδι στις γλώσσες που εγώ ξέρω) θα την μεταφράσω με 2 τρόπους στην ευλογημένη γλώσσα μας που τροφοδοτεί ακόμη με νεολογισμούς όλες τις άλλες ξένες γλώσσες ,όταν στην επιστήμη δεν μπορούν να βρουν σωστή ορολογία. ( ......... ) Είπα αυτό που βλέπω. Αν νομίζεις πως το σχόλιο θα σκανδαλίσει τον οποιονδήποτε το διαγράφεις αμέσως χωρίς να με ειδοποιήσεις. ( ......... )
21 Ιανουάριος 2009 3:07 μμ

από onlysand
ΑΛΕΞ...

σιγά μην σκανδαλίσει το σχόλιό σου!...
εξάλλου, χυδαίοι είναι/γίνονται οι άνθρωποι, ποτέ η γλώσσα!

δεν καταλαβαίνω όμως γιατί είναι λάθος το "κάνουν έρωτα" - η έκφραση είναι διαδεδομένη και 'κατοχυρωμένη' στην υπέροχη γλώσσα μας που όχι μόνο 'δανείζει' αλλά και αφομοιώνει, αιώνες τώρα, όλο τον γλωσικό πλούτο του ανθρώπινου είδους

άσε που με τούτα και μ' εκείνα, έχασες και τα ...δελφίνιααα !!! ;)

επίσης: γράψε μας μια φορά, πώς διαχωρίζεις τον Νατουραλισμό από τον Ρεαλισμό - και γιατί απαραιτήτως τον έναν εις 'βάρος' τού άλλου

το κυριότερο: χάρηκα πάρα πολύ με την επιτυχία της εγχείρισης του αδελφού σου!
κατά ένα μαγικό τρόπο, είσαι κι εσύ από τους φίλους που μου αφαιρούν έγνοιες - πολύ σ' ευχαριστώ :)

Υ/γ. Κι εγώ αγαπώ πολύ την Ντυράς
21 Ιανουάριος 2009 4:19 μμ
από Άλεξ
Να σου πω Νανά, μαζί με τις μεγάλες μου ευχαριστίες για τη φιλία & την "καθαρή αγάπη" σου (κατά Σ. Ξένον & ΜΟΝΟ!), πως την εικόνα την είχα δει παλιά & ήξερα τότε πως υπήρχαν δελφίνια & μου άρεσε ως οφθαλμαπάτη. Όμως σήμερα έπεσα στην παγίδα της οφθαλμαπάτης λόγω υπερβολικής κούρασης! ( ......... ) Υπάρχει ένας υπέροχος φωτογράφος (μου διαφεύγει το όνομα, μα είναι πασίγνωστος. Όποιος το θυμάται ας το πει!) που φωτογραφίζει γυμνούς ανθρώπους από πολ μακριά, όμως και με πολ. σεβασμό & ολοι μαζί οι γυμνοί σχηματίζουν ένα σχήμα πχ λουλούδι κλπ. ! Καταλάβατε ποιον εννοώ!
Τι θέλει να πει δηλ τούτος ο υπέροχος καλλιτέχνης; Χρησιμοποιεί βολτερική αποστασιοποίηση (τον Βολτέρο τον πάω μόνο σε όσα ήταν σωστός & κατά ένα 80% ήταν σωστός. Τον Ρουσό δεν πάω με τίποτε!) την οποία δανείστηκαν ολοι οι γάλλοι ρεαλιστές (να ο ρομαντισμός τους!) από κει και ύστερα την χρησιμοποίησε πολύ το Νέο Μυθιστόρημα μετουσιώνοντάς την σε κινηματογραφική απεικόνιση (& η Ντυράς έγραψε & πολλά σενάρια) & την χρησιμοποιεί πολύ & ο φωτογράφος που λέω για να πει από μακριά και με σεβασμό στο γυμνό: Είμαστε εντελώς γυμνοί τα πάντα παρακολούθούνται! Τι θα κάνουμε για την "γύμνια" μας που είναι ορατή από παντού; Απλά θέτει το ερώτημα & μας καλεί να λειτουργήσουμε με ΚΡΙΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ για να αγκαλιάσουμε την τέχνη που θα δώσει την ΚΑΘΑΡΣΗ για το ΜΕΤΑ του Νατουραλισμού! Όμως η τέχνη μόνη της ΔΕΝ μπορεί να προχωρήσει...Θέλει & μας. Αν δεν πάμε εκεί, το ΜΕΤΑ δεν θα ρθει. Σε τούτη την Παγκόσμια αρχαιοελλ. Υβρι οι απο Μηχανής θεοί μέσω πάντα της Τέχνης είμαστε ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΟΛΟΙ μαζί από καθε χρώμα & φυλή. ΕΜΕΙΣ Θα δώσουμε την Κάθαρση.
Το 1958 με το έργο που ανέφερα, η Ντυράς έθετε πολύ ψύχραιμα τούτο το πρόβλημα! Και ήταν η εποχή του "καναπέ" στη Γαλλία...Στην Ελλάδα, που για μένα δυστυχώς είναι περίπου πάνω κάτω 50 χρόνια πίσω από τον Δυτικό κόσμο, ο "καναπές" ήρθε στη δεκαετία του 90! Και έτσι και μεις πάμε με το "δε βαριέσαι, τι με νοιάζει" δηλ με το αρνητικό (& όχι με το θετικό!!!) moderato cantabile της Ντυράς (μα & που είναι όρος της μουσικής). Αυτά στη Δύση είχαν αρχίσει να ναι έτσι αμέσως μετά το Βιετνάμ...σε μας δυστυχώς έρχονται ΟΛΑ μαζί. ( ......... ) Επειδή έχασα τα "δελφίνια" & επειδή το πε & ο Ρητέρν & το εξήγησε υπέροχα. Άρχισα να σκέφτομαι τι μπορεί να συμβολίζει το δελφίνι. Αφού μπαίνει και βγαίνει χαρωπά στη θάλασσα -σαν τον φοίνικα που αναγεννιέται αέναα- άρα είναι σύμβολο αναγέννησης, άρα για μένα είναι Η ΤΕΧΝΗ η μόνη οδός σωτηρίας του Πλανήτη για το ΜΕΤΑ! Και θα δώσω ένα λινκ τώρα που σε περίληψη στα γαλλ & αμέσως παρακάτω στα αγγλ δίνει συνοπτικά τον συμβολισμό μέσα από το δελφίνι, για να επανορθώσω μιας & δεν το είδα.
Θα κρατήσω & τα 2 αυτά σχόλια μου με κοπυ πειστ για μελλοντικό μου ποστ αφιερωμένο ίσως στη Ντυράς.
Το λινκ : http://www.cairn.info/revue-enfances-et-psy-2007-2-p-35.htm?WhatU=dauphin&Auteur=&doc=&ID_ARTICLE=EP_035_0035

Χαιρετώ όλη τη σύναξή μας.
21 Ιανουάριος 2009 10:31 μμ

από onlysand
ΑΛΕΞ !

μα, και "κινούμενο πτώμα από κούραση", έγραψες, 'αδελφάκι',
έγραψες!
respect! :)
και
πολλή ξεκούραση (τη χρειάζεσαι!)
21 Ιανουάριος 2009 10:54 μμ

Ξέχασα!

...και μην απολογείσαι συνέχεια!!!
μου σπάει τα νεύρα αυτό!!!
δεν έχεις να επανορθώσεις τίποτα!!!
21 Ιανουάριος 2009 11:00 μμ

για το ποστ "Μουσική δωματίου"
από
Eraser
Μουσική δωματίου Νανά;
Μουσική στα κύματα της ψυχής, μια ακτινογραφία σχέσης με πεταλούδες για να κρύβονται τα δάκρυα...
εξαιρετικό! ( ......... )

Καλημέρες ;)
22 Ιανουάριος 2009 12:06 μμ

από
Γιωτούλι
"θα σου ανοίξει η απουσία μου την πόρτα."

Τον κρατώ. Σε ευχαριστώ!

Δώσε μας πιο πολλές εικόνες... στο λόγο ...θέλω κι άλλο.
22 Ιανουάριος 2009 2:56 μμ

από onlysand
@ Καλημέρα, ΑΛΕΞ !

ναι, περιμένουμε το 'γαλλικό' ποστ ;)
εύχομαι όλα καλά, φιλιά :)

@ ERASER, σ' ευχαριστώ

και σε σένα ένα ωραίο απόγευμα με ευχάριστες εκπλήξεις και "πεταλούδες-ακτινογραφίες"(!) :)
22 Ιανουάριος 2009 3:53 μμ

ΓΙΩΤΟΥΛΙ :)

ο καθένας κρατάει ό,τι επιθυμεί !
(μεταξύ μας, δεν με ...χαροποιεί και τόσο, πως απ' όλο το 'σκηνικό' πήρες την απουσία και ...έφυγες...;)

φιλί
22 Ιανουάριος 2009 3:54 μμ

από
Αριάδνη
το τραγικό, Νανά μου, είναι ότι ξέρω και ξέρουμε την επιλογή στο σταυροδρόμι...

δεν είναι το πιο τραγικό ότι ξέρουμε;;;

παρόλ' αυτά...
22 Ιανουάριος 2009 4:29 μμ

από onlysand
ΑΡΙΑΔΝΗ :)

έφευγα και μ' έφερε πίσω η καλησπέρα σου
ναι, είναι τραγικό - αλλά αφού το 'ξέρουμε', δεν πρέπει να το παλέψουμε; ...;)

Υ/γ. και σήμερα ο μπλόγκερ δεν μ' άφησε να μπω στα σχόλια του ανθισμένου κήπου σου... ;(
Διαλέγεις ποίημα-μαχαιριά κάθε φορά... και μουσικές μοναδικές!
Υπέροχα! :)
22 Ιανουάριος 2009 4:41 μμ

από
Άλεξ
( ......... ) "αναδύεται χλωμή με την παλάμη
στο στόμα σταματημένη κραυγή"
Σαν στο "Μετέωρο βήμα του Πελαργού" του λατρεμένου μας Αγγελόπουλου νιώθω εδώ...( Περιμένοντας τη "Σκόνη"!) & εδώ :
"η λεπτουργός ιχνογραφία της αφής σου
αφήσου.. αφήσου... αφήσου....
οικόσιτο της ερημιάς το πρώτο πια φιλί σου
νότα διστακτική και σαν να λέει θυμήσου!"... Το ατέλειωτο, το διαρκές μοναστικό δάκρυ!
ΜΕ ΕΣΦΑΞΕΣ πάλι! Γράφε! Γράφε να μαθαίνουμε...

eraser, σε ευχαριστώ. Όχι, στο ποστ θα πω άλλα πράγματα σχετικά μα άλλα. Τούτα ίσως τα χρησιμοποιήσω για άλλο ποστ, για την Ντυράς μάλλον. ( ......... ) Δεν σκάω. Τίποτε δεν πάει χαμένο και ο Μαρσέλ Προυστ έλεγε πως πάντα ανακτάται ο χαμένος χρόνος, άρα πάω θετικά moderato cantabile κατά Ντυράς!

Να μαστε καλά όλοι! ( ......... )
22 Ιανουάριος 2009 9:52 μμ

από
Ντινούλι
"ποιος είσαι; και πού ήσουνα πριν απ’ το βράδυ;"
Εγώ κρατάω αυτό...
Αυτό που σε μια στιγμή αναρωτιέσαι...μια μόνο στιγμή και αν δεν προλάβεις να το ρωτήσεις, δεν το ρωτάς ποτέ...
Καλύτερα ίσως;
Θα δείξει...κάθε φορά είναι αλλιώς...κάθε φορά σαν πρώτα...κάθε τέλος και αρχή...
22 Ιανουάριος 2009 11:47 μμ

από onlysand
ΑΛΕΞ :)

περιμένοντας τη "Σκόνη του Χρόνου"
(ναι, κι εγώωω!... ;)

εδώ, η καθημερινότητά μας δεν έχει καταφέρει να μας σηκώσει απ' τον καναπέ, θα το κάνει η Ντυράς ...πανελληνίως άγνωστη;... ;(
ο χρόνος - ακόμα κι όταν τον χάνουμε - στην ουσία είναι 'ελεήμων'...

Όμορφο μεσημέρι να έχεις :)
23 Ιανουάριος 2009 1:40 μμ

ΝΤΙΝΟΥΛΙ :)

"καλύτερα ίσως", πουλάκι, γιατί "κάθε τέλος και αρχή"

αστέρια πέφτουν στα μαλλιά
κι η έρημος σφαδάζει...

Σου στέλνω χρώμα για τις πινελιές στη συννεφιά του κόσμου :)
( ......... )
23 Ιανουάριος 2009 1:44 μμ
από Meril
Λοιπόν ...όπως το πες
θα (ξανα)ρθω
πατώντας στα σημάδια-λέξεις
που αφήνεις
Σίγουρη
πως θα σε βρω
φορτωμένη απ' την έννοια του καλού
και του ονείρου το μοίρασμα
Θα με κοιτάξεις
(όπως πάντα)
"έχουμε δουλειά λοιπόν βιάσου!"
θα πεις κι η μουσική εναρκτήρια
θα ηχήσει
ο δρόμος θα ναι εκεί...
23 Ιανουάριος 2009 2:34 μμ

από onlysand
MERILou :)

αφοπλιστική! συγκινητική!
μ' έστειλες τώρα, ε;...
είσαι πολύ γελασμένη, αν νομίζεις ότι αυτό το 'νοτισμένο' διαμαντάκι σου θα μείνει αναπάντητο;!...
έχω ήδη φτιάξει 'σκηνικό' για τα ΜΕΘεπόμενα πρωτοσέλιδα - τώρα σε είχα στο νου, επειδή ως αύριο θα 'σερβίρω' τους ...καφέδες! - και θα ανυπομονώ 'σκανταλιάρικα' (όπως το είχες μαντέψει!;)

φιλιά πολλά με λιακάδες παντός καιρού
23 Ιανουάριος 2009 4:33 μμ

από
Γιωτούλι
"οι γυναίκες είναι όμορφες όταν τις αγαπούν"
στίχος από κάποιον γάλλο συγγραφέα από ό,τι μου είπαν...
μου άρεσε και τον καταθέτω.
καλή συνέχεια,

σας φιλώ
23 Ιανουάριος 2009 4:53 μμ

από onlysand
ΓΙΩΤΟΥΛΙ :)

κι εσύ τώρα μου θύμισες το τραγούδι της Αλεξίου "Οι άντρες περνούν, μαμά" (μουσική: Φρανσουά Μπέρνχαϊμ, στίχοι: Ντιντιέ Μπαρμπελιβιέν)
"...έτσι βγαίνουν τα τραγούδια, μάτια μου..." Αναρωτιέμαι: υπάρχει γυναίκα που ΔΕΝ την αγαπάει κάποιος; έστω, ένας/μία!...
επίτηδες ξεχνάς το ονοματάκι σου;
για να μας ...λείπεις... ;)

φιλάκια σταυρωτά και χαρωπά (σαν κι εσένα)
23 Ιανουάριος 2009 5:23 μμ

για το ποστ "Της Αλκυόνης ο (αισιόδοξος) καημός"
από
Markos A
"για την ψυχή το χάδι"!
το ξέρουμε, Νανά, κι αυτό φαίνεται σε κάθε σου ποστ (το ένα πιο γοητευτικό από το άλλο)!
( ......... )
Εύχομαι να περάσετε όλοι ένα πολύ όμορφο Σ/Κ "με γιασεμάκια στην ανάσα σας"
24 Ιανουάριος 2009 1:03 μμ

από
Roadartist
"Μια μουσική σηκώνεται να φέρει
γιασεμάκια στην ανάσα σου"

Δύσκολα θα υπήρχε καλύτερη "καλημέρα" για μένα σήμερα!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Νανά!!!
Όμορφο σκ... γεμάτο έμπνευση... σε φιλώ!!
24 Ιανουάριος 2009 1:50 μμ

"αφήσου.. αφήσου... αφήσου...."

Πλέον έχει γίνει δύσκολο το να αφήνεσαι Νανά μου... Ας το παλέψουμε...
24 Ιανουάριος 2009 1:52 μμ

από
Eraser
Δίκιο έχει η Roadartist, Νανά !
η πιο όμορφη καλημέρα, εκτός από την "ομιλούσα" ζέρμπερα, είναι αυτή:

"Μια μουσική σηκώνεται να φέρει
γιασεμάκια στην ανάσα σου" !

Αλλά! χαχα όχι να το περηφανευτώ, η δική μου "φωτο" είναι η πιο παραστατική!!! χαχαχα
(όχι πως δεν... ζηλεύω της Αριάδνης, της Voul-Voul, της Roadartist χαχα - όλες! είναι πολύ πετυχημένες όλες!!!)
Να'σαι καλά Νανά! κι εσύ και η οργιώδης φαντασία σου! Το χιούμορ σου, η οξυδέρκεια και οι υπέροχες ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ εμπνεύσεις σου!
Θαυμάσιο Σ/Κ σε όλους
και καλημέρες-ζέρμπερες ΚΑΘΕ μέρα!

Υ/Γ. Πώς μπορώ σε παρακαλώ να "κατεβάσω" τον τιγράκο μου;! πατώντας πάνω του, με βγάζει αλλού'ντ'αλλού!...
24 Ιανουάριος 2009 2:16 μμ

από
Άλεξ
( ......... )
"Μυρίζει πάλι όνειρο
κι ο ουρανός γελάει ( ......... )
Ήλιος κουτσός πιάνει δουλειά
και βάφει μαγουλάκια"!
Δεν ακούγονται όμορφα σαν στίχοι γλυκόπικρου νανουρίσματος;
Και ο τίτλος! Στην παρένθεση κρύβει κάτι που μάλλον δεν τολμά να ομολογήσει, να πιστέψει, να διανοηθεί!!! Ή και όλα μαζί.
Πάντως η "καλημέρα" που προφέρει μέσα στις Αλκυονίδες είναι ξεκάθαρος "καημός" ακόμη σε τούτον τον πλανήτη... ( ......... )
Νανά σε διαβάζω καλά ή λάθος & κατά πόσο λάθος;;; !

Φιλιά σε όλη τη Σύναξη!
24 Ιανουάριος 2009 2:46 μμ

από
Καπετάνισσα
Ανοιχτές καρδιές και λιακάδες που σουλατσάρουν σε ροδαλά πρόσωπα!
Αρχίζει ν΄ανθίζει ο τόπος ή μου φαίνεται;
Πάω να βολτάρω. Να μαζέψει η ψυχή ομορφιές και η ματιά χρώματα.

Φιλώ σε.
24 Ιανουάριος 2009 4:24 μμ

από onlysand
ROADARTIST :)

εγώ σ' ευχαριστώ, χαμινάκι αισιόδοξο - μου δίνει χαρά η ευχαρίστησή σου ;)
και, ναι: "ας το παλέψουμε" :)
24 Ιανουάριος 2009 10:07 μμ

ERASER :)

και σε σένα, λοιπόν: μετά μουσικής, γιασεμάκια στην ανάσα σου ;)
χαμογελάω... πολύ χαίρομαι που σου άρεσε ο 'τιγράκος' σου!
δεν είμαι ικανοποιημένη όμως: δεν μπορώ να τα βάλω ανάμεσα στα κείμενα, αφήνουν γύρω τους το χώρο κενό...
και, ναι, δυστυχώς, το λινκ σε οδηγεί στο σάιτ αλλά όχι στο ίδιο το σχεδιάκι - ούτε κι εγώ ξέρω πού βρίσκεται τώρα, είχα περιηγηθεί αρκετές ωρίτσες για χάζι...
θα πρέπει να κάνεις το ίδιο... ;Ρ
24 Ιανουάριος 2009 10:11 μμ

ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ :)

Και αχ, κρητικοπούλα μου, είσαι πολύ πιο τυχερή - να το ομολογήσεις!
Εμείς, ...εκ του μηδενός τα χρώματα και εκ των στερήσεων τις ομορφιές...
Στις παραθαλάσσιες βόλτες σου, βαθιές ανάσες και για μας τους τσιμεντόπληκτους να παίρνεις! ;)
Εσένα, πάλι - τη δική σου 'φωτο' θα τη δεις στα επόμενα πρωτοσέλιδα 'έπεα' - θα σε στείλω να δεις το μήνα και τον ποιητή που σου χάρισα για το καλό τού Χρόνου - επειδή (μας) έλειψες, να μην το χάσεις κιόλας!... :)
http://onlysand-seashells.blogspot.com/2009/01/blog-post.html
Φιλώ σε κι αγκαλιάζω σε, με νοσταλγία ...νότιου ταξιδιού! x

φιλιά σε όλους και ευχές για όμορφες στιγμές και διαρκή ευφορία :)
24 Ιανουάριος 2009 10:15 μμ

από
Καπετάνισσα
Είσαι υπέροχη.
Είσαι μεγάλη παρηγοριά μες στη χλωμάδα και την πικρίλα των καιρών και των ανθρώπων.
Πολύτιμο φυλαχτό το δώρο σου, η έγνοια σου, η σκέψη η απλή, αυτό το "τίποτα" που σημαίνει όλα.
Δεν έχω να πω παρά μονάχα πως κατά έναν περίεργο τρόπο, μαγικό, αφουγκράζεσαι την ανάγκη μου.

Αγκαλιές.
Να δίνεις να δέχεσαι.
25 Ιανουάριος 2009 7:36 μμ

από
Return
Ένα όμορφο "ιμπρεσσιονιστικό" στιγμιότυπο είναι η "Αλκυόνη" σου Νανά μου, καθώς "κυλάει" κάποτε με χάρη παιδική και με τυλιγμένη στους στίχους της μια παράξενη σοφία, ελκυστική, στην αναδιάταξή της μέσα από τον ποιητικό λόγο.

Χαίρομαι πάντα να σε διαβάζω :)
25 Ιανουάριος 2009 8:30 μμ

από onlysand
ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ γλυκειά :)

είσαι η κοντινή μου μακρινή - κατά ένα μαγικό τρόπο - σαν γνώριμη παλιά από τους δρόμους της ψυχής και του ονείρου - το ίδιο νιώθω και για τον Λειβαδίτη, γι' αυτό σου τον χάρισα :)
Και επειδή πάντα έχεις ανοιχτό πανάκι και στις δακρυσμένες χαρές και στις μοιρασμένες λύπες - όπως εκείνος...
τι να πω... μονάχα πως χωράνε όλοι - ακόμη κι η ασημαντότητά μου - στις γενναιόδωρες αγκαλιές σαν τη δική σου

φιλιά πολλά στον αγαπημένο Νότο
και καλημέρες ...παντός καιρού :)
25 Ιανουάριος 2009 8:53 μμ

My RETURN :)

γιατί, εγώ δεν χαίρομαι;! (να σε διαβάζω)
και επειδή είσαι ερμητικός (με κλειστά σχόλια, εννοώ - προς το παρόν!...;) βρίσκω την ευκαιρία να σου πω ότι τα ταξίδια με τη σελίδα σου δεν είναι μόνο συναρπαστικά, είναι ένα ολόγραμμα-μνημείο αποστασιοποιημένης γλυκύτητας και συμπονετικής έγνοιας για τον άνθρωπο, και ταυτόχρονα μια πανοραμική τοιχογραφία γεμάτη από τις αντιφάσεις και τη θυελλώδη επέλαση της 'αδιάφορης' ιστορίας...

σ' ευχαριστώ
25 Ιανουάριος 2009 8:58 μμ

από
Ερμία
η σοβαρή σου γλυκύτητα βρήκε τρόπο ν' ανοίξει τη παρένθεση στον "(αισιόδοξο) καημό" για να μην αγγίξει τις συνηθισμένες απελπισίες. για να χαίρομαι που δύο και δύο δεν κάνουν τέσσερα...
φιλιά και καλησπερούδια
(πέρα απο όσα έγραψες για τον Return, να προσθέσω μόνο πως η επιλογή τού πίνακα τού Μάλεβιτς είναι απόλυτα πετυχημένη για τα σχετικά με τον Σοστακοβιτς στην τελευταία του ανάρτηση, για όποιον τυχαίνει να γνωρίζει το έργο του. θυμήθηκα ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα για τη τέχνη μέσα στον ολοκληρωτισμό (αναφέρεται κυρίως στη λογοτεχνία και την ποίηση) τού Δημ. Τριανταφυλλίδη. αξιολογότατο.) :-)
25 Ιανουάριος 2009 10:42 μμ

από onlysand
ΕΡΜΙΑ μου

χρωματιστή και επιμένουσα

"...στο μεταξύ τού φανερού και τού βλέμματος" να υποστηρίζεις με το πείσμα τού Καλλιτέχνη, πως - ευτυχώς! - δύο και δύο δεν κάνουν τέσσερα ;)
στον άνυδρο καιρό του φαίνεσθαι που "παραμονεύει να δείξει τη φτήνια του"
θερμά σ' ευχαριστώ και σε γλυκοφιλώ

Υ/γ. "η επιλογή τού πίνακα τού Μάλεβιτς"
- εμ;... κρύβεται ο 'ειδικός' μέσα σου; ΔΕΝ κρύβεται...! :)

καλημέρες-λιακάδες και καλή βδομάδα σε όλους τους ομόχνωτους συνταξιδιώτες :)
26 Ιανουάριος 2009 11:48 πμ

από
Voul-Voul
"Ήλιος κουτσός πιάνει δουλειά
και βάφει μαγουλάκια." :)
Όμορφη μέρα! Η Αλκυόνη χαρίζει και σε μας την καλοκαιρία των ποιημάτων σου, Νανά :)
Ο καημός ποτέ δεν θα λείψει απ' τον άνθρωπο, είναι όμως μεγάλη παρηγοριά, να τον ταξιδεύουμε μαζί!
Και πώς να σε ευχαριστήσω για την υπέροχη "κινούμενη" φωτο μου!... Κρίμα που δεν μπορώ να την κατεβάσω... Θα'ρχομαι όμως κάθε μέρα να "κλέβω" τα φτεράκια της ;)

Καλή και όμορφη βδομάδα σε όλους τους αγαπητούς φίλους της "Άμμου" μας! :)
26 Ιανουάριος 2009 5:10 μμ

έπεα επί άμμου 11/1/09

για το ποστ "Πέτρα, όμως καρδιά"
από
Άλεξ
( ......... ) Εγώ ερχόμουν εδώ να πω πως πρέπει να κάνουμε την καρδιά μας πέτρα! Και ω του θαύματος! Ήρθε ο τίτλος σου και μόνο να με διορθώσει και έχεις δίκιο :
"Πέτρα, όμως καρδιά" !
Ο κόσμος μας είναι στυγνά ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΟΣ. Όχι ρεαλιστικός. Όσοι έχουν διαβάσει Στ-Ε-νταλ (Παράκληση: όλη η Ελλάδα έχει παραποιήσει τη σωστή προφορά του ονόματος τούτου του συγγραφέα. ΔΕΝ λέγεται Σταντάλ αλλά ΣΤΕΝΤΑΛ): "Le rouge et le noir" & Μπαλζακ επίσης, ξέρουν πως ο ρεαλισμός έχει μέσα του άφθονο ρομαντισμό. Το ρεύμα αυτό λειτούργησε συμπληρωματικά προς τον ρομαντισμό. Δεν τον πολέμησε. ( ......... ) Το διεθνές σφαγείο, από τότε που κατάλαβα τον κόσμο, υπήρχε, υπάρχει & δυστυχώς θα υπάρχει. Εμείς ό,τι και να πούμε μάλλον ανίκανοι είμαστε να αλλάξουμε τούτον τον στυγνό νατουραλισμό...
Γι`αυτό η καρδιά μας ας γίνει πέτρα, να μην πονά τόσο... μα όπως το λέει η Νανά. Να παραμένει & καρδιά όμως... Πόσο δύσκολο είναι.

Ερμία, διάβασα τώρα το υπέροχο σχόλιο σου! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Υποκλίνομαι σε όσα λες. Μάλιστα το κάνω κόπυ-πέιστ για να το ξαναδιαβάσω. Σε ευχαριστώ και πάλι.

Καλημέρα & πολλά φιλιά στην αμμοφλοίσβια σύναξή μας. Νανά, περαστικούλια και πάλι.
11 Ιανουάριος 2009 11:43 πμ

από onlysand
AΡΙΑΔΝΗ* & ERASER

*"αμέριμνοι και εφησυχασμένοι", όπως το λες!
Και, πάντα, "απερισκέπτως ευέλπιδες", όπως μας κληροδότησε ανεξίτηλη 'ταυτότητα' ο Θουκυδίδης...
Ποτέ δεν φτάνει ο στίχος τη 'δύναμη' του σπαταλημένου αίματος - απλώς, στάζουμε πού και πού λίγο 'λεμόνι στη συνείδησή μας' κατά τις επιταγές του Ποιητή...
Με (λιγοστό) χαμόγελο, φιλιά και ευχές
11 Ιανουάριος 2009 2:26 μμ

ΕΡΜΙΑ

χρωματιστή και εύφορη - αντίδοτο ευπρόσδεκτο και απαραίτητο ενάντια στα δηλητήρια των καιρών!
Άλλο ένα 'δοκίμιο' γοητευτικό και διαφωτιστικό, με την έξοχη ικανότητα του ειδήμονος που ξέρει να μεταβιβάζει ανάγλυφα και αποτελεσματικά!
Δεν θέλω να 'φάω' απ' τον πολύτιμο χρόνο σου και να σε βάλω σε κόπο, γι' αυτό δεν υπεισέρχομαι σε 'λεπτομέρειες' που μπορούν να συζητηθούν - ασήμαντες, υποκειμενικές 'ανησυχίες', έτσι κι αλλιώς... ;)
Να είσαι πάντα καλά - και να σε 'βλέπουμε'! :)
11 Ιανουάριος 2009 2:30 μμ

ΑΛΕΞ

ΑΓΑΠΗΤΕ 'αδελφέ' !
μα δεν σου είπε κανείς ότι ΔΕΝ πονάς! Ούτε χρειάζονται εδώ ...διαπιστευτήρια ευαισθησίας για τον καθένα μας !
Διαφωνώ, βέβαια, με την 'ταύτιση' Νατουραλισμού και αήθους εποχής, στην οποία ζούμε.
:) Ευτυχώς, διασώζεται στο σχόλιό σου ο Ρομαντισμός (κίνημα 'παρεξηγημένο' όπως ευκαιριακά έχω ξανα'πεί', είθε ν' αξιωθώ να ασχοληθώ και στην 'άμμο' προσεχώς)
Σου εύχομαι μες απ' την ψυχή μου, όμορφη και αρμονική με τον εσώτερο εαυτό σου πορεία, δύναμη και αισιοδοξία απέναντι σε όλες τις αντιξοότητες - υγεία στο κορμί, γαλήνη στην ψυχή :)
11 Ιανουάριος 2009 2:33 μμ

από
Meril
Ο τίτλος σοκαριστικός
κι απ' τα λοιπά τι να σταχυολογήσω...
Μένω στο "δηλητήριο της αθανασίας"
Και πάλι στην "έντρομη" συνειδητοποίηση
"αυτή η ακινησία είναι η χαρά της αιωνιότητας"

Αχ, Νανά, ξημέρωσε νύχτα...
11 Ιανουάριος 2009 2:33 μμ

από onlysand
MERILou

τρυφερά διορατική* κι αγαπημένη :)
Μόλις πήγαινα να φύγω και είδα πως ΜΑΖΙ γράφαμε ;)
*πόσο στην 'ψύχα' ακουμπάς - με ευαισθησία και ακούραστη φροντίδα - παρά την " "έντρομη" συνειδητοποίηση "...
Εντάξει, το παραδέχομαι: ξημέρωσε νύχτα. Όχι όμως ανεπιστρεπτί: μια μέρα, η νύχτα θα γίνει φωτεινή σαν αγκαλιά ζεστά ανιδιοτελής - θέλει πείσμα, όχι ελπίδα ;) ( ......... )
11 Ιανουάριος 2009 2:42 μμ

από
Return
Μάλλον δεν είναι αυτή η χαρά της αιωνιότητας, Νανά μου...
Η μακαριότητα της πέτρας (ή ενός βράχου) παραπέμπει περισσότερο σε ένα "χαλαρωτικό" αναγκαίο διάλειμμα από τους απανωτούς σπασμούς του ιστορικού χρόνου, αλλά σίγουρα δεν είναι το αντίθετό του.
Είναι όπως ποθούμε κάποια στιγμή να πέσουμε στο ντιβάνι σε απόλυτη ακινησία, λυσιμέλεια και χαλάρωση μυών και να κοιτούμε το ταβάνι (καλείται αλλιώς και "ταβανοθεραπεία").
Από μια άλλη οπτική γωνία η πέτρα μπορεί να είναι ένα αντικειμενικό σύμβολο του αιωνίου, που όμως, όπως κάθε σύμβολo, δεν ταυτίζεται με το συμβολιζόμενο...
Το ποια είναι η χαρά της αιωνότητας αυτό είναι μάλλον η χαρά του ..."κυνηγού" (εν μυστηρίω).
Μου αρέσουν πολύ τα κείμενα-ερωτήματα επειδή βγάζουν από την παθητικότητα τον αναγνώστη.

Καλημέρα:)
11 Ιανουάριος 2009 2:50 μμ

από onlysand
My RETURN ;)

κι εμένα μ' αρέσει που παίρνεις τα φληναφήματά μου τοις μετρητοίς...
Σαν έκπληκτο παιδί που του χαρίζουνε φτηνό παιχνίδι κι αυτό, το επεξεργάζεται με τη σοβαρότητα επιστήμονα
Γιατί όχι, όμως; Αλλιώς, πώς θα απολαμβάναμε άλλη μία - συμπαντικής ορατότητας - πτήση ...βυθού;!...
Ωστόσο - προσγείωση: μόλις άπλωσα ρούχα (εντός, ναι - και πλησίον καλοριφέρ) και έχω τρελαθεί στο ...φτάρνισμα!
"Ταβανοθεραπεία" - χαχα - αργότερα. Εκεί, θα οραματιστώ και τα όπλα που θα επινοήσει ο Βελλερεφόντης για να ξεκάνει την απαίσια Χίμαιρα και το καταραμένο φίδι - εξΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!

Καλημέρα ΚΑΙ φιλί
11 Ιανουάριος 2009 3:22 μμ

από
Ντινούλι
Όμορφο κείμενο...
Πέτρα που κυλά δε χορταριάζει...αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που είναι η πέτρα σου...ο τοίχος σου και το σταθερό σου σημείο...
Και άλλες φορές που γίνεσαι εσύ η πέτρα για να υπερασπιστείς τους αγαπημένους σου, τα όνειρά σου και να σπάσεις τους φόβους σου...

Φιλί
11 Ιανουάριος 2009 3:47 μμ

από onlysand
ΝΤΙΝΟΥΛΙ

να ΣΠΑΣΕΙΣ - κάτι μού θυμίζει - να συντρίψεις, να παλέψεις για τα όνειρά σου!
άντε, μικρή, μου ξέθαψες την ...αισιοδοξία, τα κατάφερες! ;)
γι' αυτό κι εγώ δεν αγαπώ, ούτε το φόβο ούτε την ελπίδα - αρχίζω να γίνομαι εμμονοληπτική, γιατρέ μου; - απλώς, σε φωτεινά διαλείμματα, αισιοδοξώ για τη ζωή που εσείς θα κάνετε ν' ανθίσει!

με πείσμα και ΠΙΣΤΗ
ΚΑΙ φιλί ;)
11 Ιανουάριος 2009 4:29 μμ

από
Voul-Voul
Αχ, Νανά μου! μοιράζεις τόσο απλόχερα φτεράκια νέα στην ψυχή μας, είσαι μια διαρκής άνοιξη για μας τους τυχερούς που σε συναντάμε στην ανθισμένη «Άμμο» μας.
Με τραυματισμένη καρδιά γι’ αυτά που γίνονται στη γειτονιά μας, σ’ ευχαριστώ για όλα!!! ( ......... )
Καλή εβδομάδα σε όλους τους εκλεκτούς φίλους – και κουράγιο στους μαρτυρικούς αβοήθητους συνανθρώπους...
11 Ιανουάριος 2009 8:16 μμ

από onlysand
VOUL-VOUL

Αχ, κι από μένα, και ματωμένο αχ, ευαίσθητο κορίτσι...
"με τραυματισμένη καρδιά" όπως λες – και ανήμπορα άφωνοι μπροστά σ’ αυτή την πρωτοφανή κτηνωδία...
Στο μεταξύ, βλέπω στις ειδήσεις, ότι όλοι σχεδόν οι λαοί είναι αντίθετοι, μα εντελώς αντίθετοι από τις ηγεσίες τους - χιλιάδες βγαίνουν στους δρόμους
( ......... )
όμορφο βράδυ να έχεις και καλή βδομάδα σε όλους τους φίλους!
11 Ιανουάριος 2009 9:16 μμ

από
Markos A
"...ένα θαύμα δεν έχει ανάγκη τη διορατικότητα˙ απλώς υπάρχει."
Έτσι κι εσύ, Νανά, αβίαστα και "υπογείως", μας υποβάλλεις τα υπέροχα νοήματα και αισθήματα της τρυφερής σου οξυδέρκειας: τίποτα δεν αφήνεις να πέσει κάτω – ούτε ένα... πετραδάκι αμελητέο!

Kαλό απόγευμα σε όλους τους φιλους
12 Ιανουάριος 2009 3:33 μμ

από
Άλεξ
( ......... ) ...ξέρεις, νιώθω πως σε τούτο το νετ εδώ & 2,5 χρόνια "οξειδώθηκα" πάρα πολύ μέσα στην αθέλητη σίγουρα "νοτιά των ανθρώπων" & για να διαχειριστώ σωστά τούτη την "οξείδωση", προσωρινά χρειάζομαι τη δική μου "μοναξιά πληρότητας" αυτή που μου πε ο Σ. Ξένος πως χαρακτηρίζει τη γραφή μου. ( ......... ) Και θα "λείψω" γιατί θέλω να αναστοχαστώ καλά πάνω απ' όλα για το πώς θα διαχειριστώ στο εξής το "image" μου σε τούτο το μεγάλο παραμορφωτικό γυαλί που λέγεται νετ & που τα 2,5 τούτα χρόνια με πλήγωσε πάρα πολλές φορές & πολύ άσχημα...

Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη & την κατανόησή σας που τις θεωρώ δεδομένες.
Τα λέμε. Δεν θα χαθούμε σίγουρα!
12 Ιανουάριος 2009 8:47 μμ

από onlysand
MARKO

σ' ευχαριστώ πολύ που πάντα διαβάζεις και πίσω απ' τις γραμμές :)
Ως κόκκος άμμου υποκλίνομαι – ούτε καν ...πετραδάκι, δηλ... ;)
( ......... )
Όμορφο να φτιάξετε όλοι το βράδυ, σάς εύχομαι :)
12 Ιανουάριος 2009 9:19 μμ

ΑΛΕΞ

προς Θεού! δεν χρειάζεται να απολογείσαι συνέχεια, που δεν διαβάζεις τα ποστ μου - από κούραση, βιασύνη, αδιαφορία κ.λπ., δεν έχει σημασία, γιατί - ΔΕΝ εισαι υποχρεωμένος!
επειδή είσαι αγνός άνθρωπος και καλός φίλος
προσπαθώ να επικεντρώσω σε ΕΝΑ σημείο - για να προσφέρω ίσως μια ταπεινή βοήθεια - και νομίζω είναι αυτό :
" ...για το πώς θα διαχειριστώ στο εξής το "image" μου σε τούτο το μεγάλο παραμορφωτικό γυαλί που λέγεται νετ & που τα 2,5 τούτα χρόνια με πλήγωσε πάρα πολλές φορές & πολύ άσχημα... "
- Θα μπορούσες να γλυτώσεις τη 'διαχείριση του image σου', όντας απλώς ο εαυτός σου. ΜΑΖΙ ΤΟΥ πρέπει να κουβεντιάσεις και αρμονικά να τα βρείτε.
Τότε, δεν θα είναι και το νετ "παραμορφωτικό γυαλί", και δεν θα σε πληγώνει.

Μακρυά απ' τον πανικό του 'θορύβου',
με αγάπη, σου εύχομαι τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
12 Ιανουάριος 2009 9:27 μμ

από
Roadartist
Τι νοήματα είχε αυτό το κείμενο Νανά...
Θα σου γράψω τι σκέψεις μού δημιούργησε... ελπίζω να μη γελάσεις!!! ;)
Η ζωή είναι σκληρή... Πάρα πολύ, και για να αντεπεξέλθεις πρέπει θέλοντας ή μη, να γίνει κι η καρδιά σου σκληρή...σαν πέτρα για να αντέχει...

---.........Καλημέρες ένθερμες από τη ζεστή καρδιά μου ;)
13 Ιανουάριος 2009 10:26 πμ

από onlysand
ROADARTIST

γιατί να γελάσω, χαμινάκι;

όσο κι αν έχω μικρές αντιρρησούλες...
για το ότι, δηλ, βλέπεις μόνο τη 'σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού'...
Και όχι γιατί εμμένω στην 'αισιοδοξία', αλλά γιατί τίποτα δεν είναι ΜΟΝΟ μαύρο ή άσπρο ;)
ωστόσο με την κατακλείδα σου, την αναιρείς η ίδια - αυτό είναι παρήγορο, και ανταποδίδω :

θερμές καλημέρες για τη ζεστή καρδιά σου :)
14 Ιανουάριος 2009 11:12 πμ